περι ταπεινοφροσύνης...

jm_ac_2018 έγραψε:«Ταπεινόφρων τέλειος είναι εκείνος που δεν χρειάζεται να μηχανεύεται αφορμές για να ταπεινώσει το φρόνημα του, αλλ’ εκείνος που καθ’ όλα την απέκτησε τελείως και φυσικώς χωρίς προσπάθεια. Όπως όποιος εδέχθηκε ένα μεγάλο χάρισμα που υπερέχει όλη την κτίση και την φύση, ο ίδιος όμως θεωρεί τον εαυτό του αμαρτωλό και ευτελή και ευκαταφρόνητο με τα δικά του μάτια, και όπως όποιος εισήλθε στα μυστήρια όλων των πνευματικών φύσεων και είναι τέλειος στην σοφία όλης της κτίσεως με κάθε ακρίβεια, ο ίδιος όμως θεωρεί τον εαυτό του αδαή, έτσι και αυτός εδώ, είναι ταπεινόφρων μέσα στην καρδιά του χωρίς μηχανεύματα και χωρίς βία».


Αββάς Ισαάκ Σύρος , Λόγος 20ος


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_329.html#ixzz1pUNB4ihe

vas019 έγραψε:Φοβερος ο λογος τουτος..
Οσο πιο πολυ κοινωνια με τον Θεο εχει εσωτερικα ο πιστος, τοσο ποιο πολυ ερχεται φυσικα η ταπεινωση, σαν αναποστατο κομματι Εκεινου που ειναι ταπεινος στην καρδια ενω ειναι Ο Δημιουργος...
Ο πιστος που βιωνει το μεγα μυστηριο της Θειας παρουσιας μεσα του, μενει εκθαμβος απο το μεγαλειο της Θειας παρουσιας και αιωνιας προνοιας για το ανθρωπινο ειδος, και γινεται φυση ταπεινος συνηθως, κατανοοωντας οτι οσο παραμενει με τον Θεο ενωμενος , θα γεμιζει απο χαρισματα και δωρεες που δεν οφειλωνται αποκλειστικα στην δικη του αξια, αλλα κυριως ειναι μερος του ωκεανου των Θειων δωρεων και ελεους..