Η διαχρονική ισχυρή θεά του παγανισμού.

vas019 έγραψε:

Επειδή θα φανεί αυτή η ανάλυση χρήσιμη παρακάτω, ας εξετάσουμε ακόμα μια δυνατή παγανιστική λατρεία από την Αγία Γραφή.
Η παγκόσμια λατρεία της θεάς σελήνης έχει ρίζες στο αρχαίο κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα την εποχή του πρώτου αποστόλου είχε το όνομα της θεάς Αρτέμιδος και κατόπιν αντικαταστάθηκε με αυτό της Νταϊάνα στην λατρεία των Ρωμαίων, όταν το ελληνικό δωδεκάθεο σχεδόν έσβησε.
Η Ρωμαϊκή δηλαδή θεά Νταϊάνα είναι ταυτοπροσωπία με την Ελληνική
Αρτέμιδα (45). Είναι χαρακτηριστική η τεράστια επιρροή της ψευτοθεότητας στον τότε γνωστό κόσμο, καθώς η άγια Γραφή μας δίνει την χαρακτηριστική περιγραφή και το δαιμονικό μίσος των πιστών της, σαν μια προτύπωση του επερχόμενου μεγάλου διωγμού.

Πράξ. 19:27 οὐ μόνον δὲ τοῦτο κινδυνεύει ἡμῖν τὸ μέρος εἰς ἀπελεγμὸν ἐλθεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς μεγάλης θεᾶς Ἀρτέμιδος ἱερὸν εἰς οὐθὲν λογισθῆναι, μέλλειν τε καὶ καθαιρεῖσθαι τὴν μεγαλειότητα αὐτῆς, ἣν ὅλη ἡ Ἀσία καὶ ἡ οἰκουμένη σέβεται.
Πράξ. 19:28 ἀκούσαντες δὲ καὶ γενόμενοι πλήρεις θυμοῦ, ἔκραζον λέγοντες· μεγάλη ἡ Ἄρτεμις Ἐφεσίων.
Πράξ. 19:29 καὶ ἐπλήσθη ἡ πόλις ὅλη τῆς συγχύσεως, ὥρμησάν τε ὁμοθυμαδὸν εἰς τὸ θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον καὶ Ἀρίσταρχον Μακεδόνας, συνεκδήμους Παύλου.

Το 906μχ έχει καταγραφεί το Canon Episcopi (επισκοπικός κανόνας) από την εκκλησία της Ρώμης ως καταδίκη της παγανιστικής λατρείας της θεάς Νταϊάνα σαν καθαρή δαιμονολατρία.
Ο γνωστός ιδρυτής της εκκλησίας του σατανά και συγγραφέας της σατανικής βίβλου, Αντόν Λαβί, αναφέρει την Νταϊάνα ως την θεά των παγανιστών.(9), ενώ σε άλλα σατανιστικά κείμενα (10) αναφέρεται ως σύζυγος του Εωσφόρου, ο ήλιος και το φεγγάρι, μια ένωση των αντιθέτων.



Το ευαγγέλιο της μαγείας λέει ότι η Νταϊάνα είναι η αδερφή του Εωσφόρου, του θεού του ηλίου και του φεγγαριού, του θεού του φωτός που ήταν τόσο περήφανος για την ομορφιά του και για αυτό εκδιώχθηκε από τον παράδεισο (36). Κατ αντιστοιχία ο αδερφός της Αρτέμιδος είναι ο Απόλλωνας, ο όμορφος θεός που δίνει το φως στην ολυμπιάδα, δηλαδή η αντιστοιχία είναι ότι ο Απόλλωνας είναι ο Εωσφόρος.
Στο παρακάτω εδάφιο ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ερμηνεύει αυτήν την γυναίκα σαν πρώτη ερμηνεία ως την αγία εκκλησία με τους δώδεκα αποστόλους ως στυλοβάτες και τον Θεό ως τον αληθινό Ήλιο της δικαιοσύνης που την περιβάλει. Θα δούμε σε παρακάτω σημείο της έρευνας και τον συσχετισμό με την δεύτερη ερμηνεία του πατρός Αθανάσιου. Ο Θεός γνωρίζοντας αυτήν την αρχαία παγανιστική λατρευτική εξίσωση της θεάς σελήνης σαν διαχρονικό σύμβολο και ρίζα των παγανιστικών θρησκειών, δίνει με φοβερή δυναμική την υπερίσχυση της εκκλησίας Του έναντι του ψεύδους. Προσέξτε μόνο που ο Κύριος τοποθετεί την διαχρονική σεληνιακή λατρεία και κατ επέκταση τον παγανισμό ως αιτία κάθε λατρευτικής αμαρτίας, που θα σχετιστεί και με τον αντίχριστο ως πνευματικό του στήριγμα, κάτω από τα πόδια της εκκλησιάς Του.

Αποκ. 12:1 Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα

Τίποτε στην Αγία Γραφή δεν είναι τυχαίο, όπως άλλωστε διακηρύττουν και οι άγιοι μας.

Εφεσ. 1:21 ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·
Εφεσ. 1:22 καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ,