Οι εξαιρέσεις του Θεού στον Χρόνο και την Κατάληξη

vas019 έγραψε:Η ερμηνευτικη φτωχεια της εποχη μας με τις φαρισαικες ερμηνειες του γραμματος του νομου, δινουν και παιρνουν και εχουν το θρασσος να ονομαζονται ορθοδοξες.

Ας δουμε λοιπον τις εξαιρεσεις του Θεου , οπως εινια καταγεγραμενες στα ορθοδοξα κειμενα εδω. Αυτες που αφορουν την προτερη γνωση του χρονου της εξοδου και της καταληξης.

Αυτο που ειναι σημαντικο, ειναι οτι η εξαιρεση γινεται σε λιγους μονο Αγιους και οχι σε ολους.

--------
Οι εμπειρίες παραδείσου είναι διαφόρων ειδών. Μερικές φορές η ψυχή οδηγείται στον παράδεισο πριν το θάνατο έτσι ώστε να της φανερωθούν τα θαυμαστά του ή η θέση που έχει προετοιμαστεί εκεί γι’ αυτήν. Έτσι , η αγ. Μαύρα, αφού κατάφερε να μην υποκύψει στα δύο ψευδή οράματα των πεπτωκότων πνευμάτων κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της – τα οποία περιγράψαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο ως παράδειγμα των πειρασμών που μπορούν να εμφανιστούν την ώρα του θανάτου – περιέγραψε τη θεόσδοτη εμπειρία που ακολούθησε: «Μετά την απομάκρυνσή του, με κοντοζύγωσε ένας τρίτος. Ήταν σεμνά ντυμένος, το πρόσωπό του έλαμπε σαν ήλιος. Με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε. Με ανέβαζε, με ανέβαζε συνέχεια. Φτάσαμε σε τοποθεσία με αζωγράφιστη θέα, με απερίγραπτο κάλλος... Μου έδειξε ένα θρόνο με απαστράπτουσες κουρτίνες. Κάποιο στεφάνι που τόξευε ανταύγειες από πολύτιμους λίθους, στεκόταν μετέωρο ανάμεσα στις κουρτίνες... Συμμάζεψα τη δύναμη που μου απόμενε στη γλώσσα και είπα: «Σε ποιόν ανήκουν αυτές οι καταπληκτικές ομορφιές, Κύριε; Χαμογέλασε απαλά. Κίνησε τα χείλη και αποκρίθηκε: «Εκέρδισες το θρόνο μαζί με το στεφάνι που βλέπεις. Ετοιμάσθηκαν σαν βραβείο της νίκης σου... Αναχώρησε λοιπόν τώρα από δώ, ξαναγύρισε στο κρεμασμένο εκεί στο σταυρό σώμα σου, και κάνε λίγη υπομονή. Γιατί όπου νάναι, μόλις ξημερώσει, θα κατέβουν άγγελοι, αποσταλμένοι του Κυρίου για να παραλάβουν τις ψυχές σας».


....


Ο αγ. Σάλβιος από την πόλη Αλμπί της Ν. Γαλλίας, επίσκοπος Γαλατίας που έζησε τον 6ο αιώνα, αφού υπήρξε νεκρός για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, επέστρεψε στη ζωή και διηγήθηκε στο φίλο του αγ. Γρηγόριο της Τουρώνης τα εξής: «Όταν σειόταν το κελλί μου πριν τέσσερις ημέρες, και με είδατε να κείτομαι νεκρός, δυό άγγελοι με ανύψωσαν και με μετέφεραν στο πιό ψηλό σημείο του ουρανού, τόσο ψηλά που έμοιαζε να έχω κάτω από τα πόδια μου όχι μόνον αυτήν την άθλια γή, αλλά και τον ήλιο και το φεγγάρι, τα σύννεφα και τα άστρα. Κατόπιν πέρασα μαζί με τους αγγέλους μέσα από μιά πύλη η οποία έλαμπε πιό πολύ κι απ’ το φώς του ήλιου και μπήκα σε ένα κτίριο που το πάτωμά του ήταν καμωμένο από λαμπερό ασήμι και χρυσό. Το φώς που υπήρχε ήταν αδύνατο να περιγραφεί. Βρισκόταν εκεί ένα πλήθος ανθρώπων, που δεν ήταν ούτε άνδρες ούτε γυναίκες, και κινούνταν προς όλες τις κατευθύνσεις και σε τέτοια έκταση που δεν μπορούσες να δείς μέχρι που έφτανε. Οι άγγελοί μου άνοιξαν δρόμο για να περάσω μέσα από αυτό το πλήθος που ήταν μπροστά μου, και φτάσαμε στο μέρος εκείνο το οποίο ατενίζαμε απ’ όταν ακόμα βρισκόμαστε πολύ μακριά. Πάνω από εκείνο το μέρος έστεκε ένα σύννεφο λαμπρότερο από οποιοδήποτε φώς, κι όμως δεν υπήρχε ούτε ήλιος ούτε φεγγάρι ούτε κανένα αστέρι, και μάλιστα, το σύννεφο έλαμπε πιό πολύ απ’ όσο θα μπορούσε να λάμπει από μόνο του το καθένα από αυτά. Μία φωνή ακούστηκε μέσα από το σύννεφο, που θύμιζε τον ήχο από πολλά νερά που έπεφταν. Εμένα τον αμαρτωλό με υποδέχθηκαν με μεγάλο σεβασμό κάποια όντα, μερικά από τα οποία φορούσαν άμφια και άλλα κανονικά ρούχα, οι άγγελοι που με οδηγούσαν μου εξήγησαν ότι αυτά τα όντα ήταν οι μάρτυρες και άλλοι άγιοι τους οποίους τιμούμε εδώ στη γή και στους οποίους προσευχόμαστε με μεγάλη ευλάβεια. Και ενώ στεκόμουν εκεί άρχισε να με τυλίγει απαλά μιά ευωδία τόσο γλυκιά που, νιώθοντας να «τρέφομαι» από αυτήν, δεν αισθανόμουν καμμιά ανάγκη να φάω ή να πιώ τίποτα μέχρι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω. Μετά άκουσα μία φωνή που έιπε: « Αφήστε αυτόν τον άνθρωπο να γυρίσει πίσω στον κόσμο, γιατί οι εκκλησίες μας τον έχουν ανάγκη». Παρότι έπεσα μπρούμυτα στο έδαφος συντετριμμένος, κλαίγοντας. «Αλίμονο, αλίμονο, Θεέ μου!» είπα.»Γιατί μου αποκάλυψες όλα αυτά που είδα μόνο και μόνο για να μου τα ξαναπάρεις πίσω;... «Η φωνή που μου είχε μιλήσει είπε: «Πορεύσου εν ειρήνη. Εγώ θα σε προστατεύω μέχρι να σε ξαναφέρω και πάλι σ’ αυτό το μέρος.».Τότε οι οδηγοί μου άγγελοι με άφησαν και εγώ επέστρεψα περνώντας και πάλι μέσα από την πύλη από την οποία είχα εισέλθει, κλαίγοντας καθώς έφευγα».

http://www.paterikiorthodoxia.com/2012/09/2232.html

vas019 έγραψε:1798: Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (Σαγκάης) προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας. , 24ωρο Πρακτορείο Εκκλ.Ειδήσεων, http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/14570-2012-11-20-13-14-30,


1799: "Έφθασε η ημέρα της εξόδου μου. έφθασε ο χρόνος της ενδημίας μου προς εσένα. Ας παρευρεθούν εδώ αυτοί που θα υπηρετήσουν στον ενταφιασμό μου, Δέσποτα. είθε να σταθούν στο προσκέφαλό μου οι λειτουργοί που θα τελέσουν την κηδεία μου. ", Αγ.Θεόδωρου του στουδίτου, Εγκώμιον εις την κοίμησιν της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, http://www.impantokratoros.gr/egomio-koimhsh-theotokou.el.aspx,

1800: Ο Αλύπιος προγνώρισε τον θάνατό του σελ. 447, Το Γεροντικό του Αγίου Όρους, Αρχιμ. Θεοφ. Ανδρέας, Εκδ. Άθως, 2009,


1801: Όταν γεννήθηκε ο π. Ιωακείμ, κατά κόσμον Ιωάννης, ο παππούς του προείπε ότι θα γίνη ιερεύς και θα πάρη το όνομά του, δηλαδή Ιωάννης. Τέτοια αρετή είχε ο παππούς εκείνος, ώστε προγνώρισε ακόμα και το θάνατό του. Στο τέλος μιας λειτουργίας βγήκε στην Ωραία Πύλη και είπε στο εκκλησίασμα: Αυτή εδώ είναι η τελευταία μου λειτουργία. Πήγε στην κόρη του, που ήταν παντρεμένη και του προσέφεραν καφέ. Κι’ εκεί ακόμη τους είπε: Τούτος είναι ο τελευταίος καφές που πίνω…, Αρχιμανδρ. Ιωακείμ Σπερτσιέρης, Νεοσκητιώτης (Σεπτ. 1943) ,

1802: Οι επιστολές του και οι λόγοι του, όπως μας τους διασώζει ο συγκρατούμενός του Ιανολίδε, θυμίζουν συγγράμματα νηπτικών Πατέρων που μιλούν για την εν Χριστώ ζωή. Προγνώρισε την ημέρα της κοιμήσεώς του. Η κοίμησή του, όπως μας τη διασώζει ο συγκρατούμενός του Ιοάν Ιανολίδε είναι ενδεικτική της πνευματικής του καταστάσεως :, Ο Βαλέριος Gafenku (1921-1952), Ο Άγιος των αθεϊστικών φυλακών της Ρουμανίας,+ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1952, π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος,

vas019 έγραψε:Όσιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης

Βιογραφία
Ο Όσιος Συμεών, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β' (574 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έδεσσα, αλλά γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας.
...
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Όσιος Συμεών αξιώθηκε του χαρίσματος της προοράσεως και της θεραπείας κάθε ασθένειας. Έτσι προανήγγειλε την κοίμηση του διδασκάλου του, την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Εφραίμ (545 μ.Χ.), τους σεισμούς της Αντιόχειας και Κωνσταντινουπόλεως (557 μ.Χ.) και άλλα γεγονότα.

http://www.saint.gr/1711/saint.aspx

vas019 έγραψε:ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΟΝΤΑς ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΣΑ..


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΜΩΣ ΛΕΝΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΣ...

ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΕΙΞΑΙΡΕΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΠΛΑΝΑΤΕ ΥΠΝΠ ΜΑΚΡΥ...ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ Β'ΠΑΡΟΥΣΙΑ ..ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ..