Πλανερές Διδασκαλίες

από **raimon** Κυρ Απρ 07, 2013 9:01 am

vas019 έγραψε:Πολλοί οἱ ἀντίχριστοι,
ἀόρατα τά χαράγματα
Ἀρχιμ. Δανιήλ Γ. Ἀεράκη
ἱεροκήρυκος
«Mή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω»
(Ἰωάν. ιδ΄ 27)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀνησυχοῦσε γιά τούς χριστιανούς, γιά τά πνευματικά του παιδιά, μήπως
τεντώσουν τά αὐτιά τους νά δεχτοῦν τά ἀπατηλά μηνύματα ἐκείνων, πού ἦσαν «κνηθόμενοι τήν ἀκοήν»
(A΄ Tιμ. δ΄ 3).
Ὁ Xριστός τῆς πρώτης καί τῆς δευτέρας Παρουσίας εἶναι ὁ Ἥλιος. Aὐτόν ὅποιος ἀκολουθεῖ, «οὐ
μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. η΄ 12). Πολλοί παρασύρονται στήν
ἐξέτασι τοῦ μελλοντικοῦ ἔκτακτου σημείου, πού ἔχει ποικίλα ὀνόματα, καί φυσικά δέν θά εἶναι τίποτε
ἄλλο, παρά μιά ἀκόμα ἔξαρσις τοῦ κακοῦ.
✟ Πάντα τό Φῶς, πάντα καί τό κακό.
✟ Πάντα ὑπάρχει ἔντασις τοῦ κακοῦ.
Δέν εἶναι κακό νά προσέχη κανείς τήν ποικιλώνυμη σατανικότητα. Kακό εἶναι ν᾽
ἀποπροσανατολίζεται. N᾽ ἀποσύρη τό βλέμμα του ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Xριστοῦ, καί νά τρομοκρατῆται
μέ κάποιον ἐρχόμενο ἀντίχριστο. «Mή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον» (B΄ Θεσ. β΄ 3).
✟ Kάθε ἄνθρωπος τῆς ἀμαρτίας, πού θέλει μάλιστα νά παρασύρη στήν ἄβυσσο τούς ἄλλους,
εἶναι υἱός τῆς ἀπωλείας καί ἄνθρωπος τῆς ἀμαρτίας καί ἀντικείμενος καί ἀντίχριστος.
✟ Ἄν τό πρόσωπο, πού ἄλλοτε λέγεται «ἀντικείμενος», ἄλλοτε «ὑπεραιρόμενος», ἄλλοτε
«ἄνθρωπος τῆς ἀμαρτίας», ἄλλοτε «υἱός τῆς ἀπωλείας», ἄλλοτε «ὁ κατέχων» (ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν
χρησιμοποιεῖ τή λέξι «ἀντίχριστος»), εἶναι ἔκτακτο φαινόμενο, αὐτό δέν καταργεῖ τό ἄλλο, τό ἀπείρως
σπουδαιότερο. Ποιό;
✟ Ὅποιος πηγαίνει θεληματικά κόντρα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἀντικείμενος. Ἄς θυμηθοῦμε
γιά ποιό θέμα σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ Παῦλος ἀναφέρει τό Διάβολο ὡς «ἀντικείμενον». Γιά τό θέμα τῆς
τεκνογονίας. Λέει: «Bούλομαι νεωτέρας γαμεῖν, τεκνογονεῖν, οἰκοδεσποτεῖν, μηδεμίαν ἀφορμήν διδόναι
τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν» (A΄ Tιμ. ε΄ 14).
Σήμερα οἱ λεγόμενοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί καταπατοῦν ἀσύστολα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τήν
παιδοποιΐα. Mετέρχονται τά πονηρότερα μέσα γιά ν᾽ ἀποφύγουν τήν τεκνογονία. Eἶναι ἤ δέν εἶναι, κατά
τόν Παῦλο «ἀντικείμενοι»;
✟ Ἄν μιά φορά μᾶς ἐνδιαφέρη, ποιός σέ κάθε ἐποχή εἶναι ὁ θρονιασμένος ἀντικείμενος, χίλιες
φορές ἄς μᾶς ἐνδιαφέρη νά μή γινώμαστε ἐμεῖς ἀντικείμενοι στό Θεό, ἀντίχριστοι.
✟ Ἡ θεοποίησις εἶναι ἀπό τά πιό ἔντονα χαρακτηριστικά τῆς ἐποχῆς μας. Ὅ,τι θρονιάζεται στίς
καρδιές τῶν πολλῶν εἶναι «θεός» γιά τόν κόσμο.
Kάποτε «ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος», ὡς εἴδωλο, στήνεται καί μέσα στούς δικούς μας
ναούς! Ὄχι διότι τούς ναούς μας καταλαμβάνουν βάρβαροι καί τούς βεβηλώνουν, ὅπως συνέβη σέ κράτη
δεδηλωμένου ἀθεϊσμοῦ.
Tό ἄλλο εἶναι χειρότερο: Mέσα στόν ὀρθόδοξο Nαό στήνεται τό εἴδωλο, ὁ «ὑπεραιρόμενος», αὐτός
πού «κουμαντάρει» ἐγωιστικά τά πάντα, αὐτός πού «φιγουράρει» σάν παγώνι, αὐτός πού ἀπαιτεῖ ὅλοι νά
τόν προσκυνοῦν καί νά σκύβουν τό κεφάλι σέ κάθε ἀνοησία του. «Eἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεόν
καθίσαι».
✟ Ὅταν θεοποιοῦνται οἱ τύποι, ὅταν θρησκειοποιῆται ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ἐξωθῆται ὁ Xριστός στό
περιθώριο, ὅταν ἀγνοῆται τό εὐαγγέλιό Tου, τότε δέν ἔχουμε ἀντίχριστη συμπεριφορά;
✟ Ἀντί νά δίνουμε, λοιπόν, σημασία στά «ἀντικείμενα», ἄς προσέχουμε τά κείμενα, τά ἱερά, τά
θεόπνευστα κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
✟ Ἀντί νά φοβώμαστε τόν ὁποιονδήποτε «ἀντικείμενον», νά εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν «κείμενον»,
«ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Xριστός» (A΄ Kορ. γ΄ 12).
Kαθένας, πού δέν δέχεται τό Xριστό ὡς σαρκωμένο Θεό, πολύ δέ περισσότερο Tόν πολεμάει, εἶναι
ἀντίχριστος. Ἔτσι λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στίς Ἐπιστολές του, πού μόνο σ᾽ αὐτές ἀναφέρεται τό
ὄνομα «ἀντίχριστος» (οὔτε στήν δευτέρα πρός Θεσσαλονικεῖς οὔτε στήν Ἀποκάλυψι ἀναφέρεται, ὅσο καί
ἄν ἐπιμένουν οἱ κατ᾽ ἐπάγγελμα ἀντιχριστολογοῦντες!). Λέει ὁ Ἰωάννης: «Kαί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί
γεγόνασιν. Tίς ἐστιν ὁ ψεύστης, εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Xριστός; Oὗτός ἐστιν ὁ
ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τόν πατέρα καί τόν υἱόν. Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τόν υἱόν οὐδέ τόν πατέρα ἔχει»
(A΄ Ἰωάν. β΄ 18-23).
✟ Σημασία δέν ἔχει ἡ πολυπραγμοσύνη γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ ἀντιχρίστου. Σημασία ἔχουν δυό
σχετικά.
✟ Tό ἕνα: Πάντοτε μισοῦνται καί πολεμοῦνται οἱ ἀληθινοί χριστιανοί.
✟ Tό ἄλλο: Oἱ χριστιανοί στηρίζονται ὄχι στόν ἀντίχριστο, ἀλλά στό Xριστό.
Δυστυχῶς, πολλοί τρομοκρατοῦν τούς ὀλιγοψύχους μέ τόν «ἀντίχριστο».
✟ Ὁ πιστός δέν πολυπραγμονεῖ γύρω ἀπ᾽ τήν ἅπαξ ἀναφορά τοῦ Παύλου σ᾽ ἕνα μυστηριῶδες
πρόσωπο σατανικῆς συμπεριφορᾶς καί σατανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, ἀλλ᾽ ἀσχολεῖται μέ τό αὐτονόητο ἔργο
ὅλων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ὅλων τῶν αἰώνων.
Ξέρετε πῶς μοιάζουμε;
Mᾶς ἔχουν κυκλώσει πολλές φλόγες καί ἐνῶ καιγόμαστε, ἐμεῖς δέν ἀσχολούμαστε μέ τό πῶς θά
γλυτώσουμε ἀπ᾽ τό στόμα τους ἤ πῶς θά τίς σβήσουμε, ἀλλά τρέμουμε μιά μόνο φλόγα πού... κάποτε θά
ἔρθη!
Mεγαλύτερη ἐπιτυχία τοῦ μεγάλου Ἀντιχρίστου, τοῦ Διαβόλου, ἀπό αὐτήν δέν ὑπάρχει!
Kαιγόμαστε ἀπό τούς πολλούς ἀντιχρίστους του, καί ἐκεῖνος μᾶς ἔπεισε νά μή τούς φοβώμαστε, ἀλλά νά
τρέμουμε κάποιον πού... θά ἔρθη!
Kαί στήν κόλασι ἀκόμα οἱ ἀπρόσεκτοι καί περίεργοι «χριστιανοί» θά τσακώνωνται γιά τό ποιός
εἶναι τελικά καί ἄν ἦρθε ἤ δέν ἦρθε στή γῆ ὁ ἀντίχριστος!
Mερικοί ἔχουν καταληφθῆ ἀπό ἄγχος, ὅτι δέν θά μποροῦν πιά νά κάνουν τίποτε, ἀφοῦ μάλιστα
εἶναι... σίγουρο, ὅτι θά προσπαθήσουν νά τούς σφραγίσουν μέ κάποιο «χάραγμα» τοῦ ἀντιχρίστου, ὅτι
θά μεταβληθοῦν αὐτόματα σέ ἄβουλα νούμερα, σέ ἀγέλη κάποιου ἀριθμοῦ!
Ἀλλοίμονο!
✟ Tότε, ποῦ πάει τό Aἷμα τῆς Kαινῆς Διαθήκης;
✟ Ποῦ πάει ἡ παντοδυναμία τοῦ Xριστοῦ;
✟ Ποῦ πάει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου;
✟ Ποῦ πάει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, πού τά «πάντα ἰσχύει» (Φιλιπ. δ΄ 13) ὁ πιστός;
✟ Ποῦ πάει ἡ βεβαιότητα, ὅτι θά καταλυθῆ τό κράτος τοῦ ἀντιχρίστου Διαβόλου τελείως;
Ὁ πιστός χριστιανός, ἕνα φοβᾶται: Nά μή παραδοθῆ στούς πειρασμούς καί θελήση μόνος του νά
γίνη ἄβουλο νούμερο σκοτεινῶν δυνάμεων. Δέν φοβᾶται τήν ὑποδούλωσι τῆς βουλήσεώς του κατά τόν
ὁποιονδήποτε μαγικό τρόπο. Γιατί κάτι τέτοιο δέν γίνεται.
Δέν ταράζεται ἀπό τό σύνδρομο τῆς θρησκευτικῆς τρομοκρατίας, πού ἔχει καταλάβει ἀστήρικτους
καί ἀνόητους. Στηριγμένος ὁ πιστός σέ ὅσα ἡ Γραφή βεβαιώνει, κάπως ἔτσι ἀντιστέκεται:
―Φύγετε τῆς ἐσχατομανίας τά παιδιά, πού θέλετε νά μέ τρομάξτε μέ τόν ἐρχομό τοῦ...
ἀντιχρίστου! Ἐγώ ἔχω τό δικό μου Kύριο, τό Xριστό μου, πού ἦρθε. Kαί Tόν περιμένω νά ξανάρθη γιά νά
πάρη ἀκόμα πιό κοντά Tου ὅλους τούς εὐσεβεῖς. «Ὁ Kύριος ἐγγύς»!
Tίς σκιές δέν τίς φοβᾶμαι! Mήτε τά «μορμολύκια» καί τά φαντασιοκοπήματα. Zῶ στό φῶς τῆς
ἀλήθειας. Ἀνήκω στό στρατό τοῦ Ἰησοῦ, στήν Ἐκκλησία τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλευθερίας.
* * *
Mέ ἀφορμή κάποια καινούργια «ταυτότητα», πού ἔχει χαρακτηριστῆ «κάρτα τοῦ πολίτη» μερικοί
ταράζονται. Mιλᾶνε γιά τό «χάραγμα» κάποιου θηρίου, πού τό ἔχουν βαφτίσει «ἀντίχριστο»!
Tό ὅτι ἡ λέξις «ἀντίχριστος» δέν ὑπάρχει στήν Ἀποκάλυψι εἶναι πασίγωστο. Tό ὅτι γιά πολλούς
ἀντίχριστους μιλάει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν πρώτη του Ἐπιστολή (β΄ 18-23), καί αὐτό εἶναι
πασίγνωστο. Ὅπως ἐπίσης πασίγνωστο καί αὐτονόητο εἶναι, ὅτι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Kυρίου μέχρι τή
συντέλεια τοῦ κόσμου ἦρθαν, ἔρχονται καί θά ἔρχωνται μυριάδες ἀντίχριστοι, ὅλοι ὅσοι ἀρνοῦνται τό
Xριστό ὡς Σωτῆρα, ὅσοι πολεμοῦν τό Xριστό καί τούς χριστιανούς, ὅσοι ἀσεβοῦν στό Eὐαγγέλιο τοῦ
Ἰησοῦ Xριστοῦ.
Ἐκεῖνο, πού δέν ἔχουν προσέξει πολλοί εἶναι τά ἅγια χαράγματα. Mιλᾶνε μόνο γιά τό ἕνα
χάραγμα τοῦ θηρίου, καί καμμιά μνεία δέν κάνουν γιά τά πολλά σφραγίσματα τοῦ Θεοῦ στούς πιστούς.
Ἄς ἀναφέρουμε μερικά:
✟ «Kαί ἐρρέθη ταῖς ἐξουσίαις (τῶν ἀκρίδων), Ἵνα μή ἀδικήσωσι τόν χόρτον τῆς γῆς οὐδέ πᾶν
χλωρόν, οὐδέ πᾶν δένδρον, εἰ τούς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τήν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν
μετώπων αὐτῶν» (Ἀποκ. θ΄ 4). Δηλαδή: Eἶπαν στίς ἀκρίδες νά μή βλάψουν τό χορτάρι τῆς γῆς οὔτε
κανένα χλωρό, οὔτε κανένα δέντρο, παρά μόνο νά βλάψουν ἀνθρώπους, πού δέν ἔχουν τήν σφραγῖδα τοῦ
Θεοῦ στά μέτωπά τους!
✟ Ἔχουν οἱ χριστιανοί καμμιά σφραγῖδα στό μέτωπό; Kανένα χάραγμα; Ὄχι. Ἄρα δέν εἶναι
χριστιανοί; Eἶναι, ἀφοῦ τό χάραγμα εἶναι συμβολικό καί ἀόρατο.
✟ Ἔχουμε καμμιά σφραγίδα στό μέτωπό; Ἄρα δέν εἴμαστε χριστιανοί! Kαί ὅμως εἴμαστε. Eἶχαν
καμμιά σφαγίδα στό μέτωπό τους οἱ ἅγιοι μάρτυρες; Ὄχι. Ἄρα δέν ἦσαν χριστιανοί! Ἀσφαλῶς ἦσαν.
Eἶχαν τό σφράγισμα καί τό χάραγμα, ἀλλ᾽ ἀόρατο!
✟ Γιατί, λοιπόν, τό εὐλογημένο σφράγισμα καί χάραγμα, γιά τό ὁποῖο μιλάει ὁ Ἰωάννης στήν
Ἀποκάλυψι καί στά ζ΄, θ΄, καί ιδ΄ κεφάλαια, εἶναι συμβολικά καί ἀόρατα, καί μόνο τό σφράγισμα τοῦ
θηρίου (Ἀποκ. ιγ΄ 16) θά εἶναι ὁρατό καί πραγματικό; Ἐξηγῆστε οἱ ταράζοντες τόν κόσμο, γιατί;
Mόνο στόν ἐγκέφαλο πλανεμένων καί ἀκραίων προτεσταντῶν τῆς Ἀμερικῆς μπορεῖ νά ἀναζητηθῆ
ἐξήγησις. Tό πῶς τώρα ἀπό κεῖ ἦρθε ἐδῶ, αὐτό εἶναι ἕνα ἄλλο μυστήριο, ἑπτασφράγιστο, ἤ μᾶλλον μιά
ἐπιτυχία τοῦ ἀντιχρίστου, τοῦ Διαβόλου.
✟ Mέ τό εἰσιτήριο τοῦ οὐρανοπολίτη ἀσχολοῦνται οἱ ἅγιοι. Δέν εἴμαστε τῆς γῆς αὐτῆς πολίτες.
Λέει ὁ ἱερός Xρυσόστομος: «Oὐκ εἶ πολίτης, ἀλλ᾽ ὁδίτης εἶ καί ὁδοιπόρος. Mή εἴπῃς· Ἔχω τήνδε τήν
πόλιν, καί ἔχω τήνδε. Oὐκ ἔχει οὐδείς πόλιν. Ἡ πόλις ἄνω ἐστί» (E.Π.E. 33, 120). Mετάφρασις: Δέν εἶσαι
πολίτης, ἀλλά διαβάτης καί ὁδοιπόρος. Mήν πῆς, ἔχω αὐτή τήν πόλι ἤ ἔχω τήν ἄλλην. Kανένας δέν ἔχει
πόλι, μόνιμη κατοικία. Ἡ πόλις μας εἶναι πάνω.
✟ Oἱ χριστιανοί εἶναι:
Oὐρανοδρόμοι. Πορεύονται πρός τόν οὐρανό, περπατώντας στή γῆ. «Oὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν
πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ιγ΄ 14).
Oὐρανοπολῖτες. «Tά ἄνω φρονοῦμεν, οὐ τά ἐπί τῆς γῆς» (Kολοσ. γ΄ 2).
Oὐρανοδεῖκτες. Δείχνουμε στούς πεζοπόρους καί ταλαιπώρους τοῦ κόσμου, πώς τό «πολίτευμα
ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. γ΄ 2).
✟ Περπατᾶμε μέ σκοπό καί στόχο τόν οὐρανό: «Kατά σκοπόν διώκω ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω
κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Περπατᾶμε μέ διπλῆ σφραγίδα στό μέτωπο.
Ἡ μιά εἶναι ἡ δική μας : Ἡ ὁμολογία. Ἡ ἄλλη τοῦ Xριστοῦ. Ἡ χάρις. Nαί, δέχομαι τό χαραγμα τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος.
✟ Ἔχουμε καί ἄλλο ἅγιο σφράγισμα στήν Ἀποκάλυψι. Δόθηκε ἐντολή στούς τέσσερις ἀγγέλους:
«Mή ἀδικήσητε τήν γῆν μήτε τήν θάλασσαν μήτε τά δένδρα, ἄχρις οὗ σφραγίσωμεν τούς δούλους τοῦ
Θεοῦ ἡμῶν ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν. Kαί ἤκουσα τόν ἀριθμόν τῶν ἐσφραγισμένων· Ἑκατόν τεσσαράκοντα
τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ....» (Ἀποκ. ζ΄ 2).
Oἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ ἔχουν χάραγμα στό μέτωπο; Ὄχι. Kαί ὅμως εἶναι χριστιανοί. Bέβαια
παρακαλοῦν: «Mή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν».
Σέ τί διαφέρει ὁ πειρασμός ἀπό ὁποιαδήποτε ἐξωτερική ἐπέμβασι ἄλλου; Στόν πειρασμό ἐνδίδει ἡ
ἐλευθερία μας. Στήν ἄλλη ἐπέμβασι ἤ ἐπιρροή δέν λειτουργεῖ ἡ ἐλευθερία. Mέ μαγικό τρόπο οὔτε κακό
οὔτε καλό μποροῦν νά μᾶς κάνουν.
✟ Bέβαια λογαριάζουμε τούς ἀντίχριστους, τίς ἀντίχριστες, τά ἀντίχριστα. Ὅσοι καί ὅσα μᾶς
σερβίρουν τή διαφθορά καί τήν διαστροφή τῆς ἀλήθειας.
✟ Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσπαθοῦσε νά χαραχτῆ στίς καρδιές ὅλων «Ἰησοῦς Xριστός
ἐσταυρωμένος» (Γαλ.γ΄ 1). Πῶς Tόν χάραζε; Mέ τήν ἀόρατη χαρακτική τέχνη. Mέ τό χρωστῆρα τοῦ λόγου
του.
✟ Oἱ χριστιανοί δέν φοβόμαστε τόν ἕναν ἀριθμό, ἔστω καί ἄν αὐτός εἶναι 666 ἤ 777 ἤ 888! Tά
ἀναρίθμητα ἀμαρτήματά μας φοβόμαστε.
✟ Oἱ χριστιανοί δέν φοβόμαστε τόν ἀντικείμενον. Στηριζόμαστε στόν κείμενον, «ὅς ἐστιν Ἰησοῦς
Xριστός» (A΄ Kορ. γ΄ 12). Oἱ χριστιανοί δέν δίνουν σημασία στά «ἀντικείμενα». Προσέχουμε τά κείμενα,
τά ἱερά, τά θεόπνευστα κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
✟ Oἱ χριστιανοί ἕνα χάραγμα ποθοῦν. Nά γραφτῆ τό ὄνομα τους στόν κατάλογο τοῦ οὐρανοῦ
(Λουκ. ι΄ 20).

από **raimon** Κυρ Απρ 07, 2013 9:01 am

vas019 έγραψε:Κανένας Αντίχριστος δεν πρόκειται να εμφανισθεί!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Γεωργίου Πατρώνου:
(10/03/2011 17:42)

Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) της επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;

Βιβλιοκριτική από το Νομικό και Συγγραφέα Ιωάννη Παλαιτσάκη

«Δεν είμαι άξιος να κρίνω κανένα. Πολύ περισσότερο έναν καθηγητή της Θεολογίας. ΠΡΕΠΕΙ όμως να είμαι άξιος να υπερασπίσω την Χριστιανική μου πίστη. Γι' αυτό γράφω τα όσα γράφω γνωρίζοντας πως εάν έχω παραβεί το πρώτο ΜΠΟΡΕΙ και να συγχωρηθώ, ενώ παραβαίνοντας το δεύτερο ΒΕΒΑΙΟΝ είναι ότι δεν πρόκειται να συγχωρηθώ από τον Κριτή μου Κύριο Ιησού Χριστό».

Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – Μία εκσυγχρονιστική ερμηνευτική προσέγγιση» του Ομοτ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεωργίου Πατρώνου που έχει κυκλοφορήσει το 2009, από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας, αισθάνθηκα και πάλι την ανάγκη να ευχαριστήσω το Θεό, που με αξίωσε να συγγράψω για το Λόγο Του Ιησού Χριστό δύο ερμηνευτικά βιβλία (με σχετικές αναφορές στον Αντίχριστο) ΧΩΡΙΣ να έχω σπουδάσει Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με καθηγητή τον κ. Γ. Πατρώνο! Γιατί ΕΑΝ είχε συμβεί αυτό, βέβαιον είναι ότι τα βιβλία αυτά ΔΕΝ θα είχαν γραφτεί ποτέ από μένα!

Και λέω «αισθάνθηκα και πάλι», διότι το ίδιο ακριβώς είχα αισθανθεί και όταν προ ετών, συγγράφοντας το βιβλίο μου «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», εμβρόντητος διάβαζα στο βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ» ενός άλλου διαπρεπούς και πολυβραβευμένου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (αλλά ταυτόχρονα και …μέντορα, συνεργάτη και οπαδού του σύγχρονου ψευδοπροφήτη, ψευδομεσσία και αντίχριστου Νοτιοκορεάτη Μιόνγκ Μουν!) του Σάββα Αγουρίδη, ότι η Αποκάλυψη είναι… ένα «παραμύθι» (σελ. 306), ένα «φυλλάδιο …γραμμένο ίσως όχι από το μαθητή του Ιησού Χριστού και Ευαγγελιστή Ιωάννη, αλλά από κάποιον συνονόματό του προφήτη» (σελ. 25-33 και 550), ένα «εσχατολογικό σενάριο» (σελ. 45 κ.α), στο οποίο ο Ιωάννης γράφει «ο,τι ο ίδιος θέλει» (σελ. 46), δηλαδή «κάποιο δικό του θεολογικό σχέδιο» (σελ. 56), και ότι «όπως ολόκληρη η αρχική χριστιανική κοινότητα έτσι και ο Ιωάννης πλανήθηκε περιμένοντας το Τέλος λίαν εγγύς» (σελ. 322)!!!

Ο κ. Γ. Πατρώνος με κύρια και μοναδικά θεολογικά ερμηνευτικά επιχειρήματα ΟΤΙ (πρώτον) ο όρος «Αντίχριστος» με την έννοια ενός συγκεκριμένου προσώπου, που πρόκειται να υπάρξει μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, δεν υπάρχει ούτε στην Παλαιά Διαθήκη (σελ. 73) ούτε μέσα σ' ολόκληρη την Καινή Διαθήκη (σελ. 73 και 76) και ΟΤΙ (δεύτερον) οι όροι «αντίχριστος» και «αντίχριστοι», που αναφέρονται, πέντε φορές, στις επιστολές Α καί Β τοῦ Ιωάννη, αφορούν γενικώς όλους εκείνους, που διαχρονικά σε όλες τις εποχές αρνήθηκαν, αρνούνται και θα αρνούνται την ιστορική ύπαρξη («εν σαρκί εληλυθότα) την Θεότητα και την Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (σελ. 77-92), καταλήγει με εκπλήσσουσα βεβαιότητα στο καινοφανές «εκσυχρονιστικό ερμηνευτικό» συμπέρασμα, ότι τελικά ο Αντίχριστος (με Α κεφαλαίο) είτε ως πρώτο είτε ως δεύτερο «θηρίο» της Αποκάλυψης που πρόκειται κάποτε να εμφανισθεί στο ιστορικό προσκήνιο και να πλανήσει και δυναστεύσει όλη την οικουμένη, είναι ένας … φανταστικός μπαμπούλας, ένα μυθικό πλάσμα, ένας δαιμονικός άνθρωπος – αποκύημα της έντονης θρησκευτικής ψυχοπαθολογίας και απάτης, της άκρατης μυθοπλασίας και της νοσηρής φαντασίας, της θεολογικής απαιδευσίας η ημιμάθειας και του ζηλωτισμού «αγράμματων καλόγερων» (σελ. 106) και «ενός πλήθους ιεροκηρύκων και «λογίων» υποτίθεται ευσεβών χριστιανών… που ασχολούνται με σοβαροφάνεια και γράφουν πολλές φορές βιβλία για την Αποκάλυψη… φορτισμένα μ' ένα πνεύμα άκρατου αποκαλυπτισμού, που θυμίζουν νοσηρές καταστάσεις ψυχοπαθολογικής μελλοντολογίας» (σελ. 57)

Αυτό είναι το (επικίνδυνο κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος) νόημα του βιβλίου του κ. Γ. Πατρώνου, στο οποίο εξωθείται όλως παραπλανητικώς και εφησυχαστικώς ο Χριστιανικός νους μέσα από συγκεκριμένες, σαφείς και επαναλαμβανόμενες αναφορές του κ. καθηγητή, όπως: «Η αποδοχή κάποιας συγκεκριμένης ιστορικής παρουσίας του δαιμονικού στον κόσμο με τη μορφή ορισμένου προσώπου, που δεν έχει εμφανισθεί ως τώρα στο παρελθόν, δεν μπορεί ασφαλώς να γίνει αποδεκτή» (σελ. 74,) «όλες εκείνες οι ερμηνείες που εμμένουν στην αντίληψη ότι «ο αντίχριστος» θα έρθει στο μέλλον ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο και ως υποστασιοποιημένη ένσαρκη μορφή, για να επιβάλλει στον κόσμο το δαιμονικό στοιχείο και την καταστροφή, ώστε να κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα η βασιλεία του κακού αντί της βασιλείας του Θεού» αποτελούν σοβαρή «ερμηνευτική πλάνη» (σελ. 77), «ο αντίχριστος δεν μπορεί να είναι ούτε πρόσωπο, ούτε ανθρώπινη υπόσταση» (σελ. 80) «δεν είναι πρόσωπο (σελ. 108), αλλά «είναι στην ουσία αίρεση» (σελ. 80), «είναι το πνεύμα του ψεύδους και η διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων αιρετικών… που υπήρχε… και θα υπάρχει σε κάθε εποχή…» (σελ. 82)

Ο κ. Γ. Πατρώνος διατυπώνει τη γνώμη ότι «δεν είναι δυνατή η πλήρης και ορθή κατανόηση της Αποκάλυψης παρά μόνο υπό το φως των τριών Επιστολών του Ιωάννη, του Δ Εὐαγγελίου και της «μικράς αποκάλυψης», που… βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Μάρκου (κεφ. 13)» (σελ. 57). Αλλά γιατί μόνον αυτά τα κείμενα; Είναι, μήπως, μικρότερης και αμελητέας σημασίας και οι αναφορές των Ευαγγελιστών Ματθαίου (24:15-34) και Λουκά (21:21-28) καθώς και του Αποστόλου Παύλου στην προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολή του (2:3-12);

Αλλά κι από αυτά ακόμη τα κείμενα, που ο ίδιος επιλέγει ανωτέρω, αποφεύγει να σχολιάσει την φράση του Κυρίου Ιησού Χριστού, που καταγράφει ο Ιωάννης στην περικοπή 5:43 του Ευαγγελίου του «εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε». Ποιόν «άλλον» και «εκείνον» εννοεί ο Κύριός μας; Εάν εννοούσε τους κοινούς «αντιχρίστους», που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, γιατί ο Θεάνθρωπος χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «άλλον» και «εκείνον» στον Ενικό και όχι στον Πληθυντικό;

Περαιτέρω ο κ. Γ. Πατρώνος ΕΝΩ αναλύει εκτενώς λεπτομερώς και πολύ ορθώς όλες τις περικοπές των επιστολών Α καί Β τοῦ Ιωάννη που περιέχουν τους όρους «αντίχριστος» και «αντίχριστοι» ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, στα όσα γράφει στην προς ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β Ἐπιστολή του (2:3-12) ο Απόστολος Παύλος, αφιερώνει ακροθιγώς μόλις λίγες γραμμές (στις σελ. 87 και 102) επιχειρώντας ανεπιτυχώς να ταυτίσει τις εκφράσεις και τους όρους, που χρησιμοποιεί ο Παύλος, με την έννοια του «αντιχρίστου» η των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης. Έτσι στην προσπαθειά του να προσαρμόσει ερμηνευτικώς το Κεφ. 2:1-12 της ανωτέρω ΛΙΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ αναφοράς του Παύλου προς την καινοφανή προσωπική του θεωρία, αντιπαρέρχεται, χωρίς τον οφειλόμενο ιδιαίτερο σχολιασμό και την επιβαλλόμενη βαθύτερη ανάλυση, τον χαρακτηρισμό «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» και καταλήγει στην πεπλανημένη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) άποψή του ότι Αντίχριστος, ως συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, που θα πλανήσει και θα καταδυναστεύει την οικουμένη, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ! Όμως η διαφορά των εννοιών, χαρακτηρισμών και φράσεων στις επιστολές του Ιωάννη από τις έννοιες, τους χαρακτηρισμούς και τις φράσεις που αναφέρει ο Παύλος είναι ΠΡΟΦΑΝΗΣ και ΣΑΦΗΣ. Διότι μέσα από τη φράση «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν η σέβασμα» του Παύλου, εκείνο, που προκύπτει αβίαστα, καθαρά και ΠΕΡΑΝ των όσων αναφέρει ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές του, είναι ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) που πρόκειται να εμφανισθεί (και με τον αριθμό σύμβολό του 666 να καταδυναστεύσει ολόκληρο τον κόσμο) αντίθετα με τους αντιχρίστους όλων των εποχών, που εννοεί ο Ιωάννης, θ' αμφισβητήσει, αρνηθεί και καταφρονήσει όχι μόνον τον Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα, Λυτρωτή κι ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού, αλλά και ΟΛΟΥΣ εκείνους, που οι άνθρωποι σ' ολόκληρη τη γη θεωρούν ως θεούς, η λατρεύουν και σέβονται ως φωτισμένους, η θεόπνευστους, Η θεόσταλτους ανθρώπους!

Ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαίο) που εννοούν – χωρίς βέβαια να χρησιμοποιούν τη λέξη που θέλει «σώνει και καλά» ο κ. Γ. Πατρώνος για να πεισθεί- τόσον ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τις αντωνυμίες «άλλος» και «εκείνον» (στο ΙΩΑΝ. 5:43), τον χαρακτηρισμό «βδέλυγμα της ερημώσεως» (ΜΑΤΘ. 24:15, ΜΑΡΚ. 13:14), όσο κι ο Απόστολος Παύλος με τους όρους «άνθρωπος της αμαρτίας», «ο υιός της απωλείας», «άνομος» κατά τον προαναφερθέντα, άκρως δηλωτικό και αποκαλυπτικό χαρακτηρισμό (στην ΘΕΣ/ΚΕΙΣ) Β 2:1-12), καθώς κι ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη (13:1-18) θα είναι ο ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο, ο οποίος θα αρνηθεί ΟΧΙ ΜΟΝΟ την Θεανθρώπινη φύση, τη Θεότητα και τη Διδασκαλία του Ιησού Χριστού (όπως αμέτρητοι εδώ και 20 αιώνες έχουν κάνει, κάνουν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν) ΑΛΛΑ ταυτόχρονα ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ του Κόσμου («Ιεχωβά» των Εβραίων και των Χιλιαστών, «Αλλάχ» των Ισλαμιστών, «Βίσνου, Σίβα, Κάλι, Μπράχμα, Τριμούρτι, Πρατζαπάτι, Ίντρα, Άγκνι, Σούρια, Σόμα, Βαρούνα, Βαγιού, Γιάμα, Βισβακάρμα, Σαρακβάτι, Λάκσμι, Γκανέσα» κ.α του Ινδουισμού, Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος των Τεκτόνων, κλπ) καθώς και ΟΛΑ ΤΑ «ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ» του Κόσμου (Μωυσή, Βιβλικούς Πατριάρχες και Προφήτες, Άγιο Πνεύμα, Παναγία, Αποστόλους, Αγίους, Μωάμεθ, Βούδα κ.α) που λατρεύονται και προσκυνούνται μέχρι σήμερα και θ' απαιτήσει και θα επιβάλει να πιστεύεται, λατρεύεται, και προσκυνείται ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ , ως ο μοναδικός, υπέρτατος κι αληθινός επί γης ενσαρκώμενος ΘΕΟΣ από ολόκληρη την ανθρωπότητα και όχι μόνον από τους Χριστιανόυς («ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύνται εαυτόν ότι εστί Θεός» ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:4)

Αυτή είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ των «αντιχρίστων» που εννοεί ο Ιωάννης στις Α καί Β ἐπιστολές και του Αντίχριστου της Αποκάλυψης και της προς Θεσ/κεις Β ἐπιστολῆς του Παύλου, που θα προκαλέσει σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, την «ενέργεια πλάνης» και τη «μεγάλη θλίψη» που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η γη!

ΑΥΤΗ είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ που δεν φαίνεται να έχει γίνει κατανοητή από τον κ. Γ. Πατρώνο!

Κι αυτός ο έσχατος και μοναδικός Αντίχριστος θα είναι ο ΠΙΟ ΔΟΛΙΟΣ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ «Αντίχριστος» όλων των εποχών, διότι την άρνηση του Χριστούθά την καλύψει πίσω από την γενική άρνηση και ΟΛΩΝ των άλλων ΘΕΩΝ και ΣΕΒΑΣΜΑΤΩΝ του κόσμου, εγκαθιδρύοντας μία ΝΕΑ ΕΝΙΑΙΑ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ) ΘΡΗΣΚΕΙΑ, και παρασύροντας, με τον τρόπο αυτό, ευκολώτερα και συντομώτερα μεγάλες Χριστιανικές μάζες στην ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, δηλαδή στην συγκαλυμμένη και ανεπαίσθητη, για τους πολλούς, Άρνηση του Ιησού Χριστού ως Μοναδικού και Αληθινού Σωτήρα, Λυτρωτή και Θεού των Ανθρώπων.

Αυτή ακριβώς η καλά κρυμμένη και «σερβιρισμένη» μέσω της ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (που θα προέλθει απ' την «προσέγγιση», τον «διάλογο», την «ένωση», την «συγχώνευση» Εκκλησιών και τον συγκρητισμό ομόθρησκων δογμάτων και θρησκειών) ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ και ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ των Χριστιανών όλης της γης θα είναι η «ενέργεια πλάνης» που πρόκειται κατά την προαναγγελία και προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου να κατακλύσει το νου και τις καρδιές των ανθρώπων όλης της Οικουμένης, ώστε να πιστέψουν τα ψεύδη του Αντίχριστου (ΘΕΣ/ΚΕΙΣ Β 2:11-12).

Είναι ανάγκη μεγάλη και επιτακτική να γίνει αντιληπτό και κατανοητό ότι ο Αντίχριστος (με Α Κεφαλαῖο) θα φέρει «μεγάλη θλίψη» (δηλαδή θα συνθλίψει, θα πιέσει με την τυραννική εξουσία του) όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά τους πιστούς ΟΛΩΝ των θρησκειών που δεν θα θελήσουν να δεχθούν τη ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

Δεν θα συνεχίσω και δεν θα πλατειάσω περισσότερο τον σχολιασμό μου για το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου. Διότι τα όσα θα ήθελα και θα μπορούσα να γράψω περί του θέματος, ήδη, τα έχω γράψει με τη βοήθεια του Θεού και ΜΟΝΟΝ (και όχι με πτυχία Θεολογίας) σε δύο βιβλία μου «ΤΟ ΓΑΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ» και «666 ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΡ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΣΤΙ», 573 και 200 σελίδων, αντιστοίχως.

ΟΜΩΣ, ως απλός αναγνώστης και Χριστιανός, που ενδιαφέρεται, σοβαρώς και αδιαλείπτως, για τη Θεολογία και την Πίστη του αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ (εκφράζοντας τη βέβαιη επιθυμία και ΟΛΩΝ των Ορθοδόξων Χριστιανών που διάβασαν η θα διαβάσουν το βιβλίο του κ. Γ. Πατρώνου και θα σκανδαλισθεί και κλονισθεί η πίστη τους) στη σεβαστή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να ζητήσω απ' αυτή την ΕΓΓΡΑΦΗ ΓΝΩΜΗ της για το προαναφερόμενο βιβλίο, δεδομένου ότι το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί, από το επίσημο Εκδοτικό Όργανό της, την ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ. Το ερώτημα είναι απλό: Εκφράζει το βιβλίο του Γ. Πατρώνου (ΝΑΙ η ΟΧΙ) τις επίσημες ερμηνευτικές και ποιμαντικές απόψεις της Εκκλησίας περί της Αποκάλυψης του Ιωάννη και της... μη εμφάνισης ενός Αντιχρίστου;

Αναμένουμε σύντομα επίσημη και έγγραφη ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ιεράς Συνόδου. Οι καιροί είναι πονηροί κι η αμφιταλάντευση συνειδήσεων (άλλοτε με την «ΚΑΡΤΑ του ΠΟΛΙΤΗ» άλλοτε με το 666, άλλοτε με τον ΑΜΚΑ και τώρα με τον Αντίχριστο που δεν πρόκειται να έλθει) πρέπει να σταματήσει.

από **raimon** Κυρ Απρ 07, 2013 9:26 am

vas019 έγραψε:
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΛΑΝΕΡΟΣ π.Β.ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Το ψέμα και η απάτη γύρω από τον αριθμό 666

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική. Ο γραμμωτός κώδικας, δηλαδή ο bar code, δηλαδή το ηλεκτρονικό φακέλωμα, δηλαδή το ηλεκτρονικό σφράγισμα του αντίχριστου, δηλαδή ο 666. Το κακό είναι οτι εν ετη 2010, ενω η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να δημιουργήσει διαστημικό σταθμό , στην Ελλαδα, την χώρα που γέννησε την λογική και την ορθή σκέψη, έχουμε αρχίσει πάλι να πιστεύουμε σε φαντάσματα και φανατισμούς του μεσαίωνα.

Δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτεί το πάθος και ο φανατισμός που προκαλεί η διαμάχη για τις ταυτότητες αν δεν συνυπολογιστεί ο πραγματικός τρόμος που προκαλεί σε ορισμένες μερίδες της ελληνική κοινωνίας η σύνδεση των νέων ταυτοτήτων (στις σημερινές ημέρες “η κάρτα του πολίτη”) με τον δαιμονικό αριθμό «666» και με το λεγόμενο σφράγισμα του αντίχριστου. Από το βήμα της λαοσύναξης στη Θεσσαλονίκη ο Αρχιεπίσκοπος (σημ. το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε το 2000) δεν δίστασε να επικαλεστεί την απειλή του «666» και να ταυτιστεί έτσι με τις φονταμενταλιστικές ομάδες των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων.

Όλα ξεκινούν από μια ειδική ερμηνεία ενός χωρίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη: «Όποιος έχει μυαλό ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου, που είναι αριθμός ανθρώπου. Ο αριθμός του είναι χξς΄ (666)». Όπως γράφει ο καθηγητής Αγουρίδης (1994), «πρόκειται περί εφαρμογής της ραβινικής μεθόδου της γεματρία. Έλληνες και Ιουδαίοι δεν είχαν τότε εν χρήσει αραβικούς αριθμούς. Τα γράμματα του αλφαβήτου ανταποκρίνονταν σε αριθμούς: α=1, β=2, ε=5, ι=10, κ=20, κτλ. Έτσι κάθε λέξη μπορούσε να μεταφραστεί σε έναν αριθμό, όπως και κάθε αριθμός μπορούσε να μεταφραστεί σε μια ή περισσότερες λέξεις» (σελ. 326).

Από εκείνη την εποχή έχει επιχειρηθεί άπειρες φορές να «αποκωδικοποιηθεί» ο «αριθμός του θηρίου» και να εντοπιστεί ο αντίχριστος. Ανάλογα με την εποχή, οι δεισιδαίμονες χριστιανοί ανακάλυπταν αντίχριστους κάθε λογής και απέδιδαν σ’ αυτούς τα βάσανά τους, προσδοκώντας ταυτόχρονα την επικείμενη λύτρωση. Κάποιοι θεώρησαν αντίχριστο τον ρωμαίο αυτοκράτορα, λέγοντας ότι το όνομα Νέρων Καίσαρ στα αραμαϊκά βγάζει 666. Άλλοι, όπως ο προτεστάντης του 16ου αιώνα Μίκαελ Στίφελ, αποδίδουν την ιδιότητα του αντίχριστου στον Πάπα της Ρώμης Λέοντα Ι΄, βασισμένοι σε ένα απόσπασμα του επισκόπου Λουγδούνου Ειρηναίου, ο οποίος υποστηρίζει (τον 2ο αιώνα) ότι το όνομα ΛΑΤΕΙΝΟΣ είναι ένα από τα (πολλά) ονόματα που τα γράμματά του αθροιζόμενα καταλήγουν στον δαιμονικό αριθμό. Οι καθολικοί (Πέτρους Μπούνγκους) αντιτείνουν ότι αντίχριστος είναι ο Λούθηρος. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει και την εναλλακτική λύση του Μωάμεθ ως αντίχριστου. Στον 20ό αιώνα εντοπίστηκαν και νέοι αντίχριστοι στα πρόσωπα του Λένιν, του Χίτλερ, του Γκορμπατσόφ και του Σαντάμ Χουσεϊν. Ο γνωστός αμερικανός ακροδεξιός τηλε-ευαγγελιστής Πατ Ρόμπερτσον δίδασκε καθημερινά ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι διαβολική συνωμοσία και ο Τζορτζ Μπους που την εισήγαγε ενεργούσε κατά διαταγή του Σατανά. Αυτά άκουγε ο καημένος ο Ρέιγκαν και έβαλε το δημοτικό συμβούλιο του Χόλιγουντ να αλλάξει τον αριθμό της βίλας του όπου αποσύρθηκε, από 666 St Cloud Street σε 668.

Δεν υπάρχει λοιπόν εποχή που σέβεται τον εαυτό της και να μην έχει μπει στον πειρασμό να ανακαλύψει τον αντίχριστό της. Άλλωστε ποτέ δεν έλειψαν οι μισητοί ηγέτες. Αυτό που ζούμε, όμως, σήμερα είναι κάτι εντελώς νέο. Για πρώτη φορά ο αριθμός 666 συνδέεται με την ίδια την τεχνολογική πρόοδο. Υποστηρίζεται, δηλαδή, από ομάδες φανατικών σ’ όλο τον κόσμο ότι η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι πιστωτικές κάρτες, οι νέες ταυτότητες προετοιμάζουν την έλευση του αντίχριστου και ότι ιδιαίτερα ο γραμμωτός (ή ραβδωτός) κώδικας (bar code) που χρησιμοποιείται για την οπτική αναγνώριση των αντικειμένων στο εμπόριο και τις υπηρεσίες είναι «το χάραγμα του αντιχρίστου» για το οποίο μιλά η Αποκάλυψη.

Η μόδα έχει έρθει και στη χώρα μας και έχει κυριολεκτικά σαρώσει στους χώρους των φονταμενταλιστών ορθοδόξων (μερίδες παλαιοημερολογιτών, ομάδες μοναχών, παραεκκλησιαστικές οργανώσεις).Το περίεργο είναι ότι όλη αυτή η υπόθεση ξεκίνησε από ένα βιβλίο γραμμένο το 1981 από Αμερικανίδα προτεστάντισσα. Πρόκειται για το βιβλίο της Mary Stewart Relfe “When your money fails” (και τη συνέχειά του “The new money system”) που έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική. Ε, λοιπόν, αυτά τα βιβλία έγιναν ευαγγέλια στην Ελλάδα από εκείνους που δεν θέλουν να ακούσουν ούτε για προτεστάντες ούτε για Αμερική ούτε και για γυναίκες! Η κυρία Relfe παρουσιάζει τον εαυτό της ως νέο Ευαγγελιστή Ιωάννη και δηλώνει ότι έλαβε «εξ αποκαλύψεως» και «κατά θέλημα Χριστού» το μήνυμα ότι το 666 είναι το χάραγμα του αντίχριστου και ότι ο γραμμωτός κώδικας (bar code) φέρει το 666. Κατά συνέπεια, όποιος δέχεται και χρησιμοποιεί τον γραμμωτό κώδικα, όποιος μετέχει στο νέο οικονομικό σύστημα συναλλαγών συνεργεί στην εισαγωγή του «σφραγίσματος του αντίχριστου».

Πρόκειται για μια πραγματική απάτη. Στον γραμμωτό κώδικα οι αριθμοί απεικονίζονται με επταψήφιους συνδυασμούς μαύρων και λευκών γραμμών. Ο αριθμός έξι αντιστοιχεί στο συνδυασμό μαύρο-λευκό-μαύρο-λευκό-λευκό-λευκό-λευκό. Η Relfe αυθαίρετα ξεχωρίζει τα τρία πρώτα στοιχεία (μαύρο-λευκό-μαύρο) και ταυτίζει τον αριθμό έξι με τις τρεις διπλές γραμμές που βρίσκονται στην αρχή, στη μέση και στο τέλος του γραμμωτού κώδικα, και οι οποίες επιβάλλονται από το γεγονός ότι ο κώδικας πρέπει διαβάζεται και προς τις δύο κατευθύνσεις.

Γνωρίζοντας ότι η άποψή της θα αντικρουστεί εύκολα, η Relfe επικαλείται άλλους κωδικούς, «μυστικούς» αυτή τη φορά, τους οποίους δήθεν χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και που τους έμαθε η Relfe με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Για να μπερδέψει μάλιστα κι άλλο τους αναγνώστες της, παραθέτει μια μακρά σειρά προϊόντων και εμπορικών σημάτων όπου απαντάται ο αριθμός 666. Φυσικά για να πλουτίσει τη συλλογή της δεν διστάζει μπροστά σε αριθμολογικούς ακροβατισμούς. Για να βγάλει από τη γνωστή κάρτα VISA το 666 μας λέει: VI είναι το 6 στα λατινικά. Το αγγλικό γράμμα S ακούγεται όπως το ελληνικό Ζ, το οποίο είναι το 6ο γράμμα του αλφάβητου. Και το Α είναι το 6 στα αρχαία βαβυλωνιακά. Όπερ έδει δείξαι!

Η κυρία Relfe ανακαλύπτει εξάρια παντού. Η πτήση του Απόλλων-8 στο φεγγάρι, π.χ., κράτησε 6 μέρες, ο πύραυλος είχε 6 διαμερίσματα, η ταχύτητα ήταν 6 μίλια το δευτερόλεπτο και η βαρύτητα στο φεγγάρι είναι το ένα έκτο από τη βαρύτητα στη γη. Αυτή η αριθμολογική προσκόλληση στο 6 (που θυμίζει την ανάλογη επιμονή ορισμένων να βρίσκουν τον αριθμό 5 στις διαστάσεις των πυραμίδων) θα μπορούσε να βρει τα ανάλογά της για κάθε τριψήφιο συνδυασμό: 333, 444, 555. Όσο για το 888, αυτό είναι ο αριθμός της λέξης Ιησούς!

Η αμερικανίδα οραματίστρια δεν διστάζει να κατονομάσει και τον αντίχριστό της. Ερμηνεύει την προφητεία του Δανιήλ για να υποστηρίξει ότι αντίχριστος πρέπει να είναι από τον αραβικό κόσμο (11,37) και ειρηνοποιός (11,21). Άρα, συμπεραίνει η Relfe, πρόκειται για τον Ανουάρ Σαντάτ! Εδώ ο φανατισμός εγγίζει τον παραλογισμό: ο αντίχριστος πρέπει να φέρει την ειρήνη!

Με τους αριθμούς του 666 παίζουν φυσικά και όλες οι καφετζούδες της διεθνούς άκρας δεξιάς. Ο απαραίτητος κ. Καρατζαφέρης ανακάλυψε, μάλιστα, ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώσει τη διαβολική διάσταση στον αριθμό 6 και γι’ αυτό τον απεικόνισαν με τα δυο γράμματα: στ΄=σα-ταν! Πού να του πει κανείς του καημένου του Έλληνα τηλε-ευαγγελιστή ότι η λέξη σατάν είναι εβραϊκή!

Όλα αυτά θα ήταν απλώς διασκεδαστικά, αν δεν μεταβάλλονταν σιγά σιγά σε πραγματική ψύχωση. Τα μπεστ σέλερ της κυρίας Relfe, που ήρθαν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’80, συνοδεύτηκαν από δεκάδες απομιμήσεις, αντιγραφές και επαναλήψεις, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται η απήχηση της τρομοκρατικής της θεωρίας. Το σημαντικό είναι ότι τα βιβλία της δεν βρήκαν πρόθυμους αναγνώστες μόνο στους γνωστούς υποστηρικτές κάθε μυστικιστικής ή παραθρησκευτικής συνωμοτικής θεωρίας. Πολύ γρήγορα υιοθετήθηκαν από ορθόδοξους μοναχούς, οι οποίοι άρχισαν να τα διαδίδουν με ζήλο στους οργανωμένους πιστούς. Αποσπάσματα της Relfe περιέχονται στο βιβλίο του αγιορείτη μοναχού Παρθένη («Ανησυχητικά σημεία των καιρών»), στο οποίο προστίθενται και οι ελληνικές εμφανίσεις του 666 «στο πεντοχίλιαρο, στα εισιτήρια των λεωφορείων, σε πολλά είδη προϊόντων και στη νέα μας ταυτότητα».

Κρίσιμο ρόλο για τη διάδοση του τρομοκρατικού σεναρίου της Relfe στην Ελλάδα έπαιξε η υιοθέτησή του από τον γέροντα Παϊσιο (1924-1994), έναν αγιορείτη μοναχό με ιδιαίτερο κύρος στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Ο βιογράφος και μαθητής του μοναχός Χριστόδουλος Αγγέλογλου αναφέρει ότι ο Παϊσιος είχε το βιβλίο της συνεχώς μαζί του και το έδειχνε στους επισκέπτες του. Ο ίδιος ο Παϊσιος δήλωνε ότι ήδη έχουν «χαραχθεί» με λέιζερ στο μέτωπο και τα χέρια 3000 άτομα στην Αμερική και μάλιστα πρώτα τα διακεκριμένα πρόσωπα! Τις απόψεις του αυτές ο Παϊσιος τις διατύπωσε εγγράφως το 1987, όταν και πάλι υπήρχε θέμα ταυτοτήτων, μπερδεύοντας κάρτες, τηλεόραση, και λέιζερ. Ήταν φυσικό να μην καταλαβαίνει και πολλά από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ο γέροντας. Η επιστολή του κυκλοφόρησε σε κύκλους πιστών και προκάλεσε μεταστροφή ακόμα και Ιεραρχών. Ο Καντιώτης, για παράδειγμα, ο οποίος είχε διατυπώσει νηφάλιες σκέψεις λίγες βδομάδες νωρίτερα («ο αριθμός 666, αυτός καθ’ εαυτόν μνημονευόμενος ή χρησιμοποιούμενος, δεν πρέπει να προκαλεί πανικόν») άρχισε να βάλει κατά της κυβέρνησης του Αντρέα Παπανδρέου με το γνωστό του ύφος, λέγοντας ακριβώς τα αντίθετα: «εν προκειμένω ο αριθμός 666 δεν χρησιμοποιείται ως κοινός τις αριθμός, αλλ’ έχει αντιχριστιανικήν σκοπιμότητα, εντασσόμενος εις τα σχέδια της παγκοσμίου σιωνιστικής αυτοκρατορίας».

Εδώ και δύο χρόνια το μπεστ σέλερ της κυρίας Relfe αιφνιδίως εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Εικάζουμε ότι θα πρέπει να υποστεί κάποια επεξεργασία. Να αφαιρεθεί, για παράδειγμα, η πρόβλεψη-προφητεία ότι η Δευτέρα Παρουσία αναμένεται στα τέλη του 1997 ή αρχές του 1998 που ακούγεται κάπως εσφαλμένη. Όμως η μυθοπλασία περί 666 έχει ήδη ριζώσει βαθιά. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τους λόγους που η θεωρία της Relfe βρήκε τόσο πρόσφορο έδαφος. Η επιτυχία της πρέπει να αποδοθεί στο πολιτισμικό σοκ που προκάλεσε η ραγδαία εξάπλωση των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτή η εισβολή της νέας τεχνολογίας δημιούργησε νέες στρατιές λειτουργικά αναλφάβητων πολιτών (δηλαδή εκείνων που δεν μπορούν ούτε να κάνουν χρήση αλλά ούτε και να κατανοήσουν τα «διαβολικά» αυτά μηχανήματα).

Το κακό είναι ότι οι δεισιδαιμονίες της κυρίας Relfe καθώς φαίνεται θεωρούνται χρήσιμες για να φανατίσουν τους πιστούς και να τρομάξουν περισσότερο τους αφελείς. Με μοναδική εξαίρεση τον μητροπολίτη Νικοπόλεως, του οποίου συνέντευξη φιλοξενούμε σήμερα, οι Ιεράρχες δεν έχουν φροντίσει να διαφοροποιηθούν από το μύθο του «666». Συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Με τις σχετικές της εγκυκλίους η Ιερά Σύνοδος, χωρίς να ταυτίζεται με τους ακραίους φονταμενταλιστές, αφήνει ανοικτό το «παραθυράκι» του τρόμου. Το μόνο σχετικό έντυπο που κυκλοφορεί στις επίσημες εκδόσεις της εκκλησίας (Αποστολική Διακονία) είναι μια μικρή μπροσούρα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμου, στην οποία δηλώνεται μεν σαφώς ότι «ο αριθμός 666 (…) δεν έχει τη δύναμη να μας βλάψει», όμως αφήνεται και η απειλή ότι «εάν υπάρξει αθέτηση των υποσχέσεων της πολιτείας θα ενημερώσωμεν τους χριστιανούς και θα τους προτρέψωμε να μη δεχθούν να λάβουν τις νέες ταυτότητες».

(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9/7/2000)

Και παίρνει απάντηση απο Αγιορειτες..

Σχόλιο Αναβάσεων
Περιμέναμε μέχρι σήμερα 15 Ἰουλίου '11 τὴν τελευταία ἔκδοση τοῦ Ὀρθόδοξου Τύπου, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ ὑπεύθυνός του Ο.Τ. θὰ δημοσίευε τὴν ἀπὸ μηνὸς ἀπεσταλμένη ἐπιστολὴ- ἀνταπάντηση τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων στὴν ἀπὸ 20 Μαΐου δημοσιευθεῖσα ἀπάντηση τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη στὸν Ο.Τ. ( βλέπε ΕΔΩ στην 5η σελίδα. Ἡ 1η ὲπιστολή των Ἁγιορειτών ΕΔΩ)

Εἴχαμε ἤδη γίνει μάρτυρες τῆς "ἐξαφανίσεως" τῶν ἀπαντητικῶν ἐπιστολῶν καὶ τοῦ π. Ἰωάννη Φωτοπούλου πρὸς τὸν Ο.Τ. καὶ ἔτσι μαζὶ μὲ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιευτεῖ ἡ ἀπάντηση τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων θεωρήσαμε ὅτι εἶναι λογικὸ νὰ δημοσιεύσουμε τὴ ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν ἀφοῦ ἐξαντλήθηκε κάθε ὅριο ὑπομονῆς καὶ κανόνων δεοντολογίας.
Ἡ πηγὴ λοιπὸν τῆς δημοσίευσης θὰ εἶναι ὁ orthros.eu καὶ ὄχι ὁ Ο.Τ. ὡς ὄφειλε νὰ εἶναι.

Μικρό σχόλιο απο τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Ιωάννη Φωτόπουλο
24 Ἁγιορεῖτες Ἱερομόναχοι καί μοναχοί ἀπάντησαν στίς ἐσφαλμένες θέσεις τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη σχετικῶς μέ τή σημασία τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ 666 καί τίς θέσεις πού ἔλαβε ὁ Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἄλλοι κληρικοί καί μοναχοί καθώς καί ἡ ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1997-98. Τά κείμενα αὐτά καί τοῦ π. Βασιλείου καί τῶν Ἁγιορειτῶν ἔχουν δημοσιευθεῖ στήν ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ». Ἐπειδή ὁ π. Βασίλειος Β. ἐπανῆλθε μέ ἄλλη ἐπιστολή οἱ Ἁγιορεῖτες ἀνταπαντοῦν μέ τήν κατωτέρω ἐπιστολή τους :

Ἅγιον Ὄρος [b]23-5-11

από **raimon** Κυρ Απρ 07, 2013 9:29 am

vas019 έγραψε:
ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ-ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕΙΣ- ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ
ΤΟΥ π. Β. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ[/b]

Κύριε Διευθυντά,

Ἀφοῦ σᾶς εὐχαριστήσωμε διά τήν δημοσίευσιν τοῦ περί τοῦ 666 καί τῶν συναφῶν ζητημάτων κειμένων μας, θέλομε κατ’ ἀρχάς νά ἐπισημάνωμε τήν –πιστεύομεν ἐξ ἀβλεψίας- παράλειψιν συμπεριλήψεως τῆς ὑπ’ ἀριθ. 5 ὑποσημειώσεώς μας καί τήν κατά συνέπειαν μή ἀπάντησίν σας σ’αὐτήν. Συγκεκριμένως στήν δήλωσίν μας : « Ἐδῶ-ἀφοῦ τόσον πολύ τό ἐπιθυμεῖ ὁ π. Βασίλειος. –πρόχειρα καί ἐπιγραμματικά θά ἐπισημάνωμε ὀλίγα ἐκ τῶν σοβαροτέρων ὀλισθημάτων του...» ὑπῆρχεν ἡ ἑξῆς ὑποσημείωσις :
« 5. Ἐάν ὑποσχεθῆτε ὅτι θά τήν δημοσιεύσετε, θά ἑτοιμάσωμε πληρεστέραν καί λεπτομερεστέραν ἀναίρεσιν, ἀφοῦ προμηθευθοῦμε τό σχετικόν βιβλίον τοῦ π. Βασιλείου. Μόνον, σᾶς παρακαλοῦμε, ἐάν ὑπάρχῃ περιορισμός εἰς τήν ἔκτασιν τῆς ἀναιρέσεως, νά μᾶς ἐνημερώσετε ἐκ τῶν προτέρων, ὥστε νά μήν χρησιμοποιηθῇ ὡς λόγος μή δημοσιεύσεως ἐκ τῶν ὑστέρων, ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχομεν ὑποβληθῇ εἰς τόν κόπον».
Ἡ παράλειψις αὐτή ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά δικαιοῦται ὁ π. Βασίλειος (στά μάτια τῶν ἀγνοούντων τήν παράλειψιν ἀναγνωστῶν) νά μᾶς ἐπικρίνει πάλιν καί πολλάκις ὅτι δῆθεν τοῦ ρίπτομεν «μόνο λάσπη χωρίς νά προσάγωμε ἐπιχειρήματα», ὅτι «δημιουργοῦμε ἐντυπώσεις χωρίς ὅμως νά παραθέτομε τή δική μας μή διεστραμμένη ἐκδοχή» ὅτι εἴμεθα «κοινοί συκοφάντες», ἐπειδή δῆθεν «τόν κατηγοροῦμε μέ τόσο βαρεῖς χαρακτηρισμούς, χωρίς νά ἀποδεικνύωμε μέ ἐπιχειρήματα καί μέ στοιχεῖα τούς χαρακτηρισμούς μας» κ.λ.π. ἀναμφίβολα ὅμως μένει ἀνεπανόρθωτα ἐκτεθειμένος καί ἐνώπιον ἡμῶν, καί ἐνώπιον ἑαυτοῦ, ἀλλά καί – πολλῷ μᾶλλον-ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καθόσον εἶχε στά χέρια του τό πλῆρες κείμενό μας, τό ὁποῖον ἐξ ἀρχῆς τοῦ εἴχατε κοινοποιήσει ( καί ὄχι τήν ἄνευ τῆς ὑποσημειώσεως δημοσίευσιν τοῦ Ο.Τ.)-ὡς ἐμφαίνεται, πλήν τῶν ἄλλων, καί ἀπό τήν ἡμερομηνίαν στό τέλος τῆς ἀπαντήσεώς του- καί, συνεπῶς, ἐγνώριζε τήν προαναγγελία μας ὅτι «θά τοῦ ἀποδείξωμε μέ ἐπιχειρήματα καί μέ στοιχεῖα- καί μάλιστα ἄφθονα-τούς χαρακτηρισμούς μας».
Ἐξ ἄλλου, ἡ μή ἀπάντησίς σας θά ἔχῃ ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἀναβολήν τῆς λεπτομεροῦς ταύτης ἀναιρέσεως τῶν ἐσφαλμένων θέσεων στά κατά καιρούς σχετικά κείμενα τοῦ π. Β., τήν ὁποίαν θά κάνωμε ἀμέσως μετά τήν ὑπόσχεσίν σας περί δημοσιεύσεώς της. Προτείνομε ὅπως ὁ διάλογός μας γίνεται καί ὁλοκληροῦται κατά θέμα, χάριν τῆς καλυτέρας παρακολουθήσεώς του ὑπό τῶν ἀναγνωστῶν. Δέν διαμαρτυρόμεθα διά τήν ἀνέκαθεν εὐνοϊκήν καί χαριστικήν μεταχείρισιν τοῦ π.Β. ὑπό τοῦ Ο.Τ. (καθόσον τοῦ κοινοποιοῦνται ἀμέσως τά κείμενά μας καί ἀνταπαντᾷ ταυτοχρόνως), διότι εἴμεθα βέβαιοι ὅτι αὕτη δέν θά εἶναι εἰς θέσιν νά συσκιάσῃ τἠν ἀλήθεια. Ἁπλῶς θέλομε νά ἐπεξηγήσωμε εἰς τούς ἀναγνώστας ὅτι αὐτό θά ἔχῃ συνέπειαν τήν περαιτέρω καθυστέρησιν τῶν ἀπαντήσεών μας καί νά τούς παρακαλέσωμε νά διαφυλάττουν τά φύλλα τοῦ Ο.Τ., ὥστε νά μή δυσκολεύωνται, ἕνεκα λήθης, νά παρακολουθήσουν τόν διάλογον.
Μικρά παρένθεσις : Ἡ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱ. Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους.
Πρίν ἀρχίσωμε τάς παρατηρήσεις μας ἐπί τῆς ἀπαντήσεως τοῦ π. Β., σᾶς παρακαλοῦμε θερμῶς νά μᾶς ἐπιτρέψετε νἀ ἀναφερθοῦμε δι’ ὀλίγων στά σχόλια τοῦ Ο.Τ. (ἀριθ, φύλ. 1878) ἐπί τῆς ἀρνητικῆς τοποθετήσεως τῆς Ἱ. Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους διά τήν «Κάρταν τοῦ Πολίτη» :
α’. Φαίνεται ὅτι οἱ συνεργασθέντες στόν σχολιασμόν εἶναι πλείονες τοῦ ἑνός· ἤ, τοὐλάχιστον, -ἄν εἶναι εἷς-προσεπάθησεν οὗτος νά ἱκανοποιήσῃ ἀναγνώστας ἔχοντας διαμετρικῶς ἀντιθέτους ἀπόψεις. Διότι πῶς ἄλλως δύναται νά ἐξηγηθῇ τό ὅτι, ἀφ’ἑνός μέν, προτρέπει τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν «νά ξεκαθαρίζῃ ὅτι ἐάν τελικῶς ὑπάρχῃ ἤ ὑπάρξῃ εἰς τήν Κάρταν τοῦ Πολίτου ὁ 666 ἤ σύμβολα τοῦ Ἀντιχρίστου τότε θά κατεβάσῃ τόν λαόν εἰς τό Σύνταγμα» καί ἐξ ἑτέρου συμβουλεύει «νά μήν ἀνοίγωμεν ἐσχατολογικάς συζητήσεις, αἱ ὁποῖαι διχάζουν τόν πιστόν λαόν»; (!)
β’. Ἡ αἰτία πού «οὐδαμοῦ εἰς τήν ἀνακοίνωσιν γίνεται λόγος εἰς τόν δυσώνυμον ἀριθμόν 666 τοῦ Ἀντιχρίστου ἤ σέ ἐσχατολογικά ζητήματα» εἶναι τό ὅτι αὐτό ἔχει γίνει ἐπαρκῶς μέ παλαιοτέρας ἀνακοινώσεις ( Ἱεροκοινοτικάς καί Ε.Δ.Ι.Σ.), τάς ὁποίας ἡ παροῦσα ἀνακοίνωσις ἀναμφίβολα προϋποθέτει, ἀπολύτως ἀποδέχεται καί θεωρεῖ περιττόν νά ἐπαναλάβῃ.
γ’. Ἡ παροῦσα ἀνακοίνωσις εἶναι, μάλιστα, ἔτι αὐστηροτέρα. Προβάλλει ὡς αἰτιολογικόν τῆς ἀρνητικῆς τοποθετήσεώς της-ὄχι μόνον τήν τυχοῦσαν ἀποδεδειγμένην ὕπαρξιν τοῦ 666, ἀλλά καί – «τό ἐνδεχόμενον ἀκόμη καί τῆς ἀνεπίγνωστης ἐκ μέρους τῶν πιστῶν χρήσεως ἀντιχριστιανικῶν συμβόλων», λόγῳ «τῆς εὐχερείας νά προσθαφαιροῦν στήν κάρτα δεδομένα».

Ἡ ἀπάντησις τοῦ π. Βασιλείου
Καί τώρα ὁ λόγος γιά τήν ἀπάντησιν τοῦ π. Β. Ἤδη ὁ τίτλος μᾶς ὑπενθυμίζει τόν τίτλον ἀπαντήσεως τοῦ κ. Γιανναρᾶ πρός τόν μακαριστόν Γέροντα Θεόκλητον Διονυσιάτην («...περί λεβελλοπράγμονος μοναχοῦ»). Ἀλλά καί τό περιεχόμενό του γέμει ἀνακριβειῶν, παραποιήσεων, συκοφαντιῶν κ.τ.τ. Γιά μερικές θά μπορούσαμε νά βάλωμε τόν «καλό λογισμό» ὅτι ὀφείλονται σέ ἄγνοια, λήθην, παραπληροφόρησιν, ἀλλά σέ ἀρκετές δυσκολευόμεθα νά τό πράξωμε. Ἀναφέρονται ὄχι μόνον σέ θέματα οὐσίας, ἀλλά καί σέ δευτερεύοντα, τά ὁποῖα ὅμως προδιαθέτουν εἰς βάρος μας τόν ἀναγνώστην. Θά σταχυολογήσωμεν μερικάς ἐξ αὐτῶν. [ Συστηματικώτερον διά τά θέματα οὐσίας θά ἀναφερθοῦμε στόν προσεχῆ διάλογό μας] :
1.α΄. Εἶναι ψευδέστατον καί συκοφαντικώτατο τό γραφόμενο ὅτι ὁ π. Ἰω. Φωτόπουλος τό 1997 «προώθησε ἐπιστολή Ἁγιορειτῶν» στόν Ο.Τ. Οὐδέ κἄν ἐγνώριζεν περί αὐτῆς! Τόσον αὐτός διά τήν ἰδικήν μας ἐπιστολήν, ὅπως καί ἐμεῖς διά τήν ἰδικήν του, ἐπληροφορήθημεν ἀπό τήν δημοσίευσιν των στόν Ο.Τ.!
β’ . Κατά μείζονα λόγον τελείως ἀνυπόστατα καί συκοφαντικά εἶναι τα περί «ἐκστρατείας του διά τήν συλλογήν ὑπογραφῶν». Ὄχι μόνον τό 1997( πού εἶχε πλήρη ἄγνοιαν), ἀλλά καί τώρα. Ἁπλῶς, ὡς γνωστόν μας, τόν ἀγγαρεύσαμε νά μεταγράψῃ τό χειρόγραφό μας στόν Η/Υ πρός διευκόλυνσιν τοῦ Ο.Τ. καί νά σᾶς τό ἀποστείλῃ. Καί ὡς ἀμοιβήν διά τόν κόπον του δέχεται τήν «εὐλογίαν» τῆς κατασυκοφαντήσεώς του διά «ἀπρόκλητην καί συστηματικήν ἐμπάθειαν πρός τό πρόσωπο»τοῦ π.Β!
γ’ . Ἀλλ’ οὔτε καί κανείς ἄλλος «ἐξεστράτευσε δι’ ὑπογραφάς». Ἁπλῶς, μερικοί πού ἐπληροφορήθησαν γιά τό κείμενο (εἰς τήν συγγραφήν τοῦ ὁποίου μᾶς εἶχαν προτρέψει), ζήτησαν νά προσυπογράψουν, μέ μοναδικό κίνητρον τό νά συντελέσουν οἱ περισσότερες ὑπογραφές εἰς τήν δημοσίευσίν του.
δ’ . Ἡ ἐπιστολή τοῦ 1997 [ ἡ ὁποία δέν ἦτο «πέντε Ἁγιορειτῶν»-οὔτε «τριῶν», ὅπως γράφει ὁ π. Β. στόν Ο.Τ. τῆς 15-4-11 -- ἀλλά μιᾶς Ἱ. Μονῆς καί τεσσάρων Ἁγιορειτικῶν Συνοδειῶν] δέν ἦτο καθόλου «ταυτόσημη» μέ τήν πρόσφατον. Δέν ἦτο οὔτε κἄν δισέλιδος (μαζί μέ τάς ὑπογραφάς) καί ἀποσκοποῦσε κυρίως στό νά διαψεύσῃ τήν ἐντύπωσιν, τήν ὁποίαν ἐμμέσως-ἀλλά λίαν ἐντέχνως- ἔδιδε ὁ π. Β., δηλαδή, ὅτι δῆθεν ὁ μακαριστός Γέρων Παΐσιος μετέβαλε τάς ἀρχικάς του ἀπόψεις ἐπί τῶν συναφῶν θεμάτων. Ὑπῆρχε πρόθεσις γενικωτέρας ἀπαντήσεως μέ συστηματικήν ἀναίρεσιν τῶν ʺθεολογικῶν ἐπιχειρημάτωνʺ τοῦ π. Β., ἀλλά ὁ Ο.Τ. μᾶς ἄφησε κυριολεκτικῶς ἀναύδους, διακόπτοντας τόν διάλογον ἀμέσως μετά τήν ἀπάντησιν τοῦ π. Β.
2. α’. Ὁμοίως ὅλως ἀναληθές εἶναι τό ὅτι «ἀγνοοῦμε τά γραπτά του» καί ὅτι «γνωρίζομε τά κείμενά του ἀπό τίς ἀναιρέσεις τῶν ἐπικριτῶν του» ( ὥστε τώρα παραδέχεται ὅτι ὑπάρχουν ἀναιρέσεις). Καί ὡς ʺἀπόδειξινʺ ἀντιγράφει ἀπόσπασμά μας ἐκ τοῦ ὁποίου ἀποδεικνύεται ἀκριβῶς τό ἀντίθετον! Ὅτι, δηλαδή, ὄχι μόνον εἴχαμε ἀναγνώσει τά παλαιότερα κείμενά του, ἀλλά ἔχομε κρατήσει καί σημειώσεις ἐξ αὐτῶν, καθώς καί φωτοτυπίαν ἑνός ἄρθρου του! Ἐπίσης καί τά περισσότερα ἐκ τῶν προσφάτων σχετικῶν δημοσιευμάτων του ἔχομε διαβάσει, τά ὁποῖα καί ἀπετέλεσαν τήν κυριωτέραν ἴσως αἰτίαν συγγραφῆς τοῦ κειμένου μας.
β’ . Ἀλλά καί τό συγκεκριμένον ἄρθρο του «Σύ εἶ ὁ ἐρχόμενος...» ἔχομε διαβάσει, καί δι’ αὐτό εἴμεθα εἰς θέσιν νά χαρακτηρίζωμε αὐτό μέν ὡς «κακόδοξον», τήν δέ ἀναίρεσιν τοῦ ὑπό τοῦ π. Ἰω. Φωτοπούλου ὡς «εὐστοχωτάτην»( καί ὄχι «μυθιστορηματικήν») –καί ἐπιμένομε. Ἄς τό δημοσιεύσει, λοιπόν, ὁ π. Β. στόν Ο.Τ. (ἤ ἔστω καί εἰς τήν «Ἐνοριακήν Εὐλογίαν») καί ἄς καταδείξῃ τά δῆθεν «μυθιστορηματικά» σημεῖα καί ἄς ἀφήσει τούς ἀναγνώστας νά κρίνουν ἐλεύθερα καί ἀντικειμενικά. Ἀλλά μᾶλλον ἡ ἐπί τόσους μῆνας μή δημοσίευσις ἦτο οἰκονομία Θεοῦ. Τόσην ἀντίδρασιν προεκάλεσεν ἡ ἔλλειψις ἀντικειμενικότητος, ὥστε μέ τήν δημοσίευσίν του σέ ἄλλα περιοδικά ( καί στίς ἱστοσελίδες τους) καί μέ τήν ἐκτύπωσίν του καί τήν διά φωτοτυπιῶν ἀναπαραγωγήν καί διάδοσίν του ἀπό κατενθουσιασμένους εὐλαβεῖς κληρικούς καί λαϊκούς, κατεστάθη πασίγνωστον.
3. α’ . Διαμαρτύρεται ὁ π. Β., διότι δῆθεν ἀποσιωποῦμε τήν δήλωσίν του ὅτι «δέν θά λάβῃ τέτοια ταυτότητα...». Ὅμως, εὐθύς ἀμέσως γράφει : «ὄχι μόνον τήν ἀποσιωποῦν, ἀλλά καί τήν στρέφουν ἐναντίον μου...»(!). Ἄρα ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὅτι δέν τήν ἀποσιωποῦμε !

β’ . Ἡ δήλωσίς του αὐτή ἀπουσιάζει καί ἀπό τήν Πρωτολογίαν του (1986) καί ἀπό τήν Δευτερολογίαν του (1987). Ἐμφανίζεται τό πρῶτον μετά 10ετίαν( ! ) (1996) κατά τήν ἔκδοσιν τοῦ βιβλίου του, προφανῶς ἕνεκα τῆς σφοδρᾶς ἀντιδράσεως καί ὀξείας κριτικῆς πού εἶχε δεχθῇ, ἀλλά καί –κυρίως, ὡς πιστεύομε- ἐξαναγκασμένος ἀπό τήν σαφῆ σχετικήν τοποθέτησιν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου :

« Οἱ πιστοί (ὄχι «οἱ ἀσθενεῖς τῇ πίστει»)ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά δ ι α β ο λ ο δ ε λ τ ί α αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!».

Τό φοβερό ὅμως διά τόν π. Β. εἶναι ὅτι τήν θέσιν αὐτήν ὑποτιμᾷ καί γελοιοποιεῖ στό ἄρθρο του : «Σύ εἶ ὁ ἐρχόμενος...» σχολιάζοντάς την ὡς ἐξῆς :

«Ὡστόσο, καλό θά ἦταν νά στρέψουμε ὅλο μας τό ἐνδιαφέρον καί τό πάθος μας στό νά ἐξαφανίζουμε ἀπό τήν Πατρίδα μας τούς ὅποιους ʺδιαβολοκυβερνῆτεςʺ, παρά νά κυνηγᾶμε σάν μανιακοί (!!!) τά ὅποια διαβολόχαρτά τους!»

ἀποκαλύπτοντας, χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνεται, τό πραγματικό του ʺπιστεύωʺ, ἀλλά καί τό πόσο ʺσέβεταιʺ τόν φωτισμένο Γέροντα!
γ’ . Πέραν τοῦ ὅτι ἡ δήλωσις τοῦ π. Β. παραλλάσσεται στίς κατά καιρούς ἐπαναλήψεις της ἑρμηνευομένη ἑκάστοτε ἀντιφατικά, τό κυριώτερον ἔχει ἀσθενεστάτην αἰτιολογίαν. Ἐρωτῶμεν τόν π. Β. : Εἰλικρινά πιστεύει ὅτι, ὅταν θά ἔλθῃ ἡ ὥρα «νά μήν μπορῇ νά πωλῇ καί νά ἀγοράζῃ», θά ἐφαρμόσῃ τήν δήλωσίν του-τόσον αὐτός ὅσον καί «οἱ πιστοί πού θά τόν συμβουλευτοῦν»- μέ μοναδικό ἀντίβαρο τό χρέος «συγκαταβάσεως στήν ἀδυναμία τῶν ʺἀσθενῶν τῇ πίστειʺ ἐμφόβων χριστιανῶν» τούς ὁποίους ἀποκαλεῖ «ὄχλο θρησκευομένων ἀνθρώπων» μέ «φοβία καί δεισιδαιμονία»;;;;
δ’ . Παρά ταῦτα παραπονεῖται καί ἔχει τήν ἀπαίτησιν νά τόν κατατάξωμε εἰς τόν κατάλογον τῶν ὁμολογητῶν Πατέρων. Μά, αὐτοί πιστεύουν καί διακηρύσσουν ἄλλα : Ὅτι ἡ ταυτότης μέ τό 666 :
- «Παραβιάζει τήν θρησκευτική συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν»(ὄχι τοῦ «θρησκευομένου ὄχλου»)(Συνοδική Ἐγκύκλιος 2641/1998).
- Ἀντιτίθεται «στήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως»(Συνοδικόν ἀνακοινωθέν 17-11-2010).
- Εἶναι «ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί προσχώρηση στήν παράταξη τοῦ Σατανᾶ» (123 Καθηγούμενοι, Κληρικοί, Καθηγηταί Πανεπιστημίου-Ἱ.Μοναί ἁγίων Μετεώρων.
- Εἶναι «ἀδιανόητη» καί «ἀπολύτως ἀπαράδεκτος» (π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος).
- Ἀποδιώκει «ἀπό ἐμᾶς τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ», εἶναι «ἀποστασία» καί «ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ» (Ἀρχιμ. Γεώργιος, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου) κ.λ.π.
Ἐνῷ ὁ π. Β. ἰσχυρίζεται διαμετρικά ἀντίθετα ὅτι :
- «Τά 666 δέν εἶναι κἄν σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου» καί πρέπει «νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ὕπαρξή του, ἐφ’ὅσον δέν συνοδεύεται ἀπό ἄλλα προσδιοριστικά τοῦ Ἀντιχρίστου»(σελ. 26) καί
- « Ὄχι πώς μέ τήν παραλαβή τους (τῶν ταυτοτήτων μέ 666) ἀρνούμεθα τήν πίστι μας» (Προλογικό σημείωμα)[1].
ε’. Τέλος ἀναληθής εἶναι ἡ κατηγορία του ὅτι ψευδῶς ἐπικαλούμεθα ὑπέρ ἡμῶν τήν σύμφωνον γνώμην τῶν Πατέρων τοῦ καταλόγου, διότι, δῆθεν, ἐν ἀντιθέσει μέ αὐτούς, πιστεύομεν καί διακηρύσσομε ὅτι ἤδη ὑπάρχει τό 666 στήν Κάρτα.
Ἀπεναντίας· ἐμεῖς ὡμιλήσαμε γιά «ὑποψίες» μας καί γιά «ἐνδείξεις πού ἐγγίζουν τά ὅρια τῆς ἀποδείξεως», τίς ὁποῖες καί παραθέσαμε(ἑνότηςΓ΄) · μερικοί δέ ἐκ τοῦ Καταλόγου (Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, π. Γεώργιος Μεταλληνός) ἐξέφρασαν μεγαλυτέραν ἀπό ἐμᾶς βεβαιότητα. Δέν τά διάβασε αὐτά ὁ π. Β. ἤ συνειδητά μᾶς παραποιεῖ;
4 . Σχετικά μέ τήν «σωρείαν τῶν ἀναιρέσεων» πού εἶχε δεχθῆ τό 1986-γι’αὐτές τοῦ 1996-1997 οὔτε λέξη-ἰσχυρίζεται ὅτι «ὑπῆρξαν μόνον προφορικές ἐνστάσεις καί κάποια ἐρωτήματα». Αὐτοδιαψευδόμενος ὅμως ἀναφέρει στό βιβλίο του : «Ἡ διεύθυνσι τοῦ Ο.Τ. μέ πληροφόρησε ὅτι ὡρισμένοι ἀναγνῶστες τῆς ἐφημερίδος ἀποδοκίμασαν τό ἄρθρο μου ʺ Ὁ Ἀντίχριστος...ʺ καί ἔθεσε ὑπ’ὄψιν μου τίς ἐπιστολές τους...ἐγράφησαν ἐπιστολές πού κινοῦνται μεταξύ φανατισμοῦ, παρανοήσεως καί ὕβρεως» (σ. 35-36).
5. Παραδίδοντας μαθήματα ʺκακοῦ λογισμοῦʺ γράφει : «Γιατί ὅλοι αὐτοί οἱ σήμερον λαλίστατοι δέν ἐπεχείρησαν νά μέ ἐπικρίνουν καί νά μέ καταδικάσουν τό 1986, 1987, 1988, ἀλλά περίμεναν πρῶτα νά κοιμηθῇ ὁ π. Ἐπιφάνιος καί θυμήθηκαν νά μέ πολεμήσουν μετά ἀπό 10 χρόνια (!) τό 1996;».
Ἀφοῦ διευκρινήσωμε ὅτι ἡ διάθεσίς μας δέν εἶναι καθόλου «πολεμική»-μᾶλλον ἐξ ἰδίων κρίνει- ἀλλ’ἡ διαφύλαξις τῶν ἁπλοϊκῶν ἀναγνωστῶν του, ἀπαντοῦμε :
Ἁπλούστατα, διότι εἶχαν δοθῆ πεφωτισμένες καί ἀποστομωτικές ἀπαντήσεις ἀπό τό κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Ὁσίου Γέροντος π. Παΐσίου (ἕνα μῆνα μόλις μετά) καί ἀπό τήν ἐπιστολήν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου (ἕξ μῆνας ἀργότερα : 11-9-87· σημαδιακή ἡμερομηνία...)
Μέ τήν σειρά μας τόν ἀντερωτῶμε καί ἐμεῖς :
α΄. Γιατί μετά τίς 11-9-87 καί μέχρι τῆς κοιμήσεως τοῦ π. Ἐπιφανίου, ἀλλά καί μέχρι τῆς κοιμήσεως τοῦ Γ. Παΐσίου δέν ἐτόλμησε νά ξαναγράψει τίς θέσεις του;
β’ . Γιατί δέν ἐπεκαλέσθη τήν σύμφωνον γνώμην τοῦ π. Ἐπιφανίου ὅσον ἔζη-πολλῷ μᾶλλον μετά τίς 11-9-87- ἀλλά μόλις τό 1997;
γ’. Πῶς μετατρέπει στό βιβλίο του τό «συνήθως» τοῦ διορθωμένου ἀπό τόν π. Ἐπιφάνιον (ὡς ἰσχυρίζεται) χειρογράφου του σέ «πάντοτε»( καί μάλιστα ὑπογραμμισμένο) (σελ.38), δίδοντας ἔτσι διαμετρικά ἀντίθετο νόημα, (ἀποκλείοντας, δηλαδή, τήν πιθανότητα μετατροπῆς τοῦ χξστ΄σέ 666); (!!!)
δ’ . Πῶς τόσον ἐπιπόλαια-κατά τό ἐπιεικέστερο- χρησιμοποιεῖ ἀνυπόστατο γεγονός(τήν δῆθεν προφορικήν παραγγελίαν τοῦ π. Ἐπιφανίου πρός τόν Γ. Παΐσιον), ἐνῷ τοῦ ἦτο πανεύκολο νά τό ἐλέγξῃ, καί πῶς – τό χείριστον-ἐφ’ὅσον διεπίστωσε ἐκ τῶν ὑστέρων τήν ἀνακρίβειαν, δέν ἐπανόρθωσε στήν ἔκδοσιν τοῦ βιβλίου του; (!!!)
ε’. Γιατί-ἄν ὄντως ἐπίστευε στήν ἁγιότητα τοῦ Γ. Παΐσίου-δέν ἔκαμε τόν κόπον νά πάῃ ἐν ταπεινώσει νά τόν συμβουλευθῇ, ἤ -ἐφ’ ὅσον τόν θεωροῦσε τόσο εὔπιστο καί ἀφελῆ-νά τόν πείσῃ μέ τά ʺθεολογικά του ἐπιχειρήματαʺ, ἀλλ’ ἠρκέσθη σέ μιά ἐπιστολή;
6. Διαμαρτύρεται γιά τά «τρία ἐρωτηματικά» (στό κείμενό μας ὑπάρχουν τρία θαυμαστικά· στήν δημοσίευσιν ἕνα) πού θέτομε στήν «διά κολοβώσεως διαστροφήν τοῦ χωρίου τοῦ Ἁγ. Εἰρηναίου». Ἡ ἀμετανόητος ἐμμονή του τά ἐπαυξάνει σέ 13! Ἀλήθεια! Δέν θά ἐξυψοῦτο στά μάτια τῶν ἀναγνωστῶν, ἐάν ταπεινά ἐδήλωνε ὅτι ἡ χονδροειδεστάτη παραποίησις ἔγινε ἐξ ἀβλεψίας; Ἡ ἐμμονή του, ὅμως, καί μετά τήν ἀποκάλυψίν της, καταδεικνύει ὅτι ἔγινε συνειδητά! Ἀδυνατοῦμε στό ἑξῆς νά βάλωμε ʺκαλό λογισμόʺ!
Ἐπί πλέον πῶς μᾶς συκοφαντεῖ ὅτι «δέν ἐρευνήσαμε τό κείμενο στήν πηγή του»;
Διά τήν παράθεσιν ὁλοκλήρου τοῦ χωρίου, τῆς ἀναλύσεώς του καί τῆς λογοκρισίας τοῦ π. Β. θά ἀπαιτηθῇ ἀρκετός χρόνος. Γι’ αὐτό ἄς κάμῃ λίγη ὑπομονή ὁ π. Βασίλειος-ἄν ἐπιμένῃ ἀκόμη- καί θά τοῦ τά καταδείξωμε λεπτομερῶς στόν προσεχῆ κατά θέμα διάλογό μας[2]. Ἐδῶ ἁπλῶς δίδομε μερικές ἐπιγραμματικές ἐξηγήσεις γιά τούς ἀναγνῶστες :
α’ . Τό χξστ΄(666) κατά τήν Ἀποκάλυψιν καί τούς Ἁγίους Πατέρας εἶναι ὁ ἀριθμός-ἄθροισμα, ὁ ὁποῖος θά προέλθῃ ἀπό τήν πρόσθεσιν τῆς ἀριθμητικῆς ἀξίας ἑνός ἑκάστου γράμματος τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου(Ἀντιχρίστου). Ἔτσι ἔχομε μία ἔνδειξι ἀκριβῆ πού, μαζί μέ τά ἄλλα σημεῖα πού μᾶς ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψις, θά μᾶς βοηθήσῃ νά ἀναγνωρίσωμε τόν Ἀντίχριστον. Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος, ὅμως, ἀναφέρει ὅτι μερικοί εἶχαν ἀλλοιώσει τόν ἀριθμόν σέ χιστ΄( 616) καί ἐφιστᾷ τήν προσοχήν μας ἐν προκειμένῳ, λέγοντας ὅτι θά ἐπακολουθήσῃ μεγάλος κίνδυνος ἐξ αὐτοῦ, καθόσον αὐτοί θά περιμένουν τόν Ἀντίχριστον μέ ὄνομα ἔχον ἄθρισμα χιστ΄ (616) καί θά ἐξαπατηθοῦν, ὅταν αὐτός ἔλθῃ μέ τό χξστ΄ (666), καί θά τόν ἀκολουθήσουν ἀνυποψίαστοι.
Ὁ π. Βασίλειος, θέλοντας νά στηρίξῃ τήν αὐθαίρετον, ἀντιγραφικήν καί ἀντιπατερικήν ἑρμηνείαν του περί ἀλληγορικῆς ἑρμηνείας τοῦ χξστ΄(σελ. 13, 29, 38)- ἄν καί στήν σελ. 24 παραδέχεται τήν ὀρθήν ἄποψιν(!) -, λογοκρίνει τόν Ἅγιον, σιωπώντας δι’ὅλα τά προηγηθέντα καί παραθέτοντας-καί καπηλευόμενος- μόνον τό τελικό συμπέρασμα τοῦ Ἁγίου. ʺ Ἐπιτυγχάνειʺ μ’ αὐτόν τόν τρόπον νά παρουσιάσῃ (καί μάλιστα ἐν ὀνόματι τοῦ Ἁγίου) ὅτι ὁ μεγάλος κίνδυνος εἶναι τό «νά περιμένουν(τόν Ἀντίχριστον) οἱ ἄνθρωποι παρατηρώντας τό νούμερο (χξστ’-666) καί αὐτός ἀνενόχλητος νά ἐνεργῇ καί νά προσκυνῆται ἀπό ὅλους μέ τίς καθημερινές μας ἁμαρτίες»(σελ. 30). Ἔτσι ἐνῷ ὁ Ἅγιος ἐπισημαίνει : Προσοχή στό 666!, ὁ π. Βασίλειος κραδαίνοντας τό κολοβωμένο χωρίον τοῦ Ἁγίου, συμπεραίνει : Ἀδιαφορία στό 666!!!
β’ . Τήν μετατροπήν τοῦ χξστ΄σέ 666[3] τήν κάνει ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος ἀμέσως προηγουμένως, ἀναπτύσσοντας μάλιστα καί τόν τρόπον προτυπώσεώς του στήν Παλαιάν Διαθήκην.
γ΄ . Τό χωρίον δέ, τό ὁποῖον μᾶς κατηγορεῖ ὅτι «ἀποσιωποῦμε συστηματικά» [ἀλήθεια, πότε τό ἀποσιωπήσαμε;(!) ] οὐδεμίαν βοήθειαν τοῦ παρέχει. Κάθε ἄλλο. Ἁπλῶς θεωρεῖ ὡς ἀσφαλεστέραν τήν ἀναμονήν τῆς ἐκβάσεως τῆς προφητείας καί τήν μετά ἀπό αὐτήν (: τήν ἔκβασιν) ἐξακρίβωσιν τοῦ ὀνόματος διά τοῦ 666 ἀλλά καί τῶν λοιπῶν σημείων πού τότε θά ἔχουν φανερωθῇ. Ποῦ λοιπόν εἶδεν ὁ π. Βασίλειος τήν πρό τῆς ἐκβάσεως τῆς προφητείας προσπάθειάν μας δι’ἐξακρίβωσιν τοῦ ὀνόματος;
7. Ὀλίγα τινά καί περί τῆς Ἐγκυκλίου 2626/1997, τῆς ὁποίας παραθέτει ἀπόσπασμα ὁ π. Βασίλειος. Ἡ ἐγκύκλιος αὕτη, παρότι φέρεται ὡς συγγραφεῖσα ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου, παραδόξως ἔχει σαφῶς ὀρθοτέρας τοποθετήσεις ἀπό τάς ἰδικάς του. Τό σημεῖον πού κυρίως πάσχει εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού παραθέτει ὁ π. Βασίλειος. Ἐν μέσῳ κάποιας ἀσαφείας φαίνεται -πέραν τῶν ἄλλων-νά ἀγνοῇ τό Χάραγμα τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὁμιλεῖ γιά ἐσωτερικόν Χάραγμα. Ἡ ἀσαφής καί ἐσφαλμένη αὐτή τοποθέτησις προεκάλεσε πολλάς καί ἐντόνους ἀντιδράσεις[4]. Διά τήν διασάφησιν καί διόρθωσιν τοῦ ζητήματος καί διά τήν σύνταξιν νέου κειμένου ὡρίσθη 5μελής ἐπιτροπή ἐκ τριῶν Μητροπολιτῶν (Πατρῶν, ὡς προέδρου, Δημητριάδος καί Νικοπόλεως) καί δύο Καθηγητῶν Πανεπιστημίου (π.Θεοδώρου Ζήση καί π. Γ. Μεταλληνοῦ). Καθοριστική ἦτο ἡ παρέμβασις πρός τήν ἐπιτροπήν τοῦ Καθηγητοῦ Δογματικῆς στό Α.Π.Θ. κ. Δ. Τσελεγγίδη, καταδεικνύουσα μέ σαφήνειαν-ἐκτός τῶν ἄλλων-ὅτι ἡ ἐξωτερική σφραγίδα ἔχει «αἰώνιες πνευματικές ἐπιπτώσεις στούς ἀποδέκτες της» καί διακρίνοντας μεταξύ ἐννόμου βίας καί σωματικῆς τοιαύτης, συμπεραίνουσα ὅτι ΜΟΝΟΝ σέ περίπτωσιν ὑπάρξεως τῆς δευτέρας (σωματικῆς) «τό σφράγισμα αὐτό δέν εἶναι ἱκανό νά καταστήσῃ ἀνενεργό τήν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ» [Δημοσιεύθηκε καί στήν ἐφημερίδα ʺ Χριστιανικήʺ (4-12-97) καί στήν «Παραχάραξη τοῦ Χαράγματος», ἔκδοση Ἱ.Μ. Μ. Μετεώρου, 1997, σελ/66-71].
Ἡ ἐπιτροπή ἀπέστειλε τό νέον κείμενον στήν Ἱεράν Σύνοδον, διαφωνήσαντος μόνον τοῦ Σεβ. Νικοπόλεως καί ἀποστείλασντος ἰδικόν του ἀντι-κείμενον. Ἡ Ἱ. Σύνοδος ὁμοφώνως ἀπεδέχθη τό κείμενον τῶν τεσσάρων (ἀπορρίψασα τό τοῦ Νικοπόλεως) καί τό ἀπέστειλε πρός ἀνάγνωσιν σέ ὅλους τούς Ἱ. Ναούς. Πρόκειται γιά τήν γνωστήν Ἐγκύκλιον 2641/1998, ἡ ὁποία ἐν προκειμένῳ ἀπερίφραστα διακηρύττει ὅτι ἡ ἑκουσία ἀποδοχή τοῦ ἐξωτερικοῦ χαράγματος διά τοῦ ὀνόματος ἤ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου «συνεπάγεται τήν ἄρνησιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν σύνταξη μέ τόν Ἀντίχριστο». Αὐτή ἡ Συνοδική Ἐγκύκλιος(καί ὄχι ἡ τοῦ 1997, τήν ὁποίαν σκοπίμως ὁ π. Βασίλειος προβάλλει[5] ἀγωνιζόμενος νά δικαιώσῃ τήν πλάνη του περί ἐσωτερικοῦ χαράγματος) ἐγένετο καθολικῶς ἀποδεκτή ἀπό τό πλήρωμα- ἐκτός φαιδροτάτων ἐξαιρέσεων.
8. Ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀσυστόλων ψευδῶν καί παραποιήσεών του διά τόν μακαριστόν Γ. Παΐσιον περιορίζεται ἐδῶ μόνον στό ὅτι δέν ἦταν δυνατόν νά βρῇ ὁ ἴδιος «τίς παραπομπές στά πατερικά κείμενα». Ἀπεναντίας εἶναι καταφανές ὅτι ὁ ἁπλοϊκός – καί ὄχι ἐπιστημονικός-τρόπος παραθέσεως τῶν παραπομπῶν καταδεικνύει ἀναντίρρητα ὅτι τά περί δῆθεν πιέσεως τοῦ Γέροντος ὑπό ἑνός «θεολόγου Ἁγιορείτου μοναχοῦ...μέ ἁγιογραφικά καί Πατερικά ἀποσπάσματα»(σελ. 106-107) εἶναι ἀποκυήματα τῆς νοσηρᾶς φαντασίας-ἄν ὄχι τῆς συνειδητῆς συκοφαντίας- τοῦ π. Βασιλείου.
Συγκεκριμένα στό κείμενον (δέν πρόκειται περί ἐπιστολῆς) τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ὑπάρχουν ΜΟΝΟΝ :
- Μία(!) παραπομπή σέ πατερικό κείμενον (Ἁγίου Ἀνδρέου Καισαρείας). Γνωρίζομε καλῶς ὅτι ὁ ὅσιος Πατήρ ἀνεζήτησε μέσῳ γνωστοῦ του ἱερομονάχου τό ἐν λόγῳ κείμενον, τό ἐμελέτησε καί ἀντέγραψε τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα.
- Ἕνα(!) ἀκόμη πατερικό ἀπόσπασμα ΧΩΡΙΣ πλήρη παραπομπή (Λόγος Μ. Βασιλείου στόν μάρτυρα Γόρδιον)
- Ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό Ὡρολόγιον τό Μέγα καί
- Τέσσερα ἀποσπάσματα ἀπό τήν Κ. Διαθήκην, τήν ὁποίαν ἰδιαιτέρως ἐμελέτα, μέ παραπομπές ἐλλιπεῖς καί κατ’ ἀντιεπιστημονικόν τρόπον.
Τέλος ὅσον ἀφορᾶ τήν συκοφαντίαν ὅτι τό κείμενον τοῦ Γέροντος «προσκρούει στήν θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας μας» (!), παρατηροῦμε :
α’ . Ἀντιθέτως ταυτίζεται ἀπολύτως πρός αὐτήν. Καί διαχρονικῶς, πρός τήν σχετικήν δηλαδή Πατερικήν διδασκαλίαν καί τήν Ἐκκλησιαστική ζωή καί δή τήν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν ἁγίων Μαρτύρων (ἐκτός καί ἄν τούς χαρακτηρίσῃ καί αὐτούς ὁ π. Βασίλειος ὡς « ʺἀσθενεῖς τῇ πίστειʺ ἐμφόβους χριστιανούς» καί «θρησκευόμενο ὄχλο»). Ἀλλά καί ὁριζοντίως, πρός τήν πρόσφατον, δηλαδή, καθολικήν πίστιν καί συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφρασθεῖσαν καί διά τοῦ θεσμικοῦ ὀργάνου της (Ἱ. Συνόδου) ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς ἀποδοχῆς ὑπό τοῦ πληρώματος.
β’ . Ἐπανειλημμένως κατά καιρούς ὁ π. Β. καυχᾶται ὅτι ἔχει κάνει ʺθεολογικήν ἀναίρεσινʺ στό κείμενο τοῦ Γέροντος καί παρακαλεῖ καί προκαλεῖ νά ἀντικρούσωμε τά ʺθεολογικά ἐπιχειρήματάʺ του. Ἄς περιμένει ὀλίγον ἀκόμη. Πρός τό παρόν ἀρκούμεθα νά διευκρινίσωμε ὅτι δέν πρόκειται περί θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, ἀλλά περί αὐθαιρέτων ὀρθολογιστικῶν συλλογισμῶν. Τίς περισσότερες δέ φορές παρανοεῖ-ἤ συνειδητά παραποιεῖ- τόν Γέροντα καί στήν συνέχεια ἀναιρεῖ τήν ἰδικήν του παρανόησιν παραβιάζοντας ἀνοικτές θύρες.
9. Αὐτό τό τελευταῖο συμβαίνει καί στήν περίπτωσιν τοῦ ʺἐξαγιασμοῦʺ τῶν οὔρων!
α’ . Ἀρχικῶς παραποιεῖ τόν Γέροντα, λέγοντας ὅτι συσχετίζει τά οὖρα μέ τόν ἄνθρωπον, ἐνῷ ὁ Γέρων τά συσχετίζει μέ τό σύμβολον τοῦ Ἀντιχρίστου.
β’ . Στή συνέχεια, ἀφοῦ περιορίσῃ τό ʺἀκάθαρτονʺ τῶν οὔρων μόνο εἰς τό ʺβλαβερόνʺ, γράφει : «Τά οὖρα εἶναι ἀκάθαρτα μέ τήν ἔννοιαν ὅτι εἶναι βλαβερά. Δέν ὑπάρχει δέ λόγος νά ἁγιάσει κανείς κάτι βλαβερό ἐνῷ ὑπάρχει τό καθαρό νερό. Ὄχι πώς ἀδυνατεῖ ὁ Θεός νά ἁγιάση τό ἀκάθαρτο, ἀλλά δέν συντρέχει λόγος πρός τοῦτο. Ἄν ὅμως χρειασθῆ, ἄν ὁ Θεός κρίνει πώς πρέπει, τότε τίποτε δέν ἐμποδίζει τόν ἁγιασμό καί τήν εὐλογία» (!!!). Καί ὀλίγον κατωτέρω παραλληλίζοντας τά οὖρα μέ τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς(!) ἐρωτᾷ : «Τά οὖρα εἶναι πιό βλαβερά ἤ τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς πού ἐπέφερε τόν θάνατο;». Καί ἀπαντᾷ μόνος του : «Ἀσφαλῶς τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς διότι πίνοντας οὖρα(!) κανείς δέν πέθανε. Καί ὅμως τά ʺπονηρά (βλαβερά) ὕδαταʺ δέχθηκαν τή Θ. Χάρι»(σελ. 121-122).

Ἄς ἐρευνήσῃ ἐξονυχιστικά ὁ π. Β. τήν δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική μας ἱστορία. Θά βρῇ περιπτώσεις μόνον πλανεμένων καί δαιμονιζομένων πού ἔπιναν τά οὖρα τους ὡς ἁγιασμόν, ἀλλ’οὔτε ΜΙΑΝ - ὄχι περίπτωσιν, ἀλλ΄οὔτε – σκέψιν προσφορᾶς οὔρων δι’ἐπιτέλεσιν ἁγιασμοῦ!

Ἀκόμη καί ὁ Σεβ. Νικοπόλεως χαρακτηρίζει τήν ἐνέργειαν αὐτήν ὡς : «ἱεροσυλίαν πού ἐξοργίζει τόν Θεόν.
Δέν τόν ἐξιλεώνει» ( Τό Χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου, Πρέβεζα 1997, σελ. 153). Ἄν δέν ὑπάρχῃ καθαρό νερό καί «ὁ Θεός κρίνει πώς πρέπει» νά τελεσθῇ ἁγιασμός, θά δημιουργήσῃ θαυματουργικῶς· ἐκ πέτρας, ἐκ νεφυδρίου, ἀκόμη καί ἐκ τοῦ μηδενός καί ἐπ’οὐδενί χρησιμοποιώντας ἀκάθαρτόν τι.
Ταῦτα πρός τό παρόν ἐπιγραμματικῶς.
10. Τέλος διά τά περί τῶν κυβερνώντων, πολιτικῆς κ.λ.π. παρακαλοῦμε τούς ἀναγνῶστες νά παραλληλίσουν τήν τελευταίαν μας παράγραφον μέ τό ἀντίστοιχον – κυριολεκτικά ʺἔξω φρενῶνʺ -τμῆμα τῆς ἀπαντήσεως τοῦ π. Βασιλείου καί νά βγάλουν τά συμπεράσματά τους. Οὔτε τόν συκοφαντήσαμε ὅτι ἔκανε κόμμα γιά τόν γιό του (!), οὔτε ἀρνηθήκαμε τά χριστιανικά τυχόν στοιχεῖα τοῦ κόμματος. Ἁπλῶς ἐλάβαμε ἀφορμήν ἀπό τήν ἑρμηνείαν πού ἔδωσαν πολλοί σέ μερικές πρόσφατες σχετικές φράσεις τοῦ π. Β. γιά νά ἐκφράσωμε τήν βεβαιότητά μας γιά τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἐν λόγῳ κόμματος, τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά παρασύρῃ τούς πιστούς στήν παραλαβήν τῆς Κάρτας, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ Χαράγματος (!!!)- ἰδίως λόγῳ τῶν λοιπῶν χριστιανικῶν του στοιχείων, πού θά λειτουργήσουν ὡς δόλωμα γιά τούς ἁπλοϊκούς πιστούς-ἐφ’ὅσον, φυσικά ἀσπάζεται τίς περί 666 καί Χαράγματος πλάνες τοῦ π. Βασιλείου.
Ἀναμένοντες τήν θετικήν ἀνταπόκρισιν τοῦ Ο.Τ. διά τόν κατά θέμα λεπτομερέστερον διάλογόν μας μέ τόν π. Β., ὅπως αὐτός ἐπανειλημμένως ἐζήτησε.
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Οἱ 24 προσυπογράψαντες Ἁγιορεῖται ἱερομόναχοι καί μοναχοί.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

από **raimon** Κυρ Απρ 07, 2013 9:31 am

vas019 έγραψε:ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ.

Την επιστολή που έστειλαν 24 Αγιορείτες πατέρες στην εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος" ως απάντηση στα δημοσιευμένα κείμενα κυρίως του π.Βασιλείου Βολουδάκη, την είχαμε υπ΄όψημας εδώ και καιρό.
Δεν την δημοσιεύσαμε περιμένοντας να την δημοσιεύσει πρώτα ο "παραλήπτης" δηλαδή ο "Ορθόδοξος Τύπος".
Το πρώτο μέρος της πολυσέλιδης αυτής επιστολής - απάντησης, η προαναφερθείσα εφημερίδα το δημοσίευσε στην 5η σελίδα του χθεσινού της φύλλου με τον τίτλο " Αι αποψεις 24 Αγιορειτών μοναχών δια την Κάρταν του Πολίτου και τον αριθμόν του αντιχρίστου".Στον υπότιτλο βέβαια αναφέρουν ότι πρόκειται για απάντηση στην "τοποθέτησιν του Ο.Τ ότι η εκκλησία δενέχει λάβει ακόμα θέσιν ως και εισ την αρθρογραφίαν του Πρωτοπρεσβ.π. Βασιλείου Βολουδάκη εις τον Ο.Τ".
Σήμερα λοιπόν εμείς, και εφ΄όσον δεν τίθεται ζήτημα δεοντολογίας αφού ήδη ο "παραλήπτης" της επιστολής δημοσίευσε το πρώτο μέρος της, σας την προσφέρουμε σαν ενημέρωση έτσι ώστε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε προς το παρόν,είναι ότι το Άγιον Όρος και οι Αγιορείτες Πατέρες τιμούν λόγω και έργω την Ιερή αποστολή που τους ανέθεσε η Θεοτόκος μας , ως προστάτες και θεματοφύλακες της Ορθοδοξίας, δηλαδή της ανόθευτης πίστης στην μόνη και απόλυτη Αλήθεια που είναι ο Αναστάς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
(Οι υπογραμμίσεις και οι κάθε είδους χρωματικές "επισημάνσεις" οφείλονται σε μας)

Πρός τήν Ἐκκλησιαστικήν ἐφημερίδα
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»
Κάνιγγος 10
ΑΘΗΝΑ

Ἅγιον Ὄρος 1η /14η Ἀπριλίου 2011

Κύριε διευθυντά,

Ἀπό ΠΟΝΟΝ :
Δι’ ὅσα, ἀφ’ ἑνός μέν κακόδοξα, ἀφ’ἑτέρου δέ συκοφαντικά τοῦ μακαριστοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου ἐγράφησαν καί γράφονται,
καί κατόπιν ΕΠΙΜΟΝΟΥ ΠΡΟΤΡΟΠΗΣ πολλῶν Πατέρων καί ἀδελφῶν, καί δεδομένων α) τῆς δηλώσεως τοῦ «Ο.Τ.» κατόπιν διαμαρτυρίας τῶν ἀναγνωστῶν ὅτι θά δημοσιεύῃ κάθε ἄποψιν ἐπί τοῦ θέματος καί β) τῶν παρακλήσεων-προκλήσεων τοῦ π. Βασ. Βολουδάκη δι’ἀπάντησιν, ἐθεωρήσαμεν ὑποχρέωσίν μας νά καταγράψωμε καί νά σᾶς ἀποστείλωμεν πρός δημοσίευσιν τά κατωτέρω.

Ἀλήθεια καί πλάνες γιά τό 666 καί τά συναφῆ ζητήματα

Εἰσαγωγικά: Τό φάσκιωμα τῶν γνωστικῶν

Μέ μεγάλο πόνο βλέπομε τόν τελευταῖο καιρό νά ὑποστηρίζωνται γραπτῶς καί προφορικῶς διάφορες συμβιβαστικές-κατά τό ἐπιεικέστερον-θέσεις, ὅσον ἀφορᾷ τά ζητήματα τά σχετιζόμενα μέ τόν Ἀντίχριστον, τό 666, τό χάραγμα καί τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη» (στό ἑξῆς : ʺ Κ.τ.Π ʺ).

Τό κακόν εἶναι ὅτι, ἀντί, τοὐλάχιστον, ἐν ταπεινώσει καί εἰλικρινείᾳ νά ὁμολογῆται ἡ ἀδυναμία καί τό πνεῦμα δειλίας ὠς γεννητόρων τῶν ἐν λόγῳ θέσεων, προβάλλονται αὐτές ὡς ἀποκύημα ὑψηλῆς θεολογίας.
Πρόκειται γιά τό «φάσκιωμα τῶν σημερινῶν γνωστικῶν», κατά τόν μακαριστόν ὅσιον Γέροντα Παΐσιον, καί γιά τήν «πτῶσιν μας, πού τήν ἀνάγομε εἰς θεολογίαν», ὅπως εὔστοχα εἶχε παρατηρήσει σέ ἄλλην περίπτωσιν ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Καί τό χείριστον εἶναι ὅτι ἡ προβολή τῶν θέσεων αὐτῶν δέν γίνεται μέ κάποιαν -ἔστω – συστολήν, ἀλλά μέ ἔπαρσιν καί γαυρίαμα ἔναντι τῶν ὀρθοφρονούντων, ὡς δῆθεν ἀφελῶν καί «ἀσθενῶν τῆ πίστει»!
Ὅσον άφορᾷ τό περιεχόμενόν τους, ἀρχίζουν-οἱ ἠπιώτερες θέσεις- ἀπό τήν ...ἀθωοποίησιν τῆς ἀποδοχῆς τῶν ταυτοτήτων μέ τό ἀντίχριστον σύμβολον (666) καί φθάνουν μέχρι ἀδιαφορίας ἀκόμη καί γι’ αὐτό τοῦτο τό Χάραγμα (τονίζοντας μονομερῶς καί ἀφελῶς μόνον τό «ἐσωτερικόν χάραγμα» -ἁμαρτίαν), καί μέχρι τελείας περιφρονήσεως τῆς ἐπαχθοῦς σημασίας τοῦ 666 καί μέχρι ἀπορρίψεως τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας περί Ἀντιχρίστου ὡς συγκεκριμένου προσώπου, καί τέλος, μέχρι καί ὑποτιμήσεως καί αὐτοῦ τούτου τοῦ θεοπνεύστου βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως !
Τό πνεῦμα πού κυριαρχεῖ στίς θέσεις αὐτές καί στά «ἐπιχειρήματα» τους εἶναι ὁ ὀρθολογισμός (ἀκριβέστερα, ἡ σοφιστεία καί ὁ προσωπικός αὐθαίρετος παραλογισμός ) καί ἡ παντελής ἔλλειψις τῆς πνευματικῆς ἐκείνης εὐαισθησίας, τήν ὁποίαν συναντᾶμε στούς λόγους καί στούς βίους τῶν Ἁγίων μας, καί ἰδιαιτέρως τῶν Μαρτύρων τῆς πίστεως.
Τέλος στά κείμενα αὐτά συνήθεις εἶναι, ὡς μέθοδοι, οἱ παραποιήσεις καί ἡ λογοκρισία σέ λόγους Ἁγίων ἤ συγχρόνων Γερόντων, ἀλλά καί τά ἀσύστολα ψεύδη, εἴτε λόγῳ εὐφαντάστου διανοίας, εἴτε καί συνειδητά, κατά ἀπομίμησιν Γκαιμπελικῶν μεθόδων.

Α. Ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας

Θεωροῦμε κατ’ ἀρχάς ἀναγκαῖον νά ὑπενθυμίσωμε ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ὁμοφώνως, διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 2641/1998 βαρυσημάντου Ἐγκυκλίου της ἔλαβε σαφῆ, τελεσίδικον καί ὀρθοτομοῦσαν τόν λόγον τῆς ἀληθείας ἀπόφασιν ἐπί τῶν συναφῶν θεμάτων. Τήν ἀπόφασιν ἐδημοσίευσεν στό ἐπίσημον δελτίον της (περιοδικόν ʺ Ἐκκλησίαʺ ) καί ἀπέστειλε πρός ἀνάγνωσιν πρός ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς. Ἐδῶ παραθέτομεν μόνον τό κυρίως ἡμᾶς ἐνδιαφέρον ἐν προκειμένῳ σημεῖον τῆς Ἐγκυκλίου, τό ἀναφερόμενον, δηλαδή, στίς ταυτότητες μέ 666 :

...Β. 2. Ἐάν ἑπομένως καί ἐφ’ὅσον οἱ νέες ταυτότητες μέλλουν νά χρησιμοποιήσουν σάν κωδικό ἀριθμό ἀναγνώσεως τους ἀπό ἠλεκτρονικά μηχανήματα τό δυσώνυμο καί ἀπαράδεκτο ἀριθμό 666, τότε ἡ Ἱερά Σύνοδος θεωροῦσα ὅτι παραβιάζεται ἡ θρησκευτική συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, συνιστᾶ στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες.

Ὀλίγον δέ προγενεστέρως, ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τῆς ὑπ’ἀριθμ. 2626/1997 Ἐγκυκλίου της εἶχεν ἀπειλήσει ὅτι, σέ περίπτωσιν ἐμμονῆς τῆς Πολιτείας, θά μετεβάλλετο

«ἕν τμῆμα τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ἄν μή ὁλόκληρος, σέ ἀντιρρησίες συνειδήσεως».

Θά πρέπῃ νά ἐπισημανθῇ ὅτι τά ἀνωτέρω δέν ἀποτελοῦν ἁπλῶς μίαν Συνοδικήν ἀπόφανσιν, ἀλλά τήν καθολικήν πίστιν καί συνείδησιν τοῦ πληρώματος - ἐκτός φαιδροτάτων ἐξαιρέσεων- τῆς τοπικῆς μας (καί ὄχι μόνον) Ἐκκλησίας.

Αὐτό καταδεικνύεται ἀναντιρρήτως ἀπό τίς πλεῖστες παρομοίου περιεχομένου συλλογικές καί προσωπικές ἀντιδράσεις τῆς περιόδου ἐκείνης ὑπό Ἱεραρχῶν, Ἱερῶν Μονῶν, Κληρικῶν, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου κ. ἄ. Ἐνδεικτικῶς ὑπογραμμίζομε [1]

1. Τήν ἐπιστολήν τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης πρός τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν (22-3-93). Σ’ αὐτήν μεταξύ ἄλλων, προειδοποιεῖ :

...2. Ὁ ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου ὡς κωδικός τοιοῦτος διά τάς μαγνητικάς ταυτότητας θεωρεῖται παντελῶς ἀπαράδεκτος. ( «Ἡ ἀλήθεια» σελ.12).

Ἡ αὐτή Ἱερά Σύνοδος, διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 100 / 11-8-97 μεταγενεστέρας Ἐγκυκλίου της, καλεῖ μάλιστα ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Κρῆτες σέ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση καί ἑτοιμότητα γιά πρωτοβουλίες καί νόμιμες ἀγωνιστικές κινητοποιήσεις. (Συμπληρωματικόν δίφυλλον τεῦχος τοῦ ʺ Ἐν συνειδήσειʺ σελ. 2).
Ἐν προκειμένῳ πρέπει νά εἰπωθῇ ὅτι δημιουργεῖ βαθυτάτην θλίψιν καί εὔλογα ἐρωτηματικά ἡ πρόσφατος συμβιβαστική δήλωσις τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἡ ἔχουσα σαφῶς ἀλλότριον πνεῦμα.

2. Ἀρκετές ἀνακοινώσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐξ αὐτῶν παραθέτομε τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς ΕΔΙΣ ( Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερά Σύναξις) Αὐγούστου 1988 :

Προειδοποιεῖ ἀκόμη ἡ Ἱερά Κοινότης ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται Μοναχοί δέν θά δεχθοῦν νά παραλάβουν τίς νέες ταυτότητες, ἐφ’ ὅσον διαπιστωθῆ ὅτι φέρουν τό 666.

3. Τό ὁμολογιακόν ἐκεῖνο κείμενον τό φέρον 123 ὑπογραφάς (Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν καί Ἡσυχαστηρίων-ἀνδρῲων καί γυναικείων-, λοιπῶν ἀξιολόγων κληρικῶν, ἐξ ὧν ἀρκετοί νῦν Μητροπολῖται, καί Καθηγητῶν Πανεπιστημίου) τό ἀποσταλέν πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρομεν τινάς τῶν ὑπογραψάντων :
- Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ
- Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Παν. Ἀθηνῶν
- Πρωτ.Σαράντης Σαράντος, Ὑποδιευθυντής Ριζαρείου Ἐκκλ.Σχολῆς.
- Ἀρχιμ. Τιμόθεος Σακκᾶς, Καθηγουμ. Ἱ.Μ. Παρακλήτου Ἀττικῆς.
- Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Καθηγουμ.[νῦν προηγούμενος] Ἱ.Μ. Μεγ. Μετεώρου.
- Ἀρχιμ. Θεόκλητος Μπόλκας, Καθηγουγ. Ἱ.Μ. ἁγ. Ἀρσενίου Χαλκιδικῆς.
- Ἀρχιμ. Κύριλλος Γεραντώνης, Καθηγουμ. Ἱ.Μ. Ὁσ. Δαυΐδ Χαλκίδος.
- Ἀρχιμ. Παῦλος Ἰωάννου (νῦν Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης).
- Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ντόβας (νῦν Μητροπολίτης Κερκύρας).
- Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σκλήφας (νῦν Μητροπολίτης Πατρῶν)
-Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Τριανταφύλλου( νῦν Μητροπολίτης Χαλκίδος).
-Ἀρχιμ. Δαμασκηνός Καζανάκης (νῦν τιτ. Μητροπολίτης Βελεστίνου).
- Μον. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, δρ. Θεολογίας
-Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Θεολ. Σχολῆς ΑΠΘ.
- Σπυρίδων Κοντογιάννης, Καθηγητής Παν. Ἀθηνῶν.
- Κων. Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων.

Ἀντιγράφομε ἐκφραστικώτατον ἀπόσπασμά τοῦ κειμένου αὐτοῦ, πού διατυπώνεται μέ τόν πιό κατηγορηματικόν τρόπον (Θερμῶς δέ παρακαλοῦμε νά τό ἀναδημοσιεύσετε ὁλόκληρον μαζί μέ τάς ὑπογραφάς σέ προσεχές φύλλο):

Ἡ ἀποδοχή ἐκ μέρους τῶν πιστῶν ταυτότητος, πιστοποιητικοῦ δηλαδή τῆς προσωπικότητός τους, πού θά φέρει τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως κι ἄν ἀπεικονίζεται αὐτός, ἀποτελεῖ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί προσχώρηση στήν παράταξη τοῦ Σατανᾶ. ( ʺἘν συνειδήσειʺσελ. 20)

4. Παρομοίου περιεχομένου ἀπόσπασμα ἀπό τό ἐκτενέστατο καί λίαν κατατοπιστικό κείμενον τῶν Ἱ. Μονῶν τῶν Ἁγίων Μετεώρων :

Ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ 666 στίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες ἀποτελεῖ τό τελευταῖο βῆμα πρίν τό χάραγμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο. Γι’αὐτό καί ἡ παραλαβή τους ἀπό τούς Χριστιανούς σημαίνει ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, πολιτογράφηση στήν παράταξη τοῦ Σατανᾶ καί πνευματικό θάνατο. (ʺἩ ἀλήθειαʺ σελ. 29-30).

5. Δύο ἀποσπάσματα ἀπό τό κείμενον-καταπέλτη ὑπό τόν τίτλον : «Ὁ Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ.» τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου.

Ἄν λοιπόν πράγματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος ἔχῃ ἀποτυπωθῇ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά δ ι α β ο λ ο δ ε λ τ ί α αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου ! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἀπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τὼν πολλῶν... καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἐνός ὐπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ ![2]
...Τέλος λόγου : Ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὅ, τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ., ἄνευ προηγουμένης νομοθετικῆς διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία, ὁ, τιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσωμεν... «Ἀκουέτω ταῦτα καί Βασιλεύς (= Κυβέρνησις)!». ( ʺ Ἡ ἀλήθειαʺ σελ. 43-44).

6. Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρον : « Εἴμεθα ἕτοιμοι διά θυσίας;» τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου :

Τό συμπέρασμα εἶναι · ὅταν ἴδωμεν νά μᾶς καλοῦν διά χάραξιν ἐπί τῆς δεξιᾶς χειρός καί ἐπί τοῦ μετώπου, ἦλθε πλέον ἡ ὥρα τῆς πραγματοποιήσεως τῆς προφητείας. Φρονοῦμεν ὅμως, ὅτι ἡ ἀντίστασις δέν πρέπει νά προβληθῇ εἰς τό τελευταῖον ἐκεῖνο στάδιον, διότι τότε θά εἶναι ἀργά. Διά τοῦτο ὀρθῶς οἱ πιστοί, αἰσθανόμενοι τόν κίνδυνον πλησιάζοντα, ἤρχισαν νά ἀντιδροῦν ἀπό ἐτῶν ἤδη....Ποῦ εὑρισκόμεθα τώρα; Μετά τήν ψήφισιν τοῦ νόμου διά τήν προστασίαν–δῆθεν- τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασίαν τῶν προσωπικῶν δεδομένων καί μετά τήν κύρωσιν τῆς Συνθήκης Σενγκεν τί μένει; Αἱ νέαι ταυτότητες μέ τό 666. Καί πάλιν οἱ πιστοί θά ἀντισταθοῦν καί θά ἀγωνισθοῦν. Ἀπό τοῦ 1993 ἤδη ἡ Ἱερά Σύνοδος εἶπε νά μή λάβουν οἱ ὀρθόδοξοι τάς νέας ταυτότητας, ἀνενέωσε δέ τήν ὁδηγίαν αὐτήν καί μέ τήν πρόσφατον Συνοδικήν Ἐγκύκλιον. Εἰς τοῦτο συμφωνεῖ καί ὅλο τό Ἅγιον Ὄρος. Ἀγωνίζονται ἐπίσης, καί μάλιστα ἐντονώτερον ἡμῶν, οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί πού ἀκολουθοῦν τό παλαιόν ἡμερολόγιον, συμπλέομεν δέ μετ’ αὐτῶν εἰς τόν ἀγῶνα τοῦτον. Ἔγκυροι τέλος φωναί χαρισματούχων γερόντων, ὡς τοῦ π. Παϊσίου, καί ἀπό τό ὑπερπέραν ἀκόμη φωνάζουν νά φυλαχθῶμεν ἀπό τό «χάραγμα» τοῦ ἀντιχρίστου (ʺΧριστιανική Σπίθαʺ, Ἰούλ. 97, ἀρ. Φυλ. 543 καί ʺἩ ἀλήθεια ʺ σελ. 50-51 ).

7. Ἀπόσπασμα συνεντεύξεως τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (ὄντος τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος ) :

Ἔχει ἐπισήμως, ἀπό ἁρμόδια ἑλληνικά χείλη, ὁμολογηθῆ ὅτι στίς νέες ταυτότητες ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 θά ἀποτελῆ τό «κλειδί» γιά τήν ἀνάγνωση ἀπό τά εἰδικά μηχανήματα ἀφανῶν στοιχείων πού αὐτές θά περιέχουν. Οἱ ἁρμόδιοι πρέπει νά προβληματισθοῦν ἐμπρός στήν ἐπιχειρούμενη ἀπό ἄγνωστη κατεύθυνση ὑποχρεωτική ὑποταγή ὅλων τῶν Εὐρωπαίων στό σύστημα τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ. Ἄσχετα μέ τό τί πιστεύει ὁ καθένας γιά τό 666, σημασία ἔχει πώς δέν πρόκειται γιά ἕναν τυχαῖο ἀριθμό. Καί καλῶς οἱ πιστοί ἐκδηλώνουν ἀποτροπιασμό πρός αὐτόν. ( ʺἩ ἀλήθειαʺ σελ. 54-55).

8. Ἀπόσπασμα ἀπό τό λίαν διευκρινιστικό θεολογικά καί συγχρόνως ὁμολογιακό κείμενον «Ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Ὥρα γιά ὁμολογία ἤ ἄρνησι» τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσ. Γρηγορίου π. Γεωργίου :

Θέλουν λοιπόν νά μᾶς ἐπιβάλουν τό 666, καί μάλιστα σέ ἔγγραφο ἀπολύτως προσωπικό μας πού τό φέρουμε πάντα μαζί μας, ὅπως εἶναι τό δελτίο ταυτότητός μας.
Λέγουν μερικοί ἀφελῶς ὅτι τό 666 τῆς ταυτότητος ἤ καί τό πιθανολογούμενο χάραγμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο δέν μποροῦν νά μᾶς ἀφαιρέσουν τήν ἀνεξίτηλη σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ πού ἐλάβαμε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Ἅγιο Χρῖσμα.
Πράγματι δέν μποροῦν νά μᾶς τήν ἀφαιρέσουν, ὅταν βιαίως μᾶς τά ἐπιβάλουν, δηλαδή ὅταν μᾶς δέσουν καί μᾶς σφραγίσουν, ἤ προσαρτήσουν ἐπάνω μας τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Ὅταν ὅμως μέ τήν θέλησί μας τά ἀποδεχθοῦμε, τότε βεβαίως θά ἀποστῇ ἀπό ἐμᾶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διότι δέν ὡμολογήσαμε τόνΧριστό καί διότι ἀπό δειλία ἤ συμφέρον ἤ ἀδιαφορία ἤ καί ἀπό πνευματική ὀλιγωρία δεχθήκαμε τό σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅσοι λέγουν στόν εὐσεβῆ λαό «δέν πειράζει τό 666, πάρετε τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες», δέν σκέπτονται τί εὐθύνη ἀναλαμβάνουν. Δέν προβληματίζονται μήπως ἔχουν λάθος καί ἔτσι γίνουν ἠθικοί αὐτουργοί ἀποστασίας τῶν Χριστιανῶν.
Δέν θά δεχθοῦμε ἠλεκτρονική ταυτότητα, διότι θεωροῦμε ὅτι ἐξευτελίζει τά πρόσωπά μας. Πῶς θά φέρουμε μαζί μας ἕνα ἔγγραφο πού θά γράφῃ πλῆθος πληροφοριῶν γιά μᾶς, πού θά μποροῦν νά διαβάσουν Ἕλληνες καί ξένοι, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς, καί μάλιστα πού θά μποροῦν ἀπό ἐπιτηδείους νά διαστραφοῦν εἰς βάρος μας; Καί ἀκόμη διότι, ἐάν περιέχῃ τό 666, θά τό θεωρήσουμε ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ. Κανείς δέν ἐπιτρέπεται νά διακινδυνεύῃ τήν σωτηρία του (ʺἩ ἀλήθειαʺσελ. 86-87).

9. Ἀπόσπασμα συνεντεύξεως τοῦ σεβαστοῦ καί γνωστοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ :

Ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ 666 στό νέο σύστημα (ἀναπόφευκτη κατά τούς εἰδικούς) προσδίδει πραγματικές διαστάσεις στά τεκταινόμενα. Διότι δέν εἴμεθα ἔτσι μόνον ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, πού γνωρίζουμε τή σημασία τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ(πρβλ. σχετική μελέτη, πλήν ἄλλων, τοῦ καθηγητοῦ-ἀκαδημαϊκοῦ κ. Μάρκου Σιώτου), ἀλλά καί ὅσοι τόν χρησιμοποιοῦν στό ἠλεκτρονικό σύστημά τους! Δέν γνωρίζω δέ πῶς μπορεῖ Χριστιανός νά ἀντιπαρέρχεται ἐν ἠρεμίᾳ μιά τέτοια ἐνέργεια. Ἐδῶ ἀκριβῶς, ὅμως, εἶναι πού φαίνεται ἡ πλάνη κάποιων «θεολόγων» καί μάλιστα «μητροπολιτῶν», πού ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ ἀριθμός 666 ἤ τό «χάραγμα» εἶναι κάτι τό «ἐσωτερικό», πού ἀφορᾶ μόνο στό φρόνημα τοῦ Χριστιανοῦ καί στήν ἐσωτερική διάθεσή του(ʺ Ἐν συνειδήσειʺ σελ. 10).

10. Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἄρθρον τοῦ σεβαστοῦ πρωτοπρεσβυτέρου καί ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Α.Π.Θ. π. Θεοδώρου Ζήση : «Οἱ προβληματισμοί τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων» καί δή ἀπό τήν τελευταίαν ἑνότητά του: «Στήν ὑπηρεσία τοῦ Ἀντιχρίστου».

Καί ἐρχόμαστε σύντομα στόν περίφημο ἀριθμό 666, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μέ τήν Ἀποκάλυψη εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου. Εἶναι ἐντυπωσιακή ἡ ἐπαλήθευση στίς ἡμέρες μας τῆς προφητείας αὐτῆς τοῦ ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου...
Ὅσες καθησυχαστικές ἑρμηνεῖες καί ἄν προσπαθοῦν νά δώσουν ʺφωτισμένοιʺ θεολόγοι, ἀρχιερεῖς καί λαϊκοί, γιά τό ἐσωτερικό σφράγισμα τῶν πιστῶν, τό ὁποῖο δῆθεν κανείς δέν μπορεῖ νά ἀφαιρέσει μέ ἐξωτερικά σφραγίσματα, κανένας δέν μπορεῖ νά παρακάμψει τήν ἐκπληκτική ἀκρίβεια τῆς ἐπαλήθευσης αὐτῆς τῆς προφητείας, ὅπως ἐπίσης καί τή διάκριση μεταξύ αὐτῶν πού σφραγίζονται ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ καί αὐτῶν πού σφραγίζονται μέ τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Δέν μπορεῖ κανείς νά ἀνήκει καί στούς σφραγισμένους ἀπό τό Θεό καί στούς σφραγισμένους ἀπό τόν Ἀντίχριστο. Ἄς διαλέξουν καί ἄς ὁμολογήσουν ποῦ θέλουν νά ἀνήκουν οἱ ἐκλεκτοί αὐτοί, πού σίγουρα βρίσκονται σέ πλάνη, καί ἄς μήν παραπλανοῦν τούς ἁπλοϊκούς πιστούς» (ʺἘν συνειδήσειʺ, σελ. 12).

11. Τήν σχετικήν διδασκαλίαν τοῦ μακαριστοῦ ὁσίου Γέροντος Παϊσίου, στήν ὁποίαν θά ἀναφερθοῦμε ἰδιαιτέρως στήν ἑπομένην ἑνότητα.
Θά ἦταν δυνατόν νά παρατεθοῦν πολλά ἀκόμη, ἀλλά νομίζομε ὅτι τά ἀνωτέρω εἶναι ὑπερεπαρκῆ διά νά καταδείξουν ἀναμφισβήτητα ὅτι ἡ Ἐκκλησία ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΘΕΣΙΝ, τόσον διά τοῦ θεσμικοῦ της ὀργάνου, ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς ἀποδοχῆς τοῦ πληρώματος. Καί ἀναντίρρητα σέ θέματα πίστεως-ὡς τό παρόν-δέν χωροῦν μεταβολές, παραλλαγές, πολυφωνίες, διαφορετικότητες, συμβιβασμοί κ.τ.τ., ὅσες πιέσεις καί ἐάν ἐξασκοῦνται, ὅσα ἀνταλλάγματα καί ἐάν προσφέρωνται...
Γι’ αὐτό καί ἡ Ἱερά Σύνοδος καί στό πρόσφατο ἀνακοινωθέν της ( 17-11-2010) εὑρίσκεται σέ πλήρη ταυτότητα μέ τήν πρό 12ετίας Ἐγκύκλιό της, διακηρύττουσα καί πάλιν :

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά διαφυλάττει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί νά ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτό:
α) Ἡ «Κάρτα τοῦ Πολίτη» δέν πρέπει νά περιέχει κατ΄οὐδένα τρόπο, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, τόν ἀριθμό 666.

β) Ἐπίσης κατ’ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες.

Πῶς λοιπόν εἶναι δυνατόν νά προβάλλεται ὁ ἰσχυρισμός (εἰς τήν ἀπάντησιν τοῦ ʺΟ.Τ.ʺ στίς διαμαρτυρίες ἀναγνωστῶν) ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει λάβει θέσιν καί ὅτι θά ἀναμένωμε τήν θέσιν της γιά νά τοποθετηθοῦμε; ( ! )[3].
Ἴσως προχείρως δοθῆ ὡς ἀπάντησις ἡ δήλωσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅτι «ἀναμένει τό καταρτιζόμενο σχέδιο ἀπό τίς ἁρμόδιες Ὑπηρεσίες γιά τήν ἔκδοση τῆς ʺΚάρταςʺ γιά νά τοποθετηθεῖ ὑπευθύνως». Ὅμως :
α) Ὅπως κατεδείχθη ἀνωτέρω, ἡ θεολογική τοποθέτησις - ἤτοι : τό ἀπαράδεκτον τῆς ὑπάρξεως τοῦ 666 στήν «Κ.τ.Π.», ὅπως καί τό ἀπαράδεκτον τῆς παραβιάσεως μέ αὐτήν τήν Κάρτα τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν- πού συνιστᾷ καί τό πρωτεῦον ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ἤδη ὁλοκληρωθῆ.
β) Τό ἀπομένον-ἤτοι ἡ ἐξέτασις τῆς «Κ.τ.Π» διά τήν ἐξακρίβωσιν τῶν ἀνωτέρω(ὕπαρξις 666 καί παραβίασις ἐλευθερίας) – εἶναι οὐσιαστικῶς ἁρμοδιότης τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων πού ἔχουν ὁρισθῆ διά τόν σκοπόν αὐτόν, ἡ δέ ἐπισφράγισις τῶν πορισμάτων τους ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συνιστᾷ δευτερεῦον ἔργον αὐτῆς.
γ) Ὅπως θά δειχθῆ σέ ἑπομένην ἑνότητα, ὑπάρχουν πολλές ἐνδείξεις πού ἐγγίζουν τά ὅρια τῆς ἀποδείξεως, ὅτι τά προαναφερόμενα ἀπαράδεκτα θά ὑπάρχουν στήν «Κ.τ.Π», τῆς ὁποίας τό ὑπό τῶν κρατικῶν Ὑπηρεσιῶν ὑποσχεθέν καί ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου ἀναμενόμενον σχέδιον ἔχει πρό πολλοῦ ἤδη δοθῆ πρός δημοσίαν διαβούλευσιν.
δ) Τό κυριώτερον : Τά περί ὧν ὁ λόγος κακόδοξα δημοσιευόμενα κείμενα σχεδόν καθόλου δέν ἀσχολοῦνται μέ ὅσα ἀναμένονται νά ἐξακριβωθοῦν ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου –μᾶλλον τά θεωροῦν δεδομένα. Αὐτό, τό ὁποῖο ἀπορρίπτουν ἀλλά καί εἰρωνεύονται, εἶναι ἡ θεολογική τοποθέτησις ( ἡ ὁποία ὡς, ἐλέχθη, ἔχει ὁλοκληρωθῆ ) περιγελώντας μέ ἔπαρσιν καί περιφρόνησιν πάντας τούς ἀποδεχομένους αὐτήν.

Β. Ἡ διδασκαλία τοῦ Γέροντος Παϊσίου

Δέν θά ἐπεκταθοῦμε πολύ ἐπ’ αὐτῆς, διότι στούς περισσοτέρους εἶναι γνωστή, καί λόγῳ τῆς κυκλοφορήσεως σέ ἑκατοντάδας χιλιάδων τοῦ γνωστοῦ κειμένου του «Σημεῖα τῶν καιρῶν», ὅπως ἐπίσης καί τῶν ἀπομαγνητοφωνημένων ἀποσπασμάτων σχετικῆς συνομιλίας του, ἀλλά καί λόγῳ τῆς καταγραφῆς τῶν θέσεών του στά αὐθεντικά βιβλία πού ἀναφέρονται στόν Βίο ἤ τούς λόγους του. Ἐπιγραμματικῶς μόνον ἀναφέρομεν ὅτι ὁ μακαριστός Γέρων :
1ον. Τόνιζε ἀπερίφραστα ὅτι ὁ δεχόμενος τό 666 στό σῶμα του, δέχεται τήν σφραγῖδα (χάραγμα) τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὅτι μέ τήν ἐνέργειά του αὐτήν ἀρνεῖται τό «Ἅγιο Σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ πού τοῦ δόθηκε στό Ἅγιο Βάπτισμα», ἀποδιώκει ἀπό μέσα του «τήν θεία Χάρη τοῦ Χριστοῦ»-ἔστω καί ἄν αὐταπατώμενος μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται «ὅτι ἔχει μέσα του τόν Χριστό»- , καί ἀπογυμνώνεται ἀπό «τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Συμβόλου» καθιστώντας την ἀνενεργόν δι’ἑαυτόν.
2ον . Ἀλλά καί στήν ταυτότητά μας θεωροῦσε ἀδιανόητη τήν ὕπαρξιν τοῦ δαιμονικοῦ συμβόλου. Τήν τοιαύτην ἀποδοχήν της ἐχαρακτήριζεν ὡς «εἰσαγωγήν στό σφράγισμα» καί ἄρνησιν· καθ’ὅσον δέν πρόκειται γιά ἕνα ἁπλό ἔγγραφον, ἀλλά γιά τό κυρίως προσωπικόν μας ἔγγραφο, πού ταυτιζόμαστε δι’αὐτοῦ καί πού ἡ ὑπογραφή μας σ΄αὐτό δηλώνει τήν ἀποδοχή μας.
3ον Ἀναιροῦσε ὅλες τίς «γνωστικές» σοφιστικές ἑρμηνεῖες καί τίς «Ἰησουΐτικες» συμβιβαστικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας ἁγιογραφικά καί πατερικά ἐπιχειρήματα καί παραδείγματα ἁγίων Μαρτύρων. Καί
4ον Παρηγοροῦσε καί ἀνεπτέρωνε τό ὁμολογιακό καί μαρτυρικό φρόνημα, ὄχι μόνον ἀναφερόμενος στήν τελικήν νίκην τοῦ Ἀρνίου καί τήν ἐξόντωσιν τοῦ Θηρίου, ἀλλά καί βεβαιώνοντας ὅτι καί κατά τήν ἀντίχριστη σκλαβιά (3,5 χρόνια) θά δοθῆ ἄφθονος ἡ θεία συναντίληψις πρός ὅσους δέν ὑποκύψουν, ἐνῷ, ἀντιθέτως, ὅσοι δεχθοῦν τό σφράγισμα, θά ὑποφέρουν καί ψυχικῶς, ἀλλά καί σωματικῶς, παρά τίς ψευδεῖς ἐπαγγελίες, πού θά τούς ἔχουν δοθῆ ἀπό τόν Ἀντίχριστο ἤ τά ὄργανά του περί δῆθεν ἐξυπηρετήσεως καί ἀσφαλείας.
Στήν διδασκαλίαν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος εἶναι ἐμφανέστατος ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κινοῦσε τήν χεῖρα καί τήν γλῶσσα του. Γι’αὐτό καί ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τήν διαχρονική διδασκαλία καί ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδίως μέ τήν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Γι’αὐτό καί «πληροφόρησε» καί «πληροφορεῖ» ἀνενδοίαστα τίς καρδιές τῶν πιστῶν. Γι’ αὐτό συνετέλεσε τά μέγιστα στήν ἀπλανῆ τοποθέτησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ θἐματος. Γι’ αὐτό καί πολεμήθηκε καί συκοφαντήθηκε ὑπερβαλλόντως ἀπό ὅσους εἴτε ἐξ ἰδιοτελείας, εἴτε ἐξ ἐγωϊσμοῦ καί ὀρθολογισμοῦ - στοιχοῦντες τῇ ἰδίᾳ κρίσει («ἑρμηνεύοντας μέ τό μυαλό τους» κατά τόν Γέροντα)- ὑπεστήριξαν πεπλανημένες ἀπόψεις. Ψευδόμενοι ἀσυστόλως, εἶπαν καί ἔγραψαν, λένε καί γράφουν :
α) Ὅτι, δῆθεν, παρεποιήθη ἀπό ἄλλους τό χειρόγραφό του καί ὅτι, δῆθεν, γραφολόγος ἀμφεσβήτησε τόν γραφικόν του χαρακτῆρα! Παρ’ ὅλον πού πλεῖστοι γνωρίζομε ὅτι ὁ ἴδιος τό εἶχε γράψει-πέραν ἀπό τό ἐμφανέστατο τοῦ γραφικοῦ του χαρακτῆρος- ὁ ἴδιος, προβλέποντας τήν κακοήθειαν μερικῶν, εἶχε δώσει ἐντολήν νά διαδοθῆ φωτοτυπικά καί ὄχι δι’ἐκτυπώσεως καί ὁ ἴδιος τό μοίραζε σέ πολλούς.
β) Ὅτι δῆθεν τόν παρέσυραν ἄλλοι, καί αὐτός ἀπό ἀφέλεια καί ἄγνοια ἐπείσθη! Ἀλλά μόνον κάποιος πού δέν εἶχε γνωρίσει καθόλου τόν Γέροντα θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθῆ κατι τέτοιο!
γ) Ὅτι δῆθεν ἀργότερα μετάνοιωσε καί ἄλλαξε τοποθέτησιν. Παρ’ὅλον πού ὑπάρχει ἡ κασέτα μέ τήν σχετικήν συνομιλίαν του περί τό τέλος τῆς ζωῆς του, μέ τίς ἴδιες θέσεις καί σέ αὐστηρότερο μάλιστα ὕφος!
δ) Ὅτι δῆθεν δέν εἶχε γιά τίς θέσεις του αὐτές βεβαιότητα «περί τοῦ ἐν αὐτῷ λαλοῦντος Χριστοῦ» καί ὅτι γι’ αὐτό προέτρεπε σέ τυφλήν –δῆθεν ἀπροϋπόθετα-ὑπακοήν σέ ὅ, τι πεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Καί τά λένε καί τά γράφουν αὐτά, ἐνῷ γνωρίζουν, ἀφ’ ἐνός μέν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καί τό 1998 καί πρόσφατα ἀποδέχθηκε καί ἐπεσφράγισε τίς πεφωτισμένες θέσεις του, ἀφ’ ἑτέρου, ὅτι ὁ μακαριστός Πατήρ τίς ὑπεστήριζε μέ αὐστηρότητα, ὁμιλώντας μέ ἐντονώτατο τρόπο κατά τῶν διαφόρων «γνωστικῶν»-καί φημισμένων πνευματικῶν καί ἐπισκόπων-πού «φάσκιωναν» τά πνευματικά τους παιδιά, ἐκ τρίτου δέ ὅτι ἦτο ἡ μοναδική φορά στήν ζωήν του, πού εἶχε δώσει ἐντολήν γιά φωτοτυπική ( μέ τά ὀρθογραφικά του λάθη) διάδοσιν χειρογράφου του!

Ἀλλ’ ὅσον καί ἐάν συκοφάντησαν καί συκοφαντοῦν «πρός κέντρα λακτίζουν».

Ὁ Γέροντας καί ἠ διδασκαλία του πολεμούμενοι ἀστράφτουν περισσότερο καί φωτίζουν καί στηρίζουν ὅσους μέ καθαρή καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη ἀγαποῦν τόν Χριστόν. Μόνον ὅσοι ζητοῦν φίλαυτα τό βόλεμά τους εὑρίσκουν ἔρεισμα στίς συκοφαντίες, γιά νά δικαιολογήσουν τήν πτῶσιν τους καί νά κατασιγάσουν τήν διαμαρτυρομένην συνείδησίν τους. Μόνον οἱ βλαμμένοι βλάπτονται, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας.

Γ. Ἐνδείξεις περί τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη

Ἴσως αὐτή ἡ ἑνότης διαφεύγει ἀπό τόν κύριο στόχο τοῦ παρόντος ἄρθρου, πού εἶναι βασικά τό νά καταδειχθῇ τό ἀπαράδεκτον τῆς ἀποδοχῆς τοῦ 666, καί περί τοῦ ὁποίου, ὡς ἤδη ἀνεφέρθη, ἐλήφθη –καί δέν ἀναμένεται-ἄλλη Ἐκκλησιαστική τοποθέτησις. Ἐν τούτοις, παρεμπι-πτόντως, θά γραφοῦν καί ὀλίγα σχετικά μέ ὑπάρχουσες ἐνδείξεις περί τῆς «Κ.τ.Π.».
1. Στήν ἐπιστολήν τοῦ σεβαστοῦ π. Σαράντη πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τούς λοιπούς Μητροπολίτας περί τῆς «Κ.τ.Π.» ἀναφέρονται ἀρκετές μαρτυρίες πολιτικῶν καί δημοσιογράφων, στίς ὁποῖες ὁμολογοῦν ἀπεριφράστως-μερικοί μάλιστα μέ ἰταμότητα καί περιφρόνησιν πρός τούς πιστούς-ὅτι ὄντως θά ὑπάρχῃ ὁ ἀριθμός 666 στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Θά προσθέσωμε ἐδῶ μίαν πληροφορίαν πού ἐλάβαμε ἀπό ἀξιόπιστον σεβαστόν κληρικόν :
Προσφάτως ἁρμόδιος διά τό θέμα ὑπουργός μέ ἔκδηλον ἀπορίαν ἐρώτησε Μητροπολίτην :
- Τί σᾶς πειράζει τό 666 στήν «Κ.τ.Π.»;
Καί ὁ Μητροπολίτης εὔστοχα τοῦ ἀπήντησε ἀφήνοντάς τον ἄναυδον:
- Ἐσεῖς θά δεχόσαστε νά εἶχε τήν σβάστικα ;
2. Ὁπως καταδεικνύει στήν πρός τόν ἁρμόδιον ὑπουργόν ἐπιστολή του ὁ καθηγητής Α.Π.Θ. κ. Τσελεγγίδης (δημοσιεύθηκε σέ πρωτοσέλιδο τοῦ «Ο.Τ.») τόσον τό ἀναρτηθέν κείμενον πρός δημοσίαν διαβούλευσιν, ὅσον καί οἱ ὑπόλοιπες σχετικές δηλώσεις τῶν ἁρμοδίων διακρίνονται ἀπό ἀοριστίαν, ἀσάφειαν, ἀντιφάσεις καί σύγχυσιν. Αὐτό ἀνάγκασε καί τήν Ἱ. Σύνοδον νά προβῇ σέ νεωτέραν ἀνακοίνωσίν της( 8-12-2010) καταγγέλοντας τά ἀνωτέρω, παρουσιάζοντας τήν πραγματικήν ὕποπτον στάσιν τῆς Κυβερνήσεως-ἐν ἀντιθέσει πρός τήν εὔπιστον καθησυχαστικήν πληροφορίαν τῆς προηγουμένης ἀνακοινώσεώς της (17-11-2010) ὅτι δῆθεν ἡ Κυβέρνησις συμφωνεῖ μέ τίς προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας καί θά τίς λάβῃ ὑπ’ ὄψιν της-καί δηλώνοντας τήν ἐπιφύλαξίν της ἐπί τοῦ θέματος.
3. Τό σκοτεινόν καί ὕποπτον τοῦ πράγματος ἀποκαλύπτεται καί ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τό «κλειδί» ἀναγνώσεως τοῦ τσίπ θά εἶναι κρυπτογραφημένον, σέ σημεῖον πού καί ὁ κάτοχος τῆς Κάρτας-ἀκόμη καί ἠλεκτρονικός νά εἶναι-νά ἀγνοῇ τά στοιχεῖα πού θά περιέχῃ.
4. Ἡ ὑποψία μας ἐπιτείνεται ἔτι, λόγῳ τῆς δυνατότητος ἐπαναπρογραμματισμοῦ τοῦ τσίπ. Ἔτσι, ἀκόμη καί ἐάν γιά διπλωματικούς λόγους δέν τεθῇ ἐξ ἀρχῆς τό 666, θά εἶναι εὔκολον νά προστεθῇ ἀνά πᾶσαν στιγμήν.
5. Τέλος τό ὅτι θά ὑπάρξῃ κατάφωρος παραβίασις τῆς θεοσδότου προσωπικῆς ἐλευθερίας μας ἔχει καταδειχθῇ ὑπό πολλῶν, κατά τρόπον μή ἐπιδεχόμενον ἀμφισβήτησιν, Αὐτή (ἡ παραβίασις) ἀποτελεῖ τόν δεύτερον λόγον ἀντιδράσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων, ἀκόμη καί ἀθέων, πού δέν εὐαισθητοποιοῦνται στόν πρῶτον λόγον (ὕπαρξιν τοῦ 666).

Δ. Ἡ περίπτωσις τοῦ π. Β. Βολουδάκη

Ἀναφερόμεθα δι’ ὀλίγων εἰδικῶς στόν π. Βασίλειον (στό ἐξῆς : π. Β.),
α) ἐπειδή, ἀντιτιθέμενος στήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντιμετωπίζοντας μέ ἔπαρσιν καί περιφρόνησιν τούς πειθομένους σ’ αὐτήν, θεωρεῖ ἑαυτόν Ἄτλαντα βαστάζοντα καί ὑπερασπιζόμενον τήν ἀθωότητα τοῦ 666 καί

β) ἐπειδή αὐτός πλέον πάντων ἐσυκοφάντησε –καί συνεχίζει νά συκοφαντῇ-τόν μακαριστόν ἅγιον Γέροντα Παΐσιον
1. Κατ΄ ἀρχάς ὁ ἰσχυρισμός τοῦ π. Β. («Ο.Τ.» ἀρ. φυλ. 1867) ὅτι «γράφει ἐπί μίαν εἰκοσιπενταετία...χωρίς νά ἔχῃ ἀναιρέσει κανείς οὔτε λέξη ἀπό τά γραφέντα» (μάλιστα ἡ φράση εἶναι τονισμένη μέ ἔντονους μαύρους χαρακτῆρες) δέν ἀληθεύει. Πιστεύομε ὅτι δέν ἀγνοεῖ ὅτι στό ἴδιο φύλλο πού γράφει τά ἀνωτέρω ὑπάρχει τό 1ο μέρος ἀπαντήσεως πού ἀναιρεῖ...ἀρκετές λέξεις τῶν γραφέντων του. Καί, ὁπωσδήποτε, δέν θά ἔχῃ λησμονήσει σωρείαν ἀναιρέσεων πού εἶχε δεχθῇ τόσον τό 1986, ὅσον καί τό 1996-1997, ὅταν εἶχε δημοσιεύσει τά ἀπαράδεκτα κείμενά του. Θά ἀλήθευε κάπως, ἐάν ἔλεγε ὅτι στόν «Ο.Τ.» ἔχουν δημοσιευθῆ ὀλίγες σχετικές ἀναιρέσεις, ἐν συγκρίσει μέ τό πλῆθος πού τοῦ ἀπεστάλησαν. Καί θά ἀλήθευε πλήρως, ἐάν ἔλεγε (φυσικά δέν τό γνωρίζει σ’ ὅλο του τό μέγεθος, ἀλλ’ ἀσφαλῶς τό ὑποθέτει) ὅτι ἐν συγκρίσει μέ τό πλῆθος πού εἶχαν καταγραφῆ, ἔχουν δημοσιευθῆ στόν «Ο.Τ.» ἐλάχιστες, λόγῳ δηλώσεως τῆς ἐφημερίδος (προφανῶς τῇ εἰσηγήσει τοῦ π. Β.) ὅτι σταματάει ὁ διάλογος ἐν τῇ γενέσει του. Ἀρκετοί πατέρες εἴχαμε ἤδη ἑτοιμάσει ἀναιρέσεις, ὅταν ἀναγνώσαμε τό τελεσίγραφον τοῦ «Ο.Τ.»[4].
Ἐδῶ- ἀφοῦ τόσον πολύ τό ἐπιθυμεῖ ὁ π. Β. - πρόχειρα καί ἐπιγραμματικά θά ἐπισημάνωμε ὀλίγα ἐκ τῶν σοβαροτέρων ὀλισθημάτων του, ἐπί τῇ βάσει μερικῶν παλαιῶν σημειώσεών μας ἐκ τῶν κειμένων του, καθώς καί μιᾶς φωτοτυπίας παλαιοτέρου ἄρθρου του, τά ὁποῖα ἐπί τοῦ παρόντος ἔχομε στά χέρια μας[5] :
α) Τήν διαφορετικήν καί ἀντιφατικήν ἑκάστοτε τοποθέτησίν του ἔναντι τοῦ 666· ἄλλοτε μέν θεωροῦντος αὐτό ὡς παντελῶς ἀθῶον καί ἄλλοτε ὡς δαιμονικόν σύμβολον τό ὁποῖον θά πολεμήσῃ ! ( ἐννοεῖται πάντοτε κατά τήν συμβολικήν του χρῆσιν καί ὄχι κατά τήν χρῆσιν του ὡς αὔξοντος ἀριθμοῦ, τήν ὁποίαν καί αὐτήν ἐνίοτε συγχυτικῶς παρεισάγει καί ἡ ὁποία ἀσφαλῶς καί εἶναι ἀθώα).
β) Τήν διά κολοβώσεως φοβεράν διαστροφήν τοῦ χωρίου τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου (βιβλ. Ε, ΧΧΧ, 1), ὥστε νά «κατοχυρώσῃ» δι’αὐτοῦ τά διαμετρικῶς ἀντίθετα ὅσων ὁ Ἅγιος ὑποστηρίζει!!!
γ) Τἠν ὅλως αὐθαίρετον ἐκδοχήν τοῦ Χαράγματος ὡς δῆθεν μόνον ἐσωτερικοῦ (σατανόσχημης προσωπικότητος)! Φαίνεται πώς θεωρεῖ ὅτι οἱ ἔμποροι καί οἱ μπακάληδες (ἤ οἱ ταμειακές τους μηχανές) θά ἔχουν διορατικόν χάρισμα ὥστε νά ἀναγνωρίζουν τούς «ἐσωτερικῶς χαραγμένους-σατανοσχήμους» καί νά παρέχουν μόνον σ’ αὐτούς τήν δυνατότητα νά ἀγοράζουν καί νά πωλοῦν κατά τό Ἀποκ ιγ΄16-18!
δ) Τήν σοφιστικήν ἑρμηνείαν τῶν περί εἰδωλοθύτων λόγων τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐν καταφανῆ ἀντιθέσει πρός τήν ἑρμηνείαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τά ἀποφασισθέντα ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου, τούς βίους τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί γενικώτερον τήν Ἐκκλησιαστικήν μας Ἱστορίαν.
ε) Τά ἀσύστολα ψεύδη - 100% ἀνυπόστατα- περί δῆθεν πιέσεως ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου ( ὑπό ἑνός δῆθεν θεολόγου-μοναχοῦ, εὑρισκομένου νῦν στόν κόσμον) νά ἀποδεχθῇ τίς θέσεις του, περί δῆθεν ἀποδοχῆς αὐτῶν ὑπό τοῦ Γέροντος λόγῳ ἁπλότητος καί περί δῆθεν ἀλλαγῆς τοποθετήσεώς του περί τά τέλη τῆς ζωῆς του!!!
στ) Τήν περί τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἐπιφανίου παραποίησιν, λογοκρισίαν, ὑποτίμησιν καί κάποιον ἀνυπόστατο ἰσχυρισμό ( περί δῆθεν παραγγελίας τοῦ π. Ἐπιφανίου πρός τόν Γέροντα Παΐσιον μέσῳ τοῦ ἰατροῦ Ἰ. Τσ.)! Ὑπογραμμίζουμε τίς λέξεις, διότι ἡ κάθε μία ἀναφέρεται σέ ξεχωριστήν ἐνέργειαν τοῦ π. Β.
ζ) Τήν ἀνήκουστον πρότασιν, ὅπως ἐν ἐνδείᾳ ὕδατος χρησιμοποιηθοῦν τά οὖρα ὡς ὕδωρ πρός ἐπιτέλεσιν Ἁγιασμοῦ!!! Ἀκόμη καί ὁ Σεβ. Νικοπόλεως Μελέτιος, ὁ ἐν πολλοῖς συμφωνῶν μέ τόν π. Β. χαρακτηρίζει ἀπεριφράστως τήν ἀνωτέρω πρότασιν ὡς ἱεροσυλίαν!

2. Τά ὅσα περί κυβερνώντων, πολιτικῆς κ.λ.π. ἀναφέρει ὁ π. Β. σέ πρόσφατα ἄρθρα του, ἑρμηνεύθησαν ὑπό πολλῶν ὡς προπαγάνδα ὑπέρ τοῦ κόμματος τοῦ υἱοῦ του, τό ὁποῖον καί θεωρεῖ ὡς τό μοναδικόν χριστιανικόν κόμμα. Δέν θά ἐκφύγωμεν τοῦ θέματός μας, παρασυρόμενοι σέ συζήτησιν διά τελείως διαφορετικόν ζἠτημα. Ἁπλῶς θά θέλαμε νά ἐκφράσωμε τήν βεβαιότητά μας ὅτι ἐάν τό κόμμα αὐτό ἀσπάζεται τίς ἀπόψεις τοῦ π. Β. περί 666 κ.τ.τ., τότε τό κόμμα αὐτό καθίσταται τό πλέον ἐπικίνδυνον καί ἀντίχριστον, καθόσον, λόγῳ τοῦ χριστιανικοῦ του μανδύου, δύναται εὐκολώτερον τῶν ἄλλων κομμάτων «διά τῆς χρηστολογίας καί εὐλογίας» καί τῆς σοφιστικῆς «θεολογίας» νά «ἐξαπατήσῃ τάς καρδίας τῶν ἀκάκων» καί νά τούς παρασύρῃ ὄχι μόνον στήν ἀποδοχήν ταυτότητος μέ 666, ἀλλά καί στήν ἀποδοχήν τοῦ Χαράγματος τοῦ Ἀντιχρίστου· τοὐτέστιν, στήν πρόσκαιρον ἐπίγειον, ἀλλά καί στήν αἰώνιον, τελείαν καταστροφήν τους.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

- Ἱερομόναχος Ἀρσένιος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου ʺΓενέθλιον τῆς Θεοτόκου-Παναγούδαʺ (Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
-Μοναχός Ἡσαΐας, Ἱ.Κελλίον ʺ Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου-Παναγούδαʺ (Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
Προσυπογράφουν καί οἱ Ἁγιορεῖται Πατέρες:
- Γαβριήλ Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ.Κελλίου Ὁσίου Χριστοδούλου,)Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
- Γέρων Ἱλαρίων Μοναχός, Ξηροκάλυβο πλησίον Ἀρσανᾶ Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου.
- Ἱερομόναχος Γαβριήλ, Ἱ.Καλύβη Παναγίας Γοργοϋπηκόου (Ἱ.Μ.Παντοκράτορος).
- Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ. Μεγ. Λαύρας.
- Μοναχός Ἀρτέμιος Λαυριώτης.
- Γέρων Σαββας Λαυριώτης.
- Μοναχός Γερόντιος Λαυριώτης.
- Μοναχός Παΐσιος Λαυριώτης.
- Μοναχός Χερουβείμ, Κάθισμα Ἁγ. Ἰωάννου Κουκουζέλους, (Ἱ.Μ. Μεγ. Λαύρας).
- Ἱερομόναχος Χαρίτων, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Θ. Ἀναλήψεως, (Ἱ.Μ. Βατοπεδίου).
- Μοναχός Εὐφρόσυνος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Τιμίου Προδρόμου,(Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου), μετά τῆς συνοδείας.
- Ἱερομόναχος Παχώμιος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ἁγίων Πάντων (Ἱ.Μ. Παντοκράτορος).
- Μοναχός Νικόδημος Καρεώτης, Συνταξιοῦχος Ἐκπαιδευτικός-Χημικός.
- Μοναχός Δοσίθεος, Κάθισμα Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου.
- Μοναχός Ἰσαάκ, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, (Ἱ.Μ. Σταυρονικήτα).
- Μοναχός Σπυρίδων, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ἁγ. Νικολάου,(Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
- Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ἱ. Σκήτη Ἁγ. Παντελεήμονος, (Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
- Μοναχός Ἀρσένιος, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Παντελεήμονος(Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου).
- Μοναχός Συμεών, Καψάλα Ἁγ. Ὄρους.
- Μοναχός Κοσμᾶς, Καρυές Ἁγ. Ὄρους.
- Μοναχός Παΐσιος, Ἅγιον Ὄρος.

Οἱ ἀνωτέρω ὑπογραφές κατατίθενται ἁπλῶς ἐνδεικτικῶς. Περιωριστήκαμε σ’αὐτές-πέραν τῶν πρακτικῶν δυσκολιῶν καί τῆς συνεπαγομένης καθυστερήσεως-κυρίως διότι θεωρήσαμε περιττήν τήν περαιτέρω συλλογήν, τήν στιγμήν, πού ὡς προεγράφη, τό Ἅγιον Ὄρος ὁμοφώνως καί ἐπανειλημμένως διά τῶν θεσμικῶν ὀργάνων του ( Ἱ. Κονότητος καί Ε.Δ.Ι.Σ.) ἔχει σαφῶς δηλώσει τήν ἀντίθεσίν του καί τήν ἄρνησιν παραλαβῆς ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, πού θά φέρουν τό 666 καί θά παραβιάζουν τήν θεόσδοτον προσωπικήν ἐλευθερίαν μας.

[1] Ὅλα σχεδόν τά κείμενα, στά ὁποῖα θά γίνῃ ἀναφορά κατωτέρω, εὑρίσκονται στό : Ἡ ἀλήθεια γιά τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί τήν Συνθήκη Σένγκεν (Συλλογή ἐγγράφων καί κειμένων) Ἔκδοση Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου ʺἍγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλόςʺ, Θεσσαλονίκη, (στό ἑξῆς : «Ἡ ἀλήθεια»). Ἐπίσης ἀρκετά ἐξ αὐτῶν εὑρίσκονται στήν ἔκτακτη ἔκδοση τῆς ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου «Ἐν συνειδήσει», Ἅγια Μετέωρα, Αὔγουστος 1997(στό ἑξῆς : ʺἘν συνειδήσειʺ). Προτείνομεν, ὡς λίαν ἐπωφελῆ, τήν ἀναδημοσίευσιν στόν «Ο.Τ.» ἀρκετῶν ἐξ αὐτῶν, ἰδίως ὅσων θά ἐπισημάνωμε κατωτέρω.
[2] Θέσις τήν ὁποίαν λογοκρίνει ὁ π. Βασ. Βολουδάκης, παρουσιάζοντας ψευδῶς ὅτι δῆθεν ὁ π. Ἐπιφάνιος συμφωνεῖ μαζί του.
[3] Εἶναι λυπηρόν καί δημιουργεῖ εὔλογον ἀπορίαν τό γεγονός ὅτι Ἱεράρχης σέ ὁμιλία του –καί μάλιστα ἀπό τόν σταθμόν τῆς Ἐκκλησίας- ἐπετέθη κατά τῶν ἀγωνιζομένων κατά τῆς «Κ.τ.Π.» ὡς δῆθεν ὑπερηφάνως προτρεχόντων τῆς Ἐκκλησίας, ἐτόλμησε δέ νά χαρακτηρίςῃ τήν ὁμολογία τους ὡς «δαιμονικές φωνές»! Καί ὅμως οἱ ἀγωνιζόμενοι-καί δή ὁ σεβαστός π. Σαράντης, τόν ὁποῖον φαίνεται ὅτι κυρίως ὑπονοεῖ- κινοῦνται καί οὐσιαστικῶς ἐντός τῶν πλαισίων τῆς θέσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑπερμαχοῦντες αὐτῆς, ἀλλά καί τυπικῶς

Πλανερές Διδασκαλίες

Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες

Απ: Πλανερές Διδασκαλίες