Στάρετς Ιουστίνος Πίρβου

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΣΤΑΡΕΤΣ
Στάρετς Ιουστίνος Πίρβου-Μια ζωή αφιερωμένη στο Χριστό

Την Κυριακή 16 Ιουνίου 2013 κοιμήθηκε ο π.Ιουστίνος Πίρβου, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους στάρετς. Ο π. Ιουστίνος,  Ρουμάνος στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1919. Το 1936 έγινε μοναχός στην μονή Durau.

Κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο διώχτηκε και φυλακίστηκε αρκετές φορές από 1948-1964. Από το 1966-1975 έμεινε στην μονή  Secu  και από το 1975-1991  ήταν πνευματικός της Μονής Bistrita.

Το φθινόπωρο του 1991, ο ίδιος έθεσε το θεμέλιο λίθο της ανδρικής Μονής Petru Voda και το 1999 άρχισε την κατασκευή της γυναικείας Μονής Maple.

Σαν ελάχιστο  φόρος τιμής στο σεβαστό Γέροντα αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο ,που δημοσιεύτηκε  στο ιστολόγιο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ το 2012.
———————————————————————————————-

«Χωρίς Θεό ο άνθρωπος είναι σαν άδεια πανοπλία. Απ’ όταν φοβάμαι το Θεό δε φοβάμαι τίποτα! Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος (από την αμαρτία) και κάνω ότι θέλω (για το Θεό και τη ψυχή μου).
Δε φοβάμαι τους ανθρώπους».



Αυτό το απόφθεγμα δεν θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να το πει… επειδή και σε έναν εν ζωή άγιο (όπως θεωρείται ο π. Ιουστίνος Πίρβου από την πλειοψηφία όσων τον γνώρισαν)  κόστισαν 4 χρόνια φυλακή μαζι με τα 12 χρόνια που είχε κάνει μετά τον πόλεμο.

Στα 90 του χρόνια συνεχίζει να είναι ένα παράδειγμα αντοχής- φυσικής και ψυχικής – στη “χιονοστιβάδα” των ανθρώπων που στέκονται μέρα-νύχτα στην πόρτα του κελιού του στη Μονή Πέτρου – Βόντα – Νεάμτς, με τα προβλήματα και τις στενοχώριες τους και τους οποίους ο γέροντας δέχεται στο κελάκι του, ακουμπώντας το ασκητικό του σώμα σ’ ένα καναπεδάκι όπου στέκεται για πολλές ώρες.

Σε υποδέχεται με ένα βλέμμα γαλάζιο, ζεστό αλλά και διεισδυτικό. Πότε δεν κουράζεται ν’ ακούει τον πόνο των χιλιάδων ανθρώπων που τον επισκέπτονται! Δε σου έρχεται να πιστέψεις πως ένας άνθρωπος που έμεινε στις κομμουνιστικές φυλακές 16 χρόνια, σε κελιά παγωμένα, πεινασμένος, χτυπημένος και φριχτά βασανισμένος ψυχικά και σωματικά, αντέχει στα 90 του χρόνια το άλλο «βασανιστήριο» αυτό του πόνου των ανθρώπων που έρχονται σ’ αυτόν για βοήθεια. Αλλά αυτό δεν εκπλήσσει επειδή:

«Όσοι φυλακίσθηκαν (σ.σ. στις κομμουνιστικές φυλακές) όσοι υποφέρουν και υπέφεραν είναι πιο δεικτικοί στα θαύματα, στο να καταλάβουν το θαύμα της ζωής. Τον άνθρωπο που είναι “έτοιμος” δεν τον τρομάζει ο θάνατος, ούτε φτάνει στην ώρα της Κρίσεως με το σακί αδειανό» (π. Ιουστίνος Πίρβου).

Και ο γέροντας τους ακούει με υπομονή όλους, βάζει το χέρι του στο κεφάλι τους και η παρηγοριά που προσφέρει δεν είναι μικρό πράγμα. Πολλοί ομολογούν ότι δέχτηκαν το Χριστό μετά από την πρώτη συνάντηση μαζί του. Μετά τη πρωινή Θ. Λειτουργία στην πόρτα τον περιμένουν όχι μόνο γέροι, γυναίκες, μοναχοί και μοναχές αλλά και πολλοί νέοι. Για τους νέους λέγει ο π. Ιουστίνος: «Οι νέοι θα τον βρουν το Θεό και θα βρουν και αυτούς που έζησαν εν πνεύματι και αληθεία αν ψάξουν, αν θελήσουν οπωσδήποτε να ζήσουν και αυτοί εν Αληθεία, μια ζωή με αξίες, καθαρή και άξια να πάει στην αιωνιότητα. Ο λόγος που πρέπει ν’ ακούγεται στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι: πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με αγία λείψανα. Αυτοί είναι τα μοντέλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Επίσης ο π. Ιουστίνος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας:
«Τώρα ο διωγμός της Εκκλησίας έχει άλλη μορφή. Οι εχθροί έρχονται με τα “ανθρώπινα δικαιώματα”, με την “ελευθερία συνειδήσεως” όπου κρύβεται η μεγάλη ανηθικότητα. Στόχος είναι η διάλυση του έθνους του οποίου οι αξίες είναι ακριβώς η ταυτότητά μας στον κόσμο. Εάν δε μετανοήσουμε και δε γονατίσουμε δε θα καταφέρουμε τίποτα. Εάν όμως προσευχηθούμε με ζήλο, ο Θεός θα βοηθήσει να ξεπεράσουμε όλες τις δοκιμασίες: την παγκοσμιοποίηση, τον οικουμενισμό και ποιος ξέρει ποια άλλα. ΟΛΑ ΘΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ».


http://www.agioritikovima.gr/arxeio/23759-ekoimithi-enas

Ένας μεγάλος Ρουμάνος Γέροντας ο Π. Ιουστίνος Πάρβου το λέει ξεκάθαρα : " ΄Ηρθε η ώρα για το μαρτύριο" 


Μέ μεγάλο πόνο καί ἀνησυχία ἔρχομαι νά σᾶς μιλήσω γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό ὀφείλω αὐτό στό Θεό, στή συνείδησή μου καί στήν καρδιά μου καί δέ μπορῶ νά προσπεράσω αὐτό τό ἐπικίνδυνο κύμα τό ὁποῖο σηκώθηκε νά καταπιεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς, χωρίς νά μέ νοιάζει.
Δέν εἶναι δική μου ἀποστολή ὡς ἁπλός μοναχός, κρυμμένος πάνω σέ ἕνα βουνό, νά σᾶς κάνω γνωστούς αὐτούς τούς κινδύνους πού ἔρχονται πάνω στήν Ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά εἶναι τῆς Ἱεραρχίας, τῶν μεγάλων αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ἐάν αὐτοί δέ λένε τίποτα γιά αὐτά τά πράγματα πού νοιάζουν τό λαό, ἔχοντας ἄλλες πολύ πιό σημαντικές ἀπασχολήσεις ἐκτός ἀπό αὐτές, ἐγώ δέν μπορῶ νά προσπεράσω τή φωνή ὅλων σας, ὅσων μείνατε πιστοί στό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί περιμένετε καί μοῦ ζητήσατε τή γνώμη μου ἀπέναντι σ’ αὐτή τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα τήν ὁποία ζοῦμε.

Γιά αὐτό τέκνα μου, ἔρχομαι καί σᾶς λέγω ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα νά δοξάσουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό μόνο ἀληθινό Θεό. Δέ πίστευα ὅτι θά ζῶ νά δῶ καί ἐγώ τήν ἀρχή αὐτῶν τῶν Ἀποκαλυπτικῶν καιρῶν τοῦ πόνου ἀλλά ἰδού ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἦλθε πιό νωρίς ἐπάνω μας λόγω τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἀνομιῶν πού ἔχουμε διαπράξει. Καί βλέπω πώς οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι
ἕτοιμοι νά ξεπεράσουν αὐτές τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, τοῦ ὁποίου ἡ καινούργια ἀπόφαση εἶναι νά σφραγίσει τίς ψυχές σας μέ τή σφραγίδα τοῦ διαβόλου - 666.

Ὅλοι διαβάσαμε τήν Ἀποκάλυψη καί τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφτεῖ 2000 χρόνια πρίν «καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἴνα δώσωσιν αὐτοίς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἡ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἴνα μή τίς δύνηται ἀγορᾶσαι ἡ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἡ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ»(Ἀποκ. 13, 16-17)
Ὁ καιρός αὐτός τόν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι πρόδρομος αὐτῆς τῆς προφητείας.
Πιεζόμενοι ἀπό τό νόμο καί τήν κυβέρνηση οἱ Ρουμάνοι εἶναι ἀναγκασμένοι νά μποῦν σέ ἕνα σχέδιο ἐντοπισμοῦ καί ἐπιτήρησης, σέ ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο. Σχέδιο πού, στήν πράξη, κλέβει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων. Ζητᾶνε ἀπό τούς Ρουμάνους νά βάλουν πάνω στά διαβατήρια καί πάνω στά διπλώματα ὁδηγήσεως αὐτό τό βιομετρικό τσίπ, τό ὁποῖο περιέχει τό ψηφιακό ἀποτύπωμα καί τή φωτογραφία.
Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσω τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο. Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶα, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού πέρνουνε γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο.
Ἀγαπητοί μου, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες προφητεύουν ἄν δεχθεῖτε αὐτό τό τσίπ εἶναι σάν νά ἀρνεῖστε τήν πίστη σας. Νά μή πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νά ὑπηρετήσουμε καί τό Θεό καί τό μαμμωνά. Ὄχι ἀγαπητοί μου, μή πάρετε αὐτό τό δαιμονικό σῆμα τό ὁποῖο θά σᾶς πάρει ὅτι σας ἀνήκει σάν κληρονομιά ἀπό τό Θεό, τo δικαίωμα γιά ταυτότητα, μοναδικότητα καί γνησιότητα, τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Πρέπει νά ὑπερασπίσουμε αὐτό τό δικαίωμα πού μας ἔδωσε ὁ Θεός, ἄν καί θά πρέπει νά τό πληρώσουμε μέ τή ζωή μας. Τσάμπα ἔχετε κερδίσει τοῦ κόσμου τά πράγματα ἄν χάσετε τίς ψυχές τίς δικές σας καί τῶν παιδιῶν σας, γιατί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ὅτι «πειθαρχείν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἡ ἀνθρώποις»(Πράξ. ἔ 29).

Γιαυτό σας λέω εἶναι ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου. Κατά τή γνώμη μου εἴμαστε στούς καιρούς, στούς ὁποίους ὁ μόνος δρόμος γιά τή σωτηρία εἶναι τό μαρτύριο. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά μαρτυρήσουμε μέ τή δική μας ζωή. Μέχρι τώρα αὐτό ἦταν τσάμπα δέν θά εἶχε νόημα.
Δυστυχῶς ἐμεῖς δέν ἔχουμε μία ὀρθόδοξη...
νεολαία τόσο καλά ὀργανωμένη ὅπως ἔχουν οἱ Ἕλληνες, ἡ δική μας εἶναι περισσότερο εὐλαβής, εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά καί χωρίς θάρρος καί ἀντιδράσεις.
Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο γενναία ἀντέδρασαν οἱ Ἕλληνες καί οἱ Σέρβοι ὅταν διαμαρτυρήθηκαν γιά τό τσίπ καί αὐτοῦ τοῦ συστήματος καταγραφῆς καί τοῦ ἀπόλυτου ἐλέγχου τῆς ταυτότητος. Οἱ νέοι τους μεγάλωσαν ἀπό μικροί σ’ αὐτό τό πατερικό πνεῦμα τόσο μέσα στίς οἰκογένειες ὅσο καί στά σχολεῖα τους, ἔχουν γνώσεις τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπό πατέρα σέ γιό διδάχθηκαν τήν πατερική παράδοση. Ἀπό τά χρόνια τοῦ κομμουνισμοῦ μέχρι τώρα ἐμεῖς δείξαμε ὅτι συνέχεια εἴμαστε ὑπηρέτες τῶν ἄλλων, ξεχνώντας τό θάρρος καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Παλαιῶν Ρουμάνων.
Ὅλες οἱ γειτονικές χῶρες καί οἱ λαοί προσπάθησαν νά ξεφύγουν ἀπό τόν κομμουνισμό καί μέ κάποιο τρόπο νά πετύχουν τήν ἀνεξαρτησία τους καί τό κατάφεραν σέ κάποιο βαθμό. Ἀλλά ἡ Ρουμανία ἡ ὁποία ἐπλήγει περισσότερο ἀπό τό κομμουνιστικό θηρίο, καί ὁ λαός τῆς ἔπαθε τά χειρότερα ἐγκλήματα καί κατα¬στρο¬φές στίς κατασκηνώσεις καί ἐκτοπίσεις, ἔφτασε σήμερα στή σαπίλα. Στήν Ἐκκλησία μας ἡ κατάσταση εἶναι πολύ χάλια, γιατί οἱ πιστοί δέν ἔχουν ἐνημερωθεῖ σχετικά μέ τίς προκλήσεις τοῦ σήμερα. Σέ μας ὁ καημένος ὁ Ρουμάνος ἄν τόν κολακέψεις λίγο, δέν τόν ἐνδιαφέρει πιά κανένας εὐαγγελικός κανόνας.
Φταίει ἡ ἄγνοια γιατί ἄν ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμία γνώση ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό σχολεῖο, ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀπό τήν κοινωνία, ἡ ἄγνοια νικάει. Γιατί ὁ Ρουμάνος ἔχει ἕνα κείμενο στό κεφάλι του. «Πείθεσθαι τοίς ἠγουμένοις», σ’ αὐτόν πρέπει νά λειτουργεῖ αὐτό τό κείμενο. Ἐμᾶς μας κατηγοροῦσαν στή φυλακή, χρησιμοποιώντας μέ πονηριά τό εὐαγγελικό κείμενο, ὅπως κάνουν οἱ προτεστάντες. «Ἐσεῖς ἤσασταν πεισματάρηδες βρέ, ἐξεγερμένοι. Δέν ἀκούσατε τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου; Τί χριστιανοί εἶστε; χάνετε τή ζωή σας μάταια». Ἔτσι προσπαθοῦσαν στή φυλακή νά τούς ἐπανεκπαιδεύσουν οἱ κόκκινοι κομμουνισταί ἀπό τότε. Τό ἴδιο κάνουν καί τώρα μέ τό λαό μας οἱ σημερινοί κομμουνιστές πού φορᾶνε ἄσπρα ροῦχα.
Θέλουν καί προσπαθοῦν τή διάλυση τοῦ θεϊκοῦ μέσω τῆς σχετικοποίησης τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως μέσω Οἰκουμενισμοῦ, θέλουν τήν κατάταξη κai τήν ταύτιση τῶν παιδιῶν μας μέ τό ἄθεο μοντέλο. Ἄν ἐγώ λέω σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἔχει πέντε παιδιά στό σπίτι «παιδί μου μή παίρνεις τό διαβατήριο ἡ τήν ταυτότητα» ὁ ἴδιος δέν καταλαβαίνει καί λέει «καλά πάτερ τί θά τούς δώσω νά φᾶνε;» Καί θά τόν βάλεις μπροστά σ’αὐτή τή δύσκολη κατάσταση;

Εἴμαστε ἐμεῖς ἕτοιμοι ὅπως ὁ μάρτυρας Brancoveanu τότε, νά κάνουμε ἅγια τά παιδιά μας;

Δέν εἴμαστε ἕτοιμοι καί τότε ποιός φταίει γιά αὐτό; Ὄχι ἐμεῖς ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι ἐμεῖς τά μοναστήρια πού εἴμαστε μπροστά στό Ἅγιο Βῆμα καί πρέπει νά ποῦμε στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια καί νά ποῦμε τί τούς περιμένει αὔριο. Ἀλλά στίς Ἐκκλησίες καί στίς ἐνορίες οὔτε κάν ὑπάρχει ἕνα τέτοιο πρόβλημα. Σέ διώχνουνε καί σοῦ λένε ὅτι εἶσαι πολύ πίσω καί σέ κοροϊδεύουν.
Ἀλλά ἐάν ὁ ἱερέας δέν ξέρει τίποτα ἀπό αὐτά τά πράγματα τότε τί νά πεῖς στόν καημένο τόν πιστό, ὁ ὁποῖος ἴσα ἴσα ποῦ ἀνοίγει τό εὐαγγέλιο δυό τρεῖς φορές τό χρόνο ἡ μία φορᾶ στή ζωή του; Φταῖνε ὅλοι αὐτοί πού εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν ἐκπαίδευση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ οἱ καθηγητές, οἱ δάσκαλοι, οἱ ἱερεῖς καί οἱ ὑπουργοί.

ᾶς ζητάω λοιπόν εἰς τό ὄνομα τοῦ σωτήρα Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε:

«Πᾶς οὔν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς• ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς».

(Μτ. 10,32,33).

Νά ζητᾶτε ἀπό τίς ρουμανικές ἀρχές νά ἀνακαλέσει αὐτούς τούς νόμους πού ἐπιτρέπουν τήν καταγραφή καί τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τῶν Χριστιανῶν, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι χάνουμε τήν ἐλευθερία μέ τήν ὁποία γεννηθήκαμε.

Ἀλλά θά πάρουμε τή πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας τό θάνατο, ὁ ὁποῖος νά μήν εἶναι, ὁ Θεός φυλάξει, γιά ἐξαργύρωση. Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔχυσε μία φορᾶ τό αἷμα του γιά σένα. Λοιπόν αὐτός ὁ λαός μέσω τῶν ἀρχηγῶν του πῆγε πολύ κάτω καί πρόδωσε τίς προγονικές παραδόσεις καί τήν πίστη. Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε αὐτή τήν ἐξαργύρωση μή παρουσιάζοντας τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες, ἀπουσιάσαμε ἀπό τήν ἡγεσία αὐτοῦ τοῦ μικροῦ στρατοῦ τῆς Ἀληθείας.
Νά ἀνοικοδομήσουμε αὐτό τό λαό! Ἀλλά δέν θά μπορέσουμε νά κάνουμε αὐτό τό πράγμα ἄν δέν ἀνοικοδομήσουμε ὁ καθένας τίς ψυχές μας. Νά ταπεινωθοῦμε καί νά βάλουμε στάχτη στό κεφάλι, γιά νά μᾶς δώσει ὁ Θεός τή Χάρη καί τή δύναμη νά δεχθοῦμε τό μαρτύριο.
Θά πρέπει νά φτιάξουμε μικρά κάστρα γιά νά ἐπιβιώσουμε στά χωριά ἐκεῖ πού ἀκόμα ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταλαβαίνουν τό τυπικό, πού νά ἔχουμε τό δικό μας χωράφι, δικό μας σχολεῖο πού νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας μέσα στό Ὀρθόδοξο πνεῦμα.
Νά ἔχουμε τά δικά μας νοσοκομεῖα καί μαῖες. Τά παιδιά μόλις γεννηθοῦν πρέπει νά προστατευτοῦν γιατί ὅπως βλέπετε θέλουν νά βάλουν αὐτό τό τσίπ στό παιδί μόλις γεννιέται.

Ὁ καθένας ὀφείλει νά σώσει τήν ψυχή του. Ὁ καθένας νά ψάξει καί νά δεῖ ὅτι εἴμαστε μπροστά σέ ἕνα πολύ δύσκολο σημεῖο πού πρέπει νά διαλέξουμε εἴτε χάνεις τή ψυχή εἴτε σώζεις τήν ψυχή. Αὐτός πού μέχρι στιγμῆς δέν ἐνδιαφέρθηκε δέν εἶναι ἀκόμα ἀργά νά μάθει καί νά καταλάβει.
Τώρα εἶναι ὁ καιρός τῆς θυσίας, μέ τά πολλά λόγια δέν κάνουμε τίποτα.
Θά πηγαίνεις ἐσύ ἀγαπητέ Ρουμᾶνε χωρίς φόβο κατ’ εὐθείαν στό σπαθί, ὅπως ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας. Νά πᾶς ὅπως μία Ἰαπωνική τορπίλα, γιά νά πεθάνεις στήν ἀγκαλιά τοῦ ἐχθροῦ.
Εἴμαστε τώρα ἀκριβῶς ὅπως ἦταν οἱ παλαιοί χριστιανοί μαζί μέ τά λιοντάρια στή Ρωμαϊκή ἀρένα. Νά εἶσαι μέσα στήν ἀρένα καί νά περιμένεις ὅπως κάνανε καί οἱ παλαιοί Χριστιανοί νά ἀπελευθερώσουν τά λιοντάρια. Περιμένετε νά σᾶς σφάξουν, νά σᾶς κόψουν, δέν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία.
Ὁ πόλεμος εἶναι ἀνοικτός, πολεμᾶτε μέχρι τό τέλος. Μή φοβεῖσθε. Ὅπως ἄρχισε ὁ Χριστιανισμός ἔτσι καί θά τελειώσει, μέ πολύ πόνο καί ταλαιπωρία. Σφραγίστε τό Χριστιανισμό μέ τό μαρτύριό σας.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί μοναχοί καί ἱερεῖς σας ζητάω νά ὑπογράφεται καί σεῖς αὐτό τό κείμενο εἰς τό ὄνομα τοῦ Μοναστηριοῦ καί τῆς ἐνορίας πού ἀνοίκετε.

Ἱερά Μονή Petru Voda, 14 Ἰανουαρίου 2009
Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων τῶν ἐν Ραϊθῷ σφαγιασθέντων
Ἀρχιμανδρίτης Justin Parvu
http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/06/blog-post_4730.html

Γέροντας Ιουστίνος: «Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών»



....αγαπητοί μου ή τώρα ή πιο αργά θα ξεκινήσει κάποιος πόλεμος,ο χριστιανός όμως πρέπει να είναι πάντα έτοιμος ν'αντιμετωπίσει το θάνατο.Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε.Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία.Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό.Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν.Κι αυτό επειδή ο Θεός τους έκλεισε τα αυτιά για να μην ακούνε και τα μάτια για να μη βλέπουν(βλ.προφήτη Ησαία).Κι αυτό επειδή έχουν πορωθεί στα πάθη.
Θυμάμαι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που πολεμούσα στην πρώτη γραμμή τον εχθρό βλέποντας το θάνατο κατάματα.Λίγα χιλιόμετρα πίσω από τις γραμμές οι χωριάτες γλεντούσαν και έπιναν.Πέθαιναν με τη βότκα κάτω από το κρεβάτι.Ήταν μία τρέλα.Γλένταγαν και κανείς δε σκεφτόνταν να γλυτώσει τη ψυχή του έστω και την ενδεκάτη ώρα.Και τώρα το ίδιο σκέφτονται.Προτιμούν να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν παρά να σκεφτούν το θάνατο.Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος.Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε.Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του.Οι καρδιές έχουν πετρώσει.Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.

Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ''εν εαυτώ''και να μετανοήσουμε.Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε,να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη

Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους.Εκεί που βρίσκετε ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για αν τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία.Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνα και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη .

Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό,ευρισκόμενοι υπο τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου.Έπειτα να λεει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω.Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.
Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του.Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο. Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του,αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό.Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο.Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο σταυρός Ανάσταση.
πηγή/απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/

http://www.proskynitis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_898.html

π.Ιουστίνος Πίρβου.Μία ζωή αφιερωμένη στο Χριστό

Μαρτυρίες για τα θαυμαστά γεγονότα που έγιναν μετά την οσιακή κοίμηση του στάρετς π.Ιουστίνου Pârvu