Η μίμιση των Αγίων.

vas019 έγραψε:α' Κορ. 11:1 Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ.

Α Κορ. 4:16 παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Εφεσ. 5:1 Γίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά,

Φιλ. 3:17 ]Συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί, καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας, καθὼς ἔχετε τύπον ἡμᾶς.


α Θεσ. 1:6 Καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Κυρίου, δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς Πνεύματος Ἁγίου,

Εβρ. 6:12 ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε, μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶ μακροθυμίας κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας.

1Πέτ. 3:13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε;

1Θεσ. 2:13 Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως, ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρ' ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθώς ἐστιν ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ, ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν.
1Θεσ. 2:14 ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων,
1Θεσ. 2:15 τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων Ἰησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων,


//////////////////////////////////////////////////////
Με αφορμή τις ανοητες και επαναλαμβανομενες ενστασεις μερικων περι των "Εμεις δεν ειμαστε αγιοι", θα δουμε διαφορες σεβαστες γνωμες αγιων και μη.

ΚΑΤΑΡΧΑΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΓΡΑΦΑΝ ΚΑΙ ΕΠΡΑΤΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΠΡΑΤΑΝ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΑΣΧΕΤΑ ΕΑΝ ΕΝΟΙΩΘΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΡΟΝΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΥΑΝΥΣΟΥΝ.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΕΑΝ Ο ΜΑΞΙΜΟΣ Η ΑΛΛΑ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΘΑ ΑΓΙΑΣΟΥΝ Η ΟΧΙ...

ΓΙΑΤΙ ΕΑΝ ΑΓΙΑΣΟΥΝ, ΠΡΙΝ ΑΓΙΑΣΟΥΝ ΠΡΑΤΟΥΝ...
///////////////////////////////////////////////////
Η μίμηση των Αγίων ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ...

Βέβαια, έρχονται πάλι κάποιοι δοκησίσοφοι και λένε με στόμφο και πονηρία!

«Τολμάς εσύ, να συγκρίνεις τον εαυτόν σου με τους Αγίους; Άλλο οι Άγιοι και άλλο εσύ. Οι Άγιοι ήταν Άγιοι. Εσύ τι σχέση έχεις με τους Αγίους, ένας αμαρτωλός και καταφρονημένος Μοναχός; Έχεις μεγάλο εγωϊσμό και οίηση...»!

Τι να πω! Πραγματικά στέκομαι άναυδος μπροστά σε όλες αυτές τις «εξυπνάδες» και κουτοπονηριές, όλων αυτών των πονηρών και αδαών ανθρώπων!

Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το θράσος, την αναίδεια, αλλά και το σκεπτικό όλων αυτών των ανθρώπων, εάν βέβαια πρόκειται για πιστούς και όχι για πολέμιους της Πίστεώς μας και του Χριστού.

Αλλά όμως, όπως λέγει ο Προφήτης, αλλοίμονον σε όσους μιλάνε και γράφουν με πονηρία και διαστρέφουν την αλήθεια.

«Ουαί τοις γράφουσι πονηρίαν... Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν». [571]

Βέβαια, το «σπουδαίο» τους αυτό επιχείρημα είναι πολύ συχνό, αφού κάθε φορά που προκύπτει κάποιο εκκλησιαστικό θέμα και φέρει κανείς ένα αγιοπατερικό ή αγιογραφικό επιχείρημα, για να τους αποδείξει ότι έχουν άδικο σε αυτό που λένε και υποστηρίζουν, αυτοί, όχι μόνον δεν δέχονται την αλήθεια, αλλά και τον κατηγορούν, είτε ως εγωϊστή και υπερήφανο, επειδή τολμά να φέρνει ως παράδειγμα προς μίμηση κάποιον Άγιο, που έπραξε ακριβώς τα αντίθετα που λένε αυτοί, είτε (ισχυρίζονται), ότι λέγοντας όλα αυτά, είναι σαν να συγκρίνει κανείς τον εαυτόν του με τον τάδε Άγιο, το οποίον πάλιν από μόνο του, είναι εγωϊστικό και αδιανόητον.(!)

Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά.

Γιατί δηλαδή, εάν φέρει κανείς κάποιον Άγιον ως παράδειγμα, σε ένα θέμα που προκύπτει και μας ενδιαφέρει άμεσα, για να δούμε τι πρέπει να πράξουμε και εμείς, θα πρέπει ταυτόχρονα και να συγκρίνεται μαζί του;

Εάν δηλαδή εμείς, σε κάποιο ζήτημα που μας απασχολεί, όπως π.χ. τι πρέπει να κάνει ένας πιστός ή ένας κληρικός σε περίπτωση που ο ποιμένας του γίνει αιρετικός και κηρύττει «γυμνή τη κεφαλή» αίρεση, φέρουμε ως παράδειγμα κάποιον Άγιον, τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη π.χ., για να δούμε τι έπραξε εκείνος κατά την διάρκεια της ζωής του: Πολέμησε τους αιρετικούς; Είχε πνευματική επικοινωνία μαζί τους; Μνημόνευε τον αιρετικό επίσκοπό του, όσο ευρισκόταν στην αίρεση; Και άλλα παρόμοια, γιατί θα πρέπει όπως δήποτε, να συγκριθούμε μαζί του;

Απλώς, τον έχουμε ως ασφαλή οδηγό, για να μιμηθούμε κι εμείς τον τρόπο του σε ανάλογη περίπτωση.

Που είναι το μεμπτό δηλαδή;

Εάν δεν έχουμε καθοδηγητές την ζωή και την πίστη των Αγίων μας, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έδιναν και το ίδιο τους το αίμα για να μην νοθευτεί η πίστις του Χριστού, τότε ποιά πρέπει να είναι τα κριτήριά μας για να αποφεύγουμε την πλάνη; Μήπως ο βίος και το παράδειγμα των συγχρόνων ιεραρχών;

Υπάρχει κανείς σήμερα, που να πιστεύει πραγματικά κάτι τέτοιο;

Και εάν εμείς προσπαθώντας να μιμηθούμε τους Αγίους και φέρνοντάς τους ως παραδείγματα στην ζωή μας, αμαρτάνουμε ή κάνουμε κάτι κακό, τότε όσοι δεν το πράττουν αυτό τι κάνουν;

Έλεγε σε παρόμοια περίπτωση ο Άγιος Μάξιμος ο Όμολογητής, στους τότε αιρετικούς κληρικούς της εποχής του, όταν τον κατηγορούσαν ότι με αυτά που έλεγε και υποστήριζε «έσχιζε» την Εκκλησία του Χριστού.

«Εάν αυτός που λέγει και χρησιμοποιεί λόγια των Αγίων Γραφών και των Αγίων Πατέρων σχίζει την εκκλησία, τότε τι κάνει στην εκκλησία αυτός ο οποίος αναιρεί τα δόγματα των Αγίων και της Γραφής, χωρίς τα οποία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει η Εκκλησία του Χριστού;» [572]

Σημειωτέον μάλιστα ότι όλοι αυτοί, επειδή ευρίσκοντο μέσα στην τότε επίσημη «εκκλησία» μαζί με όλους τους Αρχιερείς και ιερείς της εποχής εκείνης, και κάτω βέβαια από την προστασία του Αυτοκράτορα, νόμιζαν ότι ήταν και «ορθόδοξοι» και ότι ευρίσκοντο και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Κάθε άλλο όμως όπως απεδείχθη από την εκκλησιαστική ιστορία και από την ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία τους κατεδίκασε και τους αναθεμάτισε ως αιρετικούς.

Όταν προκύπτει λοιπόν, ένα θέμα εκκλησιαστικής φύσεως, που θα πρέπει να ανατρέχουμε όλοι οι πιστοί, για να δούμε τι πρέπει να πράξουμε, εάν όχι στην Αγία Γραφή που είναι θεόπνευστη και στους Αγίους Πατέρες μας;

«Πάσα Γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος», [573] λέγει ο Απόστολος Παύλος.

«Όποιος ερευνά με φόβο Θεού τα της Γραφής και μόνο για τη θεία δόξα... «θα βρει τα πάντα εμπρός του» (Παρμ. η , 9) σύμφωνα με το λόγο της σοφίας και δε θα βρεθεί κανένα εμπόδιο για την άψογη πορεία της διανοίας προς τα θεία», [574] αναφέρει ο Άγιος Μάξιμος.

«Και αν καμμίαν φορά ομιλήσωσι λόγον της Γραφής, κατ’ άλλον τρόπον να μην τον εξηγούσι, πάρεξ καθώς τον εξήγησαν εις τα συγγράμματά των οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι∙ και περισσότερον να σπουδάζουν να ευδοκιμούν εις το να διδάσκουν τα των θ. Πατέρων, η εις το να συνθέτουν λόγους εδικούς των, μήπως μεταχειριζόμενοι νοήματα εδικά των και μη δυνάμενοι μερικαίς φοραίς να τα νοούν καλώς, εκπέσωσι από το πρέπον και την αλήθειαν», [575] ορίζει και νομοθετεί η ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος.

Ποιούς θέλουν δηλαδή όλοι αυτοί, να ακολουθούμε και να μιμούμεθα;

Μήπως αυτούς τους ίδιους ή μήπως τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους;

Γιατί η Γραφή άλλα μας λέγει: «Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν. αλλ ἤ εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός». [576]

Στο Απολυτίκιον του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ψάλλομεν:

«Θείας πίστεως διδασκαλία κατεκόσμησας την Εκκλησίαν ζηλωτής των αποστόλων γενόμενος συ γαρ τη θεία αγάπη πτερούμενος Ευαγγελίου τον λόγον διέσπειρας. Κοσμά ένδοξε Χριστόν τον Θεόν ικεέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».

Και η Εκκλησία μας, τι λέγει για την τιμή ενός Αγίου;

«Τιμή Αγίου μίμησις αυτού».

Αλλά και ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει:

«Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού». [577]

Ακούτε τι μας προτρέπει εδώ ο Απόστολος;

Να γίνουμε μιμητές του. Δηλαδή, να του ομοιάσουμε. Να τον μιμηθούμε σε ο,τι έκανε εκείνος, όπως άλλωστε και αυτός, προσπαθούσε να μιμηθεί τον Χριστόν.

Εάν λοιπόν οι Άγιοί μας, μας προτρέπουν να τους μιμηθούμε, ποιός είναι εκείνος που τολμά να πει κάτι διαφορετικό;

Και εν τοιαύτη περιπτώσει, πως θα μπορέσουμε να το πράξουμε αυτό, αφού σύμφωνα με όλους αυτούς, κάθε φορά που προσπαθεί κάποιος κοινός θνητός να ομοιάσει σε κάποιον Άγιο η να τον μιμηθεί σε κάποιον λόγο, πράξη η ενέργεια του, έρχονται αυτοί και μας λένε, ότι αυτό που λέμε η προσπαθούμε να κάνουμε είναι εγωϊστικό, εωσφορικό η δεν ξέρω εγώ τι άλλο;

Αλλά, εάν εμείς παρόλα αυτά, δεν πρέπει ή δεν μπορούμε να πράττουμε και να λέμε ο,τι έλεγαν ή έπρατταν οι Άγιοί μας, γιατί συγκρινόμενοι μαζί τους είμαστε ένα τίποτε και εάν το πράξουμε αμαρτάνουμε ή πέφτουμε σε υπερηφάνεια, τότε μήπως μπορεί να μας απαντήσει κάποιος απ΄ όλους αυτούς, τους μεγάλους «σοφούς», γιατί μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος σε κάτι τέτοιο;

Και εάν είναι έτσι τα πράγματα, τότε εκείνος, πως συγκρίνει τον εαυτόν του με τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, λέγοντας ότι είναι μιμητής του Χριστού;

Μπορεί άραγε, ακόμη και ένας Απόστολος Παύλος, όσο ψηλά πνευματικά και εάν ευρισκόταν, να συγκριθεί σε ο,τι δήποτε με τον Κύριόν μας; Φυσικά και όχι.

Άρα, γιατί το κάνει ο ίδιος και γιατί προτρέπει και εμάς;

Γιατί ακριβώς, όχι μόνον δεν απαγορεύεται, αλλά αντιθέτως, είναι θεάρεστον και ευλογημένον, αφού αυτός είναι και ο σκοπός του κάθε ανθρώπου, να φθάσει στην αγιότητα, την κατά χάρη θέωση και στο καθ΄ ομοίωση. «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι».. [578]

Τώρα, το κατά πόσον εμείς, μετά την προσπάθεια μας να μιμηθούμε κάποιον άγιο ή τον Κύριόν μας, φρονούμε ταπεινά η υψηλά, αυτό είναι ένα άλλο θέμα και έχει να κάνει με τον καθένα μας ξεχωριστά, και με το κατά πόσο πράγματι, είναι ταπεινός ή όχι κάποιος.

Έτερον εκάτερον όμως αυτό.

Γιατί λοιπόν, δεν μπορούμε η δεν επιτρέπεται να μιμούμεθα τους Αγίους μας η ακόμη και τον Κύριόν μας;

http://www.agioskosmas.gr/themata.asp?isue=70&artid=4058

vas019 έγραψε:Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν: Ἀνάγκη νά μιμηθοῦμε τό μαρτύριον τῆς ὑπομονῆς τῶν Ἁγίων μας

Τοὺς Ἁγίους τούς τιμοῦμε, ἀλλὰ μετὰ τοὺς ψηλαφίζουμε, γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε
στὴν ζωή μας καὶ εἰδικὰ στὶς δύσκολες ἡμέρες,

Εφημ. Ορθ.Τυπος, 3 Αυγ. 2012, σελ. 8