ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία:
============================================================================
ΒΌΜΒΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ!!!! ΣΕ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΊΡΕΣΗ ΟΣΟΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

https://www.youtube.com/watch?v=UMyjmUUE_Xs&feature=player_embedded

ΒΌΜΒΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ!!!!
ΣΕ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΊΡΕΣΗ ΟΣΟΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΈΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΥΔΕΙΣ ΓΝΩΡΊΖΕΙ...ΕΤΣΙ ΠΛΑΝΉΘΗΚΑΝ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ( ΓΙΑΤΙ ΈΝΕΚΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΡΩΣΤΙΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ,ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ) ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΛΑΝΗΘΗΚΑΝ & ΠΛΑΝΗΣΑΝ ΑΛΛΟΥΣ & ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΕΣΣΙΑ & ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ,ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΛΑΝΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΑΝΉΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ( ΞΕΡΟΛΕΣ ) ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ & ΦΑΡΙΣΑΊΟΙ !!!!
ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ,ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΆΖΩ ΆΛΛΟ,ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ...ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ & Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ, ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ,ΘΑ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΎΣΕΙ...
ΟΜΙΛΙΑ 103'η ΣΤΙΣ Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ε ΠΑΤΡΙΆΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ



O Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος ήταν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος της ορθοδοξίας του 20΄ Αιώνα , Μέγας ερμηνευτής της Αγίας γραφής και των πατέρων.Οι ακουστικές ομιλίες του ξεπερνούν τις 2000 ομιλίες. Έχει αναπτύξει άριστα σύμφωνα με τη γραφή και τους πατέρες το θέμα του Αντίχριστου και της Δευτέρας παρουσίας του χριστού,στις ΟΜΙΛΙΕς Β.προς Θεσσαλονικείς επιστ.,Στις κατηχήσεις Αγίου κυρίλλου Από ομιλία 90'έως 120' και στην ερμηνεία της ιεράς αποκαλύψεως του ιωαννου. Όποιος θέλει να ακούσει και να κατεβάσει όλες τις ομιλίες του μπορεί από εδώ.ΕΙΣΟΔΟΣ \ ΗΧΟΛΗΨΙΕΣ \ ΟΜΙΛΙΕΣ Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/se-planh-kai-airesh-opois-leei-oti-de-tha-gnorizei-th-deytera-paroysia-toy-Xristoy.html

αν έχει χρόνο κάποιος αδελφός να βοηθήσει και να απομαγνητοφωνήσει την ομιλία αυτή ωστε να την προωθήσουμε στην ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας αλλα και σε διαφόρους άλλους φορείς που ασχολούνται με την Ορθοδοξία και έχουν αντίθετη απόψη...

07.50 --- ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ
08.30 --- Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΕΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΤΟΣ-ΜΗΝΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΣΕ ΗΜΕΡΑ-ΩΡΑ
10.40 --- ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΛΗΜΕΝΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
16.20 -- ΝΑ ΚΑΤΑΜΑΝΘΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥΣ
17.20 -- ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
46.00+ --- ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ 7 ΣΑΛΠΙΓΓΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ,ΣΗΜΕΙΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ..
46.50 -- ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΥΚΝΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ-ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ (ΠΟΛΕΜΟΙ-ΛΙΜΟΙ-ΛΟΙΜΟΙ κτλ)

Εδώ μια συλλογή από ομιλίες του π. Μυτιληναίου
http://www.arnion.gr/arnion.html

FirstLast έγραψε:Εδώ μια συλλογή από ομιλίες του π. Μυτιληναίου
http://www.arnion.gr/arnion.html

ευχαριστούμε πολυ αδελφε για τα στοιχεία αυτά που μας παρέθεσες αλλα και για την γενικότερη συμβολή σου στην ενημέρωση ολων μας.

Τίποτα μπροστά στη δική σας προσπάθεια (των συντονιστών) και των υπολοίπων μελών του φόρουμ σε θέματα, στοιχεία, οργάνωση, υλικό κτλ. Μακάρι να είναι προς το καλό όλων μας. Εγώ ευχαριστώ.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ,ΟΠΩΣ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ ΠΟΛΛΟΊ ....

ΝΕΑ ΒΟΜΒΑ!!! ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : (1) ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ,( ΟΠΩΣ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ ΠΟΛΛΟΊ ) ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ, ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΉ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ( ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!! (2) ΚΡΥΜΕΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ,ΑΧΡΙ (ΜΕΧΡΙ) ΚΑΙΡΟΥ...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ....(3) Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΊΑ ΤΟ ΈΣΧΑΤΟ ΑΊΤΙΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΥ..

...ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΤΟ Ε' ΓΙΑΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

(1)KAI (2) : ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ,( ΟΠΩΣ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ ΠΟΛΛΟΊ ) ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ, ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΉ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ( ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!! - ΚΡΥΜΕΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ,ΑΧΡΙ (ΜΕΧΡΙ) ΚΑΙΡΟΥ...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ...

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/de-tha-epistrepsoun-sto-xristo-pote-oi-ebraioi-san-ethnos.html#ixzz2Tj3eWhZ5

Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τούς ἔσχατους χρόνους.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006): ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τούς ἔσχατους χρόνους.

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σημεία τῶν ἔσχατων χρόνων.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει μας πνευματική καρποφορία μας ψυχές ὅλων μας.

Π.Γ.


«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων».
(Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)


«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει, ἐπειδή ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θά σᾶς θυμίσω, γιά νά δεῖτε τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, τό ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐκεῖ λέγει ὅτι: «Ἐφάνη εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς», ἐνῶ δέν ἔχομε ἄλλα ἀπολυτίκια, ψάξτε ὅλα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, δέ θά δεῖτε πουθενά νά ὑπάρχει αὐτός ὁ χαρακτηρισμός, «ἔσχατοι καιροί».
(Πράξεις, ὁμιλία 120ή)


«Ἐγώ πιστεύω, ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων, τό πιστεύω. Θά δοῦμε χειρότερα ἀπό ἐκεῖνα πού ζοῦμε, ἔχομε ὄχι μακρύ μέλλον, νά δοῦμε … τά χειρότερα … [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 1-5-2001]».
(Σειράχ, ὁμιλία 279η)

«Ἄς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καί μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά, λίγο-λίγο στήν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποια πρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλά καί αὐτόν τόν λαό. Γι’ αὐτό τό λόγο σᾶς τά εἶπα αὐτά, γι’ αὐτό καί τά θέματά μου περί εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτός πραγματικότητας. Γνωρίζω πολύ καλά, ἀπό τή στιγμή πού κάποια χρόνια πίσω ἀντελήφθηκα τή δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος. Ἐσεῖς δέν ἐκπλήσσεστε; Ἐγώ ἔμεινα ἔκπληκτος καί δέν μπορῶ νά ἡσυχάσω ἀπό τότε. Τόν καιρό δέ πού κάναμε τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἑρμηνεία, θυμᾶστε πού τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τό θηρίο: «Τό βλέπεις αὐτό τό θηρίο; Εἶναι τό θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δέν εἶναι, θά εἶναι». Τί θά πεῖ αὐτό; Ἦταν στόν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τήν κατήργησε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Σβήνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δέν εἶναι, ἀλλά θά ξαναεῖναι πάλι». Πού σημαίνει ὅτι οἱ χριστιανικοί λαοί θά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία! Αὐτό δέν σᾶς συγκλονίζει; Καί λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στήν ἀπώλεια», γιατί λίγο θά μείνει, στήν τελευταία φάση, ὁ κόσμος στήν εἰδωλολατρία. Καί μετά πάει στήν ἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδή στό τέλος τῆς Ἱστορίας!
(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 13η)

«Τώρα πού εἴχαμε στήν Εὐρώπη [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 12-10-1992] τήν πτώση τήν οἰκονομική, λέω στούς πατέρες: «Πήραμε μία ἱστορική γεύση, μικρούτσικη γεύση, τί θά πεῖ σέ μία ὥρα, πῶς ἔπαθε ἡ Εὐρώπη τήν πτώση τήν νομισματική». Ἔ,αὐτό ἐμένα πάρα πολύ μέ ἔχει ἐντυπωσιάσει! Τώρα, ποιά εἶναι αὐτή ἡ Βαβυλών; Τόν καιρό πού μιλούσαμε καί ἐξηγούσαμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς τό εἶχα πεῖ. Ἀνατρέξατε καί θά δεῖτε ποιά εἶναι αὐτή ἡ Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ μεγάλη. Σέ ἐκεῖνο μόνο πού μένω εἶναι ὅτι ἔχομε αὐτό τό «μέσα σέ μία ὥρα»! Ἔτσι ἔπεσε ἡ Βαβυλώνα ἡ ἱστορική, μέσα σέ μία νύκτα! Καί κυριεύτηκε ἡ Βαβυλών, ἐνῶ βασίλευε ὁ Βαλτάσαρ, ὁ ἐγγονός τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Κοιτάξτε. Διασκέδαζε, ἔπεσε συνωμοσία καί τότε φάνηκε ἐκεῖνο τό χέρι νά γράφει στόν τοῖχο: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός. Γι’ αὐτό θά τιμωρηθεῖς!». Καί ἑρμήνευσε τή γραφή αὐτή τή δυσανάγνωστη ὁ Δανιήλ. Πόσο φοβᾶμαι, μή μᾶς πεῖ ὁ Θεός ἐμᾶς τούς Ἕλληνες, ναί, ναί: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες», μετά ἀπό τό 1821! Ἄρα, δέ σέ δίδαξαν τά τετρακόσια χρόνια ξενικῆς κατοχῆς. «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός, ἀμετανόητος, γι’ αὐτό θά τιμωρηθεῖς»! Πολύ τό φοβᾶμαι, ἀγαπητοί μου. Ἕλληνας εἶμαι καί κατοικῶ τούτη τή χώρα γῆ, τήν πονῶ, ὅπως καί ὁ Ἱερεμίας ἔκλαιγε γιά τή χώρα του, ὅπως καί ὁ Δανιήλ ἔκλαιγε γιά τή χώρα του!».
(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 2η)



«Πρό τῆς ΕΟΚ εἴχαμε τήν ΚΤΕ μετά ἀπό τόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Διαλύθηκε. Μετά ἀπό τό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εἴχαμε τήν ΕΟΚ. Θά διαλυθεῖ ὁπωσδήποτε, γιατί δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Θεό, δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Πνεῦμα τό Ἅγιο».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 298η, β΄)


«Δέν ξέρω, ὁ Θεός νά μέ βοηθήσει, πολλά χρόνια μιλῶ γιά τήν ἐκκοσμίκευση, καί ὅσο ζῶ καί μέ βοηθᾶ ὁ Θεός, θά μιλῶ γιά τόν κίνδυνο τῆς ἐκκοσμίκευσης. Σᾶς ἔχω πεῖ πλειστάκις στό θέμα τῆς Ἀποκάλυψης, ὅτι ἐκεῖνοι πού θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο δέν θά εἶναι οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ Ἰνδοί, οἱ Κινέζοι. Θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, τό λέει σαφῶς ἡ Ἀποκάλυψη, οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί!».
(Σειράχ, ὁμιλία 91η)


«Δέν θά παύσω μέχρι νά πεθάνω, ἀρκεῖ νά ἔχω τό μυαλό μου, νά σᾶς τό λέγω: Εἶναι προοίμιο τοῦ ἀντιχρίστου ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί θά προσκυνήσουν τόν ἀνίχριστο».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 146η)

«Ἔριξα μία ματιά στόν προφήτη Δανιήλ, γιά νά δῶ τό θέμα μου, γιατί κάνω ἀπό τόν Δανιήλ, καί ἔπεσα στό θέμα τοῦ ἀντιχρίστου καί μέ κατέπληξαν τά χαρακτηριστικά του, ὅτι θά στραφεῖ ἐναντίον παντός σεβάσματος, ὄχι μόνο ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί ἐναντίον τῶν βουδιστῶν κτλ.!».
(Ἀπαντήσεις ἀποριῶν, 114η)

«Ὅταν θά δεῖτε νά κτίζεται ὁ ναός, νά ξέρετε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔχει ἔρθει».
(Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄, ὁμιλία 5η)

«Μερικοί τρομάζουν, ἅμα ἀκοῦν αὐτά [περί ἀντιχρίστου καί ἐσχάτων ἡμερῶν], μερικοί λέγουν ὅτι βλέπουν ἐφιάλτες στόν ὕπνο τους, γιατί ὁ π.Ἀθανάσιος ἤ κάποιος ὁμιλητής, ὅποιος εἶναι, τά λέει τόσο ζωηρά, πού τά βλέπουν στόν ὕπνο τους, σάν ἐφιάλτες. Ἀγαπητοί μου, προσέξτε, ἄν εἴχαμε τήν ἱκανότητα νά τά ποῦμε πιό ζωηρά, δέν θά τό ἀμελούσαμε. Δέν σκοπεύουμε νά σᾶς τρομάξουμε, ἀλλά σκοπεύουμε νά σᾶς προασφαλίσομε. Καί ὅπως καμιά φορά μπορεῖ νά λέμε στό μικρό παιδί γιά κάτι μέ τρομερό τρόπο … Θυμᾶμαι, κάποτε πήγαμε στό νησί τοῦ πατέρα μου καί εἴχαμε πέσει σέ μία ἐξοχή, ἦταν γκρεμός καί ὑπῆρχε ἕνα μικρό ἐκκλησάκι, ἕνα μικρό μοναστηράκι, μέναμε ἐκεῖ. Ἐμεῖς ἤμαστε πολύ μικρά, εἶχα τελειώσει τήν Α΄ Δημοτικοῦ, νά πάω νά πέσω σέ ἐκεῖνον τόν γκρεμό … Καί θυμᾶμαι, μᾶς εἶπαν ὅτι ἐκεῖ ἦταν ἕνα πελώριο φίδι, πού δέν ἔπρεπε νά πλησιάσομε, γιατί βγαίνει. Ποῦ νά πλησιάσομε! Ἔτσι, ἀγαπητοί μου, ὁ σκοπός δέν εἶναι νά τρομάξομε, ἀλλά νά ἀσφαλισθοῦμε. Ἐπειδή κάπου-κάπου μπορεῖ νά ἀκουστεῖ αὐτό, ὅτι λέμε μερικά ὑπερβολικά πράγματα, δέν λέμε τίποτα ὑπερβολικό, μιλᾶμε πάνω στή γλῶσσα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 114η)

Πιστεύω ὅτι εἶναι πολύ κοντά ἡ Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία. Θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό ἄλλους παράγοντες. Μά πάρα πολύ κοντά! Ὄχι, βεβαίως, ἴσως αὔριο [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 27-11-1995], ἴσως ὄχι σέ δέκα χρόνια, ἴσως ὄχι σέ πενῆντα χρόνια, ἀλλά εἶναι κοντά, εἶναι πολύ κοντά, σέ σχέση μέ τά δύο χιλιάδες χρόνια πού ἔχουν περάσει».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 57η)

«Κάποτε εἶχα πεῖ κάτι, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, δέν μοῦ ἀπεκαλύφθη, δέν εἶμαι προφήτης, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, ὄχι προφητείας. Στοχάστηκα τό ἑξῆς, ὅτι ὁ Ἀβραάμ ἔζησε τό 2.100 π.Χ. καί ὅτι λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη γιά τόν Μεσσία -ἀφήνεται νά ἐννοηθεῖ- ὅτι ὁ ἐρχομός Του εἶναι μακρινός, «θά ἔλθει». Ὅταν Χριστός ἦρθε, ὕστερα ἀπό 2.100 χρόνια, τότε ὅλοι οἱ Προφῆτες τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέει: «Ἔρχομαι ταχύ», ἔρχομαι γρήγορα. Δέν τελειώνει ἔτσι ἡ Ἀποκάλυψη; «Ναί Κύριε, ἔρχου», λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού μένει στήν Ἐκκλησία καί φωτίζει τούς πιστούς νά ποῦν τό: «Ναί, ἔρχου Κύριε». Δέν μποροῦμε νά ποῦμε στό Χριστό νά ἔρθει, ἄν δέν ἔχομε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Συνεπῶς σημαίνει, ὅπως λέει ὁ μακαριστός Μπρατσιώτης, ὅταν ἑρμηνεύει τήν Ἀποκάλυψη, ὅτι στήν Παλαιά Διαθήκη θά ἔρθει ὁ Μεσσίας κάποτε, χρόνος ἀόριστος καί ἀπεριόριστος. Τώρα, στήν Καινή Διαθήκη, χρόνος συνεσταλμένος. Ἀκοῦμε, γράφει ἐκεῖ ὁ Μπρατσιώτης: «Σάν νά αἰσθανόμεθα τόν καλπασμό τοῦ χρόνου, νά, ἔρχεται ὁ Χριστός!». Ἄν γιά ἐκεῖνο, πού ἦταν ἀόριστο χρονικῶς καί μακρύ, πέρασαν 2.100 χρόνια, γιά τό γρήγορο πού ἔρχεται ὁ Χριστός; Ἤδη ἔχουν περάσει 2.000 χρόνια! Τί νομίζετε; Δέν νομίζετε ὅτι αὐτό σημαίνει κάτι πολύ κοντά; Στοχασμός εἶναι, δέν εἶναι προφητεία. Ἔτσι, τό λογαριάζω, τό θεολογῶ».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 59η)

«Κάποτε, ὅταν ἐξηγούσαμε τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς εἶχα πεῖ: Δέν εἶναι μόνο τά μεγάλα ζῶα, γιατί λέει: «Θά στείλω θηρία νά σᾶς φᾶνε»! Τό εἶπα προηγουμένως ὅτι: «Θά ζητήσει τήν ψυχή, τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐκ χειρός θηρίων». Μήν βάλετε μέ τό μυαλό σας ὅτι εἶναι τά λεοντάρια καί οἱ τίγρεις, πού θά μποῦν ἀπό τά δάση μέσα στίς πόλεις καί θά κατασπαράξουν ἀνθρώπους, ὄχι. Εἶναι -σᾶς εἶχα πεῖ τότε- καί τά μικρόβια! Ξέρετε πῶς λέγονται τά μικρόβια στό λεξικό τοῦ Σουίδα; Εἶναι Βυζαντινός ὁ Σουίδας. Αὐτό τώρα τό βρῆκα καί μέ ἱκανοποίηση πάρα πολλή. Τά λέει «θηρία»!».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 54η)


«Ἐκκοσμίκευση > Ἀποστασία > Ἀθεΐα (γαστέρα-ὑπογάστρια, δημιουργοῦν πολέμους) > Ἀντίχριστος».
(Σειράχ, ὁμιλία 91η)


«Οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ -σᾶς τό λέγω γιά νά σᾶς κεντήσω τήν ὄρεξη- οἱ ἱστορικές ἔγιναν, δέν εἶναι παρά ὁ τύπος τῶν δέκα πληγῶν πού δοθοῦν στήν ἀνθρωπότητα τίς ἔσχατες μέρες, πού μᾶς γράφει τώρα τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης.Θά ξανάρθουν αὐτές οἱ πληγές, σέ ὁλόκληρη τώρα τήν ἀνθρωπότητα. Γιά νά σᾶς δημιουργήσω τό ἐνδιαφέρον νά ἔρχεστε, νά ἀκοῦτε τά θέματα τῆς Κυριακῆς. Ἄν ἔρχεστε, θά μάθετε πολλά πράγματα μέ αὐτόν τόν ὄμορφο τρόπο καί σύντομα μάλιστα. Ἄν ἔχετε ὑπομονή, θά δεῖτε μία θαυμάσια ἔκθεση τῆς πίστεως, κατά ἕναν περιληπτικό τρόπο».
(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 4η)

«Ἐγώ προσωπικά, ὅσες φορές -πάρα πολλές φορές, πού ἀναλύομε ἐδῶ τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης- ἔχω ἀνατρέξει σέ αὐτή τήν περιοχή, στό Βιβλίο τῆς Ἐξόδου, νά μελετήσω τό θέμα τῶν πληγῶν τῆς Αἰγύπτου. Τακτικότατα, πυκνότατα, σχεδόν σέ κάθε θέμα πού σᾶς κάνω, ἀνατρέχω στήν Παλαιά Διαθήκη. Θέλω νά καταλάβομε ὅτι εἰδικά οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ, δέν εἶναι παρά ἕνας τύπος μελλοντικῶν καταστάσεων».
(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 64η)


«Ἀντελήφθηκα ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων δέν θά εἶναι πληγές πού τίς δίνει ὁ Θεός, δηλαδή μέ τήν ἔννοια ὅτι δίνει ὁ Θεός αὐτό, δίνει ἐκεῖνο, ὥστε νά πεῖ κανείς: «Μά ὁ Θεός δίνει αὐτά;». Καί πάλι, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Του, δέν θά εἶχε κανείς τίποτα νά κατηγορήσει. Ὅμως, παρατήρησα τό ἑξῆς, καί τά παρατηρεῖ κανείς αὐτά ὅταν ἔρχονται, ἐξάλλου αὐτή εἶναι καί ἡ σωστή ἑρμηνεία, νά βλέπει κανείς ὅταν τά πράγματα ἔρχονται καί νά τά ἐξηγεῖ. Ὅτι αὐτές τίς πληγές τίς παρασκευάζομε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ τά χέρια τά δικά μας, γιατί ποιός ἄνοιξε αὐτές τίς τρύπες στό στρῶμα τοῦ ὄζοντος; Ἐμεῖς πᾶμε μέ χημικές οὐσίες, πού ἔχομε ἐδῶ στή γῆ καί τρύπησε πάνω τό στρῶμα αὐτό. Ἀγαπητοί μου, παρατήρησα ὅτι, ὄχι ὁ Θεός δίνει τίς πληγές, ἀλλά ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ἔρθουν οἱ πληγές, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν γνωρίζει τά ὅριά του, τά ὑπερβαίνει σάν αὐθάδης καί θρασύς, καί τότε ὁ Θεός ἐπιτρέπει ὁ ἄνθρωπος νά τιμωρεῖται! Διάβαζα τελευταῖα μία περίπτωση πού μέ κατέπληξε. Γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ὅτι ὁ ἥλιος θά γίνει τρίχινος, δηλαδή σάν ἕνα τσουβάλι, δέν θά ἔχει φῶς καί ἡ σελήνη θά εἶναι σάν αἷμα τό χρῶμα της! Ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλῆ, θά λέγαμε, ἐφόσον ὁ ἥλιος χάνει τήν ἀκτινοβολία του, καί βέβαια ἴσως δέν τήν χάνει, ἀλλά οἱ συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἀτμόσφαιρας, νά εἶναι τέτοιες, πού νά μοιάζει ὅτι ὁ ἥλιος ἔχασε τήν ἀκτινοβολία του. Διάβασα τό ἑξῆς ἐκπληκτικό, ὅτι, ἄν ἐκραγεῖ μία ἀτομική βόμβα στή σελήνη, τότε ἡ σελήνη παίρνει τό χρῶμα αἵματος! Νά λοιπόν, θά ἔλεγε κανένας. Στήν προσπάθεια πιθανῶς, ποιός θά κερδίσει τή σελήνη, γιά σκοπούς ποικίλους, πολεμικούς, ὁ γνωστός «πόλεμος τῶν ἄστρων», κάποιος, κάποια ἐξουσία νά πάει νά ρίξει ἐκεῖ μία βόμβα, γιά νά μή γίνει τοῦ ἀλλουνοῦ κτῆμα καί ρίχνει μία βόμβα καί γίνεται τότε ἡ σελήνη αἷμα! Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, ἀκόμη καί οὐράνια φαινόμενα, ποιός εἶναι αἴτιος, ὁ Θεός ἤ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος; Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος! Αὐτό θέλω νά σᾶς τονίσω, ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων, αὐτό ἀνακαλύπτω τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 7-8-1990], εἶναι ἔργα τῶν χειρῶν τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού ξεπέρασε τά ὅριά του. Ἔτσι καί ἐδῶ, ἔχομε τόν ἄγγελο πού ἔρχεται νά καυματίσει, νά κάψει ἐν πυρί, καί μάλιστα ἡλιακό πῦρ, τό λέει καθαρά, ὅτι στόν ἥλιο ἔριξε τή φιάλη του: «Ἐν πυρί τούς ἀνθρώπους καί ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα»! Ὅπως λέμε, ἔχομε καύσωνα, πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν καύσωνα, καί τότε, λέγει, οἱ ἄνθρωποι ἀντί νά μετανοήσουν, ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί «οὐ μετενόησαν»! Ὅμως, βλέπομε ὅτι σέ αὐτή τήν πληγή, ὅπως καί σέ ἄλλες πληγές, ὁ Θεός προστατεύει τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Μέ ποιό τρόπο; Ἐκεῖνος ξέρει. Ἔχομε προηγούμενο, πού στήν Αἴγυπτο εἶχαν τριήμερο ψηλαφητό σκότος καί οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν χαρά Θεοῦ. Ὁ Θεός ξέρει! Ἐξάλλου, τό λέει στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως πώς πολλές ἀπό τίς πληγές οἱ εὐσεβεῖς δέν θά τίς δοκιμάσουν. Βγές, λαέ μου, ἀπό τή νοητή Βαβυλῶνα, γιά νά μήν τιμωρηθεῖς, ἐνῶ αὐτή τιμωρεῖται!».
(Σειράχ, ὁμιλία 107η)

«Μέ τήν ἡδονιστική ζωή μετερχόμεθα τήν τεχνική, νά μᾶς ἀποδώσει τά ἀγαθά τῶν ἡδονῶν μας, πιέζοντας τήν τεχνική, μολύνουμε τήν ἀτμόσφαιρα, μολύνοντας τήν ἀτμόσφαιρα, ἐπιφέρομε τίς πληγές τῆς Ἀποκάλυψης ἐπάνω στόν πλανήτη μας. Ἄρα, οἱ πληγές προέρχονται ἀπό τά χέρια τῶν ἰδίων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεός βλέποντας τήν κακή μας προαίρεση, ὅτι ἀγαπᾶμε τίς ἡδονές μας, μᾶς ἀφήνει νά καταστρέψουμε τή δημιουργία. Αὐτό ὅμως στή γλῶσσα τῆς Γραφῆς ἔτσι διατυπώνεται: «Στέλνει ὁ Θεός πληγές».
(Σειράχ, ὁμιλία 119η)

«Κάποτε, ὅταν ἤμουν μικρός, εἶχα μία ἀπορία ἡ ὁποία μέ βασάνιζε. Ἦταν ἡ ἑξῆς: Ἄκουσα γιά τόν ἀντίχριστο, ἄκουγα γιά τό τέλος τοῦ κόσμου, γιά τή Δευτέρα Παρουσία, ἄκουγα ἀπό τούς ἁπλούς ἀνθρώπους ὅτι ὁ ἀντίχριστος θά σφραγίσει τούς δικούς του ἀνθρώπους καί ὅσοι ἔχουν τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου δέν θά μποῦν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά τά ἄκουγα καί μοῦ δημιουργοῦσαν τήν ἑξῆς ἀπορία: Μά καλά, τόσο χαζοί θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, νά παραδοθοῦν στόν ἀντίχριστο; Ἀλλά ὅμως, ἀγαπητοί μου, ὅταν μεγάλωσα, κατάλαβα ὅτι δέν ἦταν τόσο ἁπλό τό πρᾶγμα. Ἄν θέλετε, στό βάθος εἶναι ἁπλό, ἀλλά τό κάναμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πολυσύνθετο. Δηλαδή, ἀπό τή στιγμή πού μέσα στή ζωή μας δέν θά ἔχομε σωστή χριστιανική τοποθέτηση καί τά βιώματά μας δέν θά εἶναι χριστιανικά, δέν θά ἔχομε ἀγάπη μέχρι θανάτου στόν Ἰησοῦ Χριστό καί πίστη, εἶναι πολύ ἑπόμενο, μέσα σέ μία χαλαρωμένη ζωή πού ζοῦμε, ἄν τύχει κάτι στήν πορεία μας, νά σκοντάψουμε. Σκοντάφτουμε, μέ ἄλλα λόγια λέγεται σκανδαλιζόμαστε καί σκανδαλιζόμαστε θά πεῖ σταματῶ. Γιατί σκοντάφτω θά πεῖ κάπου σκοντάφτω, σέ ἕνα σκάνδαλο, πέφτω, δέν σηκώνομαι, μένω ἐκεῖ πεσμένος. Ἔτσι, τό κατάλαβα πάρα πολύ καλά τώρα καί κάθομαι καί βλέπω σήμερα τούς ἀνθρώπους καί λέω: Ἄνθρωπε, ἀδελφέ, ξέρεις ἐκεῖ πού πηγαίνεις, ὅτι ἐκεῖ εἶναι μία προδρομική κατάσταση τοῦ ἀντιχρίστου; Ξέρεις, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο κινεῖσαι, παρασκευάζεις τό δρόμο τοῦ ἀντιχρίστου; Δέν σέ πιστεύουν, δέν σέ καταλαβαίνουν! Τώρα τό κατάλαβα αὐτό, οἱ ἄνθρωποι ἀπιστοῦν. Ἡ κοσμικοποίηση εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νά φτάσομε στό σκάνδαλο!».
(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 24η)


«Στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀπό ὁλόκληρη τήν Ἀποκάλυψη κάτι εἶναι τό πιό ἐντυπωσιακό γιά μένα. Δέν μέ ἐντυπωσίασε οὔτε ὁ ἀντίχριστος οὔτε τίποτε. Ξέρετε τί μέ ἐντυπωσίασε; Ὅταν στόν Ἀπόστολο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή λέγει ὁ ἄγγελος: «Πάρε αὐτό τό καλάμι καί μέτρα. Μέτρησε τό ναό καί μέτρησε τήν αὐλή πού εἶναι μεταξύ του ναοῦ καί τοῦ θυσιαστηρίου, λίγα μέτρα ἀπό τήν κυρία εἴσοδο τοῦ ναοῦ. Καί σταμάτα,[τοῦ λέει], μήν μετρᾶς παραπέρα». Μήν μετρᾶς θά πεῖ: Δέν θέλει ὁ Θεός νά ξέρει τίποτα περισσότερο, μόνο τούς κατάδικούς Του θέλει νά ξέρει ὁ Θεός, τούς εὐσεβεῖς. Παρακάτω δέν θέλει νά ξέρει κανέναν, δηλαδή δέν ἀναγνωρίζει κανέναν! Καί λέει ὁ ἄγγελος: «Ἐδόθη νά πατηθεῖ ἡ αὐλή τοῦ ναοῦ καί ἡ πόλη Ἱερουσαλήμ ὑπό τῶν ἐθνῶν 42 μῆνες, δηλαδή 3-4 χρόνια». Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Πολλοί, μά πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς μας -γιατί ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἑρμηνεύουν ὅτι ἡ πόλη τοῦ Θεοῦ, Ἱερουσαλήμ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία- θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο! Αὐτό ἐμένα μέ ἔχει ἐντυπωσιάσει, οἱ Χριστιανοί μας, ναί, ὅταν θά δοῦν ὅτι μπορεῖ νά διωχθοῦν, νά ὑποστοῦν ὅ,τι ὑποστοῦν, νά μήν ἔχεις μισθό, γιατί ἡ ταυτότητά σου δέν εἶναι αὐτή πού θέλομε, κάτσε νά σοῦ βάλομε τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου κτλ. Καί σοῦ λέει: «Νά πεινάσω; Τά παιδιά μου νά πεθάνουν;». Καί θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο, γιά νά μήν σᾶς πῶ ὅτι τόν προσκυνοῦμε καθημερινά, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς πού κάνομε! Συνεπῶς, πολλοί, μά πολλοί Χριστιανοί μας θά προδώσουν τήν πίστη μας καί θά χαθοῦν! Αὐτό εἶναι τό περισσότερο, γιά μένα, σᾶς εἶπα, ἀπό χρόνια πού τό ἔχω διαβάσει [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 11-6-1991] καί ἡ ἐντύπωσή μου δέν ἔχει περάσει. Τό περισσότερο ἐντυπωσιακό σημεῖο μέσα στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως! Δηλαδή, χτυπιέμαι καί ὀδύρομαι καί κλαίω καί ἀναστενάζω καί λέω κάθε φορά: Πώ, πώ … οἱ Χριστιανοί, πόσοι Χριστιανοί, λίγοι θά σωθοῦν! Αὐτά πρέπει νά τά λέμε, γιά νά ἑτοιμαζόμαστε ἀνά πᾶσα στιγμή».
(Σειράχ, ὁμιλία 116η)


«Ὅπως παρατηροῦμε, ὁδεύουμε πρός τά ἔσχατα, δέν θά καλυτερεύει ἡ ἀνθρωπότητα. Κάποτε τό πίστευα, ξέρετε, αὐτό, τουλάχιστον γιά τήν πατρίδα μας, ὅτι θά πηγαίναμε στό καλύτερο. Μάλιστα, μετά τήν κατοχή τό ’45, θυμᾶμαι τί κίνηση εἶχε γίνει μέ τά κατηχητικά σχολεῖα, μέ κάτι ἐξάρσεις, ἐκδηλώσεις, γιά μία Ἑλλάδα νέα, γιά μία καινούργια Ἑλλάδα κτλ., κτλ. Ποῦ εἶναι αὐτά, ποῦ εἶναι; Φιλότιμος ἡ περίπτωση καί φιλότιμος ὁ πόθος, δέν ὑπάρχει οὔτε μία ἀντίρρηση γι’ αὐτό. Ἀλλά ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο, καί μάλιστα, ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνει πρός τό χειρότερο!».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)


«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει μία ἰσοπέδωση θρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα».
(Δανιήλ, ὁμιλία 5η)


«Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία».

Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 9η)

«Κατά καιρούς ἔχομε παγκοσμιοποίηση, μέ ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Αὐτή πού ἔρχεται τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 2.000] θά εἶναι -μήν μοῦ πεῖτε ποῦ τό ξέρω- θά εἶναι ἡ τελευταία της ἱστορίας, αὐτή ἡ παγκοσμιοποίηση, μέ φοβερά κακά ἀποτελέσματα».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 426η, α΄)

«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».
(Πράξεις, ὁμιλία 170ή)

«Δέν εἶναι πλεονασμός, δέν εἶναι ὑπερβολή, ὅταν ἔχομε μπροστά μας ἕναν ἅγιον ἄνθρωπο ἤ ἔχομε ἕνα πολύ καλό παιδί μας, τό νά τοῦ λέμε: «Πρόσεξε, πρόσεξε, νά εἶσαι πάντοτε εὐάρσετος στό Θεό καί πάντοτε νά γίνεσαι ἄμεμπτος». Δηλαδή χωρίς μομφή, χωρίς κατηγορία, ἀκατηγόρητος. Καί ὀφείλομε, ἀγαπητοί μου, νά τό κάνομε. Μάλιστα ἐκεῖνο τό «γίνου» θά πεῖ: «Διαρκῶς νά γίνεσαι». Εἶναι ἐκεῖνο πού λέει τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι», ὁ ἅγιος ἀκόμη καί ἀκόμη νά ἁγιάζεται. Καί ἔτσι ὀφείλομε νά κάνομε.

Λοιπόν, θά ἔχω πολλή χαρά νά μοῦ λέτε: «Πάτερ.Ἀθανάσιε, προσέξτε, νά στέκεστε καλά», ἀκοῦστε τί σᾶς λέω, «προσέξτε, νά στέκεστε καλά». Δέν μοῦ τό εἶπε κανείς μέχρι σήμερα. Ἴσως γιατί θά πιστεύατε ὅτι μπορῶ νά στέκομαι. Τό ἔχω τόσο ἀνάγκη νά μοῦ τό πεῖ κάποιος ἄνθρωπος … Ὅταν μάλιστα βλέπω πολύ καλύτερούς μου καί πολύ σοφότερούς μου νά πέφτουν, καί ὅταν πέφτουν, ἐγώ τί θά πῶ; Θά πῶ: «Ἐγώ θά σταθῶ, ἐγώ θά μείνω»; Νά πέφτουν, ναί. Κάθε μέρα βλέπουμε ἀνθρώπους ὑψηλά ἱστάμενους, σπουδαίους, νά πέφτουν καί νά μᾶς πιάνει φρίκη καί νά λέμε: «Ὥστε καί ἐγώ δύναμαι νά πέσω;». Ναί, ποικιλοτρόπως, ἀγαπητοί μου, νά πέσομε. Ἀπό τήν ἠθική μέχρι τήν πίστη. Ναί, νά χάσω τήν πίστη μου, νά ἀρχίσω νά λέω παλαβά πράγματα, αἱρετικά πράγματα νά λέω. Περίεργο φαίνεται; Λοιπόν, τό νά πεῖ κάποιος, ὁ πιό ἁπλός ἄνθρωπος: «Πάτερ Ἀθανάσιε, στάσου καλά στά ποδάρια σου, νά γίνεσαι ἄμεμπτος καί νά εὐαρεστεῖς διαρκῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», ἀλλά καί ἐγώ ἄν τό πῶ σέ κάποιους ἀπό σᾶς πού στέκεστε καλά: «Κύριε τάδε, προσέχετε πολύ στήν ζωή σας», μήν πεῖ κανείς: «Γιατί μοῦ τό λέει αὐτό, μήπως ἔμαθε τίποτε γιά μένα ἤ δέν ἔχει σέ μένα ἐμπιστοσύνη». Ὄχι γιατί θά μαθαίνομε κάτι, ὅσο γιά τήν ἐμπιστοσύνη … δέν τίθεται θέμα τοῦ νά ἔχομε ἐμπιστοσύνη. Μάλιστα κύριοι, οὔτε στόν ἑαυτό μας δέν ἔχομε ἐμπιστοσύνη, δέν ἔχομε σέ κανέναν ἐμπιστοσύνη, γιατί σήμερα εἶμαι αὐτός καί αὔριο εἶμαι κάποιος ἄλλος. Ναί, μήν σᾶς φαίνεται καθόλου παράξενο.

Γι’ αὐτό πρέπει στήν ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι πέφτουν, τό τρίτο τῶν ἀστέρων κατά τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί τοῦ Δανιήλ τό Βιβλίο: «Πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων». Ξέρετε πῶς πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων; Ἀστέρες εἶναι τό σύμβολο τῶν ὑψηλά ἰστάμενων ἀνθρώπων καί πίπτει τό τρίτο. Ξέρετε πῶς πίπτει; Ὁ δράκων μέ τήν μεγάλη τήν οὐρά τή σηκώνει μέχρι τόν οὐρανό καί μέ τήν οὐρά του τούς φέρνει κάτω αὐτούς. Πού σημαίνει, ὁ διάβολος τούς ρίχνει. Σέ μιά ἐποχή πού πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων, μήπως εἶμαι καί ἐγώ τό τρίτο τῶν ἀστέρων; Ὀφείλομε μεταξύ μας νά λέμε ὅτι πρέπει νά στερεωνόμαστε καί νά ὑπενθυμίζουμε σέ αὑτούς καί ἀλλήλους ὅτι κινδυνεύομε καί ὅτι πρέπει νά στεκόμαστε στά ποδάρια μας. Δέν εἶναι λοιπόν, ἀγαπητοί μου, οὔτε προσβολή οὔτε λόγος ὑπερβολῆς, ὅταν πρέπει νά τό κάνουμε αὐτό, ὅταν αὐτός ὁ Θεός τό κάνει στόν Ἀβραάμ».
(Γένεσις, ὁμιλία 18η)

«Ἐγώ ὅλα τά χρόνια πού βρίσκομαι στή Λάρισα σᾶς τονίζω: «Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός», ὥστε νά σᾶς γίνει οὐσία. Γιατί μέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν μέ τόν λεγόμενο οἰκουμενισμό, τή μίξη τῶν θρησκειῶν, ἡ παγκοσμιοποίηση θά φέρει καί τή μίξη ὅλων τῶν θρησκειῶν, πῶς θά μπορεῖς νά ξεχωρίζεις, ἄν θέλεις, τήν πραγματική σου σωτηρία, παρά μόνο νά λές: «Πιστεύω στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό»; Νά σᾶς γίνει σύνθημά σας!».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 435η, β΄)

«Ἐκεῖνα πού συνέβησαν στούς Ἑβραίους θά συμβαίνουν σέ ὅλους τους λαούς, θά συμβαίνουν καί στούς Χριστιανούς. Αὐτό θά πεῖ «τυπικός λαός», ὑποδειγματικός, μέ τήν ἔννοια ὄχι ὅτι στάθηκε ὑποδειγματικά στή ζωή του, ἀλλά μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀποτελεῖ ἕνα ὑπόδειγμα, εἴτε καλό εἴτε κακό. Καί μάλιστα, ἰδιαίτερα στούς χριστιανικούς λαούς. Σέ αὐτή πού λέμε, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, κάθε φορά πού θά τή θυμηθῶ λυπᾶμαι, στήν ταλαίπωρη Δύση … Αὐτή ἡ ταλαίπωρη Δύση, ἡ χριστιανική Δύση, ἔχει νά πληρώσει πολλά αὐτή ἡ χριστιανική Δύση! Πολύ λίγο χριστιανική Δύση πλέον … ».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)

«Σέ μία δοκιμασία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἱεραποστολικός χαρακτήρας θά διατηρηθεῖ ἤ μήπως θά ὑπάρχει μία συντηρητική κατάσταση κρυπτοχριστιανισμοῦ; Καί ὅταν λέω κρυπτοχριστιανισμοῦ, εἶναι κάτι φοβερό. Ὁ κρυπτοχριστιανισμός ἔχει διάφορες μορφές. Ἔπεσε στά χέρια μου τελευταῖα ἕνα βιβλίο ἔκδοσης Μακεδονικῶν Σπουδῶν Θεσσαλονίκης, γιά τούς κρυπτοχριστιανούς, ὅτι μποροῦσε ὁ ἱερέας νά γίνει χότζας καί τό πρωί νά εἶναι στό τζαμί καί τό βράδυ νά κάνει ὀρθόδοξη λειτουργία. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα. Καί μάλιστα, στήν ἐποχή τῶν Τούρκων ἦταν ἄφθονα καί ὑπάρχουν μέχρι καί σήμερα. Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα, γιατί ὁ Χριστιανός στέκεται μέ ἕναν συντηρητισμό ἀπέναντι στό Εὐαγγέλιο. Φοβᾶται τό μαρτύριο. Ἤ θά εἶσαι ἤ δέν θά εἶσαι. Ἡ παλαιά Ἐκκλησία, ἡ ἀρχαία, ἔνδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν γνώρισε τόν κρυπτοχριστιανισμό, μέ τήν ἔννοια πού σᾶς εἶπα. Βέβαια, ὁ πιστός δέν ἔλεγε στόν κόσμο: «Εἶμαι Χριστιανός», ὄχι, ζοῦσε. Τόν συνελάμβαναν; Ὁμολογοῦσε. Οὔτε ἄλλαζε τήν πίστη του. Ὁμολογοῦσε. Τούς ἔλεγαν οἱ ἴδιοι οἱ εἰδωλολάτρες: «Ρίξτε μία χούφτα λιβάνι στό θεό καίσαρα καί μήν πιστεύετε ἐκεῖνο τό ὁποῖο κάνετε». «Ὄχι, αὐτό πού πιστεύω θά πῶ. Αὐτό ἔλλειψε!». Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, θά προχωρήσομε σέ ἕνα μαρτύριο ἤ σέ ἕναν κρυπτοχριστιανισμό; Αὐτό εἶναι τό πρόβλημα σέ ἕναν ἐπικείμενο πειρασμό».

(Πράξεις, ὁμιλία 40ή)

«Σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, ἀλλά δέν πειράζει νά τά ἐπαναλάβουμε, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά -προσέξτε αὐτό, ἐγώ τό πιστεύω- ὅταν θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, -ἀδιανόητο τόν καιρό πού τό εἶπε ὅτι Χριστιανοί θά κατέληγαν νά εἶναι ὁμοφυλόφιλοι- τότε, [λέει], πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας». Στηρίχτηκε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα».
(Σειράχ, ὁμιλία 253η)

«Πολλές διακυμάνσεις δοκιμάσαμε μέσα στήν Ἱστορία, πολλές, ἀλλά φοβᾶμαι ὅτι αὐτή τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ἡ γενιά μας, εἶναι μία ἀπό τίς χειρότερες. Μπορεῖ νά ἔρθουν χειρότερες, δέν ξέρω, ἀλλά κάνομε μιά ἀρχή μιᾶς χειρότερης κατάστασης. Μπορεῖ νά μήν εἶναι ἡ χειρότερη. Καί ἀρχίζομε νά φεύγομε ἀπό τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι καί ἡ τραγωδία μας, ἀγαπητοί μου».
(Σειράχ, ὁμιλία 4η)

Ἐπιμέλεια: Παντελῆς Γκίνης
Διόρθωση κειμένων: Μαρία Ζαχαράκη-Γκίνη
Ἠλεκτρονική σελιδοποίηση: Εὐαγγελία Μπατσῆ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/athanasios-mutilinaios-gia-tous-aisxatous-xronous.html#ixzz2UR6ewjrt

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/2012/09/o-1927-2006.html

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου. και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.»
(Σ. Σειρ.48,11)
Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.
Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και  κατέκαψε τα σφάγια1, το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτεία ο μέγας Προφήτης2, και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης3, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στη δόξα τη δική του.
Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμέγιστη, είναι πελώρια!
Ο διαχρονικός Προφήτης.
Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης.
Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.
Η επικαιρότητα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.
Όπως θα έχετε διαπιστώσει -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που... μην τις πιάνεις... και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Υπήρχε αυτή η παρανόηση.
Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά. μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ' όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.
Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα.
Η ιστορική πορεία κάθε λαού. - Η ιδιότυπη πορεία του Ισραήλ.
Ένας λαός, πράγματι, στην ιστορική του πορεία ασφαλώς συναντά πολύ δύσκολες ημέρες για να επιβιώσει. Όμως ο Θεός είναι εκείνος που έχει τάξει τα οροθέσια της κατοικίας των λαών, δηλαδή τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Αυτό είναι σύμφωνο μ' εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών»4. Έβαλε τα σύνορα λοιπόν ο Θεός, αλλά και όρισε τους προστεταγμένους καιρούς, το πόσο δηλαδή θα ζήσει ο κάθε λαός. Έτσι Εκείνος είναι που κρίνει πόσο θα ζήσει ένας λαός και ποια θα είναι τα σύνορά του.
Ο Ισραήλ ήταν ένας λαός αγαπημένος, ήταν ο ξεχωρισμένος λαός -εξ άλλου Ισραήλ θα πει αγαπημέ­νος5- και ο Θεός πολλές φορές στην ιστορική του πορεία τον είχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο και σκανδαλώδη έναντι των άλλων εθνών ο Θεός είχε προστατεύσει τον Ισραήλ!
Τώρα όμως, ευρισκόμενοι κάπου στον 8ο αιώνα προ Χριστού, το βόρειο βασίλειο αποστατεί απ' τον Θεό. Πρέπει να σας πω ότι μετά τον θάνατο του Σολομώντος ο λαός χωρίστηκε σε δυο βασίλεια. το βόρειο βασίλειο, με τις δέκα φυλές, και το νότιο βασίλειο, με τις δυο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το νότιο βασίλειο είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ το βόρειο τη Σαμάρεια. Το βόρειο βασίλειο λοιπόν είχε αποστατήσει από τον Θεό. Οι βασιλείς του ατυχώς υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν μια πολύ μεγάλη ευκολία να ειδωλολατρούν.
Αχαάβ - Ιεζάβελ.
Έτσι βασιλιάς του βορείου βασιλείου τον 8ο αιώνα ήταν ο Αχαάβ. Αυτός είχε έναν μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, με μια πολύ εύκολη στροφή προς την ειδωλολατρία, και ήταν άνθρωπος που επηρεαζόταν από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Αυτή δε η γυναίκα του, η οποία δεν ήταν Εβραία, αλλά Συροφοινίκισσα, ειδωλολάτρισσα φανατική, αποτελούσε και το χειρότερο κακό! Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του αληθινού Θεού εξοστρακίστηκε, και έτσι εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της αισχρότατης Αστάρτης -η οποία Αστάρτη ήταν κάτι αντίστοιχο με τη δική μας την Αφροδίτη.
Η κεραυνοβόλα εμφάνιση του Προφήτου.
Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του Ισραήλ, ο οποίος έζησε όσο ποτέ άλλοτε την αποστασία στις ημέρες αυτού του βασιλιά, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης από τη Θέσβη, ο Ηλίας. Κι έρχεται αιφνίδια -προσέξτε αυτό το αιφνίδια. Έρχεται αιφνίδια! Σαν αστραπή και βροντή εμφανίζεται μπροστά στον βασιλιά, από προσώπου του Θεού, για να του δώσει εκείνο το φοβερό μήνυμα της επ' αόριστον ανομβρίας, σαν τιμωρία από τον Θεό για την αποστασία του λαού αλλά και της κυβερνήσεώς του.
«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.»6 Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, τον Θεό του Ισραήλ, ενώπιον του Οποίου στέκομαι και υπηρετώ, ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά. Κι όλα αυτά θα εξαρτώνται από το στόμα το δικό μου. ό,τι λέω εγώ, αυτό θα γίνεται. Αυτά είπε ό Προφήτης, και εξαφανίσθηκε από προσώπου Αχαάβ.

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των λαών.

Τα λόγια του όμως αυτά, αγαπητοί μου, αποτελούν την κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού.
Πού είναι εκείνοι, αλήθεια, που λένε ότι μπορούν να ρυθμίζουν ελεύθερα την ιστορική τους πορεία και τη ζωή τους και ότι δεν έχει κανέναν λόγο ο Θεός στην ιστορική πορεία ενός λαού ή ενός προσώπου; Πού είναι εκείνοι που το λένε; Βλέπετε εδώ; Και για να μην νομισθεί ότι αυτό αφορά μόνο στον Ισραήλ, σας λέω ότι ο Θεός σκεπτόταν και όλα τα έθνη, και χάραζε την πορεία όλων των εθνών.7

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία του Ισραήλ.
Πρόχειρα σας λέω το εξής. Στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Και λέει ο Θεός στον Αβραάμ: «Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους. γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα. Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς, και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν»8. Κι αυτό ξέρετε με πόσα χρόνια αντιστοιχούσε; Με τετρακόσια τριάντα χρόνια!9 «Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη αυτή, όταν οι λαοί αυτοί θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους.» Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας· μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε λέει θα καταστραφούν οι λαοί αυτοί.
Κι όταν έρχεται η ώρα ο Ιησούς του Ναυή να μπει μέσα στη γη Χαναάν, του λέει πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε. Οι λαοί αυτοί, με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζουν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι' αυτό εσείς θα κυριεύσε­τε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξτε όμως. μην κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έρθει και η δική σας η ώρα να υποστείτε το ίδιο πράγμα.»10
Βλέπουμε λοιπόν ότι ό Θεός δεν έρχεται να ξεριζώσει κάποιους λαούς για να εγκαταστήσει τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ' όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει.
Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των άλλων λαών και των Ελλήνων.
Θέλετε κάτι ακόμη; Ανοίξτε το βιβλίο του Ησαΐα να δείτε κάτι καταπληκτικό. Ομιλεί και προφητεύει ο Ησαΐας, όπως και ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, προφητεύουν για τα έθνη, αγαπητοί μου, για τους λαούς. όχι μόνο για τον Ισραήλ. «Ω, Βαβυλώνα, λένε, ήλθε το τέλος σου! Ω, Συρία...! Ω, Αίγυπτος...! Ω, Μωαβίτες...! Ω...! Ω...!»11 Ο Δανιήλ, πείτε μου, δεν προφητεύει για τους Έλληνες και για τους Πέρσες; Δεν προφητεύει για τους Βαβυλωνίους; Δεν λέει ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, μ' εκείνη τη θαυμαστή προφητεία του, που έρχεται ένας τράγος, -ο μέγας Αλέξανδρος, ξέρετε, απεικονίζεται στα νομίσματα με κέρατα- ένας τράγος που τρέχει από τη Δύση ολοταχώς, λέει, και συγκρούεται μ' έναν κριό, που αντιπροσωπεύει τους Πέρσες, τον οποίο κυριολεκτικά λιανίζει;12
Βλέπετε λοιπόν, και επιμένω, δεν ομιλεί ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών.
Θα σας επαναλάβω εκείνο που σας διάβασα προηγουμένως, που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους, ότι ο Θεός είναι ο «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών», πάντων των εθνών, όλων των λαών. Συνεπώς, αγαπητοί, θα λέγαμε εδώ ότι οι Έλληνες δεν βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού έχουμε δεχθεί το Ευαγγέλιο από τους πρώτους, όταν κηρύχθηκε στον κόσμο το μήνυμα του Κυρίου.

Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.
Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;... Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.
Αγαπητοί μου, ο λαός μας αποστατεί από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας ήταν άγνωστο στην πατρίδα μας. Κι αρχίζει η αθεΐα να γίνεται μία πραγματικότητα σ' αυτόν εδώ τον χώρο, τον ελληνικό, εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Είναι κάτι που εκπλήσσει. Και ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στην ειδωλολατρία!
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;
Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Άλλο τώρα εάν κοιμόμαστε κάποτε και με τον αισθητό ύπνο, κλείνουμε τα μάτια μας και δεν προσέχουμε τον ομιλητή. το αντιλαμβανόμαστε;... Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει.φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;... άλλη παράγραφος αυτή. Αλλά αυτά που λέμε εδώ τώρα είναι κήρυγμα μετανοίας, και καλούμεθα να μετανοήσουμε για 'κείνη την κατάσταση που ήδη επικρατεί μέσα στον λαό μας! Είναι φοβερή η κατάσταση

Συνέπειες της αποστασίας του παλαιού Ισραήλ.
Ωστόσο, αγαπητοί μου, ο Προφήτης είπε το μήνυμά του, όπως σας είπα, το μήνυμα του Ουρανού, και εξαφανίστηκε από προσώπου του Αχαάβ. Από 'κείνη τη στιγμή όμως αρχίζει και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου. Αν θέλετε, διαβάστε τα τέσσερα Βασιλειών -ιδίως το τέλος του δευτέρου, το τρίτο και τέταρτο Βασιλειών- για να δείτε εκεί τί περιπέτειες και τί καταστροφές υπέστη το βόρειο βασίλειο, με κατάληξη την αιχμαλωσία του από τους Ασσυρίους, εκατό περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή του νοτίου βασιλείου, που και το δικό του τέλος -του νοτίου βασιλείου- ήταν η αιχμαλωσία του από τους Βαβυλωνίους.
Προειδοποιούσε και ο προφήτης Ησαΐας: «Κυράδες μου... φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, έλεγε, με τις ζώνες σας τις χρυσές και τα χρυσοκεντημένα και μεταξωτά σας ρούχα... Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!...».13
Κι αν δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά, θα 'ρθουν οι συνέπειες, και τότε θα τα καταλάβουμε...

Ο Θεός προστατεύει τον Προφήτη Του.
Αλλ' όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Του. τον προστατεύει από την οργή του Αχα­άβ. Διότι όταν άκουσε αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος. και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Γι' αυτό σας είπα ότι σαν αστραπή παρουσιάστηκε και σαν βροντή έφυγε. Και επειδή δεν πρόλαβε ο Αχαάβ να αντιδράσει, καταδιώκει τον Προφήτη. Ο Θεός όμως προστατεύει τον Προφήτη Του, όχι μόνο από την οργή του Αχαάβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.
«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία. «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί.»14 Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ' εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό. Και εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.

Ο λαός του Θεού οφείλει να κρυφτεί.
Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία. θα το δείτε στη συνέχεια. αφορούν και σ' εμάς
Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «και κρύβηθι», κρύψου! Αυτό το «κρύβηθι», κρύψου, είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.
Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου»15. Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.
Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;
Έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε λαός του Θεού;
Κατ' αρχάς ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητοί μου: Έχετε την συνείδηση ότι είστε λαός του Θεού; Είναι μία ανάγκη αυτοσυνειδησίας, ότι είμαστε λαός του Θεού. Είμαστε λαός του Θεού; Έχετε την συνείδηση ότι ξεχωρίζετε απ' αυτό που λέγεται κόσμος; -γιατί ο λαός του Θεού ξεχωρίζει απ' αυτό που λέγεται κόσμος. Αν δεν την έχετε τη συνείδηση αυτή ότι είστε λαός του Θεού, κλείστε τ' αυτιά σας για τα παρακάτω που θα πούμε. δεν σας αφορούν είστε κόσμος, και πορεύεσθε στην καταστροφή. Αν όμως είστε λαός του Θεού και το συνειδητοποιείτε αυτό, τότε ακούστε καλά. ανοίξτε πιο πολύ τα αυτιά σας να ακούσετε τί μας λέει ο Κύριος.
Πρέπει, λέει, να κρυφτούμε. Αλλά πού να κρυφτούμε;
Ιστορικά προηγούμενα φυγής και διάσωσης.
Για να κατανοήσουμε αυτή την εντολή του Θεού, ότι πρέπει να κρυφτούμε, και για να δούμε τί είδους είναι αυτή η απόκρυψή μας, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό του προφήτου Ηλιού σαν έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Όταν λέμε ιστορικό τύπο, εννοούμε το εξής. ένα γεγονός, ιστορικό δηλαδή γεγονός, το οποίο γίνεται τύπος ενός άλλου γεγονότος, που ανήκει ιστορικά πιο κάτω.
Παράδειγμα. Ο Ισραήλ φεύγει από την Αίγυπτο, περνάει την Ερυθρά θάλασσα και έρχεται στη γη Χαναάν. Το πέρασμά του από την Ερυθρά θάλασσα ήταν ένα γεγονός. ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ιστορικός τύπος. Τί τύπος; Η Αίγυπτος θεωρείται η χώρα του Σατανά. ή η γη Χαναάν θεωρείται η χώρα της Βασιλείας του Θεού. Το πέρασμα λοιπόν -αυτό θα πει πάσχα. πέρασμα- είναι η Ερυθρά θάλασσα. Εκεί, στην Ερυθρά θάλασσα, καταποντίζει ο Θεός τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, και ο λαός περνάει ασφαλής. Είναι η Ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, με την οποία μας παίρνει από την γη του θανάτου και της αμαρτίας και του Σατανά και μας φέρνει στη Βασιλεία Του, και περνάμε από το πέρασμα που λέγεται Βάπτισμα. Ώστε λοιπόν τί ήταν το πέρασμα του Ισραήλ από την Αίγυπτο διά μέσου της Ερυθράς θαλάσσης στη γη Χαναάν; Ένας ιστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Του Βαπτίσματος και της σωτηρίας.
Άλλο παράδειγμα είναι και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έγινε το 70 μ.Χ.. Αποτελεί έναν ιστορικό τύπο, ένα γεγονός, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί κι έναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Του τέλους του κόσμου, τότε που θα καταστραφεί ο κόσμος.
Ο προφήτης Ηλίας παρών και στα έσχατα ως ιστορικό αντίτυπο μαζί και πρωτότυπο!
Έτσι κι εδώ. εκείνο το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ τον βασιλιά αποτελεί οπωσδήποτε ένα γεγονός, και ταυτόχρονα έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου. Αλλά το πιο καταπληκτικό απ' όλα ξέρετε ποιο είναι; Το πιο καταπληκτικό πράγμα -που είναι και η μοναδική περίπτωση εδώ, η εντελώς μοναδική περίπτωση μέσα στην Ιστορία- είναι ότι ο προφήτης Ηλίας, που αποτέλεσε ιστορικό αντίτυπο ενός πρωτοτύπου των εσχάτων, ταυτόχρονα είναι και πρωτότυπο! Ο ίδιος Προφήτης θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου!16
Όπως θα ξέρετε, ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε. αναλήφθηκε κάπου στον ουρανό.17 Θα επανέλθει! Και όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. με τον ίδιο τρόπο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! Συνεπώς έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα. Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Επαναλαμβάνω. μοναδικό φαινόμενο!
Κι αν, αγαπητοί μου, στις ημέρες των παιδιών σας έρθει ο προφήτης Ηλίας -επειδή θα έχει έλθει ο Αντίχριστος- κι αν στις ημέρες μας έλθει -όχι μόνο των παιδιών σας- πέστε μου, είναι καιρός για να κοιμόμαστε; ή είναι καιρός για να ανησυχούμε;... Ερωτώ.
Τι γράφει η Αποκάλυψη για τον προφήτη Ηλία.
Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ' εκείνο το θέμα του ε­λέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα... ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και... το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου... αποκτενεί αυτούς.»18Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν.
Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο!
Τ' ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.
Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ.1
Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης ... και υπ' αυτού αναιρεθήσονται.»20.
Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη21, αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ22.
Πώς θα δουν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση!
Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;... Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;... Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;... και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;... Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου.
Ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί.
Στα τριάμισι αυτά χρόνια της τυραννίας του Αντι­χρίστου ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον».23 τριάμισι χρόνια πρέπει να κρυφτεί! Προσέξτε
Γιατί όμως πρέπει να κρυφτεί;
Για να γλυτώσει.
Για να γλυτώσει τον θάνατο;
Όχι τόσο τον θάνατο. αλλά και τον θάνατο. Όχι τόσο τον θάνατο, όσο και κυρίως τις κακές επιδράσεις εκείνων των τριάμισι ετών.
Είναι φοβερό, αγαπητοί μου, όταν βλέπουμε Χριστιανούς στην εποχή μας να επηρεάζονται τόσο πολύ από τον τρέχοντα πολιτισμό μας -ο οποίος υπηρετεί τον Αντίχριστο. πρέπει να σας το πω αυτό- και να μη μπορούμε να τους συγκρατήσουμε.
Θέλετε ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, και φέρτε τα στην Εκκλησία... Τί σας λένε; Σας λένε ότι τα μυαλά σας είναι σκουριασμένα, ότι αυτά έχουν τώρα καινούργια μυαλά, ότι έχουν καινούργια θεώρηση της ζωής... Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, για να δείτε ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι έχου­νε πάρει αέρα κι έχουν κοσμικοποιηθεί. Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό...! Τί θα γίνει τότε;...
Να η άξια του βιβλίου της Αποκαλύψεως· έρχεται για να μας προετοιμάσει. Και η προετοιμασία είναι πρώτα σαν μήνυμα και ύστερα σαν άσκηση. Πρέπει να το καταλάβουμε.
Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο.
Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο.
Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. σημειώσατέ το αυτό24- όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται.
Τί λέει η Αποκάλυψη για την έρημο.
Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14.
«Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα... Ποιά είναι η γυναίκα; Είναι η Εκκλησία. Δόθηκαν στη γυναίκα, στην Εκκλησία, δυο φτερούγες του μεγάλου αετού.
Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές φορές αυτή την εικόνα -όπως στο Δευτερονόμιο και αλλού25- που δείχνει ότι αυτές οι δυο μεγάλες φτερούγες του αετού είναι η μεγάλη προστασία του Θεού. Όταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου», σημαίνει: ο Θεός προστατεύει την Εκκλησία.
Και συνεχίζει: «ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής», για να πετάξει και να φύγει στην ερημιά, στον τόπο της. Ώστε ο τόπος της Εκκλησίας είναι η έρημος; Ναι, η έρημος!

Τα Μοναστήρια αποτελούν προοίμιο της εξόδου του λαού του Θεού στην έρημο.
Το ξέρετε ότι ένα μικρό προοίμιο, και ταυτοχρό­νως ένα μήνυμα μέσα στους αιώνες, του ότι η Εκκλησία θα καταφύγει στην έρημο είναι τα Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στα Μοναστήρια, εσείς οι μοναχοί;». Για να σας θυμίζουμε ότι η Εκκλησία θα ξαναγυρίσει στην έρημο. Άλλωστε από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία. Έχετε αντίρρηση; Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο, να το δείτε αυτό. «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»26. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας. Και πού έδειξε, παρακαλώ, τον Μεσσία; Στην έρημο. Πού είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας; Στην έρημο. Στην έρημο λοιπόν θα καταλήξει.
Ο Όφις καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον».
Έτσι, λέει πιο κάτω: «και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποτα­μόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση»27. Ο Διάβολος, ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο Διάβολος, θα κυνηγήσει την Εκκλησία, θα διώξει την Εκκλησία -γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο- και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει.
Τι είναι αυτό το νερό που βγάζει ο Διάβολος, και ο Αντίχριστος, από το στόμα του; Να, αγαπητοί μου, τί είναι. τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι όταν ο άλλος σου δίνει ένα πιάτο φαΐ και σου λέει: «Θα φας καλά. αλλά, ξέρεις, θα ακολουθήσεις αυτό το κοινωνικό σύστημα ή αυτό το οικονομικό σύστημα.». Δεν νομίζετε ότι μοιάζουμε λίγο με τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκιά του, το να φέρει δηλαδή τον Μεσσία, γιατί ήθελε να φάει;... Έτσι κι εμείς ξεπουλάμε τον Χριστό, για να έχουμε οικονομικά οφέλη... Τί κρίμα! Τί κρίμα!... Αυτά λοιπόν θα πνίξουν, θα προσπαθήσουν να πνίξουν την Εκκλησία.
Να το πάρουμε είδηση. το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να μας επιβληθεί, και να χαθούμε!
Βέβαια η Αγία Γραφή λέει ότι πολλοί Χριστιανοί θα χαθούν28. Το λέει και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης καλείται να μετρήσει τον ναό μόνο και το θυσιαστήριο, και όχι την αυλή του. Αυτό δείχνει ότι θα σωθεί μόνο το λείμμα29, ένα μικρό μέρος των Χριστιανών. Συγκεκριμένα λέει ο άγγελος στον Ιωάννη: «Μη μετρήσεις τα υπόλοιπα. δόθηκαν να πατηθούν από τα έθνη για σαράντα δύο μήνες.»30. Δηλαδή θα επικρατήσει ο Αντίχριστος στους Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στους Χριστιανούς! Ναι. διότι, κατά τους Πατέρες, ο ναός, οι αυλές του και η πόλη Ιερουσαλήμ, η πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν την Εκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ο ναός, λέει, και το θυσιαστήριο, δηλαδή ένα μικρό μέρος.
Να το πάρουμε είδηση ότι μπορεί να χαθούμε και ότι το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να επιβληθεί και σ' εμάς! Να το πάρωμε είδηση!... Αυτό θα πει ότι ο Δράκων καθιστά «ποταμοφόρητον» την Εκκλησία. πάει να την πνίξει με το νερό. Το νερό είναι ό,τι σας εξήγησα.
Ο Θεός βοηθά τον λαό Του, χρησιμοποιώντας τα φυσικά στοιχεία.
«Και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού.»31
Έρχονται τα φυσικά στοιχεία να βοηθήσουν. Η γη, λέει, κατάπιε το νερό.
Η περίπτωση εδώ είναι όπως και στη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Κάπου μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να πνέει άνεμος νότιος, λέει, τόσο ισχυρός, που το νερό της θαλάσσης το χώρισε στα δυο. Πέρασαν οι Εβραίοι. και όταν πια ξημέρωνε, πήγαν να μπουν και οι Αιγύπτιοι. Σταματάει ο άνεμος, κλείνει το νερό και τους πνίγει όλους.32
Εδώ βλέπουμε τα στοιχεία της φύσεως. Βέβαια τα στοιχεία της φύσεως τα κυβερνάει ο Θεός. αλλά εδώ όμως δείχνει όχι ποιος τα κυβερνάει, αλλά τί κάνουν αυτά, σ' ένα πρώτο πλάνο, σ' ένα πρώτο επίπεδο. ότι δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως έρχονται ή να καταστρέψουν τον ασεβή ή να ενισχύσουν και να βοηθήσουν τον ευσεβή.
Είδατε, ο προφήτης Ιωνάς ζεσταίνεται περιμένοντας την καταστροφή της Νινευή. «Ουφ! ζέστη, καλοκαίρι!»33 Μέσα σε λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά με μεγάλα φύλλα και τον σκιάζει!
Έτσι λοιπόν η φύση έρχεται να βοηθήσει τον ευσεβή και την Εκκλησία.

Ο Αντίχριστος οργίζεται μ' αυτούς που κρύφτηκαν στην έρημο, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς Χριστιανούς στις πόλεις.
«Και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.»34
Ο Αντίχριστος όμως δεν τα κατάφερε. κρύφτηκε η Εκκλησία.
Δηλαδή, θα σκεφθείτε, πόσοι μπορούν να κρυφτούν; Ας πούμε, στη Θεσσαλία πόσοι να είναι άραγε οι αληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; εκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μπορούν όλοι αυτοί να πάρουν τα βουνά, να πάνε στις τρύπες της γης και στις σπηλιές και να κρυφτούν; Όχι. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι μένουν στις πόλεις. Δηλαδή μόνο αυτοί είναι οι ευσεβείς, που έφυγαν στα βουνά; Όχι. έχει κι άλλους, στις πόλεις. Τότε τί γίνεται μ' αυτούς; «Έρχεται ο Διάβολος, λέει, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς.» Αλλοίμονό τους όμως. έχουν ν' αντιμετωπίσουν πραγματικά την τυραννία του Αντιχρίστου!

Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα.

Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε;
«Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύ­δωρ.»35 Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο.
Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό36, αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.
Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως»37, για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια.δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο Διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ' αυτόν τον κόσμο.

Τα ιστορικά προηγούμενα διαθρέψεως του λαού του Θεού αποτελούν εγγύηση για τη διατροφή του στα έσχατα.
Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί;
Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια.38 Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο;
Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ' ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ' όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα.39 Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει. τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.

Η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων.
Αγαπητοί μου. ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία.
Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό. να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού. ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.
Όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ.
Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ' έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή. εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ!40
«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση. να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε. τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Την είχαν φάει τα σκυλιά!41
Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία.
Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.
Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του...42 Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος!43
Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι' αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»44, ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!

....

...
Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν.
Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν
Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!... Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!...». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.
Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»,. όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.
Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!...
20-7-1986

1. Βλ. Γ' Βασ. 18,17-40.
2. Βλ. Γ' Βασ. 19, 8-18. Σοφ. Σειρ. 48, 7.
3. Βλ. Ματθ. 17, 3. Μάρκ. 9, 4. Λουκ. 9, 30.
4. Πράξ. 17, 26.
5. Βλ. Δευτ. 32,15. Ησ. 5, 7. 44, 2.
6. Γ' Βασ. 17,1.
7. Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9. κ.α.
8. Γέν. 15,13-16.
9. Βλ. Έξοδ. 12,40.
10. Δευτ. 31,1-23.
11. Ησ. 9, 11-12. 13, 1-22. 14, 22-23. Ιεζ. 32, 1-16. Ιερ. 31, 1-44. κ.α.
12. Βλ. Δαν. 8, 3-8.
13. Ησ. 3,16-26.
14. Γ' Βασ. 17, 3-4.
15. Ησ. 26, 20.
16. Βλ. Μαλ. 4,4-5.
17. Βλ. Δ' Βασ. 2,1.
18. Αποκ. 11,3-7.
19. Βλ. Αποκ. 11, 8.
20. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Περί Αντιχρίστου, Δ' 99,44. Πρβλ. Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος εις την όρασιν του Δανιήλ, 37.32-38.11: «...αποστέλλει εν συντόμως τους ιδίους αυτού θεράποντας, τον τε Ενώχ και Ηλίαν, εις έλεγχον αυτού του αντικειμένου ενώπιον πάντων εθνών... ορών ουν ο εχθρός εαυτόν υπ' αυτών δεινώς ελεγχόμενον και υπό πάντων καταφρονούμενον, θυμώ και οργή ανελεί τους αγίους». Άγ. Ιππό­λυτος Ρώμης, Λόγος περί της συντελείας του κόσμου, 21.28-30: «...καθώς φησι και τούτο Δανιήλ, προεωρακώς ότι το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον, ήγουν μετά Ενώχ και Ηλία, και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς διά το μη θέλειν αυτούς δόξαν δούναι τω διαβόλω».
21. Βλ. Αποκ. 10, 9. 11.17,15 κ.α.
22. Βλ. Δαν. 3,4. 8· 31. 5,19. 6, 25 κ.α.
23. Πρβλ. Ησ. 26,20. Εβρ. 10, 37.
24. Βλ. Γ' Βασ. 21, 35. Δ' Βασ. 2, 3. 5. 7. 15. 4, 1. 38. 5,22. 6,1.
25. Βλ. Δευτ. 32,11. Έξοδ. 19, 4. Παρ. Σολ. 23, 5. Ιερ. 29, 22. Ιεζ. 17, 3· 7. κ.α.
26. Μάρκ. 1, 3. Πρβλ. Ματθ. 3, 3. Λουκ. 3,4. Ιωάν. 1, 23.
27. Αποκ. 12,15.
28. Βλ. Ματθ. 24, 24. Μάρκ. 13,22 κ.α.
29. Βλ. Ησ. 10, 22. Ρωμ. 9, 27.11, 5.
30. Αποκ. 11,1-2.
31. Αποκ. 12,16.
32. Βλ. Έξοδ. 14, 21-29.
33. Ιων. 4, 1-6.
34. Αποκ. 12,17.
35. Γ' Βασ. 17, 6.
36. Βλ. Γέν. 8, 6-7 κ.α.
37. Αποκ. 12,14.
38. Βλ. Έξοδ. 16, 35
39. Βλ. Έξοδ. 16, 2-14.
40. Βλ. Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38.
41. Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37.
42. Βλ. Αποκ. 11,10.
43. Βλ. Αποκ. 11,11-13.
44. Σ. Σειρ. 48, 11.
45. Γ' Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4
46. Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/07/profiths-hlias-sta-eshata.html#ixzz2ZiZDsayQ

ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Συλλογή ἀναφορῶν
τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
γιά τούς ἔσχατους χρόνους.





Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.
Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σημεία τῶν ἔσχατων χρόνων.
Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει μας πνευματική καρποφορία μας ψυχές ὅλων μας.


Π.Γ.



«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων».
(Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)


«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει, ἐπειδή ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θά σᾶς θυμίσω, γιά νά δεῖτε τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, τό ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐκεῖ λέγει ὅτι: «Ἐφάνη εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς», ἐνῶ δέν ἔχομε ἄλλα ἀπολυτίκια, ψάξτε ὅλα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, δέ θά δεῖτε πουθενά νά ὑπάρχει αὐτός ὁ χαρακτηρισμός, «ἔσχατοι καιροί».
(Πράξεις, ὁμιλία 120ή)

«Ἐγώ πιστεύω, ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων, τό πιστεύω. Θά δοῦμε χειρότερα ἀπό ἐκεῖνα πού ζοῦμε, ἔχομε ὄχι μακρύ μέλλον, νά δοῦμε … τά χειρότερα … [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 1-5-2001]».
(Σειράχ, ὁμιλία 279η)

«Ἄς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καί μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά, λίγο-λίγο στήν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποια πρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλά καί αὐτόν τόν λαό. Γι’ αὐτό τό λόγο σᾶς τά εἶπα αὐτά, γι’ αὐτό καί τά θέματά μου περί εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτός πραγματικότητας. Γνωρίζω πολύ καλά, ἀπό τή στιγμή πού κάποια χρόνια πίσω ἀντελήφθηκα τή δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος. Ἐσεῖς δέν ἐκπλήσσεστε; Ἐγώ ἔμεινα ἔκπληκτος καί δέν μπορῶ νά ἡσυχάσω ἀπό τότε. Τόν καιρό δέ πού κάναμε τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἑρμηνεία, θυμᾶστε πού τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τό θηρίο: «Τό βλέπεις αὐτό τό θηρίο; Εἶναι τό θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δέν εἶναι, θά εἶναι». Τί θά πεῖ αὐτό; Ἦταν στόν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τήν κατήργησε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Σβήνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δέν εἶναι, ἀλλά θά ξαναεῖναι πάλι». Πού σημαίνει ὅτι οἱ χριστιανικοί λαοί θά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία! Αὐτό δέν σᾶς συγκλονίζει; Καί λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στήν ἀπώλεια», γιατί λίγο θά μείνει, στήν τελευταία φάση, ὁ κόσμος στήν εἰδωλολατρία. Καί μετά πάει στήν ἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδή στό τέλος τῆς Ἱστορίας!
(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 13η)


«Τώρα πού εἴχαμε στήν Εὐρώπη [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 12-10-1992] τήν πτώση τήν οἰκονομική, λέω στούς πατέρες: «Πήραμε μία ἱστορική γεύση, μικρούτσικη γεύση, τί θά πεῖ σέ μία ὥρα, πῶς ἔπαθε ἡ Εὐρώπη τήν πτώση τήν νομισματική». Ἔ, αὐτό ἐμένα πάρα πολύ μέ ἔχει ἐντυπωσιάσει! Τώρα, ποιά εἶναι αὐτή ἡ Βαβυλών; Τόν καιρό πού μιλούσαμε καί ἐξηγούσαμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς τό εἶχα πεῖ. Ἀνατρέξατε καί θά δεῖτε ποιά εἶναι αὐτή ἡ Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ μεγάλη. Σέ ἐκεῖνο μόνο πού μένω εἶναι ὅτι ἔχομε αὐτό τό «μέσα σέ μία ὥρα»! Ἔτσι ἔπεσε ἡ Βαβυλώνα ἡ ἱστορική, μέσα σέ μία νύκτα! Καί κυριεύτηκε ἡ Βαβυλών, ἐνῶ βασίλευε ὁ Βαλτάσαρ, ὁ ἐγγονός τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Κοιτάξτε. Διασκέδαζε, ἔπεσε συνωμοσία καί τότε φάνηκε ἐκεῖνο τό χέρι νά γράφει στόν τοῖχο: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός. Γι’ αὐτό θά τιμωρηθεῖς!». Καί ἑρμήνευσε τή γραφή αὐτή τή δυσανάγνωστη ὁ Δανιήλ. Πόσο φοβᾶμαι, μή μᾶς πεῖ ὁ Θεός ἐμᾶς τούς Ἕλληνες, ναί, ναί: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες», μετά ἀπό τό 1821! Ἄρα, δέ σέ δίδαξαν τά τετρακόσια χρόνια ξενικῆς κατοχῆς. «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός, ἀμετανόητος, γι’ αὐτό θά τιμωρηθεῖς»! Πολύ τό φοβᾶμαι, ἀγαπητοί μου. Ἕλληνας εἶμαι καί κατοικῶ τούτη τή χώρα γῆ, τήν πονῶ, ὅπως καί ὁ Ἱερεμίας ἔκλαιγε γιά τή χώρα του, ὅπως καί ὁ Δανιήλ ἔκλαιγε γιά τή χώρα του!».
(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 2η)

«Πρό τῆς ΕΟΚ εἴχαμε τήν ΚΤΕ μετά ἀπό τόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Διαλύθηκε. Μετά ἀπό τό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εἴχαμε τήν ΕΟΚ. Θά διαλυθεῖ ὁπωσδήποτε, γιατί δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Θεό, δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Πνεῦμα τό Ἅγιο».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 298η, β΄)

«Δέν ξέρω, ὁ Θεός νά μέ βοηθήσει, πολλά χρόνια μιλῶ γιά τήν ἐκκοσμίκευση, καί ὅσο ζῶ καί μέ βοηθᾶ ὁ Θεός, θά μιλῶ γιά τόν κίνδυνο τῆς ἐκκοσμίκευσης. Σᾶς ἔχω πεῖ πλειστάκις στό θέμα τῆς Ἀποκάλυψης, ὅτι ἐκεῖνοι πού θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο δέν θά εἶναι οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ Ἰνδοί, οἱ Κινέζοι. Θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, τό λέει σαφῶς ἡ Ἀποκάλυψη, οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί!».
(Σειράχ, ὁμιλία 91η)

«Δέν θά παύσω μέχρι νά πεθάνω, ἀρκεῖ νά ἔχω τό μυαλό μου, νά σᾶς τό λέγω: Εἶναι προοίμιο τοῦ ἀντιχρίστου ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί θά προσκυνήσουν τόν ἀνίχριστο».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 146η)

«Ἔριξα μία ματιά στόν προφήτη Δανιήλ, γιά νά δῶ τό θέμα μου, γιατί κάνω ἀπό τόν Δανιήλ, καί ἔπεσα στό θέμα τοῦ ἀντιχρίστου καί μέ κατέπληξαν τά χαρακτηριστικά του, ὅτι θά στραφεῖ ἐναντίον παντός σεβάσματος, ὄχι μόνο ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί ἐναντίον τῶν βουδιστῶν κτλ.!».
(Ἀπαντήσεις ἀποριῶν, 114η)

«Ὅταν θά δεῖτε νά κτίζεται ὁ ναός, νά ξέρετε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔχει ἔρθει».
(Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄, ὁμιλία 5η)

«Μερικοί τρομάζουν, ἅμα ἀκοῦν αὐτά [περί ἀντιχρίστου καί ἐσχάτων ἡμερῶν], μερικοί λέγουν ὅτι βλέπουν ἐφιάλτες στόν ὕπνο τους, γιατί ὁ π. Ἀθανάσιος ἤ κάποιος ὁμιλητής, ὅποιος εἶναι, τά λέει τόσο ζωηρά, πού τά βλέπουν στόν ὕπνο τους, σάν ἐφιάλτες. Ἀγαπητοί μου, προσέξτε, ἄν εἴχαμε τήν ἱκανότητα νά τά ποῦμε πιό ζωηρά, δέν θά τό ἀμελούσαμε. Δέν σκοπεύουμε νά σᾶς τρομάξουμε, ἀλλά σκοπεύουμε νά σᾶς προασφαλίσομε. Καί ὅπως καμιά φορά μπορεῖ νά λέμε στό μικρό παιδί γιά κάτι μέ τρομερό τρόπο … Θυμᾶμαι, κάποτε πήγαμε στό νησί τοῦ πατέρα μου καί εἴχαμε πέσει σέ μία ἐξοχή, ἦταν γκρεμός καί ὑπῆρχε ἕνα μικρό ἐκκλησάκι, ἕνα μικρό μοναστηράκι, μέναμε ἐκεῖ. Ἐμεῖς ἤμαστε πολύ μικρά, εἶχα τελειώσει τήν Α΄ Δημοτικοῦ, νά πάω νά πέσω σέ ἐκεῖνον τόν γκρεμό … Καί θυμᾶμαι, μᾶς εἶπαν ὅτι ἐκεῖ ἦταν ἕνα πελώριο φίδι, πού δέν ἔπρεπε νά πλησιάσομε, γιατί βγαίνει. Ποῦ νά πλησιάσομε! Ἔτσι, ἀγαπητοί μου, ὁ σκοπός δέν εἶναι νά τρομάξομε, ἀλλά νά ἀσφαλισθοῦμε. Ἐπειδή κάπου-κάπου μπορεῖ νά ἀκουστεῖ αὐτό, ὅτι λέμε μερικά ὑπερβολικά πράγματα, δέν λέμε τίποτα ὑπερβολικό, μιλᾶμε πάνω στή γλῶσσα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 114η)

Πιστεύω ὅτι εἶναι πολύ κοντά ἡ Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία. Θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό ἄλλους παράγοντες. Μά πάρα πολύ κοντά! Ὄχι, βεβαίως, ἴσως αὔριο [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 27-11-1995], ἴσως ὄχι σέ δέκα χρόνια, ἴσως ὄχι σέ πενῆντα χρόνια, ἀλλά εἶναι κοντά, εἶναι πολύ κοντά, σέ σχέση μέ τά δύο χιλιάδες χρόνια πού ἔχουν περάσει».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 57η)

«Κάποτε εἶχα πεῖ κάτι, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, δέν μοῦ ἀπεκαλύφθη, δέν εἶμαι προφήτης, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, ὄχι προφητείας. Στοχάστηκα τό ἑξῆς, ὅτι ὁ Ἀβραάμ ἔζησε τό 2.100 π.Χ. καί ὅτι λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη γιά τόν Μεσσία -ἀφήνεται νά ἐννοηθεῖ- ὅτι ὁ ἐρχομός Του εἶναι μακρινός, «θά ἔλθει». Ὅταν Χριστός ἦρθε, ὕστερα ἀπό 2.100 χρόνια, τότε ὅλοι οἱ Προφῆτες τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέει: «Ἔρχομαι ταχύ», ἔρχομαι γρήγορα. Δέν τελειώνει ἔτσι ἡ Ἀποκάλυψη; «Ναί Κύριε, ἔρχου», λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού μένει στήν Ἐκκλησία καί φωτίζει τούς πιστούς νά ποῦν τό: «Ναί, ἔρχου Κύριε». Δέν μποροῦμε νά ποῦμε στό Χριστό νά ἔρθει, ἄν δέν ἔχομε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Συνεπῶς σημαίνει, ὅπως λέει ὁ μακαριστός Μπρατσιώτης, ὅταν ἑρμηνεύει τήν Ἀποκάλυψη, ὅτι στήν Παλαιά Διαθήκη θά ἔρθει ὁ Μεσσίας κάποτε, χρόνος ἀόριστος καί ἀπεριόριστος. Τώρα, στήν Καινή Διαθήκη, χρόνος συνεσταλμένος. Ἀκοῦμε, γράφει ἐκεῖ ὁ Μπρατσιώτης: «Σάν νά αἰσθανόμεθα τόν καλπασμό τοῦ χρόνου, νά, ἔρχεται ὁ Χριστός!». Ἄν γιά ἐκεῖνο, πού ἦταν ἀόριστο χρονικῶς καί μακρύ, πέρασαν 2.100 χρόνια, γιά τό γρήγορο πού ἔρχεται ὁ Χριστός; Ἤδη ἔχουν περάσει 2.000 χρόνια! Τί νομίζετε; Δέν νομίζετε ὅτι αὐτό σημαίνει κάτι πολύ κοντά; Στοχασμός εἶναι, δέν εἶναι προφητεία. Ἔτσι, τό λογαριάζω, τό θεολογῶ».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 59η)

«Κάποτε, ὅταν ἐξηγούσαμε τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς εἶχα πεῖ: Δέν εἶναι μόνο τά μεγάλα ζῶα, γιατί λέει: «Θά στείλω θηρία νά σᾶς φᾶνε»! Τό εἶπα προηγουμένως ὅτι: «Θά ζητήσει τήν ψυχή, τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐκ χειρός θηρίων». Μήν βάλετε μέ τό μυαλό σας ὅτι εἶναι τά λεοντάρια καί οἱ τίγρεις, πού θά μποῦν ἀπό τά δάση μέσα στίς πόλεις καί θά κατασπαράξουν ἀνθρώπους, ὄχι. Εἶναι -σᾶς εἶχα πεῖ τότε- καί τά μικρόβια! Ξέρετε πῶς λέγονται τά μικρόβια στό λεξικό τοῦ Σουίδα; Εἶναι Βυζαντινός ὁ Σουίδας. Αὐτό τώρα τό βρῆκα καί μέ ἱκανοποίηση πάρα πολλή. Τά λέει «θηρία»!».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 54η)

«Ἐκκοσμίκευση > Ἀποστασία > Ἀθεΐα (γαστέρα-ὑπογάστρια, δημιουργοῦν πολέμους) > Ἀντίχριστος».
(Σειράχ, ὁμιλία 91η)

«Οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ -σᾶς τό λέγω γιά νά σᾶς κεντήσω τήν ὄρεξη- οἱ ἱστορικές ἔγιναν, δέν εἶναι παρά ὁ τύπος τῶν δέκα πληγῶν πού δοθοῦν στήν ἀνθρωπότητα τίς ἔσχατες μέρες, πού μᾶς γράφει τώρα τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης. Θά ξανάρθουν αὐτές οἱ πληγές, σέ ὁλόκληρη τώρα τήν ἀνθρωπότητα. Γιά νά σᾶς δημιουργήσω τό ἐνδιαφέρον νά ἔρχεστε, νά ἀκοῦτε τά θέματα τῆς Κυριακῆς. Ἄν ἔρχεστε, θά μάθετε πολλά πράγματα μέ αὐτόν τόν ὄμορφο τρόπο καί σύντομα μάλιστα. Ἄν ἔχετε ὑπομονή, θά δεῖτε μία θαυμάσια ἔκθεση τῆς πίστεως, κατά ἕναν περιληπτικό τρόπο».
(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 4η)

«Ἐγώ προσωπικά, ὅσες φορές -πάρα πολλές φορές, πού ἀναλύομε ἐδῶ τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης- ἔχω ἀνατρέξει σέ αὐτή τήν περιοχή, στό Βιβλίο τῆς Ἐξόδου, νά μελετήσω τό θέμα τῶν πληγῶν τῆς Αἰγύπτου. Τακτικότατα, πυκνότατα, σχεδόν σέ κάθε θέμα πού σᾶς κάνω, ἀνατρέχω στήν Παλαιά Διαθήκη. Θέλω νά καταλάβομε ὅτι εἰδικά οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ, δέν εἶναι παρά ἕνας τύπος μελλοντικῶν καταστάσεων».
(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 64η)

«Ἀντελήφθηκα ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων δέν θά εἶναι πληγές πού τίς δίνει ὁ Θεός, δηλαδή μέ τήν ἔννοια ὅτι δίνει ὁ Θεός αὐτό, δίνει ἐκεῖνο, ὥστε νά πεῖ κανείς: «Μά ὁ Θεός δίνει αὐτά;». Καί πάλι, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Του, δέν θά εἶχε κανείς τίποτα νά κατηγορήσει. Ὅμως, παρατήρησα τό ἑξῆς, καί τά παρατηρεῖ κανείς αὐτά ὅταν ἔρχονται, ἐξάλλου αὐτή εἶναι καί ἡ σωστή ἑρμηνεία, νά βλέπει κανείς ὅταν τά πράγματα ἔρχονται καί νά τά ἐξηγεῖ. Ὅτι αὐτές τίς πληγές τίς παρασκευάζομε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ τά χέρια τά δικά μας, γιατί ποιός ἄνοιξε αὐτές τίς τρύπες στό στρῶμα τοῦ ὄζοντος; Ἐμεῖς πᾶμε μέ χημικές οὐσίες, πού ἔχομε ἐδῶ στή γῆ καί τρύπησε πάνω τό στρῶμα αὐτό. Ἀγαπητοί μου, παρατήρησα ὅτι, ὄχι ὁ Θεός δίνει τίς πληγές, ἀλλά ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ἔρθουν οἱ πληγές, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν γνωρίζει τά ὅριά του, τά ὑπερβαίνει σάν αὐθάδης καί θρασύς, καί τότε ὁ Θεός ἐπιτρέπει ὁ ἄνθρωπος νά τιμωρεῖται! Διάβαζα τελευταῖα μία περίπτωση πού μέ κατέπληξε. Γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ὅτι ὁ ἥλιος θά γίνει τρίχινος, δηλαδή σάν ἕνα τσουβάλι, δέν θά ἔχει φῶς καί ἡ σελήνη θά εἶναι σάν αἷμα τό χρῶμα της! Ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλῆ, θά λέγαμε, ἐφόσον ὁ ἥλιος χάνει τήν ἀκτινοβολία του, καί βέβαια ἴσως δέν τήν χάνει, ἀλλά οἱ συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἀτμόσφαιρας, νά εἶναι τέτοιες, πού νά μοιάζει ὅτι ὁ ἥλιος ἔχασε τήν ἀκτινοβολία του. Διάβασα τό ἑξῆς ἐκπληκτικό, ὅτι, ἄν ἐκραγεῖ μία ἀτομική βόμβα στή σελήνη, τότε ἡ σελήνη παίρνει τό χρῶμα αἵματος! Νά λοιπόν, θά ἔλεγε κανένας. Στήν προσπάθεια πιθανῶς, ποιός θά κερδίσει τή σελήνη, γιά σκοπούς ποικίλους, πολεμικούς, ὁ γνωστός «πόλεμος τῶν ἄστρων», κάποιος, κάποια ἐξουσία νά πάει νά ρίξει ἐκεῖ μία βόμβα, γιά νά μή γίνει τοῦ ἀλλουνοῦ κτῆμα καί ρίχνει μία βόμβα καί γίνεται τότε ἡ σελήνη αἷμα! Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, ἀκόμη καί οὐράνια φαινόμενα, ποιός εἶναι αἴτιος, ὁ Θεός ἤ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος; Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος! Αὐτό θέλω νά σᾶς τονίσω, ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων, αὐτό ἀνακαλύπτω τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 7-8-1990], εἶναι ἔργα τῶν χειρῶν τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού ξεπέρασε τά ὅριά του. Ἔτσι καί ἐδῶ, ἔχομε τόν ἄγγελο πού ἔρχεται νά καυματίσει, νά κάψει ἐν πυρί, καί μάλιστα ἡλιακό πῦρ, τό λέει καθαρά, ὅτι στόν ἥλιο ἔριξε τή φιάλη του: «Ἐν πυρί τούς ἀνθρώπους καί ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα»! Ὅπως λέμε, ἔχομε καύσωνα, πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν καύσωνα, καί τότε, λέγει, οἱ ἄνθρωποι ἀντί νά μετανοήσουν, ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί «οὐ μετενόησαν»! Ὅμως, βλέπομε ὅτι σέ αὐτή τήν πληγή, ὅπως καί σέ ἄλλες πληγές, ὁ Θεός προστατεύει τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Μέ ποιό τρόπο; Ἐκεῖνος ξέρει. Ἔχομε προηγούμενο, πού στήν Αἴγυπτο εἶχαν τριήμερο ψηλαφητό σκότος καί οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν χαρά Θεοῦ. Ὁ Θεός ξέρει! Ἐξάλλου, τό λέει στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως πώς πολλές ἀπό τίς πληγές οἱ εὐσεβεῖς δέν θά τίς δοκιμάσουν. Βγές, λαέ μου, ἀπό τή νοητή Βαβυλῶνα, γιά νά μήν τιμωρηθεῖς, ἐνῶ αὐτή τιμωρεῖται!».
(Σειράχ, ὁμιλία 107η)

«Μέ τήν ἡδονιστική ζωή μετερχόμεθα τήν τεχνική, νά μᾶς ἀποδώσει τά ἀγαθά τῶν ἡδονῶν μας, πιέζοντας τήν τεχνική, μολύνουμε τήν ἀτμόσφαιρα, μολύνοντας τήν ἀτμόσφαιρα, ἐπιφέρομε τίς πληγές τῆς Ἀποκάλυψης ἐπάνω στόν πλανήτη μας. Ἄρα, οἱ πληγές προέρχονται ἀπό τά χέρια τῶν ἰδίων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεός βλέποντας τήν κακή μας προαίρεση, ὅτι ἀγαπᾶμε τίς ἡδονές μας, μᾶς ἀφήνει νά καταστρέψουμε τή δημιουργία. Αὐτό ὅμως στή γλῶσσα τῆς Γραφῆς ἔτσι διατυπώνεται: «Στέλνει ὁ Θεός πληγές».
(Σειράχ, ὁμιλία 119η)

«Κάποτε, ὅταν ἤμουν μικρός, εἶχα μία ἀπορία ἡ ὁποία μέ βασάνιζε. Ἦταν ἡ ἑξῆς: Ἄκουσα γιά τόν ἀντίχριστο, ἄκουγα γιά τό τέλος τοῦ κόσμου, γιά τή Δευτέρα Παρουσία, ἄκουγα ἀπό τούς ἁπλούς ἀνθρώπους ὅτι ὁ ἀντίχριστος θά σφραγίσει τούς δικούς του ἀνθρώπους καί ὅσοι ἔχουν τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου δέν θά μποῦν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά τά ἄκουγα καί μοῦ δημιουργοῦσαν τήν ἑξῆς ἀπορία: Μά καλά, τόσο χαζοί θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, νά παραδοθοῦν στόν ἀντίχριστο; Ἀλλά ὅμως, ἀγαπητοί μου, ὅταν μεγάλωσα, κατάλαβα ὅτι δέν ἦταν τόσο ἁπλό τό πρᾶγμα. Ἄν θέλετε, στό βάθος εἶναι ἁπλό, ἀλλά τό κάναμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πολυσύνθετο. Δηλαδή, ἀπό τή στιγμή πού μέσα στή ζωή μας δέν θά ἔχομε σωστή χριστιανική τοποθέτηση καί τά βιώματά μας δέν θά εἶναι χριστιανικά, δέν θά ἔχομε ἀγάπη μέχρι θανάτου στόν Ἰησοῦ Χριστό καί πίστη, εἶναι πολύ ἑπόμενο, μέσα σέ μία χαλαρωμένη ζωή πού ζοῦμε, ἄν τύχει κάτι στήν πορεία μας, νά σκοντάψουμε. Σκοντάφτουμε, μέ ἄλλα λόγια λέγεται σκανδαλιζόμαστε καί σκανδαλιζόμαστε θά πεῖ σταματῶ. Γιατί σκοντάφτω θά πεῖ κάπου σκοντάφτω, σέ ἕνα σκάνδαλο, πέφτω, δέν σηκώνομαι, μένω ἐκεῖ πεσμένος. Ἔτσι, τό κατάλαβα πάρα πολύ καλά τώρα καί κάθομαι καί βλέπω σήμερα τούς ἀνθρώπους καί λέω: Ἄνθρωπε, ἀδελφέ, ξέρεις ἐκεῖ πού πηγαίνεις, ὅτι ἐκεῖ εἶναι μία προδρομική κατάσταση τοῦ ἀντιχρίστου; Ξέρεις, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο κινεῖσαι, παρασκευάζεις τό δρόμο τοῦ ἀντιχρίστου; Δέν σέ πιστεύουν, δέν σέ καταλαβαίνουν! Τώρα τό κατάλαβα αὐτό, οἱ ἄνθρωποι ἀπιστοῦν. Ἡ κοσμικοποίηση εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νά φτάσομε στό σκάνδαλο!».
(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 24η)

«Στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀπό ὁλόκληρη τήν Ἀποκάλυψη κάτι εἶναι τό πιό ἐντυπωσιακό γιά μένα. Δέν μέ ἐντυπωσίασε οὔτε ὁ ἀντίχριστος οὔτε τίποτε. Ξέρετε τί μέ ἐντυπωσίασε; Ὅταν στόν Ἀπόστολο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή λέγει ὁ ἄγγελος: «Πάρε αὐτό τό καλάμι καί μέτρα. Μέτρησε τό ναό καί μέτρησε τήν αὐλή πού εἶναι μεταξύ του ναοῦ καί τοῦ θυσιαστηρίου, λίγα μέτρα ἀπό τήν κυρία εἴσοδο τοῦ ναοῦ. Καί σταμάτα,[τοῦ λέει], μήν μετρᾶς παραπέρα». Μήν μετρᾶς θά πεῖ: Δέν θέλει ὁ Θεός νά ξέρει τίποτα περισσότερο, μόνο τούς κατάδικούς Του θέλει νά ξέρει ὁ Θεός, τούς εὐσεβεῖς. Παρακάτω δέν θέλει νά ξέρει κανέναν, δηλαδή δέν ἀναγνωρίζει κανέναν! Καί λέει ὁ ἄγγελος: «Ἐδόθη νά πατηθεῖ ἡ αὐλή τοῦ ναοῦ καί ἡ πόλη Ἱερουσαλήμ ὑπό τῶν ἐθνῶν 42 μῆνες, δηλαδή 3-4 χρόνια». Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Πολλοί, μά πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς μας -γιατί ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἑρμηνεύουν ὅτι ἡ πόλη τοῦ Θεοῦ, Ἱερουσαλήμ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία- θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο! Αὐτό ἐμένα μέ ἔχει ἐντυπωσιάσει, οἱ Χριστιανοί μας, ναί, ὅταν θά δοῦν ὅτι μπορεῖ νά διωχθοῦν, νά ὑποστοῦν ὅ,τι ὑποστοῦν, νά μήν ἔχεις μισθό, γιατί ἡ ταυτότητά σου δέν εἶναι αὐτή πού θέλομε, κάτσε νά σοῦ βάλομε τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου κτλ. Καί σοῦ λέει: «Νά πεινάσω; Τά παιδιά μου νά πεθάνουν;». Καί θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο, γιά νά μήν σᾶς πῶ ὅτι τόν προσκυνοῦμε καθημερινά, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς πού κάνομε! Συνεπῶς, πολλοί, μά πολλοί Χριστιανοί μας θά προδώσουν τήν πίστη μας καί θά χαθοῦν! Αὐτό εἶναι τό περισσότερο, γιά μένα, σᾶς εἶπα, ἀπό χρόνια πού τό ἔχω διαβάσει [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 11-6-1991] καί ἡ ἐντύπωσή μου δέν ἔχει περάσει. Τό περισσότερο ἐντυπωσιακό σημεῖο μέσα στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως! Δηλαδή, χτυπιέμαι καί ὀδύρομαι καί κλαίω καί ἀναστενάζω καί λέω κάθε φορά: Πώ, πώ … οἱ Χριστιανοί, πόσοι Χριστιανοί, λίγοι θά σωθοῦν! Αὐτά πρέπει νά τά λέμε, γιά νά ἑτοιμαζόμαστε ἀνά πᾶσα στιγμή».
(Σειράχ, ὁμιλία 116η)

«Ὅπως παρατηροῦμε, ὁδεύουμε πρός τά ἔσχατα, δέν θά καλυτερεύει ἡ ἀνθρωπότητα. Κάποτε τό πίστευα, ξέρετε, αὐτό, τουλάχιστον γιά τήν πατρίδα μας, ὅτι θά πηγαίναμε στό καλύτερο. Μάλιστα, μετά τήν κατοχή τό ’45, θυμᾶμαι τί κίνηση εἶχε γίνει μέ τά κατηχητικά σχολεῖα, μέ κάτι ἐξάρσεις, ἐκδηλώσεις, γιά μία Ἑλλάδα νέα, γιά μία καινούργια Ἑλλάδα κτλ., κτλ. Ποῦ εἶναι αὐτά, ποῦ εἶναι; Φιλότιμος ἡ περίπτωση καί φιλότιμος ὁ πόθος, δέν ὑπάρχει οὔτε μία ἀντίρρηση γι’ αὐτό. Ἀλλά ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο, καί μάλιστα, ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνει πρός τό χειρότερο!».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)

«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει μία ἰσοπέδωση θρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα».
(Δανιήλ, ὁμιλία 5η)

«Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία».
Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 9η)

«Κατά καιρούς ἔχομε παγκοσμιοποίηση, μέ ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Αὐτή πού ἔρχεται τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 2.000] θά εἶναι -μήν μοῦ πεῖτε ποῦ τό ξέρω- θά εἶναι ἡ τελευταία της ἱστορίας, αὐτή ἡ παγκοσμιοποίηση, μέ φοβερά κακά ἀποτελέσματα».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 426η, α΄)

«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».
(Πράξεις, ὁμιλία 170ή)

«Δέν εἶναι πλεονασμός, δέν εἶναι ὑπερβολή, ὅταν ἔχομε μπροστά μας ἕναν ἅγιον ἄνθρωπο ἤ ἔχομε ἕνα πολύ καλό παιδί μας, τό νά τοῦ λέμε: «Πρόσεξε, πρόσεξε, νά εἶσαι πάντοτε εὐάρσετος στό Θεό καί πάντοτε νά γίνεσαι ἄμεμπτος». Δηλαδή χωρίς μομφή, χωρίς κατηγορία, ἀκατηγόρητος. Καί ὀφείλομε, ἀγαπητοί μου, νά τό κάνομε. Μάλιστα ἐκεῖνο τό «γίνου» θά πεῖ: «Διαρκῶς νά γίνεσαι». Εἶναι ἐκεῖνο πού λέει τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι», ὁ ἅγιος ἀκόμη καί ἀκόμη νά ἁγιάζεται. Καί ἔτσι ὀφείλομε νά κάνομε.
Λοιπόν, θά ἔχω πολλή χαρά νά μοῦ λέτε: «Πάτερ.Ἀθανάσιε, προσέξτε, νά στέκεστε καλά», ἀκοῦστε τί σᾶς λέω, «προσέξτε, νά στέκεστε καλά». Δέν μοῦ τό εἶπε κανείς μέχρι σήμερα. Ἴσως γιατί θά πιστεύατε ὅτι μπορῶ νά στέκομαι. Τό ἔχω τόσο ἀνάγκη νά μοῦ τό πεῖ κάποιος ἄνθρωπος … Ὅταν μάλιστα βλέπω πολύ καλύτερούς μου καί πολύ σοφότερούς μου νά πέφτουν, καί ὅταν πέφτουν, ἐγώ τί θά πῶ; Θά πῶ: «Ἐγώ θά σταθῶ, ἐγώ θά μείνω»; Νά πέφτουν, ναί. Κάθε μέρα βλέπουμε ἀνθρώπους ὑψηλά ἱστάμενους, σπουδαίους, νά πέφτουν καί νά μᾶς πιάνει φρίκη καί νά λέμε: «Ὥστε καί ἐγώ δύναμαι νά πέσω;». Ναί, ποικιλοτρόπως, ἀγαπητοί μου, νά πέσομε. Ἀπό τήν ἠθική μέχρι τήν πίστη. Ναί, νά χάσω τήν πίστη μου, νά ἀρχίσω νά λέω παλαβά πράγματα, αἱρετικά πράγματα νά λέω. Περίεργο φαίνεται; Λοιπόν, τό νά πεῖ κάποιος, ὁ πιό ἁπλός ἄνθρωπος: «Πάτερ Ἀθανάσιε, στάσου καλά στά ποδάρια σου, νά γίνεσαι ἄμεμπτος καί νά εὐαρεστεῖς διαρκῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», ἀλλά καί ἐγώ ἄν τό πῶ σέ κάποιους ἀπό σᾶς πού στέκεστε καλά: «Κύριε τάδε, προσέχετε πολύ στήν ζωή σας», μήν πεῖ κανείς: «Γιατί μοῦ τό λέει αὐτό, μήπως ἔμαθε τίποτε γιά μένα ἤ δέν ἔχει σέ μένα ἐμπιστοσύνη». Ὄχι γιατί θά μαθαίνομε κάτι, ὅσο γιά τήν ἐμπιστοσύνη … δέν τίθεται θέμα τοῦ νά ἔχομε ἐμπιστοσύνη. Μάλιστα κύριοι, οὔτε στόν ἑαυτό μας δέν ἔχομε ἐμπιστοσύνη, δέν ἔχομε σέ κανέναν ἐμπιστοσύνη, γιατί σήμερα εἶμαι αὐτός καί αὔριο εἶμαι κάποιος ἄλλος. Ναί, μήν σᾶς φαίνεται καθόλου παράξενο.
Γι’ αὐτό πρέπει στήν ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι πέφτουν, τό τρίτο τῶν ἀστέρων κατά τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί τοῦ Δανιήλ τό Βιβλίο: «Πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων». Ξέρετε πῶς πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων; Ἀστέρες εἶναι τό σύμβολο τῶν ὑψηλά ἰστάμενων ἀνθρώπων καί πίπτει τό τρίτο. Ξέρετε πῶς πίπτει; Ὁ δράκων μέ τήν μεγάλη τήν οὐρά τή σηκώνει μέχρι τόν οὐρανό καί μέ τήν οὐρά του τούς φέρνει κάτω αὐτούς. Πού σημαίνει, ὁ διάβολος τούς ρίχνει. Σέ μιά ἐποχή πού πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων, μήπως εἶμαι καί ἐγώ τό τρίτο τῶν ἀστέρων; Ὀφείλομε μεταξύ μας νά λέμε ὅτι πρέπει νά στερεωνόμαστε καί νά ὑπενθυμίζουμε σέ αὑτούς καί ἀλλήλους ὅτι κινδυνεύομε καί ὅτι πρέπει νά στεκόμαστε στά ποδάρια μας. Δέν εἶναι λοιπόν, ἀγαπητοί μου, οὔτε προσβολή οὔτε λόγος ὑπερβολῆς, ὅταν πρέπει νά τό κάνουμε αὐτό, ὅταν αὐτός ὁ Θεός τό κάνει στόν Ἀβραάμ».
(Γένεσις, ὁμιλία 18η)

«Ἐγώ ὅλα τά χρόνια πού βρίσκομαι στή Λάρισα σᾶς τονίζω: «Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός», ὥστε νά σᾶς γίνει οὐσία. Γιατί μέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν μέ τόν λεγόμενο οἰκουμενισμό, τή μίξη τῶν θρησκειῶν, ἡ παγκοσμιοποίηση θά φέρει καί τή μίξη ὅλων τῶν θρησκειῶν, πῶς θά μπορεῖς νά ξεχωρίζεις, ἄν θέλεις, τήν πραγματική σου σωτηρία, παρά μόνο νά λές: «Πιστεύω στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό»; Νά σᾶς γίνει σύνθημά σας!».
(Σειρά Β΄, ὁμιλία 435η, β΄)

«Ἐκεῖνα πού συνέβησαν στούς Ἑβραίους θά συμβαίνουν σέ ὅλους τους λαούς, θά συμβαίνουν καί στούς Χριστιανούς. Αὐτό θά πεῖ «τυπικός λαός», ὑποδειγματικός, μέ τήν ἔννοια ὄχι ὅτι στάθηκε ὑποδειγματικά στή ζωή του, ἀλλά μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀποτελεῖ ἕνα ὑπόδειγμα, εἴτε καλό εἴτε κακό. Καί μάλιστα, ἰδιαίτερα στούς χριστιανικούς λαούς. Σέ αὐτή πού λέμε, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, κάθε φορά πού θά τή θυμηθῶ λυπᾶμαι, στήν ταλαίπωρη Δύση … Αὐτή ἡ ταλαίπωρη Δύση, ἡ χριστιανική Δύση, ἔχει νά πληρώσει πολλά αὐτή ἡ χριστιανική Δύση! Πολύ λίγο χριστιανική Δύση πλέον … ».
(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)

«Σέ μία δοκιμασία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἱεραποστολικός χαρακτήρας θά διατηρηθεῖ ἤ μήπως θά ὑπάρχει μία συντηρητική κατάσταση κρυπτοχριστιανισμοῦ; Καί ὅταν λέω κρυπτοχριστιανισμοῦ, εἶναι κάτι φοβερό. Ὁ κρυπτοχριστιανισμός ἔχει διάφορες μορφές. Ἔπεσε στά χέρια μου τελευταῖα ἕνα βιβλίο ἔκδοσης Μακεδονικῶν Σπουδῶν Θεσσαλονίκης, γιά τούς κρυπτοχριστιανούς, ὅτι μποροῦσε ὁ ἱερέας νά γίνει χότζας καί τό πρωί νά εἶναι στό τζαμί καί τό βράδυ νά κάνει ὀρθόδοξη λειτουργία. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα. Καί μάλιστα, στήν ἐποχή τῶν Τούρκων ἦταν ἄφθονα καί ὑπάρχουν μέχρι καί σήμερα. Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα, γιατί ὁ Χριστιανός στέκεται μέ ἕναν συντηρητισμό ἀπέναντι στό Εὐαγγέλιο. Φοβᾶται τό μαρτύριο. Ἤ θά εἶσαι ἤ δέν θά εἶσαι. Ἡ παλαιά Ἐκκλησία, ἡ ἀρχαία, ἔνδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν γνώρισε τόν κρυπτοχριστιανισμό, μέ τήν ἔννοια πού σᾶς εἶπα. Βέβαια, ὁ πιστός δέν ἔλεγε στόν κόσμο: «Εἶμαι Χριστιανός», ὄχι, ζοῦσε. Τόν συνελάμβαναν; Ὁμολογοῦσε. Οὔτε ἄλλαζε τήν πίστη του. Ὁμολογοῦσε. Τούς ἔλεγαν οἱ ἴδιοι οἱ εἰδωλολάτρες: «Ρίξτε μία χούφτα λιβάνι στό θεό καίσαρα καί μήν πιστεύετε ἐκεῖνο τό ὁποῖο κάνετε». «Ὄχι, αὐτό πού πιστεύω θά πῶ. Αὐτό ἔλλειψε!». Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, θά προχωρήσομε σέ ἕνα μαρτύριο ἤ σέ ἕναν κρυπτοχριστιανισμό; Αὐτό εἶναι τό πρόβλημα σέ ἕναν ἐπικείμενο πειρασμό».
(Πράξεις, ὁμιλία 40ή)

«Σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, ἀλλά δέν πειράζει νά τά ἐπαναλάβουμε, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά -προσέξτε αὐτό, ἐγώ τό πιστεύω- ὅταν θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, -ἀδιανόητο τόν καιρό πού τό εἶπε ὅτι Χριστιανοί θά κατέληγαν νά εἶναι ὁμοφυλόφιλοι- τότε, [λέει], πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας». Στηρίχτηκε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα».
(Σειράχ, ὁμιλία 253η)

«Πολλές διακυμάνσεις δοκιμάσαμε μέσα στήν Ἱστορία, πολλές, ἀλλά φοβᾶμαι ὅτι αὐτή τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ἡ γενιά μας, εἶναι μία ἀπό τίς χειρότερες. Μπορεῖ νά ἔρθουν χειρότερες, δέν ξέρω, ἀλλά κάνομε μιά ἀρχή μιᾶς χειρότερης κατάστασης. Μπορεῖ νά μήν εἶναι ἡ χειρότερη. Καί ἀρχίζομε νά φεύγομε ἀπό τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι καί ἡ τραγωδία μας, ἀγαπητοί μου».
(Σειράχ, ὁμιλία 4η)

Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου
"Ο Διάβολος προετοιμάζει την οδό του Αντιχρίστου. Προφητεία Δανιήλ"

https://www.youtube.com/watch?v=9ZGc3fy802E

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος

Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου
Aπό τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως

Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα, ο γαρ καιρός εγγύς (Αποκ. Α΄ 3).
Ανάμεσα στις τρομακτικές εικόνες του Προφητικού Βιβλίου της Αποκαλύψεως που είναι και το τελευταίο Βιβλίο της Καινής Διαθήκης, γραμμένο από το χέρι του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού, όταν ήταν εξόριστος στην νήσο Πάτμο κατά την περίοδο που ο Δομετιανός είχε εξαπολύσει διωγμό κατά της Εκκλησίας, οι επτά Μακαρισμοί αποτελούν μικρές οάσεις που αναπαύουν τον πιστό αγωνιστή στην κονίστρα του κόσμου τούτου και τον παρηγορούν για τα επικείμενα δεινά που απειλούν τον αποστατημένο από το Θεό, κόσμο.

Ο Πρώτος Μακαρισμός τοποθετείται στην εισαγωγική επιγραφή του όλου Βιβλίου της Αποκαλύψεως που καλύπτει τους τρεις πρώτους στίχους.

Μπορεί κανείς να πη, ότι το Βιβλίον αυτό αρχίζει και τελειώνει με έναν ευτυχισμό.
Ευτυχίζει τον άνθρωπο εκείνον που μελετά τον λόγον του Θεού και τον εφαρμόζει μέσα στην αποστατημένη εποχή του, για να φτάση στο τέρμα που είναι η επικράτησι της Βασιλείας του Θεού και για την οποία η ψυχή εύχεται: «Ναι έρχου, Κύριε Ιησού» (Αποκ. κβ' 20).

Ο Μακαρισμός αυτός που αναφέρεται στη μελέτη και εφαρμογή του Νόμου του Θεού, μας θυμίζει έναν άλλον μακαρισμό που αντιφωνώντας ο Χριστός τον ευτυχισμό που του απέδιδε μια γυναίκα του λαού, είπε: «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. ια' 28).

Το Βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι ένα προφητικό βιβλίο. Όταν όμως λέμε προφητικό βιβλίο, δεν εννοούμε ότι εξαγγέλλει μόνον μελλοντικά γεγονότα, άλλα όπως τα προφητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, περιέχει θεόπνευστες παραινέσεις, έλεγχο, παρηγορία, διδασκαλία.
Ο σκοπός για τον οποίον εγράφη, είναι, συνεπώς:
α΄ Να ενισχύση τους πιστούς για τα επικείμενα γεγονότα μέχρι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.

β΄ Να συμμορφωθούν οι πιστοί με το περιεχόμενο του Βιβλίου εν όψει της Δευτέρας Παρουσίας και μελλούσης Κρίσεως.

γ΄ Να υπενθυμίση ότι «ο καιρός εγγύς».
Ο γαρ καιρός εγγύςΓια τον ερχομό του Μεσσίου στην Π. Διαθήκη, ο χρόνος ήταν αόριστος. Αντίθετα, στην Κ. Διαθήκη ο ερχομός της Β' Παρουσίας του Χριστού, είναι «εγγύς», είναι πολύ κοντά.
Ο Απ. Παύλος γράφει σχετικά: «Τούτο φημί, αδελφοί, ο καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν εστιν» (Α΄ Κορ. ζ΄ 29), και ο Απ. Πέτρος προσθέτει: «Πάντων το τέλος ήγγικε» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 7).

Η φράσις του Ευαγγ. Ιωάννου «ο γαρ καιρός εγγύς» που φανερώνει μιά βιασύνη, ένα λαχάνιασμα για το επερχόμενο τέλος, κάνει ώστε να νομίζη κανείς ότι ήδη ακούει τους καλπασμούς του χρόνου.

Θέλοντας ο Κύριος να αισθητοποιήση αυτό το «εγγύς», ανεφέρθη στο παράδειγμα της συκιάς που το μπουμπούκιασμα των φύλλων της πάνω στα κλαδιά της προαναγγέλει το πλησίασμα του καλοκαιριού (Ματθ. κδ΄ 32).

Πολύ φυσικό, λοιπόν, ήταν να ερωτηθή ο Κύριος από τους Μαθητάς του, για τα «σημεία» εκείνα που θα προανήγγειλαν τον δεύτερο ερχομό του. «Ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται και τι το σημείον της σης παρουσίας και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. κδ΄ 3).

Ποία, δηλαδή, είναι τα «σημεία των καιρών»;.

Και ως προς τον χρόνο της Δευτέρας του Κυρίου παρουσίας, διατηρείται απόλυτη σιωπή.

Ο χρόνος αυτός είναι ολότελα άγνωστος και στους ανθρώπους και στους αγγέλους (Ματθ. κδ΄ 36, Πραξ. α΄ 7).

Αντίθετα, ως προς τα «σημεία» εκείνα που θα προηγηθούν της Μεγάλης εκείνης του Κυρίου Ημέρας, ο ίδιος ο Κύριος τα διεσάφισε.

Και είναι τα εξής:
α΄ Η κήρυξις του Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο.

«Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι και τότε ήξει το τέλος» (Ματθ. κδ΄ 14). Φυσικά, η εξάπλωσις του Ευαγγελίου σε μια παγκόσμια κλίμακα, δεν σημαίνει και αποδοχή του απ' όλους τους ανθρώπους. Αυτό το «εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι» υπονοεί την απιστία πολλών που θα μείνουν αναπολόγητοι κατά την κρίσι.

β΄ Η επιστροφή του Ισραήλ εις την χριστιανική πίστι.

Ο Απ. Παύλος μας αποκαλύπτει στην προς Ρωμαίους επιστολή του ότι όταν «το πλήρωμα των εθνών εισέλθη» δηλ. μετά από τον καθωρισμένο αριθμό των εθνικών που θα εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού, τότε, «πας Ισραήλ σωθήσεται» (Ρωμ. ια΄ 25-32). Ενας υπαινιγμός του Κυρίου πάνω σ' αυτό το σημείο είναι το Λουκ. ιγ΄ 36.

γ΄ Τις παραμονές της Δευτέρας Παρουσίας θα σημειωθή μεγάλη αποστασία που θα την προκαλέσουν ψευδοπροφήται που «πολλούς πλανήσουσιν» (Ματθ. κδ' 4, 5).

Το ίδιο σημειώνει και ο Απ. Παύλος, ότι δεν θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου «εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. β΄ 3). Και ο Κύριος συμπληρώνει: «Και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» (Ματθ. κδ΄ 12).
Τις ημέρες εκείνες θα έχη πλεονάσει η αμαρτία και η ιδιοτέλεια.

δ΄ Η εμφάνισις του Αντιχρίστου.

Αυτή θα είναι το αποκορύφωμα της αποστασίας και ηθικής αθλιότητος. Μετά την αποστασία, σημειώνει ο Απ. Παύλος, θα «αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός... ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους...» (Β΄ Θεσ. β΄ 3-12).

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας παρατηρούν τον Αντίχριστον «ως λόγιόν τινα και συνετόν σωφροσύνην τε και φιλανθρωπίαν υποκρινόμενον, άνθρωπόν τινα την φύσιν, πάσαν εν εαυτώ του διαβόλου δεχόμενον την ενέργειαν. Και ώσπερ ο Θεός και Σωτήρ ανθρωπείαν φύσιν αναλαβών την ημετέραν επραγματεύσατο σωτηρίαν, ούτω και ο σατανάς άνθρωπον εκλεξάμενος πάσαν αυτού δέξασθαι δυνάμενον την ενέργειαν δι΄αυτού πάντας εξαπατήσαι τους ανθρώπους πειράσεται»... «Ουκ αυτός τοίνυν ο διάβολος γίνεται άνθρωπος κατά την του Κυρίου ενανθρώπησιν» αλλά κατοικεί σε άνθρωπο που θα είναι εξόχως διεφθαρμένος και θα καταστή τέλειο όργανό του και θρόνος του.

Θα είναι τόση η αποστασία και η πλάνη τότε, ώστε ερωτά ο Ιεροσολύμων Κύριλλος: «Τίς άρα μακάριος ο υπέρ Χριστού μετ' ευσεβείας μαρτυρών τότε; Υπέρ γαρ πάντας μάρτυρας εγώ φημι είναι τους τότε μάρτυρας... οι μέν προ τούτου μόνοις ανθρώποις επάλαισαν, οι δε επί του Αντιχρίστου, αυτώ τω Σατανά αυτοπροσώπως πολεμήσουσι». Τελικά όμως, αυτός «ο Κύριος αναλώσει τον άνομον τω πνεύματι του στόματος αυτού» (Β΄ Θεσ.).

ε΄ Παγκόσμιες ακαταστασίες, διωγμοί των Χριστιανών.

Και σημειώνει ο Κύριος: «Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων... και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους, πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. Τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου...» (Ματθ. κδ΄ 6-10).

Ο πρώτος Μακαρισμός της Αποκαλύψεως μας υπενθυμίζει ότι «ο Κύριος εγγύς» και συνεπώς να μη αφιστάμεθα της μελέτης και εφαρμογής του Νόμου του Θεού. Πρέπει ακόμη να διακρίνωμε τα «σημεία των καιρών». Πρέπει να αισθανώμαστε ότι «το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται» (Β΄ Θεσ. β΄ 7) και ότι «εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α΄ Ιωάν. β΄ 18).

Κάποτε ο Κύριος επέπληξε τους Φαρισαίους που τα μεν μετεωρολογικά σημεία μπορούν να ξεχωρίζουν, τα δε σημεία των καιρών, αδυνατούν (Ματθ. κδ΄ 3, Λουκ. ιβ΄ 54-56).

Πρέπει να νιώσουμε ότι έχομε να παλαίψωμε σκληρά. Ότι λίγοι είναι εκείνοι που θα σωθούν.

Καιρός να αντιληφθούμε ότι το τέρμα του κόσμου φθάνει με καλπασμό...
Μπροστά σε όλα αυτά τα ενεστώτα και μέλλοντα γεγονότα, που αναφέρει ο λόγος του Θεού, ποιος θα έμενε αδιάφορος;

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/deytera-parousia-antihristos.html#ixzz2f8AhGrKL

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (2)

Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου
Από τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως
Μακάριοι
Οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ' άρτι. Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ΄αυτών (Αποκ. ιδ΄ 13).

Συνήθως οι άνθρωποι ευτυχίζουν τους ζωντανούς και εύχονται πάντοτε η ζωή να είναι μακρά.
Πώς, λοιπόν, εδώ ο λόγος του Θεού μακαρίζει τους νεκρούς;
Η Αγία Γραφή μας αναφέρει πολλές περιπτώσεις νεκρώσεων.

Η πρώτη νέκρωσις, είναι εκείνη που γράφει το Βιβλίον της Γενέσεως: «Αδάμ έζησε τριάκοντα και εννακόσια έτη, και απέθανεν» (ε΄ 5).

Αυτός ο θάνατος είναι κοινή των ανθρώπων κατάληξις και δεν είναι δυνατόν να μακαρίζεται, εφ' όσον είναι γέννημα της παρακοής των πρωτοπλάστων. Τον θάνατον αυτόν δεν πρέπει πλέον να τον φοβώμαστε γιατί τον νίκησε ο Χριστός με την ανάστασί Του, δίδοντας και σε μας την ανάστασι του σώματος κατά την δευτέρα Του Παρουσία.

Η δεύτερη νέκρωσις, είναι της ψυχής η νέκρωσι, εκείνη η ψυχή που αιώνια αποχωρίζεται από το Θεό. «Ψυχή η αμαρτάνουσα αυτή αποθανείται» (Ιεζεκ. ιη΄ 4). Αυτός ο θάνατος είναι φοβερός. Είναι ο «δεύτερος θάνατος», ο αιώνιος της κολάσεως θάνατος (Αποκ. κα').

Η τρίτη νέκρωσις, είναι εκείνη που αναφέρεται ως προς την αμαρτία: «ο γαρ απέθανεν τη αμαρτία απέθανεν» (Ρωμ. s΄ 10). Μια τέτοια νέκρωσι είναι μακαριστή, γιατί εκφράζει την εγκατάστασι της αρετής στον άνθρωπο που πέθανε ως προς την αμαρτία.

Τέλος, υπάρχει και μια τέταρτη νέκρωσι, που αναφέρεται στη βιαία αφαίρεσι της ζωής και που είναι το μαρτύριο. Ο Κύριος, έναν τέτοιο θάνατο ολότελα τον μακαρίζει: «ο φιλών την ψυχήν αυτού, απολέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν (ζωήν) αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν» (Ιωαν. ιβ΄ 25).

Ο Μακαρισμός της Αποκαλύψεως αναφέρεται στους δυο τελευταίους θανάτους. Ωραία το εκφράζει αυτό ο Καισαρείας Ανδρέας: «Η εκ του ουρανού φωνή ου πάντας μακαρίζει τους νεκρούς, αλλά τους εν Κυρίω αποθνήσκοντας, τους νεκρωθέντας τω κόσμω και την νέκρωσιν του Ιησού εν τω σώματι περιφέροντας και Χριστώ συμπάσχοντας».

Ας αναλύσωμε τους δυο αυτούς θανάτους.

Η εν Κυρίω νέκρωσις του σώματος αναφέρεται στην αμαρτία: «Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρεία» (Κολ. γ΄ 5). Και ολοκληρώνει ο Απ. Παύλος: «ει πνεύματι τας πράξεις του σώματος θανατούτε, ζήσεσθε» (Ρωμ. η΄ 13).

Ο αληθινά πιστός, πράγματι έχει πεθάνει για την αμαρτία. Είναι αδύνατον να εισέλθωμε στη Βασιλεία του Θεού αν προηγουμένως δεν έχωμε πεθάνει ως προς την αμαρτία.

Οταν ο αληθινός Χριστιανός καλλιέργησε αυτόν τον θάνατο, που έχει ηθική διάστασι, τότε είναι έτοιμος να δεχθή και τον άλλον, τον μαρτυρικό θάνατο, που είναι για την δόξα του Θεού.

Ο Απ. Παύλος γράφει χαρακτηριστικά: «πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες... αεί γαρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα δια Ιησούν» και ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν» (Β΄ Κορ. δ΄ 10, 11, 16, Ρωμ. η΄ 36).

Η νέκρωσις ως προς την αμαρτία, είναι η βασική προϋπόθεσι της πνευματικής ζωής. Η νέκρωσι της ζωής για την αγάπη του Χριστού, είναι ο καρπός της πρώτης.

Την προσφορά της ζωής για την αγάπη του Χριστού, μας την αποκαλύπτουν οι επιτύμβιες πλάκες των Μαρτύρων.

Να μερικές:
«Χαρά υμών εν Θεώ».
(Χαρά σας, τώρα που βρίσκεσθε μέσα στην μακαριότητα του Θεού).
«Κείται Βίκτωρ Κατηχούμενος, ετών είκοσι, παρθένος, δούλος του Κυρίου Ιησού».
«Επιθυμητόν μοι πεδίν, βλέπε, μη οργισθής τούτου χάριν, ότι σε έδειραν».
(Η ανορθόγραφη αυτή επιγραφή δείχνει την πίστι και την ανεξικακία των γονέων του μικρού αυτού παιδιού που μαρτύρησε με ραβδισμούς).
«Οι πρεσβύτεροι οι πάσης μνήμης άξιοι, Ασκλήπις και Ελπίζων και Ασκλήπις δεύτερος, και Αγαλλίασις διάκονος, και Ευτυχία παρθενεύουσα, και Κλαυδία παρθενεύουσα, και Ευτυχία η τούτων μήτηρ ένθα κείνται...».

(Μαρτύριον ολοκλήρου οικογενείας από την Κατακόμβη της Μήλου).

«Ιουλία, μάρτυς, παρθένος, απλή ψυχή».
Τι δύναμις ζωής, ξεπηδά, αλήθεια, μέσα απ' αυτές τις ταφόπετρες!
Ακόμη, «οι αποθνήσκοντες εν Κυρίω», γεύονται πραγματικά του Κυρίου από τούτη ακόμη τη ζωή και ενισχυόμενοι από την γεύσι αυτή, προχωρούν στην προσφορά της ζωής τους.
Τα «οράματα» του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου (Πράξ. ζ΄ 55, 56), της Περπετούης, του Αγίου Πολυκάρπου και άλλων πολλών, το βεβαιώνουν.
(Ιδε Ι. Κοτσώνη, Το ενθουσιαστικόν στοιχείον εις την Εκκλησίαν των Μαρτύρων, σελ. 56 κ.ε.).

Αληθινά, ο Μακαρισμός αυτός της Αποκαλύψεως γεννά τον ενθουσιασμό και το θάρρος για το Μαρτύριο.

Εκείνο που πρέπει σε κάθε στιγμή να ζη ο πιστός, είναι η λαχτάρα του να μείνη πιστός μέχρι τέλους.
Ο Κύριος είπε: «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκ. β΄ 10) και «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. ι΄ 22).

Και η Εκκλησία μας εύχεται «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών... και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού».

Ζηλεύομε μια τέτοια προσφορά;

Ας ατενίσωμε στους Μάρτυρες.

Αν όμως ισχυρισθούμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν ευκαιρίες μαρτυρίου, ας ακούσωμε τι λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, και με την γνώμη του αυτή, να κλείσωμε:

«Εάν κάποιος θέλη να επαινέση τους Μάρτυρες, ας τους μιμηθή.

Αν κάποιος θέλη να εγκωμιάση τους αθλητάς της ευσεβείας, ας ζηλέψη τους αγώνες τους...

Και πως είναι δυνατόν, θα πη κανείς, στη σημερινή εποχή, να μιμηθής τους μάρτυρες;

Γιατί ασφαλώς τώρα, δεν έχομε διωγμούς.

Το ξέρω κι εγώ πως τώρα δεν είναι καιρός διωγμού, μα καιρός μαρτυρίου είναι.

Αγωνίσματα, σαν τα τοτινά των Μαρτύρων δεν είναι, αλλά ο καιρός των στεφάνων είναι.

Δεν διώχνουν άνθρωποι, αλλ' αυτοί οι δαίμονες. Δεν κυνηγά ο τύραννος, αλλά κυνηγά ο διάβολος, που είναι χειρότερος απ' όλους τους τυράννους. Δεν βλέπεις μπροστά σου αναμμένα κάρβουνα, μα βλέπεις αναμμένη την φλόγα της κακής επιθυμίας. Καταπάτησαν εκείνοι τη φωτιά, καταπάτησε συ τη φλόγα της αμαρτωλής σου φύσεως.

Πάλαιψαν εκείνοι με θηρία, χαλιναγώγησε συ το ανήμερο και ατίθασο θηρίο του θυμού σου.
Ηλθαν εκείνοι αντιμέτωποι με αφόρητους πόνους, νίκησε συ τους άτοπους και πονηρούς λογισμούς που είναι γεμάτη η καρδιά σου.

Καταφρόνησαν εκείνοι τη ζωή, καταφρόνησε συ, την τρυφή.

Ερριξαν εκείνοι τα σώματά τους στη φωτιά, ρύξε συ τώρα τα χρήματά σου στα χέρια των πτωχών.

Με τον τρόπο αυτό, θα έχης μιμηθή τους Μάρτυρες και τον θάνατό τους».

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

ΠΗΓΗ
http://www.impantokratoros.gr/

http://www.pentapostagma.gr/2013/09/deytera-parousia-antihristos14.html

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (3)




Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (3)

Γίνε ένας από τους χιλιάδες αναγνώστες του pentapostagma.gr: Κάνε ΤΩΡΑ εγγραφή εντελώς ΔΩΡΕΑΝ!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος



Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου

Από τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως

«Ιδού έρχομαι ως κλέπτης,
Μακάριος ο γρηγορών και τηρών τα ιμάτια αυτού, ίνα μη γυμνός περιπατή και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού»
(Αποκ. ις΄ 15)

Ο πρώτος Μακαρισμός της Αποκαλύψεως (α΄ 3) μας πληροφόρησε ότι «ο καιρός εγγύς».

Ο τρίτος Μακαρισμός, μας ειδοποιεί ότι ο καιρός αυτός θα είναι και αιφνίδιος.
Θα μοιάζει με τον κλέπτη που έρχεται κάποια άδηλη, για τον νοικοκύρη, ώρα.
Γι' αυτό ακριβώς, καλούνται οι πιστοί να αγρυπνούν πάνω στην πνευματική τους ζωή.
Ο Μακαρισμός αυτός, έρχεται να ευτυχίση εκείνους που μένουν άγρυπνοι πάνω στα τείχη της καρδιάς των και περιμένουν τον οικοδεσπότη του πύργου κάθε στιγμή του εικοσιτετραώρου της ζωής των.


Μακάριος ο γρηγορών και τηρών τα ιμάτια αυτού

Ας πάρωμε τον Μακαρισμό αυτόν σε μια ολότελα καθημερινή σκηνή. Εχετε ποτέ δη λουόμενον άνθρωπο στη Θάλασσα, που όταν βγήκε στην παραλία, αντελήφθη ότι κάποιος κλέπτης του αφήρεσε τα ρούχα; Πώς πρέπει να αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος, όταν μάλιστα το σπίτι του είναι πολύ μακρυά, και δεν έχει κανέναν γνωστό του να τον βοηθήση στην προκείμενη κατάστασι;

Πολύ χειρότερη κατάστασι, αληθινή πνευματική γύμνωσι θα αισθανθή κι' εκείνος που δεν καλλιεργεί την πνευματική ζωή όσο ζη στον κόσμο αυτόν.

Και την γύμνωση αυτή θα την αντιληφθή όταν σταθή μπροστά στο φοβερό βήμα του Κριτού Χριστού. Ευτυχισμένος, λοιπόν, αυτός που φυλάει τα ρούχα του, τη στολή της ψυχής του.

Και η στολή της ψυχής είναι αυτές οι αρετές του.

«Το δε γρηγορείν και φυλάττειν τα ιμάτια, δηλοί το επαγρυπνείν ταις αγαθαίς πράξεσι . αύται γαρ εισι των αγίων τα ιμάτια», μας λέγει ο Καισαρείας Ανδρέας.
Ο Κύριος, που διεζωγράφισε την παραβολή του Ασώτου υιού, βάζει στο στόμα του πατέρα την προσταγή προς τους δούλους του: «εξενέγκατε την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν». Ποιά είναι αυτή η στολή η πρώτη;

Είναι η στολή της αγνότητος και καθαρότητος που πήρε ο άνθρωπος στο βάπτισμά του.

Δείγμα αυτής της εσωτερικής καθαρότητος, ήταν και η παληά συνήθεια της Εκκλησίας να λευκοφορή τους νεοβαπτισμένους. Σε μια επιτύμβια πλάκα χριστιανού μάρτυρος, χαράχθηκε η επιγραφή: «Εκοιμήθη εν λευκοίς».

Τα λευκά ενδύματα ήταν μια απομίμησι των ενδυμάτων που φορούσαν οι άγγελοι όσες φορές ενεφανίζοντο στους πιστούς, όπως στην Ανάστασι του Κυρίου, στην Ανάληψί Του κλπ.

Αλλά και του Κυρίου τα ενδύματα έγιναν λευκά σαν το φως κατά την Μεταμόρφωσί Του.

Αυτός ο Θεός, περιβάλλεται το φως, όπως μας λέγη ο 103 Ψαλμός, στιχ. 2.
Η Εκκλησία μας ψάλλει: «Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινόν ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον».

Σύμβολον, λοιπόν, ηθικής καθαρότητος, τα λευκά ιμάτια, και γενικά τα ιμάτια, σύμβολο της ενδύσεως της ψυχής με αρετές. «Και εδόθη αυτή (δηλ. τη εκκλησία) ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν . το γαρ βύσσινον τα δικαιώματα (δηλ. οι αρετές) των αγίων εστί» (Αποκ. ιθ΄ .

Στην εποχή που βρισκόμαστε, μπορούμε να «τηρούμεν» τα ιμάτια της ψυχής; Μπορούμε να διατηρούμε αρετές και μάλιστα όχι μόνο μια περίοδο της ζωής μας, αλλά σε όλη τη ζωή μας; Γιατί, δεν λέγει ο «τηρήσας» αλλά ο «τηρών», που δείχνει μια αδιάκοπη, συνεχή και σταθερή διατήρησι των αρετών.

Και πρέπει να πούμε, ότι πολλοί σαν έφηβοι ξεκίνησαν με όμορφες προοπτικές για μια πνευματική ζωή, που ξεθύμανε όμως κάπου στη στρατιωτική θητεία, ή στην αναζήτησι επαγγελματικής σταδιοδρομίας, ή ακόμη και στην σύστασι οικογενείας. Για να δώσουν κατοπινά, όταν επανακληθούν από τον Κύριο, την απάντησι, ο μεν πρώτος: «ζεύγη βοών πέντε ήγόρασα και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά». Δεν ευκαιρεί, γιατί πάει να δοκιμάση και να γευθή τις ηδονές που θα του χαρίσουν οι πέντε του αισθήσεις.

Και ο δεύτερος: «αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκη εξελθείν και ιδείν αυτόν». Οι βιωτικές μέριμνες τον απεγύμνωσαν από κάθε πνευματικότητα, για να φτάσωμε στον τρίτο, που απαντά ότι παντρεύτηκε και έχει οικογενειακές φροντίδες.

Ομολογουμένως, αυτή η κατάστασι είναι αποκαρδιωτική.
Και τίθεται πάλι το ερώτημα: Ωστε μπορούμε να μείνωμε στην αρετή ισόβια;
Μπορούμε, αρκεί να θέλωμε.

Και είναι ανάγκη να θέλωμε, γιατί χωρίς την διατήρησι της αρετής ισόβια, δεν θα πετύχωμε του μακαρισμού που λέγει ο Κύριος.

Μέσα σ' ένα γενικό κατακλυσμό πνευματικής εξαθλιώσεως, ευτυχώς μένουν και κάποιοι που διατηρούν ισόβια την αρετή. Και αυτοί οι κάποιοι είναι σε κάθε εποχή. Είναι οι εκλεκτοί.

Είναι το λείμμα που θα σωθή (Ρωμ. ια΄ 5).

Στην πέμπτη επιστολή του Χριστού προς την Εκκλησία των Σάρδεων, φαίνεται αυτό: «Αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν Σάρδεσιν, α ουκ εμόλυναν τα ιμάτια αυτών και περιπατήσουσι μετ' εμού εν λευκοίς ότι άξιοί εισιν» (Αποκ. γ΄ 4).

Είθε να νοιώσωμε, ότι ανάμεσα στα λίγα αυτά ονόματα, πρέπει να ανήκωμε κι' εμείς, για να σταθή αντίστοιχα και ο μακαρισμός δικός μας.


Ιδού έρχομαι ως κλέπτης
Πολλές φορές ο Κύριος στα Ευαγγέλια μας μίλησε για το αιφνίδιο της Δευτέρας Του Παρουσίας. Για τον άνθρωπο, η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία έχει δυο στάδια. Το πρώτο, είναι ο θάνατος του καθενός, η έξοδός του από τη ζωή αυτή που γι' αυτόν είναι μια μερική κρίσις, και το δεύτερο, όταν όλοι θα σταθούν μπροστά στον Δίκαιο Κριτή για να δώσουν λόγο για τις πράξεις του ο καθένας ατομικά. Και στην πρώτη περίπτωσι και στην δεύτερη, υπάρχει το στοιχείο του ξαφνικού.
Πότε θα πεθάνω;

Πότε θα γίνη η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία; Και τα δυο, μου είναι άγνωστα, και ενδεχομένως μαζί με το δεύτερο, και το πρώτο αιφνίδιο. Εν τούτοις, για τον πιστό, δεν είναι τα πράγματα έτσι.

«Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι . αυτοί γαρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. Οταν γαρ λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος... υμείς δε αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη . πάντες υμείς υιοί φωτός εστε και υιοί ημέρας, ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους...» (Α΄ Θεσσ. ε΄ 1-11).

Για έναν που δεν έχει προβλέψει μια έκλειψι ηλίου, όταν βλέπη να σκοτινιάζη, είναι γι' αυτόν ένα φαινόμενο ξαφνικό, όταν για τους αστρονόμους ήταν γνωστό από καιρό. Το ξαφνικό θα είναι για κείνους που μπορούν να λένε: «ειρήνη και ασφάλεια» και όχι για κείνους που βρίσκονται σε εγρήγορσι και αναμονή.
Αν κάθε μέρα ζω με την προσμονή της ελεύσεως του Χριστού, γιατί να είναι για μένα αιφνίδιος ο ερχομός του; Γι' αυτό, γράφει ο Απ. Παύλος ότι σεις δεν βρίσκεσθε στο σκοτάδι της αμαρτίας για να λέτε, «ασφάλεια και ειρήνη», αλλά είσθε παιδιά της ημέρας και για σας υπάρχει από τώρα το φως του Χριστού με το οποίο και έχετε ενωθή.
Σαν κλέπτης θα έλθη εκείνη η ημέρα. Μα το φως, είναι ξαφνικό σαν κλέπτης για το σκοτάδι, και όχι το φως για το φως. Ο Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, σημειώνει ότι ο πιστός ήδη έχει κριθεί. Να πως το λέγει στον 57ο Λόγο του:

«Η παρουσία του Κυρίου και ήλθε και έρχεται πάντοτε εις τους πιστούς και είναι παρούσα εις όλους εκείνους όπου θέλουν». Ακόμη, λέγει: «ο πιστός δεν κρίνεται εις την μέλλουσαν κρίσιν, ότι εκρίθη προτήτερα, ουδέ ελέγχεται από εκείνο το φως, ότι εφωτίσθη εδώ προτήτερα, ουδέ εμβαίνει εις τούτο το πυρ να κατακαίεται αιωνίως, ότι εμβήκεν εδώ προτήτερα, και εκρίθη, ουδέ συλλογίζεται ότι τότε μόνον εφάνη η ημέρα Κυρίου, διατί εκείνος έγινεν όλος ημέρα φωτεινή, και λαμπρά, από την συναναστροφήν και ομιλίαν του Θεού». Οσο για τον αμαρτωλό, τα πράγματα θα είναι αιφνίδια: «Και ειπέ με τον εαυτόν σου . ανίσως τώρα οπού είμαι εις τούτον τον κόσμον δεν βλέπω το φως της θείας χάριτος, αλλά ευρίσκομαι μέσα εις το σκότος, βεβαιότατα και ύστερα από τον θάνατον μέσα εις το σκότος έχω να ευρίσκομαι, και εξάπαντος έχει να έλθη εις εμέ η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, και τότε έχει να γένη έξαφνα εις εμέ αιώνιος όλεθρος».

Ο Κύριος μας συμβουλεύει να είμαστε κάθε στιγμή, έτοιμοι. «Εστωσαν υμών αι οσφύες περιεζωσμέναι». Τα λόγια του αυτά μας θυμίζουν την εντολή που έδωσε στους Ισραηλίτας στην Αίγυπτο: «Αι οσφύες υμών περιεζωσμέναι, και τα υποδήματα εν τοις ποσίν υμών, και αι βακτηρίαι εν ταις χερσίν υμών» (Εξόδ. Ιβ΄ 11).

Ετοιμοι για τη μεγάλη μας «έξοδο». Τότε οι Ισραηλίται έφυγαν από την Αίγυπτο για την γη της επαγγελίας, εμείς πρέπει να φύγωμε από τον κόσμο της φθοράς και του σκότους για το βασίλειο της αφθαρσίας και του φωτός.

Και συνεχίζει ο Κύριος: «Και οι λύχνοι καιόμενοι». Αυτό μας θυμίζει την παραβολή των Δέκα Παρθένων που το συμπέρασμά της είναι: «Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Λουκ. ιΙβ΄ 35, Ματθ. κε΄ 13).

Ας γρηγορούμε, λοιπόν, και ας φυλάμε τα ιμάτια της ψυχής, που είναι οι αρετές, γιατί ο Κύριος έρχεται σαν κλέπτης.

«Αθρόον ο Κριτής επελεύσεται και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται. Αλλά φόβω κράξωμεν εν μέσω της νυκτός» του βίου τούτου, ώστε ο Κύριος να φωτίση την σκοτεινή μας καρδιά να κατανοήση την βαρύτητα όλων αυτών των πραγμάτων και να φροντίζη να ενδύεται με πίστι και αρετή.

Σ ύ ν θ η μ α
«Γρηγορώμεν και νήφωμεν»
(Α΄ Θεσσ. ε΄ 6)

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου
(Από τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως)

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος
Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (2)
Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (4)

http://www.impantokratoros.gr/

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/deytera-parousia-antichristos.html#ixzz2fWq6SDd2

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (4)

Δ'«Μακάριοι» οι εις το Δείπνον του Γάμου του Αρνίου κεκλημένοι» (Αποκ. ιθ΄ 9)
Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου
(Από τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως)


Η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει ολόκληρη τη δημιουργία, και ιδιαίτερα τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος, η ζωντανή αυτή εικόνα του Θεού, ρημαγμένη από τις διαβρωτικές επιδράσεις της αμαρτίας και της αποστασίας, καλείται μέσ' στην αγάπη του Θεού, να ξαναβρή «το αρχαίον της κάλλος» και να ζήση μέσα και σ' αυτή τη μακαριότητα της ζωής της Αγίας Τριάδος.

Γι' αυτό, και ο Δ΄ Μακαρισμός της Αποκαλύψεως μακαρίζει εκείνους που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στο Αιώνιο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού, στο μεγάλο πανηγύρι του Γάμου του Αρνίου, που είναι η ένωσι του Χριστού με την νύμφη Εκκλησία.

1. Οι Γάμοι του Αρνίου
Θέλοντας η Αγία Γραφή να εκφράση την ένωσι του Θεού με την Δημιουργία του, και ιδιαίτερα με τον άνθρωπο, την παρουσιάζει, με την ωραία εικόνα του γάμου.

Γιατί πώς να εκφρασθή για κείνο που δεν εκφράζεται; Πώς να παραστήση το ουράνιο και πνευματικό και αιώνιο μέσα στο στενό χώρο του γήινου και του υλικού;

Η Παλαιά Διαθήκη, την στενώτατη σχέσι του Θεού με τον περιούσιο λαό του, την θυγατέρα Σιών, την εκφράζει με γάμο. Γι' αυτό, και κάθε παρεκτροπή του λαού αυτού, χαρακτηρίζεται σαν πνευματική μοιχεία: «Πώς εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών, πλήρης κρίσεως, εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή, νυν δε φονευταί;» (Ησ. α΄ 21).
Με την ίδια γλώσσα μιλάει και ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη για την γενεά του. (Πρβλ. Ματθ. ιβ΄ 39, Μάρκ. η΄ 38).

Η εικόνα του γάμου στην Καινή Διαθήκη γίνεται ακόμη πιο τελειοτέρα. Η Παραβολή των Δέκα Παρθένων και των Γάμων του υιού του βασιλέως είναι δείγματα χαρακτηριστικά.

Αλλά πίσω από την εικόνα του γάμου, τί ζητά ο λόγος του Θεού να εκφράση;

Ζητά να δείξη το μεγάλο σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου που με την αμαρτία ξέπεσε από τη χάρι του Θεού και απεμακρύνθη από την μακαριότητά του.

Σχέδιο αρχικό του Θεού, για τον άνθρωπο, είναι, να περάση ο τελευταίος, από το «κατ' εικόνα» στο «καθ' ομοίωσιν» με την ελευθέρα συνεργασία θείας χάριτος και προσωπικής ανθρωπίνης προσπαθείας.

Αυτό το «καθ' ομοίωσιν» θα εξασφαλίση την ένωσι του ανθρώπου με τον Θεό.
Θα τον επαναφέρη στη μακαριότητα της ζωής της Αγίας Τριάδος.
Σαν προϋπόθεσι για να φθάση ο άνθρωπος στο «καθ' ομοίωσιν», είναι η πίστις και η αγάπη, οι δυο αυτοί πόλοι της πνευματικής ζωής. Κάτω από την αγάπη, υποδηλούται κάθε πρακτική αρετή, που στον Τρίτο Μακαρισμό της Αποκαλύψεως (ις' 15) χαρακτηρίζεται ως «ιματισμός» του κάθε πιστού, που χωρίς αυτόν μένει γυμνός, και συνεπώς ακατάλληλος για να γίνη δεκτός στους «Γάμους του Αρνίου» στην ένωσί του, δηλαδή, με τον Χριστό.

Ο πιστός που θα βρεθεί κάτω από τις συνθήκες εκείνες που θα του επιτρέψουν να ενωθή με τον Χριστό, αισθάνεται βαθειά και ανέκφραστη χαρά: «Χαίρωμεν και αγαλλιώμεθα και δώμεν την δόξαν αυτώ, ότι ήλθεν ο Γάμος του Αρνίου και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν. Και εδόθη αυτή ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν το γαρ βύσσινον τα δικαιώματα (δηλ. οι αρετές) των αγίων εστί».
Στην ένωσι αυτή, που επιτυγχάνεται μόνον μέσα στην Εκκλησία, μέσω των Μυστηρίων που παρέχει, καλούνται όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως. «Δεύτε εις τους Γάμους», λέγει σχετικά η Παραβολή (Ματθ. κβ΄ 4).

Δυστυχώς όμως, όπως φαίνεται, τόσον από την Παραβολή, όσο και από την πραγματικότητα, λίγοι μόνον ανταποκρίνονται στην πρόσκλησι αυτή.
Κύριο αίτιο, είναι η αμέλεια. «Οι δε αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον ίδιον αγρόν, ο δε εις την εμπορίαν αυτού». Ακόμη, αίτιο, μπορεί να χαρακτηρισθή για μερικούς, μια συνειδητή μάλλον εχθρική στάσι, σε ό,τι προέρχεται απ' το Θεό, μια αντίθεη, δηλ. συμπεριφορά: «Οι δε λοιποί κρατήσαντες τους δούλους αυτού ύβρισαν και απέκτειναν».

Ακόμη, ανάμεσα στους πιστούς, θα βρεθούν κι' εκείνοι που το ένδυμα των αρετών θα είναι ένα ράκος. Κι' αυτοί με τη σειρά τους θα κριθούν ακατάλληλοι για τους Γάμους.
Θα ακούσουν τότε: «εταίρε, πώς εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου;».
Γι' αυτό και η παραβολή κατακλείει: «Πολλοί είσι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί».


2. Το Δείπνον της Βασιλείας
Κάποτε, ο Κύριος κλήθηκε σε ένα δείπνο.
Το θέμα της συζητήσεώς του ήταν η πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, προκειμένου να γίνη κατάλληλος πολίτης για τη Βασιλεία του Θεού. Ενας από τους καλεσμένους ενθουσιάστηκε από τα λόγια αυτά του Χριστού, και αναφωνεί: «Μακάριος ός φάγεται άρτον εν τη βασιλεία του Θεού».
Τί θα είναι όμως αυτό το Δείπνο της Βασιλείας του Θεού;
Ο Καισαρείας Ανδρέας, γράφει σχετικά: «Δείπνον δε Χριστού, η των σωζομένων εορτή και ευφροσύνη εναρμόνιος, ής μακάριοι οι τευξόμενοι και τω αγίω των καθαρών ψυχών νυμφίω εις τον αιώνιον νυμφώνα συνεισελευσόμενοι».

Δείπνον της Βασιλείας, είναι η γεύσι των αγαθών της Βασιλείας αυτής. Είναι η μετοχή στη δόξα και στη μακαριότητα της ζωής της Αγίας Τριάδος.

Οι άνθρωποι εκεί, θα λάμψουν σαν τον ήλιο.
Δάκρυ, πόνος, ασθένεια και θάνατος δεν θα υπάρχουν πια. Απέραντη χαρά και ειρήνη και αγάπη θα βασιλεύει εκεί (Αποκ. κα΄ 4).

Εκεί θα υπάρχει η αιώνια θεωρία του προσώπου του Θεού μέσα σ' ένα ατέλειωτο ύμνο της θριαμβευούσης Εκκλησίας που θα κινήται στην φωτοπλημμύρα της δόξης του Θεού (Αποκ. κβ΄ 4, 5). Μια πρόγευσι εκείνου του Δείπνου, είναι το Κυριακό Δείπνο, ο Μυστικός Δείπνος που παρετέθη από τον Κύριο κατά την Μεγάλη Πέμπτη, και που έκτοτε συνεχίζεται στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στη Θ. Λειτουργία. Η Θεία Ευχαριστία, προανάκρουσμα, λοιπόν, των αγαθών εκείνων.

Κατά το Δείπνο εκείνο, είπε ο Χριστός τούτα τα λόγια: «Λέγω δε υμίν, ότι ου μη πίω απ' άρτι εκ τούτου του γενήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τη βασιλεία του Πατρός μου» (Ματθ. κς΄ 29).
Πραγματικά, το Δείπνο αυτό είναι πρόγευμα εκείνης της τελείας κοινωνίας που θα πραγματοποιηθή στο τραπέζι του Μεσσίου.

Θα είναι χαρά γεμάτη δόξα, χαρά ασύγκριτα διαφορετική από τις χαρές που δοκιμάζομε εδώ. Όλα τα αγαθά που περικλείει η φράσι: Βασιλεία του Θεού, συμβολίζονται με το Δείπνο και το κοινό τραπέζι.

Ευτυχισμένοι, πραγματικά εκείνοι που κλήθηκαν στο Μεγάλο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού.

Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζωμε , ότι υπάρχουν και οι αντίποδες αυτού του μακαριστού Δείπνου. Είναι εκείνο το φρικτό Τραπέζι που συνδαιτημόνες και καλεσμένοι θα είναι τα κοράκια και τα όρνια του ουρανού, και παρατιθέμενα φαγητά, οι σάρκες των αμαρτωλών ανθρώπων (Αποκ. ιθ΄ 17, 18. Πρβλ. Ματθ. κδ΄ 28).
Μακάβριο δείπνο, που θα ετοιμασθή από τις υπάρξεις των ίδιων των αμαρτωλών.
«Και είδον ένα άγγελον εστώτα εν τω ηλίω, και έκραξεν εν φωνή μεγάλη λέγων πάσι τοις ορνέοις τοις πετομένοις εν μεσουρανήματι . δεύτε συνάχθητε εις το δείπνον το μέγα του Θεού, ίνα φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ' αυτών, και σάρκας πάντων ελευθέρων τε και δούλων, και μικρών και μεγάλων».

Ότι αυτοί θα είναι οι αμαρτωλοί που κόλλησαν την καρδία των στην ύλη και περιφρόνησαν την αγάπη του πλησίον και τις εντολές του Θεού, φαίνεται από μια περικοπή της Επιστολής του Αγ. Ιακώβου: «Αγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις. Ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται και φάγεται τας σάρκας υμών ως πυρ. Εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις. Ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ' ημών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν. Ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής» (ε΄ 1-7).

Καιρός, λοιπόν, να μελετήσωμε τον Μακαρισμό των καλεσμένων στο Δείπνο του Γάμου του Αρνίου. Και η μελέτη μας αυτή πρέπει να αρχίση με αυτοκριτική. Πρέπει να ερωτήση ο καθένας: είμαι άξιος εκείνου του Δείπνου; Γιατί αν αποδειχθή ανάξιος, τότε έχει να ακούση το φοβερό κατηγορητήριο από το στόμα του ιδίου του Κυρίου μας, που θα του πη: «Πείνασα την επιστροφή σου, και δεν με χόρτασες με την μετάνοιά σου. Δίψασα την σωτηρία σου και δεν μου έδωκες να πιώ. Γυμνός ήμουν από αρετές σου, και δεν με έντυσες. Ημουν στη σκοτεινή, στενή και μολυσμένη φυλακή της καρδιάς σου, και δεν θέλησες να με επισκεφθής και να με βγάλης στο φως. Ασθένησα από την αμέλειά σου και δεν με υπηρέτησες με τις καλές σου πράξεις. Λοιπόν, φεύγε, γιατί θέσι δεν έχεις κοντά μου» (Αγ. Συμεών Νέου Θεολόγου, Λόγ. 57ος).

Οσο, λοιπόν, διατηρούμε την πνοή μας πάνω στη γη αυτή, μπορούμε να σκεφθούμε και να αποφασίσωμε σε ποιο δείπνο προτιμάμε να ανήκωμε. στο δείπνο των ορνέων ή στο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού.

Σύνθημα
Να γίνω ένας καλεστός στο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος
Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (2)
Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος (3)


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/deytera-parousia-antichristos_20.html#ixzz2fWqIk5bj

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ


(ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ)

Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ
Η Α π ο κ ά λ υ ψ ι ς
Του Αποστόλου και Ευαγγελιστού


Ιωάννου του Θεολόγου


Ομιλία 1η
(Εισαγωγή)

Συν Αγίω Τριαδικώ Θεώ εφθάσαμε και πάλι εις τον μήνα Οκτώβριο, τον μήνα που αρχίζουν οι πολλές δουλειές. Μπαίνουμε στον χειμώνα. Αρχίζει ακόμη και η προετοιμασία των χωραφιών για την σπορά. Και όπως εξέρχονται οι γεωργοί μας στα χωράφια των για την προετοιμασία των και την σπορά του σιταριού, έτσι εξέρχεται και ο Λόγος του Θεού. «Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον λόγον αυτού».1

Ο Λόγος του Θεού όμως δεν εξέρχεται για να οργώση. εξέρχεται για να σπείρη μόνον. το όργωμα αναφέρεται σε μας. Το αν λοιπόν θα έλθωμε να ακούσωμε λόγον Θεού, το πώς θα τον ακούσωμε τον λόγο του Θεού και το τι συνέπειες θα έχη αυτός στη ζωή μας, αυτό είναι κάτι που αφορά σε μας.

Πάντως ο «σπείρων τον σπόρον» εξέρχεται διαρκώς. είναι η έξοδος του Θεού μας, που είναι μια έξοδος αγάπης προς τα κτίσματά Του, προς τους ανθρώπους, που πραγματοποιήθηκε με την Ενανθρώπησί Του, και έρχεται να σπείρη τον λόγο της θείας Του αληθείας. Αλλά, σας είπα, εξαρτάται από ημάς το πώς θα ακούσωμε τον λόγο του Θεού.

Μπροστά μας έχομε μία χρονιά. θα ερχώμεθα εδώ να ακούμε τον λόγο του Θεού. Πώς όμως θα τον ακούμε;

Πρέπει να σας πω ότι ο λόγος του Θεού άλλοτε πέφτει σε μια πατημένη «γη», άσκαφτη, ακαλλιέργητη, και αφήνει την «γη» αυτή της καρδιάς αδιάφορη. Μπαίνει κάποιος εδώ μέσα στον ναό, ακούει, και δεν δίνει καμμία σημασία.

Ακόμη ο λόγος του Θεού πέφτει και στις επιπόλαιες καρδιές, σ' εκείνες που ενθουσιάζονται, που μέσα τους αισθάνονται χαρά για τον λόγο του Θεού. αλλά, όταν θα βγουν έξω από την πόρτα, θα τα έχουν ξεχάσει όλα.

Άλλος «σπόρος» πέφτει σε καρδιές που υπόσχονται πολλά και σχεδιάζουν μια όμορφη πνευματικά ζωή. έρχονται όμως οι χίλιες δυο μέριμνες της ζωής να καταπνίξουν τον «σπόρον» του Θεού, τον λόγον του Θεού, και τελικά οι καρδιές αυτές μένουν ακαρποφόρητες.

Εμείς μη γένοιτο να ανήκωμε εις τις κατηγορίες αυτές που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, στην πρωϊνή ευαγγελική περικοπή, στην παραβολή του σπορέως! Όχι, αγαπητοί. Ο λόγος του Θεού πρέπει να πέση σε καρδιές που θα είναι «γη καλή», «γη αγαθή», που θα καρποφορήση, γη στην οποία θα καρποφορήση ο λόγος του Θεού και θα γίνη αγιότητα. Αλλ' όμως θα πρέπει οι καρδιές αυτές, οι καρδιές μας, να δεχθούν τον λόγο του Θεού με φόβον Θεού και με ταπείνωσιν. και τότε θα αποδώσουν τριακονταπλάσια και εξηκονταπλάσια και εκατονταπλάσια. 3

Δεν θα επιθυμούσα... - και εύχομαι και παρακαλώ και δέομαι, και εις τον Θεόν αλλά και εσάς ικετεύω!- μην υπάρξη καρδιά που να ανήκη σε μια από τις τρεις πρώτες κατηγορίες. όλες οι καρδιές που ακούν εδώ τον λόγο του Θεού, όλες οι καρδίες να αποδειχθούν «γη αγαθή». Εύχομαι λοιπόν ο λόγος που θα πέφτει στις καρδιές μας να καρποφορήση πλούσια.


* * *


Εφέτος η χάρις του Θεού μας δίδει ως ευκαιρίαν σποράς του λόγου Του το βιβλίον της Αποκαλύψεως.

Η Αποκάλυψις είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αλλά και ολοκλήρου της Αγίας Γραφής.

Το βιβλίον αυτό, της Αποκαλύψεως, αποτελεί την κατακλείδα της Αγίας Γραφής και έχει ικανή αντιστοιχία με το πρώτο βιβλίον αυτής, την Γένεσιν, μετά της οποίας αποτελεί άξονα πτώσεως - σωτηρίας. Το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει την ιστορία της πτώσεως. το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρει την ιστορία της ανορθώσεως, της σωτηρίας.

Πράγματι εις το βιβλίον της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. είναι η ωραία αυτή ανατολή του κτιστού ορατού κόσμου.

Αλλ' οι άνθρωποι έπεσαν. έπεσαν εις την αμαρτία τη υποβολή του διαβόλου. Έκτοτε εισήχθη η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος. Τα πάντα έμοιαζαν ότι είχαν ματαιωθή. είχε ματαιωθή το ωραίο σχέδιον του Θεού, να φθάση δηλαδή η κτίσις κοντά στον Θεό, να ενωθή μαζί Του και να θεωθή.

Αλλ' ό,τι ο Θεός δημιουργεί, αγαπητοί μου, ούτε εκμηδενίζεται ούτε ματαιούται! Και δια την ανακαίνισιν του παλαιωθέντος εν αμαρτία κτιστού ορατού κόσμου οικονομήθη το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.

Ο κόσμος όμως δεν εδέχθη τον Ιησούν Χριστόν, και Τον εσταύρωσε.
Και πάλι δεν εματαιώθη το σχέδιον της σωτηρίας, διότι με τον Σταυρόν μεν ενικήθη ο διάβολος, με την Ανάστασιν δε του Χριστού ενικήθη ο θάνατος και η φθορά.

Ετσι η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, πορεύεται μέσα εις την Ιστορίαν μεταξύ πολλών ταλαιπωριών, αντιξοοτήτων και μαρτυρίου, που προέρχονται από τας αντιθέους δυνάμεις, οι οποίες διαρκώς σταυρώνουν την Σάρκα του Χριστού. Όμως τελικά η Εκκλησία θα νικήση, διότι ο Χριστός ενίκησε τον διάβολον, τον κόσμον και τον θάνατον. Η Εκκλησία εκκλησιαστικοποιεί την κτίσιν και την οδηγεί εις την Βασιλείαν του Θεού.

Αν λοιπόν το βιβλίον της Γενέσεως μας περιγράφη την δημιουργία του κόσμου, του ανθρώπου και την πτώσι του, το βιβλίον της Αποκαλύψεως μας περιγράφει αποκαλυπτικά την πορείαν της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία, δηλαδή των πιστών, και της δημιουργίας εν γένει, την αναγέννησιν, την αναδημιουργίαν και την αιώνιαν δόξα του ανθρώπου και της κτιστής ορατής δημιουργίας.

Το βιβλίον της Αποκαλύψεως -κάνοντες μια μικρή εισαγωγή εις αυτό σήμερα πριν εισέλθωμε, για να μπορέσωμε να κατατοπιστούμε ως προς αυτό- το βιβλίον της Αποκαλύψεως περιέχει εν συντομία ολόκληρον το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, από της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού έως της δευτέρας Παρουσίας, Κρίσεως και παρουσίας της Βασιλείας του Θεού.

Για να σας δώσω να καταλάβετε, σας λέγω τούτο: μέσα σε μία μόνον εικόνα της Αποκαλύψεως εμφανίζεται το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως.4 Είναι η Γυνή, που κρατεί το άρρεν Τέκνον, το άρρεν Παιδίον, το παιδί της, που μόλις εγέννησε. Πριν όμως το γεννήση, λέγει, ο Δράκων περιμένει πότε θα γεννήση η Γυνή που εγκυμονεί, ώστε, μόλις γεννηθή το Παιδίον, να το αρπάξη και να το καταβροχθίση. Αλλά μόλις εγεννήθη το Παιδίον, αρπάχθηκε προς τον Θεό, ενώ η Γυνή κατέφυγε εις την έρημον. Και από πίσω ο Δράκων τρέχει, αφού βγάζει νερό από το στόμα του, και καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον» -λέξις του βιβλίου της Αποκαλύψεως5. Ρίχνει νερό πίσω της, να γίνη πλημμύρα, και να την πνίξη! χωρίς όμως να το πετύχη.

Αγαπητοί μου, αυτή είναι όλη η ιστορία της Ενανθρωπήσεως. Ο διάβολος έψαχνε, όπως λέγει ένας Πατήρ της Εκκλησίας μας, έψαχνε τας παρθένους, για να ιδή ποια θα γεννήση τον Μεσσίαν. αλλά «έλαθεν», ξέφυγε από την προσοχή του «άρχοντος του αιώνος τούτου»6, όπως λέγει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, το ότι ο Υιός του Θεού εγεννήθη εκ παρθένου7. Και ο διάβολος δεν το αντελήφθη αυτό! Ο διάβολος ούτε πανταχού παρών είναι, ούτε τα πάντα γνωρίζει. αλλά έψαχνε. Το βλέπουμε καθαρά αυτό στο βιβλίον της Αποκαλύψεως, που περιμένει, όπως λέγει, να γεννηθή το Παιδίον.

Εδώ το πρόσωπον της Γυναικός έχει δύο όψεις: είναι η Θεοτόκος και η Εκκλησία. Και βεβαίως είναι η Εκκλησία, διότι αυτή είναι το Σώμα του Χριστού. Αλλά ο Χριστός πήρε το Σώμα Του από την Παναγία, από την Θεοτόκον. Συνεπώς Θεοτόκος και Εκκλησία είναι το ίδιο πρόσωπο, με τις δύο όψεις. και έχομε ταυτοχρόνως και διάκρισιν και ταύτισιν. Και η Εκκλησία διώκεται. διώκονται οι Μαθηταί, διώκεται και η Θεοτόκος. αλλά το Τέκνον αρπάζεται στον ουρανό. δηλαδή: η Σταύρωσις, η Ανάστασις και η Ανάληψις του Χριστού. Δεν μπορεί ο διάβολος πλέον να φθάση στον ουρανό να κάνη τίποτα. έκτοτε όμως κυνηγά την Γυναίκα εις τας ερήμους, δηλαδή στρέφεται πάντοτε εναντίον της Εκκλησίας.

Βλέπει λοιπόν κανείς μέσα σ' αυτήν την εικόνα, η οποία είναι μία από τις πάμπολλες εικόνες του βιβλίου της Αποκαλύψεως, βλέπει εν επιτομή το μυστήριον της θείας Οικονομίας.

Ακόμη το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρεται εις την ίδρυσιν και την επέκτασιν της Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή της Βασιλείας του Θεού επί της γης, εις την εξέλιξιν της πάλης μεταξύ της Γυναικός, της Εκκλησίας, και του Θηρίου8, των αντιθέων δυνάμεων -θα δούμε ποιες είναι αυτές οι αντίθεες δυνάμεις. Στο τέλος έρχονται οι «πληγές»9 εναντίον του Θηρίου και εναντίον του κόσμου που απιστεί, θριαμβεύει η Εκκλησία, έρχεται ο Χριστός, κρίνει τον κόσμον, δεσμεύεται ο διάβολος και λάμπει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι το γενικό διάγραμμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ως Κριτού και Βασιλέως. Με αυτό αρχίζει και με αυτό τελειώνει. Θα τελειώση δε έτσι: Θα πη η «νύμφη», η Εκκλησία, και το «Πνεύμα», που μένει στην Εκκλησία, το Άγιον Πνεύμα, θα πουν : «Έρχου, Κύριε Ιησού» . και η απάντησις: «Ναι έρχομαι ταχύ». ναι, έρχομαι γρήγορα10. Είναι το κλίμα της αναμονής μέσα στο πνεύμα του βιβλίου, το κλίμα της αναμονής μέσα στην Εκκλησία. Και η Εκκλησία αναμένει τον Χριστόν. Τον αναμένει ως Κριτήν και ως Βασιλέα, δια να θέση εκποδών το κακό. να μην υπάρχη πλέον ο διάβολος, να μην υπάρχη η αμαρτία, να μην υπάρχη η φθορά, να μην υπάρχη ο θάνατος. Συνεπώς κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι: η δευτέρα του Χριστού Παρουσία, ο Ιησούς Χριστός ως Κριτής και Βασιλεύς.

Το κύριον θέμα, που το βλέπουμε να κινείται σε αλλεπάλληλες εικόνες κατά ένα επταδικόν σύστημα, όπως θα το δούμε στην ανάλυσι του βιβλίου, είναι ο αγών μεταξύ της Βασιλείας του Θεού και της αντιθέου δυνάμεως, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι ο θρίαμβος της Εκκλησία δια της νίκης του Χριστού.

Ο σκοπός δε που εγράφη το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι η προπαρασκευή των πιστών, εν όψει των θλίψεων που αναμένουν τους πιστούς, αλλά και παραμυθία, η παρηγοριά των πιστών, δια την αγαθήν έκβασιν του αγώνος. Όλα αυτά, τα οποία σας λέγω με πολύ λίγα λόγια, καταγράφονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως με οράματα, παραστάσεις και εικόνας, που αποτελούν και την συμβολική γλώσσα του βιβλίου.
Βεβαίως η Αποκάλυψις είναι κυρίως ένα προφητικόν βιβλίον, το οποίον -προσέξατε!- δεν αποκαλύπτει μόνον τα μέλλοντα, αλλά και τα παρόντα. Συνεπώς εδώ εμφανίζεται η προφητεία εν ευρεία εννοία.

Το ίδιο το βιβλίον της Αποκαλύψεως, στο 1ο κεφάλαιον, στίχος 19, λέγει το εξής -αυτός ο ίδιος ο Κύριος το σημειώνει εις τον ευαγγελιστήν Ιωάννην: «Γράψον ουν α είδες, και α εισι και α μέλλει γίνεσθαι μετά ταύτα». Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βρίσκεται εις την Πάτμον εξόριστος, εις το σπήλαιον που σήμερα είναι γνωστόν ως το σπήλαιον της Αποκαλύψεως. Εκεί, κατά την παράδοσιν, διαρκώς προσηύχετο. Και μίαν Κυριακήν -θα μας το πη ο ίδιος εις τον πρόλογον του βιβλίου του- «εγένετο εν πνεύματι»11 και είδε όλας τας αποκαλύψεις και τα οράματα, τα οποία κατ' εντολήν του Χριστού τα καταγράφει. «Γράψον λοιπόν, λέγει, γράψε εκείνα που είδες και εκείνα τα οποία είναι, συνεπώς τα παρόντα, και εκείνα τα οποία πρόκειται να γίνουν μετά τα παρόντα».

Συνεπώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως είναι ένα βιβλίον προφητικόν, το οποίον αποκαλύπτει τα παρόντα και τα μέλλοντα. Σας είπα ότι η προφητεία έχει ευρείαν έννοιαν. κινείται εις το μέλλον, εις το παρόν αλλά και εις το παρελθόν. Και αναλύω.
Όταν η προφητεία κινήται εις το μέλλον, έρχεται να αποκαλύψη εκείνο το οποίον θα γίνη στο μέλλον, το οποίον αγνοεί πάσα κτιστή λογική δημιουργία. Δεν γνωρίζει το μέλλον ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος ούτε ο διάβολος. το μέλλον πραγματικά το γνωρίζει μόνον ο Θεός, και κανείς άλλος, και μόνος Εκείνος δύναται να το αποκαλύψη. Η προφητεία λοιπόν είναι προνόμιον μόνο του αληθινού Θεού. και, αν το θέλετε, είναι προνόμιον της ορθοδόξου αληθούς Πίστεώς μας.

Η προφητεία ακόμη κινείται εις το παρόν, για ό,τι πράγμα εκφεύγει της προσοχής των συγχρόνων. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, επί παραδείγματι, λέγεται Προφήτης. Γιατί λέτε; Τί επροφήτευσε ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής; Επροφήτευσε το μέλλον; Επροφήτευσε το παρελθόν; Ε, λοιπόν, αγαπητοί, ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής επροφήτευσε μόνον το παρόν! και ο πυρήν, το κέντρον της προφητείας του ήταν: «Να ο Μεσσίας. ίδε ο αμνός του Θεού»12, Αυτός είναι ο Αμνός του Θεού.

«Ποιος είσαι; του λέγουν οι άρχοντες του λαού, Είσαι ο Μεσσίας;»

«Όχι! Τους λέγει, εγώ δεν είμαι ο Μεσσίας».

«Ποιος είσαι;»

«Εγώ είμαι φωνή βοώντος εν τη ερήμω13. Εγώ, που φωνάζω εις την έρημον, είμαι μια φωνή, και έρχομαι να μαρτυρήσω για τον Μεσσία. Είναι Αυτός που χρονικά έπεται, είναι από πίσω μου, αλλά ποιοτικά είναι Αυτός μπροστά μου. έμπροσθέν μου γέγονεν. Είναι Εκείνος, του Οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων Του» 14

Αλλά όταν προφητεύη δια τον Χριστόν, ο Χριστός είναι παρών. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι μέγας Προφήτης! Και όμως, αγαπητοί μου, προφητεύει μόνο το παρόν. Είναι δε δυσκολώτερο να προφητεύσης το παρόν απ' ότι να προφητεύσης το μέλλον.

Τέλος η προφητεία κινείται και εις το παρελθόν. προφητεύει εκείνα τα οποία ανθρώπινο μάτι δεν έχει δη. Όταν, επί παραδείγματι, ο Μωϋσής, ο μέγας Προφήτης, καταγράφη στο βιβλίον της Γενέσεως την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, από πού τα ήξερε; Προφητικώς γράφει. Συνεπώς είναι Προφήτης που κινείται εις το παρελθόν.

Ακόμη ο χαρακτήρ της προφητείας είναι ευρύτερος, απ' ό,τι σας είπα, επειδή έχει και το στοιχείον της διδασκαλίας. Δηλαδή η προφητεία περιέχει προτροπάς, ηθικάς προτροπάς, παρακινεί σε μετάνοια, παραμυθεί τους πιστούς στον σκληρό αγώνα της πνευματικής ζωής και λοιπά. Πολλές φορές οι Προφήται έρχονται να ενισχύσουν και να βοηθήσουν, να παρακινήσουν εις μετάνοιαν και να ανορθώσουν τον λαόν που τους ακούει. δηλαδή δεν έρχεται η προφητεία μόνο να πη τι θα γίνη ή τι έγινε, αλλά και πως πρέπει να σταθούν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού.

Γι' αυτόν τον λόγο -υπογραμμίζω και σημειώνω- δεν θα πρέπει -δεν! υπογραμμίζω το δεν- δεν θα πρέπει να δούμε το βιβλίον της Αποκαλύψεως με την στενήν έννοιαν της προφητείας, δηλαδή σαν ένα βιβλίο που θα μας πη μόνο δια το μέλλον. Όχι, αγαπητοί μου. το βιβλίον της Αποκαλύψεως θα κινηθή και προς τα πίσω και προς τα εμπρός και -ακούστε!- εις το παρόν.

Τί είπε εδώ ο Κύριος; «Α εισι»15. εκείνα τα οποία υπάρχουν, υφίστανται. Και εκείνο το «α εισι» δεν είναι εκείνο μόνον το οποίον συνέβαινε τότε που ο Κύριος υπηγόρευε εις τον Ιωάννην την Αποκάλυψιν και του εδείκνυε με τις εικόνες τις συμβολικές παν ό,τι συνέβαινε στην εποχή του. Όταν θα γράψη για την «μεγάλη την πόρνη τη Βαβυλώνα»16, τη Ρώμη, δεν είναι η Ρώμη μόνον τότε εκείνο το «α εισι», εκείνα τα οποία είναι. εκείνο το «α εισι» είναι και σήμερα, θα είναι και αύριο. αλλά για το αύριο θα είναι αυτό που θα ανήκη στο αύριο, και θα είναι ως παρόν. Ετσι λοιπόν ανά πάσα στιγμή η Αποκάλυψις κινείται στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.

Έχει δε αυτήν την ευρείαν μορφήν: έρχεται να παραμυθήση, να ανορθώση, να ειδοποιήση, να επισημάνη -«Έρχεται, λέγει, ο Αντίχριστος»17-, να επισημάνη σε κάθε εποχή, ιδιαιτέρως όμως σε μια εποχή όπου το θρησκευτικόν αίσθημα είναι πολύ χαμηλό.

Το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι ένα ζωντανό βιβλίο, με πολλήν και ανέκφραστον χάριν και δροσερότητα. Παρά τις τρομερές εικόνες που περιέχει, έχει μία δροσερότητα, και ταυτοχρόνως μία τρυφερότητα. Είναι ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Εκείνος ο οποίος μπόρεσε κάτι να δη μέσα στο βιβλίο αυτό, το καθιστά αληθινό εντρύφημά του.

Η Αποκάλυψις είναι γραμμένη, ξέρετε, εις την δημοτικήν της ελληνιστικής εποχής. ‘Εχομε την ελληνιστικήν γλώσσα, η οποία βεβαίως δεν είναι η αττική διάλεκτος, η περίτεχνος γλώσσα του Πλάτωνος. Ευρισκόμεθα αρκετά μακρυά, μερικές εκατοντάδες χρόνια μακρυά. η ελληνική γλώσσα έχει υποστή πολλές επιδράσεις, ιδίως ξενικές, και βαρβαρίζει. Στη γλώσσα αυτή γράφηκαν τα ευαγγέλια. Η γλώσσα του βιβλίου της Αποκαλύψεως είναι ακόμα πιο κάτω απ' αυτή την ελληνιστική γλώσσα. είναι μία -επιτρέψατέ μου να το πω έτσι όπως θα το λέγαμε σήμερα- δημοτικιά! Μη σας πειράζει αυτό και μη σας σκανδαλίζει. Παρουσιάζει στοιχεία από φιλολογικής πλευράς τόσα και τέτοια, ώστε ξένοι να πουν ότι το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει δική του γραμματική.

Λέγει, επί παραδείγματι: «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος» 18. Το «ο ων», μάλιστα, παίρνει άρθρο, γιατί είναι μετοχή. το «ο ην», που είναι ο παρατατικός του ρήματος ειμί, τί είδους άρθρο μπορεί να πάρει;... Το ρήμα παίρνει ποτέ άρθρο, και λέγει «ο ην»;... Σόλοικο. Το βιβλίον της Αποκαλύψεως έχει λοιπόν τη δική του γραμματική. αλλά είναι χαριτωμένη. Είναι χαριτωμένη γραμματική.!

Αλλά και το λεξιλόγιό του ίσως δεν είναι πλούσιο. Ξέρετε, το φτωχότερο σε λεξιλόγιο από τα τέσσερα ευαγγέλια είναι του Ιωάννου. αλλά είναι το υψιπετέστερον. είναι το θεολογικώτερον. το ευαγγέλιον του Ιωάννου! Μιμείται την Κένωσιν του Θεού Λόγου19, ο Οποίος περιβάλεται την πτωχείαν της ανθρωπίνης υπάρξεως! Αυτός ο Θεός Λόγος!... Έτσι μέσα απ' τη φτώχεια, θα λέγαμε, του πλούτου των λέξεων, έρχεται ο πλούτος της θεολογίας, ο πλούτος της Βασιλείας του Θεού, που τόσο πολύ ξεχειλίζει, ώστε ξεπερνά τις έννοιες των λέξεων. Είναι κάτι καταπληκτικό. Μόνον εκείνος που εξοικειώνεται με το βιβλίον της Αποκαλύψεως μπορεί να ανακαλύπτη όλα αυτά τα στοιχεία κατά τρόπον ατέρμονα.

Είναι λοιπόν ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Έχει ενότητα. έχει συμμετρία. έχει ευρυθμία. έχει δύναμιν λόγου. έχει, παρά την πτωχεία των λέξεων, πλούτο χρωμάτων και τόνων. έχει μία αφάνταστη ποικιλία θεμάτων. έχει μία πλαστικότητα. έχει μια ζωηρότητα και μια παραστατικότητα το βιβλίο αυτό, τόση, που συναρπάζει εκείνον που το διαβάζει.

Για κανένα άλλο βιβλίο δεν γράφηκαν τόσα βιβλία. Για κανένα! Ακόμη και για το πιο κλασσικό βιβλίο στην ανθρωπίνη Ιστορία, στην ιστορία της ανθρωπίνης γραμματείας! Κανένα άλλο βιβλίο δεν είχε τόσες συγγραφές γι' αυτό. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφή, γράφονται και θα γράφωνται για το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Αληθής πλούτος πραγματικά! Είναι βαθυστόχαστο βιβλίο. αφυπνιστικό συνειδήσεων. συναρπαστικό! Με σκηνικά. τα σκηνικά του είναι ο ουρανός και η γη! Ο χρόνος στον οποίον κινείται, που δεν χωράει η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η παγκόσμια Ιστορία και η Αιωνιότητα!

Γι' αυτό και αποτελεί ερμηνευτικόν λάθος εάν θα θέλαμε να ερμηνεύσωμε το κείμενον της Αποκαλύψεως με βάσιν έναν τόπο, όπως είναι η Ελλάς ή η Κωνσταντινούπολις -όσοι διαβάσατε αποκαλυπτικήν γραμματείαν με καταλαβαίνετε-. να θέλωμε δηλαδή να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι στον στενό χώρο μιας Κωνσταντινουπόλεως...! ή στον στενό χώρο της Ελλάδος...! σαν να είναι γραμμένη δηλαδή η Αποκάλυψις για τους Έλληνες ειδικά. Είναι παγκόσμιον βιβλίον. Παγκόσμιον! Σας είπα. το σκηνικό του: ο ουρανός και η γη! ο χρόνος: η Ιστορία η παγκόσμιος και η Αιωνιότητα! Πώς λοιπόν τώρα να περιορίσουμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως και να πούμε: «Για να διαβάσουμε. τί θα γίνη; Άραγε θα πάρουμε την Πόλι και την αγιά-Σοφιά;»...! Φτώχεια. Φτώχεια!

Γι' αυτό όσοι ερμηνεύουν έτσι έχουνε πέσει έξω. Αγαπητοί μου, όσοι έγραψαν ερμηνείες της Αποκαλύψεως με τέτοια στενά όρια δεν επαληθεύθηκαν, και φυσικά ντροπιάστηκαν. Μόνο για την ιστορία της ερμηνείας σας αναφέρω τον Απόστολο Μακράκη, ο οποίος ήθελε να ερμηνεύση την Αποκάλυψι με βάσι πάντα τον ελληνικόν χώρον και κέντρο την Κωνσταντινούπολιν, και μάλιστα με ιδέα τον Μωαμεθανισμόν!

Περιττόν είναι να σας πω ότι δεν μπορούμε να ερμηνεύσωμε την Αποκάλυψι με βάσι κάποιο ρεύμα της εποχής μας. Λέμε ότι τότε που ζούσε ο Μακράκης, προς τα τέλη του περασμένου αιώνος, ήταν ο Μωαμεθανισμός. Το ότι ο Μωαμεθανισμός περιέχεται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν μπορούμε να ειπούμε ότι αυτό αποτελεί ένα θέμα με το οποίον ιδιαιτέρως θα ασχοληθή το βιβλίον της Αποκαλύψεως και σ' αυτό θα μείνη. Όχι. λάθος. Ούτε ο Κομμουνισμός ούτε η αθεΐα... τίποτα! Αυτά τα πράγματα περιέχονται μέσα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως. Προσέξατε: περιέχονται! Είναι μεγάλα πράγματα. είναι παγκόσμια πράγματα, και περιέχονται. αλλά δεν εξαντλείται το βιβλίον της Αποκαλύψεως σ' αυτά.

Μην πούμε λοιπόν ότι το Θηρίον είναι ο Κομμουνισμός ή ο Μωαμεθανισμός. Όχι. Το ότι αυτά είναι προδρομικά θηρία είναι αναμφισβήτητο. αλλά δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το Θηρίον. Είναι, σας είπα, ερμηνευτικόν λάθος να καθορίζουμε τέτοια πράγματα.

Γι' αυτό, θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ, όταν θα έρχεσθε να ακούτε -και να έρχεσθε πάντα-, να προσέχετε πολύ. Μάλιστα θα ιδήτε ότι υπάρχει πολύ ενδιαφέρον. Άλλωστε η εισαγωγή που κάνουμε τώρα γίνεται ακριβώς για να ξυπνήση το ενδιαφέρον, να κινήση το ενδιαφέρον των ακροατών, και να φέρετε άλλους τόσους. να χρειασθή να πάμε -δεν ξέρω- στην πλατεία να κάνωμε την ομιλία μας! Αλλά προσέξτε: μην περιμένετε να ακούσετε εδώ, αναλύοντας και ερμηνεύοντας το βιβλίον της Αποκαλύψεως, να μάθετε αν θα γίνη και πότε θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος!... ούτε ακόμη πότε θα ‘ρθη ο Αντίχριστος και πότε θα γίνει η δευτέρα του Χριστού Παρουσία!... Τέτοια πράγματα μην τα περιμένετε. πρόκειται περί ερμηνευτικού λάθους. Και όσοι εκ των ερμηνευτών ή ομιλητών θα επιχειρούσαν να πουν «Να!», «Αυτό!», θα ήταν επικίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι όσοι έχουν μιλήσει έτσι, έχουν διαψευσθή.

Θα πρέπει να ακολουθήσουμε την γραμμήν που ακολουθεί η Εκκλησία μας. Και τη γραμμή αυτή, αγαπητοί μου, την εχάραξαν τρεις αληθινά θεόπνευστοι άνθρωποι, τρεις Πατέρες. Αυτοί είναι: ο Ανδρέας Καισαρείας -6ος αιών-, που έγραψε υπόμνημα στην Αποκάλυψι, το οποίο, δόξα τω Θεώ, έχω στα χέρια μου. ο Αρέθας, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας κι αυτός -του 9ου αιώνος-, το οποίον επίσης έχω. και ο Οικουμένιος, αρχιεπίσκοπος Τρίκκης -του 6ου αιώνος κι αυτός-. Δεν έχω αυτό το υπόμνημα. έχω τα δύο: του Ανδρέα Καισαρείας και του Αρέθα Καισαρείας, πλήρη υπομνήματα στην Αποκάλυψι, στα οποία βλέπει κανείς την ορθόδοξη γραμμή της Εκκλησίας μας, το πώς ερμηνεύει το βιβλίον της Αποκαλύψεως.
Δεν είναι τυχαίον -αν και θα το αναλύσουμε αυτό μέσα στα θέματά μας- το γιατί Πατέρες και θεολόγοι της Εκκλησίας μας δεν ασχολήθηκαν με το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Φέρ' ειπείν ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας υπομνημάτισε όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης πλην του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γιατί; Αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία των θεμάτων μας.

Τώρα μόνον τούτο σας λέγω. τα υπομνήματα αυτών των τριών Πατέρων, όπως και το θαυμάσιο βιβλίο του καθηγητού Μπρατσιώτη -ένα υπόμνημα στην Αποκάλυψι, το μοναδικό που υπάρχει στην νεοελληνική θεολογική γραμματεία. το μοναδικό!- είναι οι οδηγοί μου. όλα τα άλλα κρύβουν κινδύνους. Και σας το λέγω αυτό γιατί ούτε εγώ θα ήθελα να πλανηθώ αλλά ούτε κι εσάς να πλανήσω. Γι' αυτό, σας είπα, μην εξάπτεται η φαντασία σας με πράγματα για τα οποία ίσως θα λέγατε: «Και τι θα γίνη; Και τι θα μάθωμε;» Όχι. θέλει νηφαλιότητα.

Θα μάθωμε, μέσα στην πορεία της αναλύσεως του ιερού κειμένου, πώς πρέπει να ερμηνεύουμε το βιβλίον αυτό. Εγώ βεβαίως κάτι θα σας πω τώρα. όμως αυτό το κάτι δεν θα εξαντληθή, αλλά θα μαθαίνωμε στην πορεία της αναλύσεως του βιβλίου.
Παρά ταύτα -αυτά που σας λέγω- παρά ταύτα δεν μπορούμε να ειπούμε ότι δεν παρατηρούμε τα «σημεία των καιρών»20, διότι αυτός ο Κύριος μας το είπε αυτό. Τι είπε; Μας μίλησε για τα σημάδια του τέλους και μας είπε: «Όπως όταν βλέπετε ότι τα φύλλα της συκιάς άνοιξαν επάνω στο κλαδί και λέτε ότι εγγύς το θέρος, έτσι και όταν δήτε αυτά τα σημάδια που σας λέγω -Ποια; Ένα, δύο, τρία.... τα απαριθμεί εις το ευαγγέλιον-, τότε θα πήτε: εγγύς το τέλος» 21.

«Ποίον τέλος, Κύριε;..."

Αυτό είναι τώρα!... Εδώ έχομε διπλή εικόνα: το «τέλος» της Ιερουσαλήμ και το «τέλος» του κόσμου. Είναι δύσκολο βιβλίο το βιβλίον της Αποκαλύψεως. η προφητεία είναι απύθμενος. Είναι, αγαπητοί μου, απύθμενος! θα το δούμε λίγο πιο κάτω.

Πάντως ο άγιος Ιγνάτιος συνιστά στον άγιο Πολύκαρπο, στον οποίο στέλνει επιστολή, ενώ πηγαίνει στη Ρώμη για να μαρτυρήση, και του λέγει: «Τους καιρούς καταμάνθανε. Τον υπέρ καιρόν προσδόκα, τον άχρονον, τον αόρατον, τον δι' ημάς ορατόν...»22. Τους καιρούς να καταμανθάνης. να τους μελετάς τους καιρούς. Δεν λέγει μάνθανε, άλλά «καταμάνθαμε». παρατήρει τους καιρούς, μελέτα τους καιρούς. Και, ταυτοχρόνως, να περιμένης -«προσδόκα» λέγει- τον Υπέρχρονον, τον Άχρονον, τον Ιησούν Χριστόν, τον Αιώνιον Υιόν και Λόγον του Θεού. Περίμενέ Τον.

Αυτή η προτροπή του είναι πολύ σπουδαία. Δεν πρέπει όμως να μας ρίχνη εις την περιπέτειαν της περιεργείας ή στις συνέπειες μιας νοσηράς φαντασίας. γιατί, εδώ που τα λέμε, όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν υγιά φαντασίαν. έχουν και νοσηρά φαντασία, και κατά το λαϊκόν, κάνουν την τρίχα τριχιά.

Εγώ μπορώ να σας πω κάτι, και να βγήτε έπειτα έξω και να πήτε: «Ο πατήρ Αθανάσιος μας είπε πότε πράγματι θα γίνη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος»!... Και να ‘ρθουν εκείνοι στους οποίους έχετε ανακοινώσει το πράγμα και να μου πουν: «Πάτερ είπατε αυτό. πότε θα γίνη αλήθεια;"! κι εγώ να δηλώσω άγνοια. Και όλα αυτά γιατί; Διότι με την φαντασία τους οι ακροαταί μεγάλωσαν εκείνο το οποίον είπα, και το προσέφεραν όπως το φανταζόντουσαν.

Ο άγιος Ειρηναίος λέει κάτι πολύ ωραίον. Λέγει: «Ασφαλέστερον και ακινδυνότερον το περιμένειν την έκβασιν της προφητείας ή το καταστοχάζεσθαι και απομαντεύεσθαι..» 23 Είδατε τι λέγει; Είναι ασφαλέστερο -και αναφέρεται μάλιστα στο όνομα του Αντιχρίστου ο άγιος Ειρηναίος- είναι ασφαλέστερο και ακινδυνωδέστερο, δεν κινδυνεύεις, όταν περιμένης την έκβασι της προφητείας. Άφησε το πράγμα να πραγματοποιηθή, παρά να κάθεσαι να στοχάζεσαι και να απομαντεύεσαι, δηλαδή να προσπαθής να μαντεύσης τι περίπου θα βγη και θα γίνη.

Και ο Ανδρέας Καισαρείας μας λέγει το εξής πολύ σπουδαίο: «Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσιν» 24. Ο χρόνος θα αποκαλύψη τα γεγονότα.

«Μα, θα μου πήτε, αν έρθουν τα γεγονότα, τότε για μας τί αξία θα έχει η προφητεία;»

Έχει μεγάλη αξία να ξέρω τώρα ότι γίνεται αυτό που λέγει η Αποκάλυψι: για να μπορώ να σταθώ! Συγκεκριμένα και καίρια: η παρουσία του Αντιχρίστου. Όταν θα έρθη, θα αρχίση να λέγη πράματα και πράματα!. Σπουδαίος! Φιλάνθρωπος: πολιτισμένος: καταπληκτικός θα είναι ο Αντίχριστος -έτσι λέγουν οι Πατέρες. Καταπληκτικός! Θα μαγεύση όλη την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι θα πουν: «Να κυβερνήτης! Δεν φάνηκε ποτέ στην οικουμένη τέτοιος κυβερνήτης!» Θα είναι δε παγκόσμιος βασιλεύς. Αυτές οι ενώσεις που γίνονται σιγά-σιγά, μια μέρα θα καταλήξουν σε μία παγκοσμία ενότητα. Και τότε θα προβληθή ο Αντίχριστος. Παράξενο; Αληθές όμως. Αυτή είναι η ειδοποίησι που έχομε από τον λόγο του Θεού. Και τότε θα έρθουν ο προφήτης Ηλίας και ο Ενώχ25, οι οποίοι δεν δοκίμασαν θάνατο26, ως Προφήται του παρόντος όχι του μέλλοντος. του παρόντος- και θα λέγουν: «Αυτός είναι ο Αντίχριστος! Τι είπατε;... είπατε ότι αυτός είναι ο μεγάλος κυβερνήτης;! Ο Αντίχριστος είναι!» Αυτοί οι δύο θα προφητεύουν το παρόν. Και εκείνοι που θα νήφουν -είδατε τι λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας; "τοις νήφουσιν»-, αυτοί που θα νήφουν, αυτοί που θα έχουν καθαρή καρδία, που θα ζουν πνευματική ζωή, αυτοί αμέσως θα τον αναγνωρίσουν. Οι άλλοι τι θα κάνουν; Οι άλλοι να τι θα κάνουν: θα πιάσουν τους Προφήτες και θα τους κρεμάσουν στην πλατεία της Ιερουσαλήμ! 27

Πότε λοιπόν θα πραγματοποιηθούν αυτά; Όταν θα έρθουν. Και πως θα τα ξέρωμε; Θα τα δούμε τότε που θα έρθουν. το κάθε πράγμα τότε που θα έρχεται. Βλέπετε λοιπόν ότι είναι πολύ σπουδαίο το πώς θα πιάσουμε στα χέρια μας το βιβλίον της Αποκαλύψεως!

Όταν ανοίξωμε το βιβλίον της Αποκαλύψεως, αγαπητοί μου, αισθανόμαθε ότι ευρισκόμεθα μπροστά σε μίαν άβυσσον. δεν βρίσκουμε ούτε άκρη ούτε αρχή ούτε τέλος. Μία άβυσσος οπτασιών, παραστάσεων και εικόνων! Και όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. ούτε άβυσσος υπάρχει ούτε τίποτα. υπάρχει εύρυθμος διάταξις όλης της ύλης κατά ένα επταδικόν σύστημα, που μας αφήνει καταπλήκτους.

Όπως βεβαίως αν ρίξουμε μια ματιά στα αστέρια του ουρανού, σ' αυτά τουλάχιστον που βλέπουν τα μάτια μας, αυτά τα έξι-επτά χιλιάδες αστέρια, θα πούμε: «Τί μας εζήτησαν; Να σχεδιάσουμε χάρτην του ουρανού;... Που να βρούμε άκρη με τα αστέρια αυτά!...». Κι όμως για τον αστρονόμο δεν υπάρχει χάος. έχει χαρτογραφήσει αυτά τα αστέρια.

Έτσι λοιπόν κι εδώ, δεν υπάρχει χάος στην Αποκάλυψι. μπορούμε θαυμάσια να βρούμε και την άκρη και την μέση και το τέλος. Αλλά τούτο συμβαίνει διότι δεν γνωρίζομε να την ερμηνεύσωμε. Και ειλικρινά αυτό είναι το κύριο σημείο, το πρόβλημα: πως θα ερμηνεύσωμε το βιβλίον της Αποκαλύψεως;

Χωρίς να θέλω να πελαγοδρομήσετε, θα σας έλεγα ότι έχουν προταθή κάπου τέσσερις θεωρίες τρόπου ερμηνείας του βιβλίου. εγώ θα σας πω τις δυο. Το ότι αποτελεί αληθινό πρόβλημα θα δήτε στην πορεία των θεμάτων μας, όταν θα προχωρούμε στην ανάλυσι.

Η πρώτη θεωρία, η οποία υποστηρίζεται από πολλούς Πατέρες της Εκκλησίας μας, λέγεται κυκλική. Δηλαδή: όταν διαβάζουμε την Αγία Γραφή, λέμε: «Μ' αυτά που γράφει ο Προφήτης, τι εννοεί; Για ποια εποχή εννοούνται αυτά; για την εποχή του, για την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία ή για τα έσχατα;» Εν προκειμένω υπάρχει και η λεγόμενη εσχατολογική ή προοδευτική μέθοδος. Η κυκλική κάνει το εξής: παίρνει μία σειρά οπτασιών, έναν κύκλο, μία επτάδα, και λέγει: Αυτές οι οπτασίες ερμηνεύονται γι' αυτά τα γεγονότα αυτής της εποχής. η δευτέρα επτάδα βρίσκει ερμηνεία για μια παρακάτω εποχή... Και συνεχίζει έτσι έως ότου φθάση εις τα έσχατα, εις το τέλος.

Η δευτέρα θεωρία είναι η χρονολογική. Αυτή δεν είναι σαν την κυκλική, ούτε έχει σχέσι μ' αυτά τα επταδικά συστήματα σε κύκλους, αλλά είναι μια ευθεία πορεία, ώστε να λέμε: Είμεθα στο 1ο κεφάλαιο -ή, αν θέλετε, στο 3ο, εκεί όπου αναφέρονται οι επτά επιστολές προς τας επτά Εκκλησίας της Μικράς Ασίας. Λοιπόν. τα τρία πρώτα κεφάλαια αναφέρονται στην εποχή του Ιωάννου. τα παρακάτω κεφάλαια, έως και το τελευταίο, αναφέρονται σε επόμενες εποχές, έως τα έσχατα της Ιστορίας. Συνεπώς, θα λέγαμε, κάθε κεφάλαιο αντιστοιχεί σ' ένα κομμάτι της Ιστορίας.

Ούτε η πρώτη είναι ακριβής μέθοδος ερμηνείας ούτε η δευτέρα. Ο Ανδρέας Κρήτης προτιμά βέβαια την κυκλικήν, αλλά χρησιμοποιεί όλας τας μεθόδους. Δηλαδή πρέπει να υπάρχη μία επιλεκτική μέθοδος. αλλού να χρησιμοποιήσουμε την κυκλικήν, αλλού την χρονολογικήν, αλλού την εσχατολογικήν.

Μη σας μπερδεύω όμως τώρα μ' όλα αυτά. μόνο θέλω τούτο: να καταλάβετε ότι είναι δύσκολον πράγμα να καταπιαστούμε με το βιβλίο αυτό.

Υπάρχει όμως και η λεγόμενη μικτή μέθοδος ή ελικοειδής. Αυτή είναι η εξής -για να το καταλάβετε: Σχηματίζω μία έλικα -προσέξτε αυτό το σχήμα: ελικοειδώς. Αναβαίνω ελικοειδώς ένα βουνό. κυκλικό βουνό. Ξεκινάω από κάτω, ανεβαίνω, και βέβαια σχηματίζω μία γραμμή ελικοειδή. Αν κοιτάξω από πάνω, οπωσδήποτε σχηματίζω έναν κύκλο. Αν κοιτάξω από το πλάι, ο κύκλος αυτός είναι προοδευτικός, γιατί ανεβαίνει και πάει προς την κορυφή, προς τα έσχατα. Ξεκινάει από την βάσι, τότε που γράφηκε η Αποκάλυψις, και πάει προς τα έσχατα, προς την δευτέρα του Χριστού Παρουσία28. Λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεσθε, έχω και την κυκλικήν ερμηνεία, έχω και την ευθύγραμμον -αφού πάει προς τα πάνω. Αυτή η μέθοδος λέγεται ελικοειδής.

Να σας δείξω τώρα πως οι Πατέρες ερμηνεύουν. Θα σας αναφέρω τρία παραδείγματα. Δηλαδή η μέθοδος βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή.

Λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, εις την πρώτη του επιστολή, 2, 18. Ακούστε: «Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. όθεν γιγνώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν». Παιδία, λέγει, η εσχάτη ώρα είναι.

Αλλά «εσχάτη» θα πη: ήρθε η δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Αυτό θα πη «εσχάτη». η τελευταία. Διότι μετά την «εσχάτη» έχει τίποτα πιο κάτω; Εάν είχε κάτι πιο κάτω, τότε δεν θα ήταν αυτό το πράγμα «εσχάτη». «Είναι, λέει, η εσχάτη ώρα». Γιατί; «Διότι ακούσατε ότι έρχεται ο Αντίχριστος». Ο Αντίχριστος λοιπόν αποτελεί σημείον της «εσχάτης ώρας». «Αλλά τώρα προσθέτει, υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι». Και βγάζει αυτό το πολύ-πολύ περίεργο συμπέρασμα: «Και αφού υπάρχουνε πολλοί αντίχριστοι, απ' αυτό ξέρομε ότι ήλθε η εσχάτη ώρα»!

Θα μου πήτε ότι τα μπερδέψαμε τώρα και τα κάναμε.. και δεν καταλάβαμε τίποτα!
Λοιπόν. είναι απλούν. Το κύριον πρόσωπον είναι ο Αντίχριστος. οι αντίχριστοι οι άλλοι είναι πρόδρομοι του Αντιχρίστου.

Αλλά η «εσχάτη ώρα» από πότε αρχίζει;

Αρχίζει από την στιγμή που ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Από ‘κείνη την στιγμή αρχίζει η «εσχάτη ώρα».

Θέλετε να το δήτε αυτό και στον απόστολο Παύλο; Ακούστε πως το λέγει, στην Β' Προς Τιμόθεον, 3,1! «Να ξέρης, λέγει στον Τιμόθεον, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί» . στις έσχατες ημέρες θα σταθούν δύσκολοι καιροί.

Ω, άγιε απόστολε Παύλε, ποιες είναι αυτές οι «έσχατες ημέρες»;

Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και λέγει ότι οι «έσχατες ημέρες» αρχίζουν την στιγμή που γράφει ο απόστολος Παύλος την επιστολή του.

Ώστε λοιπόν τι βλέπουμε; Να, θα σας το πω τώρα μ' ένα άλλο παράδειγμα, για να το καταλάβετε πιο καλά. Ο Χριστός είπε: «Η Ιερουσαλήμ θα καταστραφή. δεν θα μείνη λίθος επί λίθον. Και τότε λέγει, θα σαλευθούν οι δυνάμεις των ουρανών. ο ήλιος θα χάση την φωτεινότητά του και η σελήνη το ίδιο». 29
Προσέξτε: μία εικόνα, που έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο της επίπεδο είναι: αυτό που θα γίνη λίγα χρόνια μετά, το πρώτον έσχατον, το 70 μ.Χ., η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το δεύτερο πλάνο της εικόνος είναι: η δευτέρα του Χριστού Παρουσία και τα έσχατα, τα πέρα έσχατα. Συνεπώς έσχατο το πρώτο, έσχατο και το τελευταίο. Άρα λοιπόν σε κάθε στιγμή μέσα στην Ιστορία έχομε το έσχατον σημείον, την «εσχάτην ώρα». Κάθε στιγμή.

Άρα βλέπομε -να σας το πω τώρα κι έτσι- ομοκέντρους κύκλους διευρυνομένους, που το κέντρον αυτών των κύκλων κατέχει η εκφορά της προφητείας, η χρονική στιγμή που λέγεται η προφητεία. Και, σε μια πρώτη περιφέρεια ιστορικών γεγονότων, η Αποκάλυψις έχει την ερμηνεία της. σε μια δεύτερη περιφέρεια, διευρυνόμενη, πάλι έχει την ερμηνεία της. σε μια τρίτη, το ίδιο... ώσπου, στο τέλος, η μεγάλη περιφέρεια ενός μεγάλου κύκλου θα εγγίζη τα όντως έσχατα, την δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Συνεπώς το βιβλίον της Αποκαλύψεως έτσι θα το ερμηνεύσωμε και έτσι θα το μελετήσωμε.

Αυτό ακόμη σημαίνει πως το βιβλίον αυτό δεν είναι κάτι που ήταν ή θα είναι, αλλά κάτι που διαρκώς είναι. Δεν εξαντλείται το βιβλίον της Αποκαλύψεως σε μια μόνον εποχή. είναι παγκόσμιο βιβλίο, το οποίον μπαίνει ακόμα και μέσα εις αυτήν την Βασιλείαν του Θεού!

Λέγει μάλιστα ο Ανδρέας Καισαρείας κάτι πάρα πολύ ωραίο. Λέγει: «Ει γαρ των παλαιών προφητών αι βίβλοι υπό πολλών ερμηνευθείσαι, έτι το βάθος των εν αυταίς μυστηρίων [τοις πάσιν] έχουσιν αθέατον άχρι της ημέρας εκείνης, εν η της μερικής καταργουμένης γνώσεως η τελεία αναδειχθήσεται» 30. Λέγει ότι πολλοί ερμήνευσαν τους Προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. εν τούτοις πολλά μένουν χωρίς να φθάσουν εις το τέρμα, εις τον πυθμένα της προφητείας.

«Μα, θα μου πήτε, οι Προφήται της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται εις την πρώτην Παρουσία του Χριστού».

Ναι, αλλά και πέραν της πρώτης. αναφέρονται και εις την δευτέρα του Χριστού Παρουσία. και εις την Βασιλείαν του Θεού! Μάλιστα, αγαπητοί μου. δεν εξαντλήθηκαν οι Προφήται της Παλαιάς Διαθήκης. Γι αυτό, αν θα αναλύαμε ποτέ τους Προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης, μην πη κανείς: Μα αυτοί εξαντλήθηκαν. Ήρθε ο Χριστός, τελείωσε. Όχι. δεν εξαντλήθηκαν. Φθάνει μάλιστα ο Ανδρέας Καισαρείας να πη το εξής, ότι δεν θα εξαντληθούν ούτε εις αυτήν την Βασιλείαν του Θεού! γιατί μέσα στη Βασιλεία του Θεού πλέον θα μπορούμε να κατανοήσωμε το βάθος των προφητειών.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, αγαπητοί μου, ότι η Αποκάλυψις είναι ένα βιβλίον τρομερά, απίθανα βαθύ! Με πόσο σεβασμό... πως πρέπει να σταθούμε μπροστά του!...

* * *

Ελπίζω να μην απογοητευθήκατε εάν σας φάνηκε λίγο δύσκολη η εισαγωγή που κάναμε. θα μπούμε στο ιερόν κείμενον και θα ιδήτε ότι θα είναι απόλαυσις αληθινή. Πάντα η εισαγωγή σε κάτι είναι δύσκολη. Ενώ η εισαγωγή υποτίθεται ότι έρχεται να διαφωτίση, ελπίζω να μην κατάφερα να συσκοτίσω τα πράγματα. Αλλά θα παρακαλέσω να έχετε λίγη υπομονή. Θα έρχεσθε και θα βλέπετε το δροσερόν κείμενον πως θα βγαίνη, πως θα αναλύεται, τόσο ωραία, τόσο υπέροχα.
Κατακλείοντες λοιπόν αυτήν την σύντομη εισαγωγήν εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως, θα πρέπει να έχωμε μερικά βασικά στοιχεία υπ' όψι μας για το πώς θα σταθούμε σαν ακροαταί μπροστά στο βιβλίο αυτό του Θεού.

Και πρώτα - πρώτα, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εδώ έχομε αυτόν τον ζώντα λόγον του Θεού! αφού το βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι θεόπνευστον, όπως ολόκληρη η Αγία Γραφή.
Δεύτερον, ότι αυτός ο λόγος του Θεού είναι βαθύς και δυσερμήνευτος, ο οποίος, δια να κατανοηθή, χρειάζεται ταπείνωσις, προσευχή, προσοχή, δάκρυα και επιμονή.

Θα πάρωμε το παράδειγμα του Ιωάννου του Ευαγγελιστού, μέσα από το βιβλίον της Αποκαλύψεως, κεφάλαιον 5, 2-5, που λέγει τα εξής: «Άκουσα έναν Αγγελο με ισχυρή φωνή, που έλεγε: Ποιος είναι άξιος να ανοίξη αυτό το βιβλίο; Κι εγώ άρχισα να κλαίω, λέγει ο Ιωάννης, επειδή δεν θα μπορούσε κανείς να μάθη το περιεχόμενον του βιβλίου». Και έρχεται ένας εκ των Πρεσβυτέρων και του λέγει: «Μην κλαις, γιατί το βιβλίο θα το ανοίξη ο Λέων που κατάγεται από την φυλή του Ιούδα, η Ρίζα του Δαυίδ, ο Υιός του Θεού ο ενανθρωπήσας, ο Ιησούς Χριστός. Μην κλαις!».

Αλλά πως έφθασε να ανοιχθή το βιβλίο και να μάθωμε το περιεχόμενό του;

Επειδή έκλαιγε ο ευαγγελιστής Ιωάννης!...

Και τέλος, τρίτον, κάθε συμπέρασμα που θα βγάζουμε από το βιβλίο, ηθικόν, πνευματικόν, ό,τι είναι, δεν θα το αναφέρωμε στους άλλους, αλλά στον εαυτόν μας. Μην πούμε ότι αυτά είναι για τους άλλους. είναι

.....
Και τέλος, τρίτον, κάθε συμπέρασμα που θα βγάζουμε από το βιβλίο, ηθικόν, πνευματικόν, ό,τι είναι, δεν θα το αναφέρωμε στους άλλους, αλλά στον εαυτόν μας. Μην πούμε ότι αυτά είναι για τους άλλους. είναι και για μας! Όταν θα πη ο Χριστός «Δεν είσαι ούτε ψυχρός ούτε θερμός. είσαι χλιαρός. γι' αυτό και θα σε ξεράσω!» 31, μην πούμε «Α, θα ξεράση τους άλλους», αλλά να κάνωμε αυτοκριτική και να πούμε: «Μήπως είμαι ο χλιαρός;...». Και οπωσδήποτε, όταν δεν κοροϊδεύουμε τον εαυτόν μας, θα βρούμε ότι είμεθα οι «χλιαροί».

Αγαπητοί μου. έτσι θα μπορέσωμε να καταλάβωμε, θα μπορέσωμε να ψαύσωμε λιγάκι το βιβλίον της Αποκαλύψεως, και μόνον έτσι θα μας αποκαλυφθούν οι κρυμμένες αλήθειές του, όσο είναι δυνατόν αυτές να αποκαλυφθούν, για να βαδίσωμε αυτή την χρυσή και φωτεινή πορεία της Εκκλησίας, ανάμεσα στα καταπληγώνοντα και φονεύοντα ξίφη των αντιθέων δυνάμεων, μέσα εις την Ιστορία. Αυτά για απόψε.

Κυριακή 12-10-1980


1. Πρβλ. Λουκ. 8,5.
2. Λουκ. 8,5-15
3. Πρβλ. Ματθ. 13,8 . 23. Μάρκ. 4,8 . 20.
4. Αποκ. 12, 1-17.
5. Ένθ' ανωτέρω, στ.15.
6. Πρβλ. Ιωάν. 12, 31. 14, 30.
7. Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Εφεσίους, ΒΕΠΕΣ, τομ.2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 291, XIX.
8. Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1 . 2 . 11 . 12 κ.α.
9. Βλ. Αποκ. 9, 20. 15, 1 . 5 . 9 κ.α.
10. Αποκ. 22, 17 . 20.
11. Αποκ. 1, 10.
12. Ιωάν. 1, 29.
13. Ησ. 40, 3.
14. Ιωάν. 1, 27.
15. Αποκ. 1, 19.
16. Βλ. Αποκ. 14, 8. 16, 19. 17, 5. κ.α.
17. Βλ. Αποκ. 11, 7. 13, 1-2.
18. Αποκ. 1, 4 . 8. 11,17.
19. Πρβλ. Φιλιπ. 2, 7.
20. Πρβλ. Ματθ. 16, 3.
21. Ματθ. 24, 32 . 33. Μάρκ. 13, 28. Λουκ. 21, 30.
22. Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς άγιον Πολύκαρπον, ΒΕΠΕΣ, τόμ. 2, Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955, σελ. 283, ΙΙΙ.
23. Άγ. Ειρηναίος, Κατά Αιρέσεων, V 30, 2. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 218.
24. Ένθ' ανωτέρω σελ. 219.
25. Αποκ. 11, 3.
26. Γεν. 5, 24. Εβρ. 11, 5. Δ' Βασ. 2, 11.
27. Αποκ. 1, 7-9.
28. Ίδε Π. Ι. Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Εκδοτικός οίκος Χαραλ.Π.Συνοδινού, Αθήναι 1950, σελ. 10.
29. Ματθ. 24, 2. 29. Μάρκ. 13, 2. Λουκ. 21, 6. 25. 26.
30. Άγ. Ανδρέας Καισαρείας, Ερμηνεία εις την Αποκάλυψιν του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου Θεολόγου, J.P.Migne, P.G., τόμ. 106, Κέντρον Πατερικών Εκδόσεων, Αθήναι 2001, σελ. 217 Α.
31. Αποκ. 3, 16.

Copyright:
Ιερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» και «Αγίου Δημητρίου»
Κεντρική διάθεσις:
«Όρθόδοξος Κυψέλη»

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/ermineia-eis-tin-apokalupsi.html#ixzz2fWqoPiPR